Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου
Ελάχιστες αμφιβολίες μπορούν να υπάρχουν πλέον για την μεγάλης έκτασης εκλογική επιτυχία του ΣΥΡΙΖΑ την Κυριακή. Η νέα Βουλή θα διαθέτει πιθανότατα σταθερή «αντιμνημονιακή» πλειοψηφία ΣΥΡΙΖΑ-Αν.Ελλ. Ελπίζουμε να έχει εξίσου ισχυρή «αντιμνημονιακή» βούληση. Κι ο ελληνικός λαός να κινητοποιηθεί μαζικά/μαχητικά για να στηρίξει (αλλά και να αποτρέψει τυχόν απαράδεκτες συνθηκολογήσεις).
Το πρόβλημα για τα δύο αντιμνημονιακά κόμματα δεν τελειώνει, αρχίζει την Κυριακή. Εμείς εκτιμάμε ως εξαιρετικά απίθανη την επιβεβαίωση του «αφηγήματος» για σχετικά εύκολη/ομαλή μετεκλογική πορεία. Αυτό που συμβαίνει στην Ελλάδα δεν είναι λάθος – είναι η αιχμή πολύ ριζοσπαστικής ευρωπαϊκής «αντεπανάστασης». Μόνο ένα κίνημα ισχυρότατο στο λαό, πολύ συνειδητό στις επιδιώξεις, με ισχυρότατη τεχνοκρατική ετοιμασία και διεθνή ερείσματα, μπορεί να ελπίσει να τη σταματήσει.
Η πορεία υποδούλωσης-καταστροφής που συνεχίζεται πέντε τώρα χρόνια οργανώθηκε νομικά μεν από τις δανειακές συμβάσεις και τα μνημόνια, οικονομικά δε από την υποχρέωση αποπληρωμής μη βιωσίμου χρέους – η υποχρέωση αυτή οδήγησε στο μεγάλο κραχ του ΑΕΠ και τη θηριώδη ανεργία, όπως και στη διάλυση του συστήματος υγείας και ασφάλισης της χώρας.
Οι δανειακές συμβάσεις είναι η καρδιά της αποικιακής σχέσης. Εκεί βρίσκει κανείς τους όρους παραίτησης από κάθε προστασία εθνικής κυριαρχίας, εισαγωγής του αγγλικού αποικιακού δικαίου και των δικαστηρίων του Λουξεμβούργου, υποθήκευσης όλης της δημόσιας περιουσίας, έμμεσης απαγόρευσης δανεισμού από άλλες πηγές κλπ. Οι συμβάσεις οργανώνουν την έμμεση πλην ουσιαστική κατάλυση τα εθνικής κυριαρχίας και της δημοκρατίας. ‘Όχι τυχαία συνετάχθησαν από το ίδιο βρετανικό δικηγορικό γραφείο που συνέταξε και το σχέδιο Ανάν που κατέλυε το κυπριακό κράτος. Οι συμβάσεις είναι άρρηκτα και ρητά συνδεδεμένες με τα Μνημόνια και Μεσοπρόθεσμα και δεν μπορείς να αλλάξεις τα μεν, χωρίς τα δε.
Οι δανειακές συμβάσεις είναι ένα τερατούργημα από πλευράς διεθνούς και ευρωπαϊκού δικαίου. Συνιστούν ουσιαστικά μια συμφωνία τύπου Σάιλοκ, πρωτοτυπία όχι στην ευρωπαϊκή ιστορία, πρωτοτυπία στην ιστορία της αποικιοκρατίας. Συνιστούν αποδείξιμα προϊόν εξαπάτησης και εξαναγκασμού αλλά και διεθνούς συνωμοσίας για την είσοδο του ΔΝΤ στην ευρωζώνη. ‘Εχουν οδηγήσει σε μείζονα εθνική και κοινωνική καταστροφή, έχουν θέσει σε κίνδυνο τη υγεία, την ασφάλεια και τη ζωή εκατομμυρίων .
‘Όλα τα παραπάνω και άλλα είναι εύκολο να αποδειχθούν αδυνατίζοντας σημαντικά την εγκυρότητα των συμβάσεων από νομική και πολιτική άποψη. Γι’ αυτό οι Πιστωτές θέλουν να σιγουρέψουν το ανουσιούργημά τους και έχουν βγει τώρα να φωνάζουν όλοι μαζί εν χορώ ότι πρέπει να τηρήσουμε τα συμφωνηθέντα (Σόιμπλε, Λαγκάρντ, Γιουνγκέρ).
Οι Πιστωτές θέλουν να έρθει τώρα άφθαρτη, με πρόσφατη λαϊκή εντολή, μια κυβέρνηση της Αριστεράς και να πει «αναγνωρίζουμε τις δανειακές συμβάσεις» ευελπιστώντας σε μια «ευνοϊκή μεταχείριση» από τους αποικιοκράτες. Τώρα το αν κάποιος προσθέσει στη αναγώριση και το «θα τις ξαναδιαπραγματευτούμε» μικρή σημασία έχει για τις πιστωτές. Η βασική δήλωση που παράγει νομικές συνέπειες είναι το «αναγνωρίζουμε τις δανειακές συμβάσεις», τα υπόλοιπα είναι για κατανάλωση από το πόπολο.
Ελπίζουμε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα ξεστομίσει και δεν θα υπογράψει ποτέ μια τέτοια φράση για αναγνώριση των δανειακών συμβάσεων, για αναγνώριση δηλαδή από την Αριστερά και την Ελλάδα των κειμένων που καταργούν την εθνική μας ανεξαρτησία και τη δημοκρατία μας. Αλλά ομολογουμένως μας έχουν αιφνιδιάσει δυσάρεστα ορισμένες παράξενες δηλώσεις στελεχών του.
Οι συμβιβασμοί είναι συχνά απαραίτητοι, έλεγε ο Λένιν, αλλά, πρόσθετε, υπάρχουν συμβιβασμοί και συμβιβασμοί. ‘Άλλο Μπρεστ Λιτόφσκ, άλλο Βάρκιζα. Τα παραδείγματα Παπανδρέου και ΠΑΣΟΚ, Σαμαρά και ΝΔ είναι πάρα πολύ σαφή για να έχουν οποιαδήποτε αυταπάτη οι ηγέτες του ΣΥΡΙΖΑ. ‘Οποιος μπει στη λογική δανειακών και Μνημονίων θα καταστραφεί – και μάλλον γρήγορα. Ταυτόχρονα όμως ο ελληνικός λαός θα πληρώσει δυσανάλογο κόστος, ίσως η βλάβη που θα υποστεί μπορεί να αποδειχθεί ανήκεστος.
Μια αυθεντικά αντιμνημονιακή κυβέρνηση οφείλει να αρχίσει νομικά και πολιτικά με την καταγγελία δανειακών/μνημονίων, ζητώντας επαναδιαπραγμάτευσή τους με τους εταίρους. Οφείλει να προκαλέσει άμεσα λογιστικό έλεγχο του χρέους, όπως και να ξεκινήσει όλες τις νομικές διαδικασίες εις βάρος όσων συνομολόγησαν τις συμφωνίες που κατέλυσαν το ελληνικό κράτος και οργάνωσαν την καταστροφή της οικονομίας του. Οφείλει να ζητήσει άμεσα σειρά μέτρων βοήθειας λόγω ανθρωπιστικής καταστροφής και κατάρρευσης ζωτικών κοινωνικών και κρατικών λειτουργιών. Οφείλει να απευθυνθεί με ένα τέτοιο πνεύμα στις κυβερνήσεις και τους λαούς της Ευρώπης, εν ονόματι και όχι εναντίον της. Οφείλει να σταματήσει την εξυπηρέτηση του χρέους κατά προτεραιότητα, πριν δηλαδή από τις βασικές κοινωνικές ανάγκες, εις βάρος της υγείας, της ασφάλειας και της υγείας. Ακόμη κι αν η κατάσταση την υποχρεώσει να εφαρμόσει συμφωνίες και μέτρα που δεν συμφωνεί, πρέπει να το κάνει χωρίς να τα «αναγνωρίσει». Το τι θα πει και θα δηλώσει μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ θα έχει επίσης τεράστια σημασία σε ενδεχόμενες μελλοντικές δίκες ενώπιον διεθνών δικαστηρίων.
Δρόμος της Αριστεράς, 24.1.2015
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου