Η μνήμη του κ. Σημίτη

Νέα Πολιτική

του Μελέτη Μελετόπουλου*

Ο Κώστας Σημίτης δημοσίευσε άρθρο σε κυριακάτικη εφημερίδα, με το οποίο εισηγείται τη συγκρότηση ενιαίου μετώπου ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, Ποταμιού, ΔΗΜΑΡ (μα υφίσταται ΔΗΜΑΡ;) και, όπως γράφει, «όλων εκείνων που απαρνούνται την εθνικιστική συντηρητική Δεξιά, την εθνικολαϊκιστική αριστερά και τις συντεχνιακές και πελατειακές νοοτροπίες των κατεστημένων συμφερόντων».

Φράσεις κενές περιεχομένου, βαρύγδουπες, παρωχημένες, που παραπέμπουν σε διαχωριστικές γραμμές της δεκαετίας του ’60. Αλλά, ταυτόχρονα, και φράσεις που δείχνουν πλήρη απουσία οποιουδήποτε ίχνους αυτογνωσίας και αυτοκριτικής.

Την «εθνικολαϊκιστική αριστερά» δεν υπηρέτησε ο κ.Σημίτης επί τριάντα χρόνια ως υπουργός και πρωθυπουργός του ΠΑΣΟΚ; Αν δεν του άρεσε, γιατί δεν πήγαινε στο ΚΚΕ εσωτερικού του Κύρκου και του Μπανιά; Γιατί δεν ακολουθούσε το μοναχικό δρόμο του (ευπρεπούς και καθόλου εθνικολαϊκιστή) Μιχάλη Παπαγιαννάκη; Γιατί δεν ίδρυε με τους φίλους του μία ΔΗΜΑΡ σαν τον Κουβέλη, που μόνον για «εθνικολαϊκιστή» δεν μπορεί να τον κατηγορήσει κανείς, αλλά μάλλον για το ακριβώς αντίθετο….

Φυσικά, αν ο Σημίτης ακολουθούσε το δρόμο που του υπεδείκνυαν οι πραγματικές ιδεολογικές του προτιμήσεις, θα είχε και την αντίστοιχη πολιτική απήχηση, δηλαδή αυτήν που είχαν ο Κύρκος και ο Κουβέλης, και δεν θα είχε γίνει ποτέ όχι πρωθυπουργός αλλά ούτε κάν υφυπουργός…. Γι’ αυτό και προτίμησε το «εθνικολαϊκιστικό» ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου, όπου πρόκοψε και μαζί του προκόψαμε κι εμείς….

Όσο για τις «συντεχνιακές και πελατειακές νοοτροπίες των κατεστημένων συμφερόντων», που καταγγέλλει ο κ. Σημίτης, όλοι μας θυμόμαστε τους λυσσαλέους και ηρωϊκούς αγώνες που έδωσε ως πρωθυπουργός εναντίον του πελατειακού συστήματος και της διαπλοκής. Για παράδειγμα, διόρισε σε κορυφαία κυβερνητικά αξιώματα τον Τσοχατζόπουλο, τον Μαντέλη, τον Πάχτα, τον Τσουκάτο κλπ. Και όποιον κατήγγελλε κάποιο σκάνδαλο, απαντούσε με τη στερεότυπη φράση «Όποιος έχει στοιχεία να πάει στον εισαγγελέα»….

Ο Κ. Σημίτης είναι ιδεολογικά κάτι πολύ χειρότερο και από την «εθνικιστική συντηρητική Δεξιά» και από την «εθνικολαϊκιστική αριστερά». Ενώ είναι βαθειά συντηρητικός, απεχθάνεται την έννοια του πατριωτισμού. Και ενώ αυτοπροσδιορίζεται ως «αριστερός», ή έστω «κεντροαριστερός», αποστρέφεται το λαϊκό χαρακτήρα της αριστεράς.

Ο αλήστου μνήμης πρώην πρωθυπουργός των Ιμίων, της χρηματιστηριακής φούσκας και της υπόθεσης Οτσαλάν, προφανώς διαγράφει από τη μνήμη του, και προσπαθεί να διαγράψει και από τη δική μας, τις τεράστιες ευθύνες του για την καταστροφική πορεία της χώρας, που κατέληξε στη χρεοκοπία που ζούμε σήμερα. 

Τι έκανε ο κ. Σημίτης για να αντιμετωπίσει τη διόγκωση του δημοσίου τομέα και των ελλειμμάτων, τη διαφθορά, τα χρέη, την αποδόμηση της παραγωγικής βάσης της χώρας; Για παράδειγμα, την περίοδο 1993-2004 το Δημόσιο Χρέος αυξήθηκε από 68,8 δις ευρώ σε 170 δις ευρώ από νέους δανεισμούς, κυρίως για την εξυπηρέτηση του χρέους και την κάλυψη των ελλειμμάτων του προϋπολογισμού. 

Ο Ελευθέριος Βενιζέλος, σε ενάμιση χρόνο, το 1910-1912, ανασυγκρότησε εκ του μηδενός το κράτος, δημιούργησε πανίσχυρες ένοπλες δυνάμεις και ανέδειξε μία νέα γενεά λαμπρών πολιτικών. Ο κ. Σημίτης κυβέρνησε μία ολόκληρη οκταετία, τα 1996-2004, ανακυκλώνοντας τα ίδια φθαρμένα και αποτυχημένα πρόσωπα, τις ίδιες φθαρμένες και αποτυχημένες ιδέες και τις ίδιες φαυλοκρατικές ισορροπίες της Μεταπολίτευσης. 

Καλύτερα τώρα να σιωπήσει.

* Διευθυντής της Νέας Πολιτικής (Δημοσιεύθηκε στο Kontra News)