Σελίδες

Τρίτη 31 Μαρτίου 2015

Η ίδρυση της Π.Ε.Ε.Α. και η στάση στον Στρατό της Μέσης Ανατολής (Μάρτιος-Απρίλιος 1944)

Νέα Πολιτική


του Σπύρου Λυγκούρη*

Η αυγή του 1944 βρίσκει την ελληνική υπόθεση σε μια ακατάβλητη αλληλουχία γεγονότων. Μπορεί οι συγκρούσεις μεταξύ Ε.Α.Μ και Ε.Δ.Ε.Σ. του Νοεμβρίου 1943 να είχαν τερματιστεί από τις συνθήκες Πλάκας-Μυροφύλλου, αλλά αυτό δεν ήταν ικανό να δημιουργήσει βιώσιμη ειρήνη μεταξύ των αντιστασιακών οργανώσεων. Από την άλλη, η κατοχική κυβέρνηση Ράλλη είχε κηρύξει ολομέτωπη επίθεση εναντίον των αντάρτικων δυνάμεων του Ε.Α.Μ-Ε.Λ.Α.Σ. μέσω της δημιουργίας των Ταγμάτων Ασφαλείας, η παρουσία των οποίων συνεπαγόταν έναν καθημερινό ανελέητο πόλεμο. 

Από πλευράς Ε.Α.Μ., καθοριστική κίνηση στο πλαίσιο της μεταπολεμικής τάξης πραγμάτων αποτέλεσε η ανακήρυξη της Πολιτικής Επιτροπής Εθνικής Απελευθέρωσης (Π.Ε.Ε.Α.) ως μία μορφή διακυβέρνησης της «Ελεύθερης Ελλάδας», της επικράτειας, που βρισκόταν κάτω από την εξουσία του Ε.Α.Μ-Ε.Λ.Α.Σ., στις 10 Μαρτίου του 1944 στο χωριό Βίνιανη της Ευρυτανίας. Πρώτος πρόεδρος αναδείχτηκε ο επονομαζόμενος «κόκκινος συνταγματάρχης» Ευριπίδης Μπακιρτζής. Μερικές μέρες αργότερα στους Κορυσχάδες θα συνεδριάσει για πρώτη φορά το Εθνικό Συμβούλιο. 

Η δημιουργία της Π.Ε.Ε.Α. σήμαινε ότι πλέον υπήρχαν τρεις κυβερνήσεις, οι οποίες διεκδικούσαν την εκπροσώπηση του ελληνικού λαού: η εξόριστη κυβέρνηση του Καϊρου, η «κατοχική κυβέρνηση» των Αθηνών και αυτή της Π.Ε.Ε.Α. ή αλλιώς η «κυβέρνηση του Βουνού», η οποία φαινόταν να έχει κάποια πλεονεκτήματα καθώς απολάμβανε ευρύτερης λαϊκής νομιμοποίησης σε σχέση με αυτήν του εξόριστου πολιτικού κόσμου.

Η Β. Σιούτη για την εικόνα του Κοινοβουλίου

Νέα Κρήτη


Ο απόηχος της συζήτησης στη Βουλή σε επίπεδο πολιτικών αρχηγών για την επόμενη ημέρα της χώρας, η λανθασμένη επικοινωνιακή πολιτική αλλά κυρίως οι ασάφειες και το συνεχές ράβε-ξήλωνε σε μέτρα, παράλληλα με τις πιέσεις των δανειστών, ήταν το αντικείμενο του σχολιασμού της δημοσιογράφου Βασιλικής Σιούτη στο Ράδιο 9,84 και στον Γιώργο Σαχίνη.

«ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΑΡΙΣΤΕΡΑ» ΜΕ «70-30» ΛΙΠΑΡΑ…

iskra

Του ΝΙΚΟΥ ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΥ*
Στην αρχή είχαμε τον Βαρουφάκη. Που μας αποκάλυψε ότι η κυβέρνηση - που θα καταργούσε με ένα νόμο σε ένα άρθρο το Μνημόνιο – τάσσεται σε ποσοστό 70% υπέρ του «καλού» Μνημονίου και σε ποσοστό 30% κατά του «κακού» Μνημονίου…
Σε συνέχεια εκείνης της τοποθέτησης τί είδαμε; Την κυβέρνηση να βαφτίζει την Lazard ως μια - κατά 100% - σπουδαία εταιρεία (την ίδια εταιρεία που έκανε το PSI…). Να συντάσσεται – κατά 100% - με τον ΟΟΣΑ (τον ίδιο οργανισμό που συνεπικουρούσε τον Στουρνάρα…). Και να βάζει φαρδιά πλατιά – και κατά 100% - την υπογραφή της στην συμφωνία της 20ης Φεβρουαρίου (ανανεώνοντας την Δανειακή Σύμβαση με τα όλα της: και με το αγγλικό της δίκαιο και με τις 41 αναφορές της στα Μνημόνια…).
Ακολούθως είχαμε τις επισκέψεις υπουργών στην Cosco όπως και τις δηλώσεις του κ.Τσίπρα στα… κινέζικα. Μετά, δε, την επίσκεψη του αντιπροέδρου της κυβέρνησης στην Κίνα και τις δηλώσεις Δραγασάκη που κάλεσε τους Κινέζους να… επεκταθούν στο λιμάνι, εκείνο που ακούμε είναι ότι το περίπου 70% του λιμανιού του Πειραιά που παραμένει στο Δημόσιο οδεύει κι αυτό στην κινέζικη πολυεθνική.
Όμως τι ακριβώς συμβαίνει; Αν το «70-30» της ιδιωτικοποίησης που επιβλήθηκε στο λιμάνι του Πειραιά για λογαριασμό της Cosco από τις κυβερνήσεις Καραμανλή, Παπανδρέου, Σαμαρά ήταν - κατά 100% - «ξεπούλημα», ήταν  «εκποίηση», ήταν «φαγοπότι», όπως έλεγε προεκλογικά ο ΣΥΡΙΖΑ, τότε πως γίνεται το 100% του ξεπουλήματος τώρα να βαφτίζεται – από τον ΣΥΡΙΖΑ - «στρατηγική της επένδυσης» και «αναπτυξιακή κοινοπραξία», κατά την ορολογία του κ. Τσίπρα στην προχτεσινή «Real News»;
Προχτές αυτό το «70 – 30» ξανάπαιξε. Και μάλιστα σε αμερικάνικο έδαφος. Αυτή τη φορά ήταν ο υπουργός Άμυνας, ο κ. Καμμένος, που ανακοίνωσε με πλήρη επισημότητα ότι μετέφερε πρόταση στην αμερικανική κυβέρνηση για συνεκμετάλλευση μεταξύ Ελλάδας- ΗΠΑ των υδρογονανθράκων του Αιγαίου και με συγκεκριμένα, μάλιστα, ποσοστά! Ουδεμία έκπληξις: 70 – 30…
Αλλά: Πότε η κυβέρνηση πήρε εντολή από τον ελληνικό λαό να «μοιράσει» το Αιγαίο και τον ορυκτό πλούτο της χώρας; Πότε ενημέρωσε τον ελληνικό λαό γι’ αυτές τις προθέσεις της; Ποιό κυβερνητικό ή άλλο όργανο πήρε τέτοια απόφαση; Κι αν δεν υπήρξε τέτοια απόφαση, από πότε ένας υπουργός δικαιούται να προχωρά σε τέτοιες «ιδιωτικές» κινήσεις;

«ΑΠΟΦΑΣΗ ΜΕΡΚΕΛ ΑΝ Η ΕΛΛΑΔΑ ΕΚΔΙΩΧΘΕΙ 'Η ΟΧΙ ΑΠΟ ΤΟ ΕΥΡΩ»

