Άλλη μια «πολιτική διαπραγμάτευση»: ώχ!

Νέα Πολιτική

του Αντώνη Παπαγιαννίδη*

Εκείνο που ζήσαμε τις τελευταίες μέρες – προτού, δηλαδή, καταφθάσει με τα τρία αεροπλάνα και την πολυπληθή του κουστωδία ο Πρόεδρος Ολλάντ, να γίνει Μεγαλόσταυρος του Σωτήρος, Επίτιμος Διδάκτωρ του Αθήνησι Εθνικού και Καποδιστριακού, προτού επισκεφθεί το Corallia ώστε να δει την Ελληνική εκδοχή τεχνολογίας αιχμής και το Gazarte για να εξοικειωθεί με την ελληνική πολιτιστική νύχτα, προτού συγκεντρώσει όλα τα φώτα της δημοσιότητας μαζί και μια απεργία των δημοσιογράφων! – ήταν μια επάνοδος στην παλιά εκείνη λογική του αδιεξόδου στις διαπραγματεύσεις με την Τρόικα/ήδη Τετραμερή.

Αυτή καθαυτή η διαπίστωση και αναμενόμενη και διόλου περίεργη: ούτως η άλλως το Μνημόνιο-3 είναι βαρύ και ασήκωτο, όλοι το γνώριζαν, όλοι το μολογάνε. Και οι συμπαθείς συνάνθρωποί μας που στρατεύονται, ως Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, στην εφαρμογή των Μνημονίων (implementation-implementation-implementation) δεν είναι πλασμένοι από ‘άλλο ανθρώπινο υλικό απ’ ό,τι οι προηγούμενοι! Μπορεί η ανάμνηση του ριζοσπαστικού παρελθόντος ή κάποιοι αριστεροί αυτοματισμοί να τους διαφοροποιούν, πλην όμως η μνημονιακή νομοτέλεια (φρίκη! πλην έτσι είναι) μαζί με την Κίρκη της εξουσίας (αυτό κι αν είναι έτσι!) οδηγεί εντέλει τις συμπεριφορές.

Το αδιέξοδο πήγε να μας προκύψει από τα διάφορα, σπαρακτικής απλοϊκότητας “ισοδύναμα”, με πρώτη αφορμή το 23% ΦΠΑ για την εκπαίδευση, όπου ως προς την αναζήτηση ισοδυνάμων μας προέκυψε πανωλεθρία. (Εδώ να καταθέσουμε εν παρόδω κάτι: ο ΑΝΥΠΟΙΚ Τρύφων Αλεξιάδης διαψεύδει ότι πρότεινε ποτέ ως ισοδύναμο την εύκολη λύση της φορολογικής επιβάρυνσης των καπνικών, η οποία έχει ήδη φανεί ότι λειτουργεί πλέον αντίστροφα ως προς τα έσοδα ενώ… βοηθάει το λαθρεμπόριο: το καταγράφουμε). Πάει να προκύψει αδιέξοδο και με την συζήτηση γύρω από συνολική δημοσιονομική “μαύρη τρύπα” – όμως εδώ οι Τροϊκανοί δέχονται ευμενέστερη πρόβλεψη εξέλιξης του ΑΕΠ για το 2015, στο -1,4% αντί -2,3%, άσε το 2016 να φροντίσει για τον εαυτό του…, οπότε το φάσμα πρόσθετων μέτρων πάει παρακάτω. Το ίδιο ισχύει και με την διάσταση των 2 δις μαύρης τρύπας που δημιούργησε η απόφαση του ΣτΕ για τις οριζόντιες περικοπές στις συντάξεις του 2012: αυτές θα αποκατασταθούν μεν, θα επαναπερικοπούν δε μόνον “σωστότερη” (!) νομική βάση, οπότε θα προσαράξει έτσι το καράβι. Όμως…

…Όμως στο μέτωπο των “κόκκινων δανείων” είναι που έχει προκύψει το πρώτο βασικό αδιέξοδο. Οι Τροϊκανοί δέχονται μεν να υπάρχει προστασία απο πλειστηριασμούς (ένα μόνο μέτωπο του συνολικού ζητήματος) μόνον όμως για τα φτωχότερα στρώματα του πληθυσμού και γαι αληθινά μικρής αξίας ακίνητα πρώτης κατοικίας. Η Κυβέρνηση, δια του Γιώργου Σταθάκη, πασχίζει να κρατήσει αλεξίπτωτο και για την χειμαζόμενη μέση τάξη. Την ίδια στιγμή, το ΔΝΤ δια της κυρίας Βελκουλέσκου (Κυπριακή μνήμη πλειστηριασμών ακινήτων…) ανακινεί θέμα τιμής εκκίνησης των τυχόν πλειστηριασμών απο τις τιμές αγοράς, δηλαδή από το απόλυτο πάτο! Προσοχή, πάντως! Αυτό το ζήτημα – κι ακόμη περισσότερο τα “κόκκινα δάνεια” των επιχειρήσεων – συνδέεται άμεσα, αναπόδραστα με την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών (όπου, στο τέλος του 2015, παραμονεύει το bail-in/”κούρεμα” καταθέσεων). 

Όταν, λοιπόν, ακούστηκε η γνώριμη πολεμική κραυγή “θα αναζητηθεί πολιτική λύση!” πώς να μην επανέλθουν μνήμες 2011 και χαρατσιού Βενιζέλου; ή πάλι καλοκαιριού 2014 και διαχείρισης Σαμαρά/Βενιζέλου και βαλτώματος των πάντων; ή ακόμη-ακόμη άνοιξης του 2015 και σκληρής διαπραγμάτευσης Βαρουφάκη, με τα υπέροχα capital controls και το Μνημόνιο -3 στο βάθος;

*Συνεργάτης της Νέας Πολιτικής (Δημοσιεύθηκε στο Kontra News)