Πολιτική και Οικονομία: Οι πέντε δυνάμεις του Αλέξη "Πόρτερ"

the Crypt of Banking News

 από την Νούλα Χρυσοχοΐδου

Αλέξης Τσίπρας: Τον παρομοίασαν σαν τον Πόρτερ, αυτό που δεν γνωρίζανε όμως  είναι ότι ήταν ο Μαικλ Πόρτερ της Ελλάδας και με άσσο στο μανίκι του, καθώς ο διάσημος καθηγητής του Χάρβαρντ Μάικλ Πόρτερ και το γνωστό σε όλους Μοντέλο των 5 δυνάμεων (του Porter), αποτελεί ένα εργαλείο ανάλυσης που εστιάζει σε 5 ανταγωνιστικές δυνάμεις ενός κλάδου. 

 Κάποιοι λένε ότι οι ιδέες του Porter βασίζονται σε παλαιές οικονομικές θεωρίες, αλλά κι ο ίδιος δεν έχει αρνηθεί ότι ισχύει κάτι τέτοιο και μάλιστα έχει πει ότι χρωστάει πολλά για τις ιδέες του στον διάσημο οικονομολόγο Joseph A. Schumpeter. Εν πάση περιπτώσει, αυτό που κάνει πολύ καλά ο Porter είναι να συστηματοποιεί και να εξηγεί με τρόπο κατανοητό διάφορα αναλυτικά μοντέλα. Ο Porter ήταν από τους πρώτους που χρησιμοποίησε όρους της αγοράς για να περιγράψει την “επιχειρησιακή στρατηγική” αντί για δυσνόητα θεωρητικά / οικονομικομαθηματικά μοντέλα. Κάτι τέτοιο θα γίνει σε λίγη ώρα στο ίσως πιο σημαντικό Υπουργείο της χώρας μας....μα στο Υπουργείο Οικονομικών αναφέρομαι φυσικά!!!

 Καθώς οι "πέντε δυνάμεις" που θα εκπροσωπήσουν το ΥΠ.ΟΙΚ είναι οι εξής:

α) Γιάννης Δραγασάκης. Σπούδασε πολιτικές και οικονομικές επιστήμες στην Ελλάδα και το εξωτερικό, στο περίφημο LSE. Στενός συνεργάτης του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Ηγετικό στέλεχος του ΚΚΕ και του Συνασπισμού από την ίδρυσή του. Αναπληρωτής υπουργός Εθνικής Οικονομίας στην οικουμενική κυβέρνηση του Ξ. Ζολώτα.

β) Γιώργος Σταθάκης. Έχει σπουδάσει στην Βρετανία και στις Ηνωμένες Πολιτείες. Επίσης έχει παρουσία σε ερευνητικά κέντρα όπως στο Χάρβαρντ και στο Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης. Υπενθυμίζω ότι συμμετείχε σε ενημέρωση των funds στο εξωτερικό για το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ.!!!

γ) Γιάννης Μηλιός. Οικονομολόγος και μαρξιστής, Καθηγητής Πολιτικής Οικονομίας στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο, με σπουδές στη Γερμανία, διδάκτωρ Κοινωνικών και Οικονομικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Osnabruck της Δ. Γερμανίας. 

δ) Ευκλείδης Τσακαλωτός. Οικονομολόγος, απόφοιτος του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης, γεννημένος το 1960 στο Ρότερνταμ της Ολλανδίας ενώ μεγάλωσε στην Μ.Βρετανία.

ε) Γιάννης Βαρουφάκης. Με σπουδές στα Μαθηματικά και στα Οικονομικά στο Πανεπιστήμιο του Έσεξ και του Μπέρμιγχαμ της Βρετανίας. Η διδακτορική του διατριβή ήταν στην οικονομική θεωρία, στο Πανεπιστήμιο του Έσεξ. Δίδαξε στο Πανεπιστήμιο του Έσεξ και το 1985, δίδαξε στο Πανεπιστήμιο του Νόργουιτς της Αν. Αγγλίας ενώ το 1987 δίδαξε στο Πανεπιστήμιο του Κέμπριτζ. Από το 1988 έως το 2000 δίδασκε οικονομική θεωρία και πολιτική φιλοσοφία στο Πανεπιστήμιο του Σύδνεϋ της Αυστραλίας.

Οι πέντε δυνάμεις, λοιπόν είναι (;) :

 ·                     Ο υφιστάμενος ανταγωνισμός (existing rivalry): Ο υφιστάμενος ανταγωνισμός είναι η κυριότερη Δύναμη. Καθημερινώς οι ανταγωνιστές σε οποιαδήποτε βιομηχανία προσπαθούν με διάφορους τρόπους να υπερτερήσουν των αντιπάλων τους. Οι τρόποι αυτοί περιλαμβάνουν, π.χ., τη μείωση των τιμών, τη βελτίωση των προϊόντων, την ενίσχυση του brand, την αποτελεσματικότερη διανομή, την καλύτερη εξυπηρέτηση των πελατών κ.λπ. 

·                     Η απειλή νέων ανταγωνιστών (threat of new entrants): Είναι λογικό πως όταν τα “εμπόδια εισόδου” (entry barriers) σε μια βιομηχανία είναι χαμηλά τότε η απειλή νέων ανταγωνιστών είναι μεγάλη. Αντίθετα, όταν τα εμπόδια εισόδου είναι υψηλά τότε η απειλή αυτή είναι μικρή. Τα συνηθέστερα εμπόδια εισόδου είναι: Η ύπαρξη “οικονομιών κλίμακας“, το brand loyalty, οι απαιτήσεις σε κεφάλαιο και η πρόσβαση στα κανάλια διανομής. 

·                     Η απειλή των υποκατάστατων προϊόντων (threat of substitutes): Όλες οι επιχειρήσεις σε μια δεδομένη βιομηχανία έχουν ως ανταγωνιστές, υπό την ευρεία έννοια, επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται σε άλλες βιομηχανίες. Η ύπαρξη υποκατάστατων προϊόντων σημαίνει ότι υπάρχει ένα όριο στις τιμές που μπορούν να θέσουν οι επιχειρήσεις προτού οι καταναλωτές στραφούν προς τα υποκατάστατα προϊόντα. Αυτό ισχύει τόσο σε περιόδους γενικής οικονομικής ευρωστίας κι ακόμη περισσότερο σε περιόδους που τα πράγματα στην οικονομία δεν πάνε και τόσο καλά. 

·                     Η διαπραγματευτική δύναμη των προμηθευτών (bargaining power of suppliers): Η διαπραγματευτική δύναμη των προμηθευτών έγκειται στο γεγονός ότι μπορεί να αυξήσουν τις τιμές τους ή να μειώσουν την ποιότητα των προϊόντων τους. Αυτό θα έχει ως αποτέλεσμα να πιεσθεί η κερδοφορία της βιομηχανίας στο σύνολό της σε περίπτωση που δεν μπορεί να περάσει -συνολικά ή εν μέρει- την αύξηση των τιμών στους τελικούς καταναλωτές. 

·                     Η διαπραγματευτική δύναμη των αγοραστών (bargaining power of buyers): Οι αγοραστές πιέζουν συνήθως τη βιομηχανία να μειώσει τις τιμές της, να αυξήσει την ποιότητα ενώ στρέφουν επίσης την τάδε επιχείρηση εναντίον της δείνα με αποτέλεσμα να μειώνεται η κερδοφορία. 

 Κάτι μου λέει ότι θα ακολουθήσουμε το μοντέλο του Πόρτερ τελικα Ευρωπαίες και Ευρωπαίοι. Γι' αυτό «Φοβού τους Δαναούς και δώρα φέροντας».