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΔΕΛΑΣΤΙΚ*
Χωρίς περιστροφές οι διατυπώσεις: «Η Γερμανία είναι αναντίρρητα η τρομερή οικονομική δύναμη της Ευρωζώνης ... Φάρος ευημερίας είναι για την ώρα», έγραφε το Σάββατο στους «Φαϊνάνσιαλ Τάιμς» του Λονδίνου ο κατόπιν προσκλήσεως Γερμανός αρθρογράφος Νικολάους Μπλόμε. Συνεχίζει ακάθεκτος: Η Γερμανίδα καγκελάριος Ανγκελα Μέρκελ «κατέχειδεσπόζουσα θέση που είναι χωρίς προηγούμενο για μεταπολεμικό Γερμανό ηγέτη». Τι σημαίνει αυτό για τους υπόλοιπους Ευρωπαίους το ξεκαθαρίζει και αυτό ο Γερμανός αρθρογράφος της βρετανικής εφημερίδας.
Θεμελιώδης αρχή της Μέρκελ είναι, όπως μας πληροφορεί, ότι «κανένα κράτος δεν θα διασώζεται χωρίς να συμφωνήσει σε χαμηλότερα ελλείμματα και δομικές μεταρρυθμίσεις. Σε αυτό το θέμα πραγματικά κατόρθωσε να επιβάλει τους όρους», επισημαίνει με πρόδηλη ικανοποίηση ο Μπλόμε. Όπως ίσως έχετε αρχίσει να ψυχανεμίζεστε, αποκλείεται η Ελλάδα και ο λαός της να γλίτωναν από έναν τέτοιο τύπο. Σωστά το ψυλλιάστηκε. Εν πρώτοις, να βάλει ο άνθρωπος τα πράγματα στη σωστή τους θέση: «Είναι αλήθεια πως η επιρροή της καγκελαρίου επί σημαντικών Ευρωπαίων ηγετών σημαίνει ότι στην πραγματικότητα η Μέρκελ θα αποφασίσει αν η Ελλάδα θα μείνει στην Ευρωζώνη ή όχι», υπογραμμίζει και συνεχίζει, ακόμα κι αυτός: «Ενώ όμως αυτό είναι ένα πανίσχυρο χαρτί, οι ευαισθησίες που περιβάλλουν την Ιστορία της Γερμανίας το καθιστούν σχεδόν αδύνατον να παιχθεί».
Είδατε κατ' αρχάς με πόση λεπτότητα εκφράζεται ο Γερμανός; Το ναζιστικό παρελθόν της Γερμανίας χαρακτηρίζεται... «ευαισθησίες που περιβάλλουν την Ιστορία της Γερμανίας»! Έκτακτος ορισμός! Όσο για το γεγονός ότι η Γερμανία δεν μπορεί ουσιαστικά να χρησιμοποιήσει το «πανίσχυρο χαρτί» που έχει στα χέρια της, είμαστε σίγουροι πως έχετε καταλάβει ότι φυσικά φταίει ο πανούργος Έλληνας πρωθυπουργός.
«Η Γερμανία είναι απλώς μια χώρα μεταξύ ίσων, υποβάλλει την ιδέα η Μέρκελ», γράφει ο αρθρογράφος και μας εξηγεί τι γίνεται από εκεί και πέρα: «Αυτό είναι ένας μύθος, όπως υποδεικνύει ασταμάτητα ο κ. Τσίπρας. Αυτός μετατρέπει μια κρίση ανάμεσα στην ελληνική οικονομία και τους νομισματικούς θεσμούς της Ευρωζώνης σε μια αναμέτρηση μεταξύ δύο εθνών, βάζοντας το δικό του έθνος στον ρόλο του πολεμιστή που έχει δίκιο εναντίον του υπερόπτη Γολιάθ της Γερμανίας. Πρόκειται για μια πονηρή απόπειρα να επηρεάσει κυβερνήσεις και ψηφοφόρους σε όλη την (ευρωπαϊκή) ήπειρο», αποκαλύπτει ο Γερμανός αρθρογράφος, ο οποίος τυχαίνει να είναι και δημοσιογράφος - και μάλιστα να δουλεύει στο καλύτερο περιοδικό της Γερμανίας, το πασίγνωστο «Σπίγκελ», ως επικεφαλής του γραφείου του στο Βερολίνο. Προσέξτε, λοιπόν, πώς αναλύει ο Γερμανός την ελληνική πολιτική στο συγκεκριμένο θέμα: «Οι ελληνικές ικεσίες για ανεκτικότητα περιγράφονται όχι ως η αγνώμων απαίτηση ενός έθνους που έχει ήδη διασωθεί δύο φορές, αλλά ως τελευταία θέση μιας χώρας που έχει πέσει θύμα της ισχυρής Γερμανίας, η οποία μπορεί σύντομα να κατευθύνει την οργή της για να τιμωρήσει και άλλα έθνη. Η παράδοση στην κ. Μέρκελ, υπονοεί ο Έλληνας πρωθυπουργός, θα σηματοδοτούσε τηνπαραδοχή γερμανικής νίκης εφ' όλης της Ευρώπης»!

Η μεγάλη απάτη ενάντια στο κράτος και το λαό

Νέα Κρήτη


Ο λαός σπάνια αντιλαμβάνεται τι ακριβώς συμβαίνει στο επίπεδο της παγκόσμιας οικονομίας γιατί σχεδόν ποτέ κανείς πολιτικός, ιδιαίτερα οικονομολόγος, δεν εξηγεί με απλά λόγια τι ακριβώς συμβαίνει.
Το 2009, πριν η Ελλάδα μπει στο ΔΝΤ, το χρέος της ανερχόταν στα 329  δισεκατομμύρια, στο 129% του ΑΕΠ. Αυτό το χρέος προερχόταν αποκλειστικά από ιδιώτες δανειστές (ιδιωτικές τράπεζες με τα παρακλάδια τους, ασφαλιστικά ταμεία και funds). Στο σημείο αυτό αποφασιστηκε ξαφνικά από τους δανειστές (σύμφωνα με τη θεωρία σοκ και δέος) ότι το χρέος δεν ήταν βιώσιμο και θα πρέπει να σταματήσουν την χρηματοδότηση!
Δείτε το καταπληκτικό video του Σοκ και Δέος:


Κάτω από αυτές τις επίπλαστες συνθήκες πανικού, ο Γ. Παπανδρέου το 2010 έφερε στην Ελλάδα την Τρόικα για να συνεχίσει την… χρηματοδότηση δηλαδή την πλήρη οικονομική παράδοση της χώρας.

Η ΕΕ ποινικοποιεί τις αποκαλύψεις επιστημόνων και δημοσιογράφων!


Η ΕΕ, στο όνομα της προστασίας «εμπορικών μυστικών», βρίσκεται ένα βήμα από το να ποινικοποιήσει τις αποκαλύψεις επιστημόνων και δημοσιογράφων!
Και αυτό γιατί θεωρεί ότι η αποκάλυψη ντοκουμέντων που έχουν να κάνουν με την δημόσια υγεία ή το περιβάλλον, δημιουργεί προβλήματα στην εύρυθμη λειτουργία των επιχειρήσεων γι' αυτό και θα πρέπει να επιβληθεί δια νόμου… σιωπή.
Να πάρουμε, όμως, τα πράγματα από την αρχή.
Οι αγαπητοί ευρωπαϊκοί θεσμοί στο όνομα της προστασίας του «εμπορικού απορρήτου» βρίσκονται στη διαδικασία σύνταξης μιας νέας ευρωπαϊκής Οδηγίας, το σχέδιο της οποίας όταν βγήκε στη δημοσιότητα προκάλεσε την μήνι δεκάδων ευρωπαϊκών οργανώσεων και επιστημονικών φορέων.
Και αυτό γιατί έτσι όπως έχει διατυπωθεί προστατεύει τα «εμπορικά μυστικά» σε βάρος της ελευθερίας του λόγου, της υγείας, του περιβάλλοντος. Σε βάρος των δημοσιογράφων, των επιστημόνων και των εργαζομένων.
Όπως επισημαίνουν σε κοινή ανακοίνωσή τους μη κυβερνητικές οργανώσεις, με το σχέδιο της ευρωπαϊκής Οδηγίας που έχει δει το φως της δημοσιότητας προβλέπεται:

Αρμπιτράζ (Arbitrage)


Αρμπιτράζ (Arbitrage) είναι η ταυτόχρονη αγορά και πώληση ή δανεισμός και επανατοποθέτηση δύο περιουσιακών στοιχείων με σκοπό την πραγματοποίηση κέρδους από τη διαφορά μεταξύ των τιμών.
Θεωρίες συναλλαγματικής ισοτιμίας
 α) Ισοτιμία αγοραστικής δύναμης
Η ισοτιμία αγοραστικής δύναμης συνδέει τις κινήσεις των συναλλαγματικών ισοτιμιών με τις διαφορές μεταξύ του εγχώριου επιπέδου τιμών και του επιπέδου τιμών των μεγάλων εμπορικών εταίρων της χώρας. Η θεωρία της ισοτιμίας αγοραστικής δύναμης αντλεί την έμπνευσή της από την Αρχή της Μίας Τιμής. Σύμφωνα με την αρχή αυτή, αν δύο αγαθά είναι πανομοιότυπα, θα πωληθούν στην ίδια τιμή. Αλλιώς θα μας συμφέρει να αγοράσουμε το αγαθό εκεί που είναι πιο φθηνό και να το πουλήσουμε εκεί που είναι πιο ακριβό.
Η κερδοσκοπική αγοραπωλησία (αρμπιτράζ) είναι η διαδικασία που διασφαλίζει την εκμετάλλευση της κάθε διαφοράς στις τιμές μεταξύ δύο χωρών με στόχο τη δημιουργία ακίνδυνου κέρδους. Αν αυτή η αρχή επεκταθεί σε όλα τα αγαθά, μετατρέπεται στην θεωρία της απόλυτης ισοτιμίας αγοραστικής δύναμης.

Η αντιμετώπιση της κρίσης από την πλευρά των πλεονασματικών χωρών

 Καθώς η κρίση του 2008 βαθαίνει, η παγκόσμια οικονομία μπαίνει σε μια τροχιά βαθιάς ύφεσης. Ο τρόπος αντιμετώπισης της κρίσης των δύο ισχυρότερων πλεονασματικών οικονομιών του κόσμου είναι εκ διαμέτρου αντίθετος. Από τη μια πλευρά είναι η Γερμανία και από την άλλη η Κίνα. Πως αντιμετωπίζουν όμως αυτές οι δύο χώρας την παγκόσμια κρίση;
Η Γερμανία, η ισχυρότερη οικονομία της Ευρώπης, είναι μια οικονομία παραδοσιακά εξαγωγική. Για την ακρίβεια η οικονομία της Γερμανίας είναι εξαρτημένη από τις εξαγωγές. Η οικονομία της εξαρτάται δηλαδή από τη δυνατότητα των άλλων να καταναλώνουν τα προϊόντα της. Η ΕΕ, με τα ανοικτά σύνορά της και την απουσία δασμών, αποτέλεσε για δεκαετίες τον κατ’ εξοχή πελάτη των προϊόντων της. Τα ανοικτά σύνορα της ΕΕ έδωσαν τη δυνατότητα και το ζωτικό χώρο στη γερμανική βιομηχανία να αναπτυχθεί.
Η Γερμανία, ηγούμενη της ΕΕ, προωθεί τη λιτότητα σε ολόκληρη την ευρωζώνη. Προσπαθεί να πλάσει μια Ευρώπη καθ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσή της. Θέλει φαινομενικά να καταστήσει όλες τις χώρες τις ΕΕ πλεονασματικές χωρίς εξαρτήσεις από δανεικά κεφάλαια. Στην πραγματικότητα αυτός είναι ένας στόχος που δεν πρόκειται να επιτευχθεί και η Γερμανία το γνωρίζει αυτό. Στην παρούσα φάση η λιτότητα δίνει το τελειωτικό χτύπημα στην όποια βιομηχανία είχε μείνει στις πιο αδύναμες χώρες της ΕΕ προς όφελος των γερμανικών επιχειρήσεων. Μακροπρόθεσμα αυτή η πρακτική, η οποία αφαιρεί πόρους από την περιφέρεια της ΕΕ αφαιρεί πελάτες από τη Γερμανική βιομηχανία. Δεν υπάρχουν ανά τον κόσμο αρκετές χώρες – καταναλωτές για την απορρόφηση των προϊόντων υψηλής τεχνολογίας που παράγει η Γερμανία.

Έφυγαν τα λεφτά από την Ελβετία;

Νέα Κρήτη


Με μία αριστοτεχνική κωλυσιεργεία τεσσάρων ετών στη διαδικασία επίτευξης συμφωνίας μεταξύ Ελλάδας και Ελβετίας για τη φορολόγηση των ελληνικών καταθέσεων στις τράπεζες της Ζυρίχης, ορατός είναι πλέον ο κίνδυνος μεγάλο μέρος αυτών των κεφαλαίων να έχει "πετάξει" προς άλλους -πιο ασφαλείς πλέον- προορισμούς.
Tου Μπάμπη Πολυχρονιάδη
Πάρε μέρος στο μεγαλύτερο εγχείρημα για ανεξάρτητη δημοσιογραφία. Υπάρχουν πολλοί τρόποι για να βοηθήσεις. Γιατί το δικαίωμα στην ενημέρωση είναι δικαίωμα στη δημοκρατία. Αν δεν το στηρίξεις εσύ ποιος θα το κάνει;

Ιδού πώς έχει η ιστορία.
Σε αντίθεση με τη λίστα Λαγκάρντ που παρέμεινε στα συρτάρια των κ.κ. Παπακωνσταντίνου και Βενιζέλου, οι καταθέσεις Ελλήνων στην Ελβετία και στο φως ήρθαν και "φορολογήθηκαν". Σε επίπεδο επικοινωνίας πάντα, γιατί στην πράξη τζίφος... Στις αρχές του 2011, όμως, που ο "Γολγοθάς" του ελληνικού λαού είχε ξεκινήσει για τα καλά με φοροεισπρακτικά μέτρα, μειώσεις μισθών και συντάξεων και άλλα πολλά, οι κυβερνώντες και οι υπουργοί Οικονομικών ήθελαν ένα επικοινωνιακό "καρότο" για να ταϊσουν τα μικρομεσαία εισοδηματικά στρώματα που θα την πλήρωναν ακριβά λόγω Μνημονίου. Και το "παραμύθι" -όπως αποδείχτηκε- της φορολόγησης των ελληνικών καταθέσεων στην Ελβετία άρχισε να δίνει και να παίρνει σε εφημερίδες και τηλεοράσεις, προκειμένου ο φτωχός λαός να πιστέψει ότι την κρίση θα την πληρώσουν και οι πλούσιοι.  
Το θέμα για την φορολόγηση των ελληνικών καταθέσεων στην Ελβετία είχε ανοίξει τον Ιανουάριο του 2011: τότε, στο περιθώριο της συνόδου στο Νταβός ο πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου το είχε θέσει στην πρόεδρο της Ελβετίας Μεσελίν Καλμί-Ρέι και συζητήθηκε διεξοδικά σε συνάντηση που είχε ο τότε υπουργός Οικονομικών Γ. Παπακωνσταντίνου με την ομόλογό του Εβελιν Σλουμφ. «Η σύναψη της συμφωνίας είναι θέμα ημερών» έλεγαν πηγές του υπουργείου Οικονομικών.

Η παραγωγική ανασυγκρότηση έπρεπε να είχε ξεκινήσει χθες!

kontranews

του Μελέτη Μελετόπουλου
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ κληρονόμησε από τους προκατόχους της ένα τεράστιο πρόβλημα, και μοιάζει να έχει εγκλωβιστεί σε αυτό. Όλη η ενέργεια και η προσοχή της κυβέρνησης έχει απορροφηθεί από την ατέρμονη διαπραγμάτευση με την Μέρκελ, τον Σόϊμπλε και τον Ντράγκι. Ο,τιδήποτε άλλο, οποιαδήποτε άλλη πρωτοβουλία, φαίνεται να έχει “παγώσει”.

Ασφαλώς δεν είναι ευθύνη της σημερινής κυβέρνησης που η χώρα χρεωκόπησε. Αλλά είναι λάθος να θεωρεί ότι το πρόβλημα της χώρας εξαντλείται στην εξεύρεση λύσης με τους “εταίρους” μας. 
Οι εταίροι, με άξονα το Βερολίνο, χρησιμοποιούν την κρίση χρέους γιά να μεταβάλουν την Ελλάδα σε αποικία ιθαγενών. Δεν πρόκειται να συμβάλουν στην πραγματική λύση του προβλήματος.
Το πρόβλημα της χώρας δεν είναι η εξεύρεση νέου δανεισμού. Ο δανεισμός θα δώσει μία προσωρινή “λύση”, αλλά δεν θα επιλύσει την ουσία του προβλήματος, που είναι η κατάρρευση του παραγωγικού μηχανισμού της χώρας. Απεναντίας, η “επιτυχία’ ενός νέου δανεισμού θα βυθίσει την χώρα ακόμα πιό βαθειά στην υπερχρέωση και, λόγω των προϋποθέσεων που θέτουν οι δανειστές, στην ύφεση.

Η αποκτήνωση της αγοράς εργασίας

ΕΛευθερη Λαικη Αντιστασιακη Συσπειρωση


Του Χρήστου Πραμαντιώτη
Μοντέλο προς εξαγωγή σε όλη την Ευρώπη το γερμανικό «θαύμα»
Πρέπει οπωσδήποτε να συνεχιστεί στην αγορά εργασίας η μεταρρυθμιστική πνοή που έχει καταλάβει τη νεοφιλελεύθερη Ε.Ε. Αυτό αποφάσισε το Συμβούλιο των Υπουργών Εργασίας στην τελευταία συνεδρίασή του, την προηγούμενη εβδομάδα. Για να διατηρηθεί η μεταρρυθμιστική πνοή, μάλιστα, επιστρατεύονται μια σειρά εκφράσεις που ηχούν «άκακες» στα αφτιά: Επένδυση στο ανθρώπινο κεφάλαιο μέσω της εκπαίδευσης και της κατάρτισης για την αύξηση της παραγωγικότητας. Επανένταξη των μακροχρόνια ανέργων στην αγορά εργασίας. Βελτίωση των φορολογικών συστημάτων για να υποστηρίξουν τη δημιουργία θέσεων εργασίας. Εκσυγχρονισμός των συστημάτων κοινωνικής προστασίας για να παρέχουν αποτελεσματική προστασία για όλους.
Μέχρι εδώ, τίποτε καινούργιο. Οι ειδικοί του μάρκετινγκ έχουν ρίξει όλα τα όπλα τους στην προσπάθεια να βρουν τις όμορφες εκφράσεις που θα αποκρύπτουν την πραγματικότητα της αγοράς εργασίας στην Ευρώπη. Μια ματιά στην Ελλάδα της εκτεταμένης ανεργίας και της διευρυμένης ημιανεργίας θα μπορούσε να είναι αποκαλυπτική για τις «κατευθυντήριες γραμμές στις πολιτικές απασχόλησης». Ούτε κι αυτό όμως είναι ολόκληρη η εικόνα.
Γιατί; Απλούστατα, διότι στην πρωτοπορία της εργασιακής απορρύθμισης, ακόμη πιο μπροστά κι από την Ελλάδα των μνημονίων, βρίσκεται εδώ και χρόνια η Γερμανία. Δεν είναι μόνο τα χαμηλά μεροκάματα και οι διαβόητες πλέον mini jobs. Είναι πολύ περισσότερο ένα ολόκληρο σύστημα πραγματικού καιάδα για εργαζόμενους και άνεργους, που δημιούργησε το «γερμανικό εργασιακό θαύμα» των αρχών του 21ου αιώνα. Ένα «θαύμα» προς εξαγωγή, βεβαίως.
Πίσω από το θαύμα

Η ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΤΩΝ ΑΓΩΓΩΝ ... και μερικές παρατηρήσεις για την Εξωτερική-Αμυντική πολιτική


Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου
Να μην τον πούμε «τουρκικό» αγωγό, ζήτησε ο Υπουργός Εξωτερικών Νίκος Κοτζιάς από τον Ρώσο ομόλογό του Σεργκέι Λαβρώφ όταν συναντήθηκαν στη Μόσχα. Ο λόγος για τον «Turkish Stream» που αποφάσισαν να κατασκευάσουν  Πούτιν και Ερντογάν στη θέση του ναυαγήσαντος “South Stream”. Ο «Turkish Stream» θα έρθει να προστεθεί στον “Blue Stream”, μεταφέροντας και αυτός ρωσικό φυσικό αέριο, μέσω του πυθμένα της Μαύρης Θάλασσας, στην Τουρκία. Το σχέδιο μάλιστα προβλέπει να δημιουργηθεί και αποθηκευτικός χώρος στα ελληνοτουρκικά σύνορα από όπου το αέριο θα μπορεί να εξάγεται στην Ελλάδα ή και στην υπόλοιπη Ευρώπη.
Πιο σημαντικό από το πώς θα ονομάζεται αυτός ο αγωγός, είναι το τι θα είναι. Και είτε λέγεται έτσι, είτε όχι, θα είναι ένας τουρκικός αγωγός. Σε συνδυασμό με τον αγωγό από το Αζερμπαϊτζάν, ίσως και από άλλες περιοχές της Μέσης Ανατολής, ελπίζουμε όχι και από την Κύπρο όπως σκέφτεται η Noble, αλλά και τον πετρελαιαγωγό Μπακού-Τσεϊχάν θα καταστήσει την Τουρκία κύριο διαμετακομιστή ενέργειας για την Ευρώπη.

Eρχεται ένας άλλος καπιταλισμός;


του Αθανάσιου Χ. Παπανδρόπουλου
Στο ερώτημα αν ο καπιταλισμός έχει ακόμη μέλλον απαντούν τρεις οικονομολόγοι που πήραν μέρος σε μία σημαντική εκδήλωση του Ιδρύματος Μανταριάγκα-Κολλέγιο της Ευρώπης στις Βρυξέλλες.
Δεν χωρά καμία αμφιβολία. Η οικονομική και η χρηματοπιστωτική κρίση έφεραν στην επιφάνεια και φώτισαν ταυτοχρόνως ενδογενή ελαττώματα της οικονομίας της αγοράς – της οποίας, ωστόσο, η αποτελεσματικότητα δεν αμφισβητείται.
Μας εγκαλεί, όμως, η σημερινή κάμψη της ανάπτυξης, η οποία, από την άλλη πλευρά, δεν φαίνεται να θίγει τη λογική του κέρδους ως κινητήριας δύναμης του καπιταλισμού. Και κάθε άλλο παρά εμποδίζει τις υψηλές κερδοφορίες στον χρηματοοικονομικό κλάδο, αλλά και την επιστροφή σε αμοιβές που, σε πολλές περιπτώσεις, είναι προκλητικές.
Τα ερωτήματα λοιπόν που τίθενται είναι: Πόσο καιρό μπορούμε ακόμα να ζούμε με την ψευδαίσθηση ότι τίποτε δεν αλλάζει; Πόσο θα αντέξει η δημοκρατία, στο μέτρο που η παγκοσμιοποίηση δεν μπορεί να ρυθμιστεί; Τελικά, μήπως η κρίση που βιώνουμε σήμερα είναι αυτή της ανάδυσης νέων τύπων καπιταλισμών, προσαρμοσμένων στις νέες προκλήσεις της εποχής μας;

Μακροπρόθεσμες οικονομικές συνέπειες και προκλήσεις μιας πιθανής εξόδου από την ευρωζώνη για την Ελλάδα: το «συντηρητικό» σενάριο

Νέα Πολιτική


 του Νικολάου Ματθαίου Σαντή*
Οι βραχυπρόθεσμες οικονομικές συνέπειες μιας εξόδου από το ευρώ για την Ελλάδα φαντάζουν επίφοβες. Σε μακροχρόνιο ορίζοντα όμως, τα δεδομένα δύνανται να έχουν θετική εξέλιξη, αναλόγως αν προτιμηθεί το «συντηρητικό» ή το «ριζοσπαστικό» σενάριο.
Μια «συντηρητική» επιστροφή στη δραχμή θα καταστήσει δυνατή την υποτίμηση του νομίσματος ανάλογα με τις ανάγκες της ελληνικής οικονομίας, κάτι που δεν είναι δυνατό με το σημερινό καθεστώς του ευρώ. Η υποτίμηση είναι χρήσιμη για την αποκατάσταση της ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας, απορροφώντας μέρος της πίεσης για προσαρμογή των μισθών (εσωτερική υποτίμηση) μέσω της πτώσης της συναλλαγματικής ισοτιμίας. Μέσω της υποτίμησης, οι εξαγωγές θα ενισχυθούν ως αποτέλεσμα της βελτίωσης της ανταγωνιστικότητας και μέσω πολιτικών συγκράτησης των μισθών, καθώς και διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων που θα βελτιώσουν την ανταγωνιστικότητα σε μεσο/μακροπρόθεσμο ορίζοντα.

Δωράκι στους δανειστές το μετοχικό κεφάλαιο και έσοδα του ΤΧΣ

ΕΛευθερη Λαικη Αντιστασιακη Συσπειρωση


Του Νίκου Κωτσικόπουλου
Ακόμα και από το αρχικό μετοχικό κεφάλαιο του ελληνικού ΤΧΣ και από τα έσοδά του, είναι τα παραπάνω 1,2 δις ευρώ που έστειλαν στους δανειστές στο Λουξεμβούργο, τα πρόσωπα που αυτοί ενέκριναν και επέτρεψαν να διορίσουν οι κυβερνήσεις Παπαδήμου και Σαμαρά, τα οποία διοικούν το τραπεζικό σύστημα στην Ελλάδα.
Τα χρήματα αυτά εστάλησαν περίπου ως «δωράκι» στους δανειστές, οι οποίοι οχυρωμένοι πίσω από το τυπικό κι ενώ είναι βέβαιο ότι γνώριζαν από πριν, δεν τα επιστρέφουν τώρα.
Και είναι βέβαιο ότι γνώριζαν οι δανειστές που τώρα «κάνουν το Γερμανό» και δεν επιστρέφουν τα επιπλέον κεφάλαια, γιατί η τρόικα αλώνιζε στη χώρα, ενώ οι διοικήσεις στις τράπεζες την Τράπεζα της Ελλάδος και το ΤΧΣ έχουν την έγκρισή τους για να είναι σε αυτές τις θέσεις, με βάσεις τους νόμους και τις δεσμεύσεις των μνημονίων.
Το ΤΧΣ δεν έβαζε μόνον από τα ομόλογα του EFSF για τις ανακεφαλαιοποιήσεις, αλλά και από τα έσοδά του  και ΟΛΟ το αρχικό του μετοχικό κεφάλαιο. Διατηρούσε έτσι, σύμφωνα με τον ισχυρισμό, μεγαλύτερο μέρος των ομολόγων, από όσο στοίχισαν οι αυξήσεις κεφαλαίου στις τράπεζες. Δεν θα πρέπει να δοθούν εξηγήσεις γιατί συνέβαινε από την αρχή, αυτό;

Οι «συμβιβασμοί» Ελλάδας-δανειστών, οι «εσωτερικές πιέσεις» και η μάχη της κυβέρνησης

Το Ποντίκι


«Ο χρόνος και τα χρήματα της Ελλάδας τελειώνουν και για να αντιμετωπίσει αυτήν την απελπιστική κατάσταση η κυβέρνηση επεξεργάζεται μια νέα λίστα προτάσεων με οικονομικές μεταρρυθμίσεις για να την παρουσιάσει στο Eurogroup» αναφέρεται σε ανάλυση του αμερικανικού κέντρου στρατηγικών μελετών Stratfor.
Όπως σημειώνεται, «μεταξύ Απριλίου και Ιουνίου, η Ελλάδα και οι πιστωτές της θα διαπραγματευτούν μια σειρά συμβιβασμών, ενώ στο μεταξύ το Eurogroup θα παρέχει μόνο όσα χρήματα απαιτούνται για να αποφευχθεί η χρεοκοπία».
Σύμφωνα με την ανάλυση, «η σημαντικότερη ωστόσο απειλή για την Ελλάδα έρχεται από το εσωτερικό της. Η κυβέρνηση θα κληθεί ίσως να διαχειρισθεί την απείθεια ορισμένων βουλευτών που αντιδρούν σε ορισμένες από τις προτάσεις της. Οι διαφωνίες θα γίνουν πιο ορατές τον Απρίλιο, όταν κατατεθούν οι μεταρρυθμίσεις στο Κοινοβούλιο και θα κλιμακωθούν στα τέλη Ιουνίου όταν η Ελλάδα θα πρέπει να διαπραγματευτεί μια καινούργια συμφωνία με τους πιστωτές της. Τότε, οι πολιτικές πιέσεις θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε πρόωρες εκλογές ή σε δημοψήφισμα για την παραμονή της Ελλάδας στην Ευρωζώνη».

ΝΙΚΟΣ ΜΠΕΛΟΓΙΑΝΝΗΣ






Ένα αφιέρωμα στον Νίκο Μπελογιάννη που εκτελέστηκε για τα πιστεύω και την ιδεολογία του.

ΕΚΒΙΑΖΟΥΝ ΤΗ ΧΩΡΑ ΟΙ «ΘΕΣΜΟΙ» ΜΕ «ΠΡΩΤΟ ΒΙΟΛΙ» ΤΗΝ ΕΚΤ

iskra


ANAΓΚΗ ΥΙΟΘΕΤΗΣΗΣ ΝΕΩΝ ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΩΝ ΔΡΟΜΩΝ ΧΩΡΙΣ ΝΕΟΑΠΟΙΚΙΑΚΑ ΔΕΣΜΑ
Συνεχίζουν τις ασφυκτικές πιέσεις και τουςεκβιασμούς οι «θεσμοί» στην ελληνική κυβέρνηση, με «πρώτο βιολί» την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ), η οποία έδωσε εντολή στις ελληνικές τράπεζες να μην «επιβαρυνθούν» επιπλέον με αγορά εντόκων γραμματίων του ελληνικού δημοσίου (T-Bills).
Xαρακτηριστικές της "νεοαποικιακής" αντίληψης και του κλίματος εκβιασμών σχετικά με το ελληνικό ζήτημα των γερμανο--ΕΕ πολιτικών ελίτ είναι και οι δηλώσεις του επικεφαλής των Χριστιανοδημοκρατών για ευρωπαϊκά θέματα , Γκούντερ Γκίχμπαουμ, ο οποίος δήλωσε προκλητικά και με τρόπο που θύμισε τις χειρότερες εποχές της αποικιοκρατίας ότι «αντί να παρακαλάει οΤσίπρας για βοήθεια τους Ρώσους καλύτερα να ετοιμάσει μια λίστα με συγκεκριμένες μεταρρυθμίσεις».
Την ίδια ώρα, η Γερμανίδα Καγκελάριος ΑΜέρκελ, αναφερόμενη στις διαβουλεύσεις μεταξύ "θεσμών" και ελληνικής κυβέρνησης, επέμεινε στο σκληρό δόγμα των πολιτικών λιτότητας λέγοντας ότι η Ελλάδα έχει κάποια "ευελιξία" να προσδιορίσει τις λεγόμενες μεταρρυθμίσεις, ωστόσο οι τελευταίες "θα πρέπει να καταλήγουν στο προσδωκόμενο αποτέλεσμα" και να "εκπληρώνουν τις φιλοδοξίες" του μεγαλοαστικού κατεστημένου της Γερμανικής ΕΕ.
Στο ίδιο κλίμα ήταν και οι δηλώσεις του εκπροσώπου του Υπουργείου Οικονομικών της Γερμανίας,Μάρτιν Γιέγκερ, ο οποίος υποστήριξε ότι προκειμένου να καταστεί δυνατή η εκταμίευση περαιτέρω κεφαλαίων για την Ελλάδα , η Αθήνα θα πρέπει να εφαρμόσει "μεταρρυθμιστικά μέτρα".

Στη δημοσιότητα η κοστολογημένη λίστα της κυβέρνησης

Το Ποντίκι


Το φως της δημοσιότητας είδε το απόγευμα της Δευτέρας, η κοστολογημένη λίστα με τα μέτρα ύψους 3,7 δις ευρώ, που προτείνει η κυβέρνηση.
Στη  λίστα περιλαμβάνονται μέτρα που προβλέπουν:
-         725 εκ.€ από τους ελέγχους καταθέσεων εξωτερικού
-         350 εκ.€ από την καταπολέμηση απάτης στον ΦΠΑ
-         350 εκ.€ από τις τηλεοπτικές άδειες
-         600 εκ.ευρώ  από τις νέες ρυθμίσεις ληξιπρόθεσμων ασφαλιστικών και φορολογικών οφειλών
-         300 εκ.ευρώ  από αλλαγές στον Κώδικα Φορολογίας Εισοδήματος
-         270 εκ.ευρώ  από την λοταρία αποδείξεων κατά τα πρότυπα της Πορτογαλίας
-         250 εκ.ευρώ  από την καταπολέμηση του λαθρεμπορίου καυσίμων και καπνού
-         225 εκ.ευρώ  από την ενίσχυση των μηχανισμών είσπραξης δημοσίων εσόδων
-         200 εκ.ευρώ από μέτρα για το ηλεκτρονικό στοίχημα

ΤΑ ΣΚΙΤΣΑ ΚΟΚΑΛΑ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ...

iskra

Του ΣΤΑΘΗ* 
Η μόνη σχέση που μπορούν να έχουν οι γελοιογραφίες με τον φασισμό είναι να τον καταγγέλλουν και να διώκονται απ’ αυτόν.
Πάνε αρκετά χρόνια τώρα, μόλις είχα απολυθεί απ’ τα «Νέα» (όταν οι οικονομικοί διευθυντές του ΔΟΛ απέλυαν καθαρίστριες, αγόραζαν για πάρτη τους τζάγκουαρ και ξεκοκάλιζαν θαλασσοδάνεια) και εργαζόμουν πια στην «Ελευθεροτυπία», όταν οι Ισραηλινοί είχαν μπουκάρει στη Γάζα και τον Λίβανο σφάζοντας αδιακρίτως. Σκιτσάρισα
τότε τον Σαρόν με τη ναζιστική στολή να κάνει στους Παλαιστίνιους ό,τι οι Ναζήδες έκαναν στους Εβραίους. Σοκ! (τότε! σήμερα είναι κοινός τόπος) Σοκ, διότι για τους Ισραηλινούς και τους απανταχού Εβραίους αυτή η αλληγορία (πόσω μάλλον η ταύτιση) υπερέβαινε το αδιανόητο και την ύβριν.
Αμέσως, από ορισμένους «αριστερούς» βαλτούς η αφεντιά μου άρχισε να διασύρεται στο διαδίκτυο επί αντισημιτισμώ (ώστε να εξουδετερωθεί η κριτική μου στην εγκληματική πολιτική του Ισραήλ - φασιστική και ναζιστική), ενώ το κεφάλι μου επικηρύχθηκε από την ADL (Αντιρατσιστική Λίγκα των Εβραίων με έδρα τη Νέα Υόρκη) και συνακολούθως απ’ το Σταίητ Ντηπάρτμεντ με διεθνές ένταλμα σύλληψης (νομίζω ότι στη λίστα αυτή των «εγκληματιών γνώμης» παραμένω ακόμα, τόσα χρόνια μετά, επίτιμο πλέον μέλος). Οπως και να ’χει,
ακολούθησαν διαβήματα (της Ισραηλινής Πρεσβείας στην «Ελευθεροτυπία», με άδοξο βεβαίως τέλος για έναν φανατικό και υστερικό τύπο που ήταν τότε πρέσβης), όσον και του Σταίητ Ντηπάρτμεντ (λίγα χρόνια αργότερα η μπάλα πήρε και τον ΚΥΡ - απολύτως αθώον του αίματος, κατ’ αντίθεσιν προς την αφεντιά μου που κάποιες -πάντα κατ’ οικονομίαν- προβοκάτσιες τις απολαμβάνει). Οπως και να ’χει, υπουργός Εξωτερικών τότε ήταν ο κ. Γιώργος Παπανδρέου και, προς τιμήν του, στα διαβήματα και τις οχλήσεις των Αμερικανών απάντησε ότι «στην Ελλάδα ο Τύπος είναι ελεύθερος και οι υπαγορεύσεις απορρίπτονται» (βεβαίως ο ίδιος έκανε δεκτές ως υπουργός τότε και πρωθυπουργός αργότερα άλλες υπαγορεύσεις, θανάσιμες και απείρως χυδαιότερες). Ομως τα σκίτσα, προκαλώντας κατ’ αρχήν σοκ, τη δουλειά τους την είχαν κάνει, διότι στη συνέχεια προκάλεσαν σκέψεις.
Οσον οι Ισραηλινοί συνέχιζαν τα εγκλήματά τους, τόσον οι γελοιογραφίες τούς εμφάνιζαν σαν Ναζήδες, σε όλη την Ευρώπη. Η περί «αντισημιτισμού» προπαγάνδα κατέρρεε και η συζήτηση επικεντρωνόταν στο πραγματικό πρόβλημα, τη σφαγή. Μάλιστα σε ένα πολύ πιο «δύσκολο» απ’ το δικό μας ελληνικό περιβάλλον, το ευρωπαϊκό, όπου στον Τύπο (κι όχι μόνον) τα κυρίαρχα στερεότυπα είναι πολύ πιο αυστηρά με ό,τι τα αμφισβητεί.

Δευτέρα 30 Μαρτίου 2015

Νίκος Μπελογιάννης:Ο άνθρωπος με το γαρύφαλλο

info-war


Στις 30 Μαρτίου του 1952 εκτελείται ο Νίκος Μπελογιάννης. Δικάστηκε και καταδικάστηκε ως κομμουνιστής με την κατηγορία της κατασκοπίας. Ο Μπελογιάννης, γεννήθηκε το 1915 στην Αμαλιάδα και εντάχθηκε στο ΚΚΕ από μικρή ηλικία. Το 1934 συλλαμβάνεται για πρώτη φορά ενώ το 1936 θα καταδικαστεί ερήμην σε δύο χρόνια φυλάκιση για συμμετοχή σε αγροτικές κινητοποιήσεις.
Τον Μάιο του 1938 συλλαμβάνεται εκ νέου και καταδικάζεται σε 5 χρόνια φυλάκιση. Ο ‘Β παγκόσμιος πόλεμος θα τον βρει στην φυλακή από όπου το Ελληνικό κράτος θα τον παραδώσει στους κατακτητές. Το 1943 θα αποδράσει και θα ενταχθεί στο ΕΑΜ Πελοποννήσου. Το 1950 ο Νίκος Μπελογιάννης φθάνει παράνομα στην Ελλάδα έτσι ώστε να ανασυντάξει τις οργανώσεις του ΚΚΕ και να διαγράψει τους χαφιέδες. Στις 21 Δεκεμβρίου συλλαμβάνεται και κλείνεται στην φυλακή.
Η υπόθεση ξεσήκωσε μεγάλες αντιδράσεις τόσο στην Ελλάδα όσο και διεθνώς. Γνωστοί καλλιτέχνες και πολιτικοί ύψωσαν την φωνή τους έτσι ώστε να δοθεί χάρη στον Νίκο Μπελογιάννη. Ο Πωλ Ελυάρ, ο Ζαν Κοκτώ, ο Ζαν-Πωλ Σαρτρ, ο Ναζίμ Χικμέτ, ο Πάμπλο Πικάσσο, ο Τσάρλι Τσάπλιν, αλλά ακόμα και ο ο Σαρλ Ντε Γκωλ είναι μερικές μόνο από τις προσωπικότητες που διαμαρτυρήθηκαν.

Exxon Valdez: η οικολογική καταστροφή



To «Big Oil: In the Wake of the Exxon Valdez» είναι ένα ντοκιμαντέρ παραγωγής BBC που γυρίστηκε το 1991 και περιγράφει την τεράστια οικολογική καταστροφή που προκάλεσε η διαρροή εκατοντάδων χιλιάδων κυβικών μέτρων αργού πετρελαίου από πετρελαιοφόρο στον πορθμό της Αλάσκα.
Ήταν 24 Μαρτίου 1989, όταν το πετρελαιοφόρο Exxon Valdez προσέκρουε στον ύφαλο Blight στον πορθμό Prince William, μεταφέροντας συνολικά 210.000 m3 αργού πετρελαίου.
Υπολογίζεται ότι από το πλοίο χύθηκαν μεταξύ 42.000 και 120.000 m3 αργού πετρελαίου στον πορθμό. Το μέγεθος μιας τέτοιας καταστροφής ήταν πρωτοφανές και από τότε θεωρείται μία από τις χειρότερες περιβαλλοντικές καταστροφές που οφείλονταν σε ανθρώπινα αίτια.
Έρευνα στα αίτια του ατυχήματος ανέδειξε την ανικανότητα του τρίτου αξιωματικού να χειριστεί το πλοίο, την αποτυχία του κυβερνήτη να εξασφαλίσει σωστή πορεία λόγω υπερβολικής κατανάλωσης αλκοόλ, αλλά και την αδυναμία της εταιρείας Εxxon να διαθέσει το κατάλληλο πλήρωμα.

Πηγή tvxs

ΝΙΚΟΣ ΜΠΕΛΟΓΙΑΝΝΗΣ: “...ΣΤΟ ΜΠΟΪ ΤΩΝ ΟΝΕΙΡΩΝ ΜΑΣ, ΣΤΟ ΜΠΟΪ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ”

iskra

Του ΝΙΚΟΥ ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΥ*    
Ο Μπελογιάννης είχε πολλά «κουσούρια» σύμφωνα με τους διώκτες του. Εκτός από μαχητής με το όπλο στο χέρι ενάντια στους κατακτητές και στους εκμεταλλευτές ήταν και μαχητής με «όπλο» την πένα. Ήταν ένας διανοούμενος στην υπηρεσία του λαού.
Απόδειξη τόσο το βιβλίο του «Η Ιστορία της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας», όσο και το βιβλίο του «Το ξένο κεφάλαιο στην Ελλάδα» που εκδόθηκε το 1998 από τις εκδόσεις «Σύγχρονη Εποχή» στην επέτειο των 80 χρόνων του ΚΚΕ. Ένα έργο γραμμένο σε συνθήκες εγκλεισμού του στην Ακροναυπλία από την μεταξική δικτατορία και στη συνέχεια μέχρι την απόδρασή του από τις ναζιστικές δυνάμεις κατοχής.
Στο βιβλίο εξετάζεται ο ρόλος του ελληνικού κεφαλαίου σε συνδυασμό με τη διείσδυση και τη συνεργασία του με το ξένο κεφάλαιο στην Ελλάδα. Πρόκειται για μια ακτινογραφία της ελληνικής οικονομίας που ξεκινά από το 1824 και φτάνει έως το 1940 για το πώς λειτούργησε ο «σωτήριος» δανεισμός, από τα πρώτα «δάνεια της ανεξαρτησίας» μέχρι και τη μεταξική δικτατορία.
Ο Μπελογιάννης περιγράφει τους ληστρικούς όρους των δανείων με σκοπό την αποκόμιση κερδών από ντόπιους και ξένους τοκογλύφους και το πώς οι επακόλουθες πτωχεύσεις του 1827, του 1843, του 1893 και του 1932 έγιναν πεδίο θησαυρισμού της πλουτοκρατίας μέσα από επιβολή συνθηκών αποστέρησης του λαού.
«...ο λαός υπόφερνε - γράφει ο Μπελογιάννης. Είχε γονατίσει από τους φόρους, κι η τοκογλυφία ερχότανε ύστερα να του δώσει τη χαριστική βολή. Αφήνω κατά μέρος κάθε δική μου περιγραφή και παίρνω ένα κομμάτι από την Ιστορία του Καρολίδη, καθηγητή στο Πανεπιστήμιο: "Την εποχή εκείνη η χώρα εσπαράζετο υπό της φυγοδικίας και των συμμοριών τοκογλύφων, οίτινες εν συνεργασία προς τους ταμίας του κράτους και αυτούς ακόμα τους δικαστάς είχον δημιουργήσει αλληλεγγύην και κατέτρωγαν τας σάρκας του λαού" (...). Κι έτσι, τοκογλύφοι, κομματάρχες, δικαστές, ταμίες, Εθνοτράπεζα, κράτος και ληστές - τούτοι οι τελευταίοι πολύ λιγότερο από τους άλλους - εκτελούσαν το ίδιο "εθνοφελές" έργο: Την ερήμωση της χώρας και τον αφανισμό του λαού. Και στο αντιλαϊκό τούτο όργιο, έρχονται και οι ξένοι κεφαλαιούχοι να πάρουν μία από τις καλύτερες θέσεις».
Στον επίλογο του βιβλίου ο Μπελογιάννης σημειώνει:

Ο Στ.Χριστακόπουλος για τα μέτωπα της κυβέρνησης

Νέα Κρήτη


Οι δυσκολίες στο εσωτερικό και εξωτερικό μέτωπο για την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ και οι εξελίξει διαπραγματεύσεις αντικείμενο της πολιτικής ανάλυσης των καταστάσεων από τον Διευθυντή σύνταξης στο Ποντίκι Σταύρο Χριστακόπουλο στο Ράδιο 9,84 και στο Γιώργο Σαχίνη.
Είπε ότι η συζήτηση στη βουλή δεν πρόκειται να φέρει κάποιο αποτέλεσμα και επανέλαβε όπως και στο άρθρο του: Παρότι μέχρι στιγμής δεν καταγραφεί κάποιο σοβαρό ρήγμα στις κοινοβουλευτικές ομάδες του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝ.ΕΛΛ., αποτελεί μέγιστο θέμα της «επικαιρότητας» το ενδεχόμενο αποδυνάμωσης ή και απώλειας της κυβερνητικής πλειοψηφίας στη Βουλή, με συνέπεια ο Σαμαράς και ο Θεοδωράκης να... διαγκωνίζονται ποιος θα προσφέρει πρώτος στήριξη στην κυβέρνηση, διατυπώνοντας μάλιστα και τους ανάλογους «όρους» για την παροχή της!

ΔΥΟ ΜΗΝΕΣ ΠΕΡΑΣΑΝ ΧΩΡΙΣ ΠΑΡΟΧΕΣ ΠΡΟΣ ΤΑ ΛΑΪΚΑ ΣΤΡΩΜΑΤΑ

iskra

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΔΕΛΑΣΤΙΚ*  
Δεν έχουμε την παραμικρή αμφιβολία για την ένταση τωνστραγγαλιστικών πιέσεων που ασκούν οι Γερμανοί στην κυβέρνηση Τσίπρα, αξιοποιώντας τόσο όλους τους μηχανισμούς της ΕΕ όσο και πρωτίστως την ΕΚΤ για να προκαλέσουν ασφυξία ρευστότητας στην ελληνική οικονομία. Γνωρίζαμε άλλωστε άριστα εκ των προτέρων τη στάση που θα τηρούσε η Γερμανία για να υπερασπιστεί τα συμφέροντά της και ως εκ τούτου να καταπνίξει εν τη γενέσει της την αντίσταση της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ. Αυτός ήταν ο λόγος που επιμέναμε επί ματαίω ότι η κυβέρνηση Τσίπρα πρέπει να έχει νομοθετήσει περνώντας μέσα από τη Βουλή -ει δυνατόν ακόμη και εντός του Φεβρουαρίου, υπογραμμίζαμε- το σύνολο του αστικού μεν, αλλά βαθύτατα ανακουφιστικού για τον λαό μας "Προγράμματος της Θεσσαλονίκης". Δεν μπορούμε να παραγνωρίσουμε το γεγονός ότι έχουν πλέον παρέλθει δύο ολόκληροι μήνες από τον σχηματισμό της κυβέρνησης Τσίπρα, αλλά απολύτως καμία από τις προς υλικό όφελος των λαϊκών στρωμάτων προγραμματικές δηλώσεις του πρωθυπουργού δεν έχει ακόμη υλοποιηθεί. Ο νόμος για τις100 δόσεις είναι διευκόλυνση, όχι όμως για να πάρουν λεφτά από το κράτος οι πολίτες, αλλά για να... πληρώσουν το κράτος! Στις προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησής του, ο Αλέξης Τσίπρας, μέσα στα πολλά άλλα, είχε εξαγγείλει και πέντε πολύ σοβαρά μέτρα, θεμελιώδη θα τα αποκαλούσαμε, τα οποία θα σήμαιναν πραγματική οικονομική ανακούφιση των λαϊκών στρωμάτων.
Πρώτον, είχε επί λέξει πει: "Θεσπίζουμε το αφορολόγητο όριο στα 12.000 ευρώ". Δεύτερον, είχε πει: "Καταργούμε τον ΕΝΦΙΑ από το 2015 και τον αντικαθιστούμε με Φόρο Μεγάλης Ακίνητης Περιουσίας... Το 2015 δεν θα υπάρχει ΕΝΦΙΑ. Και αυτό είναι δέσμευση". Τρίτον, είχε πει: "Δεσμευόμαστε να προωθήσουμε σε στενή συνεργασία με τον Διεθνή Οργανισμό Εργασίας, τον ILO, την άμεση αποκατάσταση των ελεύθερων συλλογικών διαπραγματεύσεων, την επαναφορά τηςεπεκτασιμότητας των συλλογικών συμβάσεων και των τριετιών, τη θέσπιση αυστηρού πλαισίου για την προστασία από τις μαζικές απολύσεις, την επαναφορά του θεσμού της διαιτησίας". Τέταρτον, πάντα στις προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησής του, ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας είχε διακηρύξει: "Πρώτο μέτρο για τη στήριξη των χαμηλοσυνταξιούχων η επαναχορήγηση δέκατης τρίτης σύνταξης ως δώρου Χριστουγέννων στο τέλος του 2015 σε όποιους λαμβάνουν συντάξειςχαμηλότερες των 700 ευρώ μηνιαίως". Πέμπτο θεμελιώδες σημείο των προγραμματικών δηλώσεων της κυβέρνησης Τσίπρα διά στόματος πρωθυπουργού ήταν η εξαγγελία της κατάργησης τωνχαμηλότερων αμοιβών για τους νέους έως 25 ετών και η επαναφορά του κατώτατου μισθού για όλους εκεί που ήταν επί διακυβέρνησης του δεξιού πρωθυπουργού Κώστα Καραμανλή:"Απόλυτη εξίσωση όλων των εργαζομένων, όπως επιβάλλουν η λογική, η ηθική και οι αξίες του κόσμου της εργασίας. "Ισος μισθός για ίση εργασία" είναι η αρχή μας και σε αυτή την αρχή θα μείνουμε πιστοί.

"Παραπλανητική και στοχευμένη η πολιτική των δανειστών"

Νέα Κρήτη


Αποπροσανατολιστικές οι συντονισμένες πιέσεις των δανειστών προς την Ελλάδα που τη φέρνουν προ τετελεσμένου το τρίμηνο Ιουνίου-Αυγούστου με την καταβολή 11 δισ. βάσει των υποχρεώσεών της, αλλά και έναντι των ΗΠΑ, εκτιμά μιλώντας στο Ράδιο 9,84 ο οικονομικός αναλυτής Γιώργος Δελαστίκ.
Όπως επισήμανε στην εκπομπή του Γιώργου Σαχίνη, δεύτερος στόχος τους είναι να υποσκάψουν την εμπιστοσύνη του ελληνικού λαού προς την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ τοποθετώντας ψηλά το προεκλογικό του πρόγραμμα το οποίο δεν την αφήνουν να υλοποιήσει.

Ακόμα μία έκθεση-φωτιά για τη «χρυσή επένδυση»

ΕΛευθερη Λαικη Αντιστασιακη Συσπειρωση


Της Ντίνας Δασκαλοπούλου
Η «Εφημερίδα των Συντακτών» φέρνει στη δημοσιότητα ακόμα μία έκθεση των επιθεωρητών περιβάλλοντος που καλούν σε απολογία την «Ελληνικός Χρυσός». Αυτή τη φορά, στο επίκεντρο είναι τα μεταλλεία Μαντέμ Λάκκου και Μαύρων Πετρών, το εργοστάσιο εμπλουτισμού και οι λιμενικές εγκαταστάσεις στο Στρατώνι και ο χώρος Υγειονομικής Ταφής Επικίνδυνων Αποβλήτων στον Κοκκινόλακα.
«Από τα Δελτία Δεδομένων Ασφαλείας της εταιρείας και τα αποτελέσματα των δειγμάτων προκύπτει επικινδυνότητα των προϊόντων», σημειώνει η βουλευτής Χαλκιδικής του ΣΥΡΙΖΑ, Κατερίνα Ιγγλέζη, αναφερόμενη στην έκθεση, και συμπληρώνει: «Οι επιθεωρητές καταλήγουν πως τα προϊόντα είναι επικίνδυνα για την υγεία και το υδατικό περιβάλλον, οξείας τοξικότητας και κατατάσσονται στις περιβαλλοντικά επικίνδυνες στερεές ύλες».
«Όπως διαπίστωσαν οι επιθεωρητές, η εταιρεία συγκρίνει τα αποτελέσματα των αναλύσεων των υγρών αποβλήτων με τη σχετική απόφαση νομάρχη και όχι με αυτά που θέτει ο όρος της ΚΥΑ ΕΠΟ», υπογραμμίζει από την πλευρά του ο πρόεδρος του δημοτικού συμβουλίου του Δήμου Αριστοτέλη, Γιώργος Ζουμπάς, τονίζοντας μεταξύ άλλων πως «οι τιμές του pH, του ολικού μολύβδου και του ολικού ψευδαργύρου υπερέβαιναν το ανώτατο όριο».

Η ηγεσία της Ν.Δ. στηρίζει το ΣΥΡΙΖΑ!

Νέα Κρήτη


Η έλλειψη σοβαρής αντιπολίτευσης και κυρίως από την πλευρά της κεντροδεξιάς στερεί από τον Αλέξη Τσίπρα τη δυνατότητα να κάνει ελιγμούς στο εσωτερικό του κόμματός του και να περάσει έτσι τη νέα του πολιτική, εκείνη της στροφής στο ρεαλισμό. Δεν μπορεί να επικαλεστεί τον κίνδυνο πτώσης της κυβέρνησής του, αφού η εναλλακτική σε αυτή την περίπτωση είναι εκείνη του Δημήτρη Σταμάτη. Η σημερινή ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας στηρίζει άθελά της το ΣΥΡΙΖΑ και τους ευρωσκεπτικιστές της αριστερής πλατφόρμας  και του Πάνου Καμμένου.
Του Θανάση Μαυρίδη (capital.gr)
Καλώς ή κακώς ο Αντώνης Σαμαράς έχασε τις εκλογές. Κι ένα στοιχείο που δεν έχει μέχρι στιγμής αξιολογηθεί είναι το γεγονός ότι σε αυτές τις εκλογές η Νέα Δημοκρατία δεν συγκέντρωσε μόνο τις δικές της δυνάμεις, αλλά εκπροσώπησε μέσα από τις γραμμές της ευρύτερες δυνάμεις. Με άλλα λόγια, δεν της ανήκει το 28% που συγκέντρωσε στις εκλογές.
Σε επόμενες εκλογές, λοιπόν, δεν είναι βέβαιο ότι αυτές οι δυνάμεις θα δώσουν μία δεύτερη ευκαιρία στον Αντώνη Σαμαρά και στους συνεργάτες του. Δεν αισθάνονται αυτή την υποχρέωση. Κάθε άλλο! Δύσκολα θα ψηφίσουν ένα σχήμα που το θεωρούν έτσι ή αλλιώς υπεύθυνο για την άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία. Είτε επειδή με την πολιτική που ακολούθησε ως κυβέρνηση έδωσε πόντους στον Αλέξη Τσίπρα είτε επειδή η τακτική που ακολούθησε στην προεκλογική περίοδο εξάλειψε και τις τελευταίες ελπίδες που υπήρχαν για ανατροπή της κατάστασης.

Το φιάσκο της «Tρόικας» με τις συχνότητες

ΕΛευθερη Λαικη Αντιστασιακη Συσπειρωση


Ποιος πληρώνει τελικά για τις τηλεοπτικές συχνότητες; Η εύλογη απάντηση «κανείς» δεν ισχύει μετά την ολοκλήρωση της ψηφιακής μετάβασης από την Digea. Στην Ελλάδα εκπέμπουν περίπου 150 κανάλια χωρίς να γνωρίζει κανείς αν πληρώνουν το εύλογο τίμημα για τις συχνότητες. Παράδειγμα, το Mega στον ισολογισμό του αναφέρει πόσα πληρώνει για το ετήσιο τέλος; Οι άλλοι σταθμοί; Ταυτόχρονα, οι τελευταίες αποφάσεις του υπουργείου Επικρατείας για την είσπραξη του «ενοικίου» είναι για τη χρήση του 2010, όταν το λεγόμενο «αντάλλαγμα» ήταν ελάχιστο.
Η περίφημη «μεταρρύθμιση» στον χώρο της τηλεόρασης πλέον χαρακτηρίζεται όχι μόνο από την «προσωρινή νομιμότητα» λειτουργίας και εκπομπής των ιδιωτικών καναλιών, που δεν πληρώνουν για την άδειά τους, αλλά και από την υποχρέωση του Δημοσίου να πληρώσει για να έχουν τηλεοπτικό σήμα οι πολίτες. Το ψηφιακό μπάχαλο στην Ελλάδα επιβλήθηκε με νόμους και υπουργικές αποφάσεις της κυβέρνησης Σαμαρά, καθ’ υπόδειξιν των ιδιοκτητών καναλιών πανελλαδικής εμβέλειας. Η υποχρέωση της Digea να τοποθετήσει ψηφιακούς πομπούς μόνο σε 156 σημεία της χώρας, για να μην αναγκαστεί να κάνει ακριβές επενδύσεις, άφησε τη χώρα χωρίς τηλεοπτικό σήμα. Και τώρα οι δήμοι και οι περιφέρειες καλούνται να πληρώσουν με τα λεφτά των ελλήνων πολιτών για την εγκατάσταση αναμεταδοτών σε περίπου 900 σημεία σε όλη την Ελλάδα, για να καλυφθεί πλήρως η γεωγραφία της χώρας με τηλεοπτικό σήμα.