Χαίρε πιτσιρίκο, χαίρε.
Είμαι ενθουσιασμένος, και είπα να το μοιραστώ μαζί σου. Ο λόγος; Μα φυσικά η ένδοξη γιορτή της 28ης που έρχεται! Όλος μου ο ελληνισμός φουσκώνει με περηφάνια, στην θύμηση αυτών των ένδοξων ενθυμήσεων βεβαίως, βεβαίως.
Πώς να μην νιώθω περήφανος, πώς; Τόσο μεγάλο το όχι κείνου ευεργέτη του Μεταξά, που ήταν και φασίστας, αλλά τι σημασία έχει, όταν τόσο μεγάλη προσφορά κάνεις στην πατρίδα σου με μία τόσο βαρύγδουπη λέξη!
Είναι και αυτές οι κακές γλώσσες που υποστηρίζουν πως δεν είχε άλλη επιλογή, πως όλο το σχέδιο του Ντούτσε με τις μακαρονάδες του ήταν να μην μπορεί να πει και ναι, για πάρει κι αυτός λίγο δόξα μέσα από τον πόλεμο. Μα πόσο λίγο ξέρουν από πολιτική!
Αχ και είμαι σίγουρος πως ο κος Καμμένος έχει αναλάβει προσωπικά την διοργάνωση όλων των παρελάσεων στη χώρα, να μην λυπηθεί κανένας χωριανός! Όλοι να δούμε λίγο από το παρελθόν, να ξεχάσουμε το παρόν, να τιμήσουμε ήρωες!
Όχι πως το παρόν έχει πρόβλημα, δες πως έρχονται οι επενδύσεις η μία μετά την άλλη. Πρώτα οι Γερμανοί, μετά οι Γάλλοι, και ύστερα όλος ο υπόλοιπος κόσμος!
Τρέχω ήδη να ζητήσω εργασία από τους φιλάνθρωπους ευρωπαίους φίλους μας, με συγκίνηση στα μάτια!
Όλα πάνε τέλεια! Ήξερε ο Αλέξης σου λέω, εγκέφαλος μεγέθους, όλα προσχεδιασμένα!
Τι μου λένε κάποιες φωνές στο πίσω μέρος του κεφαλιού μου να γελάσεις. Ένα όχι λένε, που πήγα και εγώ ο ίδιος να υποστηρίξω, όχι πολύ καιρό πριν. Και πως το ξεχέσανε, και με αυτό όλους εμάς. Ανοησίες.
Αλλά μάλλον θα εννοεί πως το έντιμο ελληνικό μου πνεύμα συμμετείχε στο ένδοξο όχι του πολέμου. Είμαι σίγουρος! Γιατί άλλωστε να έχω τόσο μεγάλο ενθουσιασμό για τούτη τη λαμπρή για το έθνος ημέρα;
Όλα πάνε τέλεια σου λέω, και να πεις στα παιδιά που φύγαν έξω να γυρίσουν πίσω, δε ξέρουν τι χάνουν!
28η Οκτωβρίου είναι μία τελετή κάθε χρονιά. Μία τελετή όπως είναι το κουμπί reset του υπολογιστή. Σβήνουν τα τωρινά αρχεία, μένουν τα αποθηκευμένα.
Είναι όντως το τέλειο σχέδιο. Όταν βλέπω τόσους ανθρώπους γύρω μου να ξεχνάνε τι ακριβώς συνέβη μέσα στο φάσμα των προηγούμενων μηνών, απελπίζομαι.
Denial την λένε αυτήν την κατάσταση οι ψυχολόγοι. Μάλιστα. Ένα ολόκληρο έθνος έπεσε σε άρνηση.
Και εμείς που τους σκουντάμε να ξανασηκωθούν από τον καναπέ όπου ξαναστρογγυλοκάθισαν, είμαστε ο ιός, που βλάπτει το σύστημα ενός οργανισμού.
Τι άλλο μένει να κάνουμε; Τι;
Πώς να είμαι αισιόδοξος όταν δεν βλέπουν και καταλαβαίνουν τον Μανωλιό που απλά άλλαξε τα ρούχα του, ενώ ο ίδιος δεν άλλαξε ποτέ;
Κάθε χρόνο, οι εκάστοτε κυβερνήσεις θυμάμαι πως εγκωμίαζαν αυτήν την εθνική γιορτή.
Άρτος και θεάματα. Τζιμάνια οι Ρωμαίοι.
Είμαι σίγουρος πως ούτε φέτος η κυβέρνηση θα μας απογοητεύσει.
Δεν είμαι παρά ένας σπουδαστής, αλλά μάλλον το μέλλον για μας τους ιούς δεν βρίσκεται σε ένα τόσο όξινο περιβάλλον. Αλλά πάλι, μέχρι το μέλλον έχει πολύ ακόμα, ή και λίγο.
Ούτως ή άλλως, μέλλον θεωρείται και το ένα δευτερόλεπτο αργότερα.
Παρ” όλα αυτά, ας χαρούμε για όλα τα άλλα καλά που έχουμε στη ζωή μας.
Λίγη αγάπη, λίγη φιλία, λίγη οικογένεια και φραπεδιά στην παραλία (μπαμ έκανε ο Θεσσαλονικιός).
Ας χαρούμε, γιατί συνήθως ο κόμπος μέχρι να φτάσει στο χτένι θέλει κι άλλο χρόνο, ενώ νομίζαμε πως θα ήταν τώρα.
Ακόμα είμαστε πολύ μικροί όλοι. Σαν μυαλά, σαν ηλικία, σαν χώρα, από όπου κι αν κοιτάξεις ακόμα πρέπει να προετοιμάσουμε το έδαφος.
Μέχρι τότε σε χαιρετώ πιτσιρίκο, αυτή τη φορά χωρίς σαρκασμό.
Είθε να ιδωθούμε, όταν το έδαφος θα είναι πια έτοιμο.
Με πολλές ευχές
Αλέκος
P.S. Πόσο άραγε θα κόστιζε στη χώρα, αν περιέκοπταν τα στρατιωτικά κονδύλια; Πώς οι αδίστακτοι οι οχτροί οι Τούρκοι θα εκμεταλλευόντουσαν την κατάσταση;
P.S.’ Το ότι οι Γερμανοί, οι Γάλλοι και οι Μεγαλοβρετανοί μας εκμεταλλεύονται ήδη δεν μας πειράζει; Θα μου πεις κάποτε λέγαμε «καλύτερα τούρκικο φέσι παρά η παπική τιάρα». Ε, ας αλλάξουμε και μια φορά στη χιλιετία τροπάρι.
P.S.* Ελπίζω να μην είμαι πολύ προσωπικός στο κείμενο αυτό. Ή μάλλον ελπίζω να είμαι πολύ προσωπικός, ελπίζω να είμαι προσωπικός ως προς τον δικό μου τρόπο σκέψης.
P.S.’ Το ότι οι Γερμανοί, οι Γάλλοι και οι Μεγαλοβρετανοί μας εκμεταλλεύονται ήδη δεν μας πειράζει; Θα μου πεις κάποτε λέγαμε «καλύτερα τούρκικο φέσι παρά η παπική τιάρα». Ε, ας αλλάξουμε και μια φορά στη χιλιετία τροπάρι.
P.S.* Ελπίζω να μην είμαι πολύ προσωπικός στο κείμενο αυτό. Ή μάλλον ελπίζω να είμαι πολύ προσωπικός, ελπίζω να είμαι προσωπικός ως προς τον δικό μου τρόπο σκέψης.
(Αγαπητέ φίλε, τα πολλά λόγια είναι φτώχεια. Μια και είστε νέος, μόλις τελειώσετε τις σπουδές σας να φύγετε από την Ελλάδα. Μην το σκέφτεστε καθόλου· αν μείνετε εδώ, και σε είκοσι χρόνια τα ίδια πράγματα θα μου γράφετε. Να είστε καλά. Καλό πτυχίο.)
pitsirikos.net
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου