Οι δύο κυρίαρχοι αρνητικοί υπερκαθορισμοί της σημερινής ελληνικής κατάστασης.

του Κώστα Μελά

Σύμφωνα με το άρθρο του Bloomberg (EU’s Greek Drama Needs a Final Act, 18.12.2014)   ανεξαρτήτως των πολιτικών εξελίξεων στην Ελλάδα και του αποτελέσματος ενδεχόμενων πρόωρων εκλογών οποιοσδήποτε έρθει στην εξουσία το επόμενο έτος δεν θα μπορέσει να διαχειριστεί περισσότερη λιτότητα , προτείνοντας ανοικτά την αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους.

Το συγκεκριμένο άρθρο βάζει κυριολεκτικά τα πράγματα στη σωστή τους θέση διότι απλούστατα περιγράφει  την πραγματική κατάσταση που ισχύει σήμερα στην ελληνική κοινωνία. Μάλιστα θέτει επί τάπητος τους δύο κυρίαρχους αρνητικούς υπερκαθορισμούς της  σημερινής ελληνικής κατάστασης : «όχι άλλη λιτότητα» δεδομένου ότι καμία κυβέρνηση δεν μπορεί να τη διαχειριστή και « αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους» ως βασικού παράγοντα άρνησης του δόγματος της περισσότερης λιτότητας που επιχειρείται να επιβληθεί στην ελληνική κοινωνία και οικονομία κάτι που η έχει σχεδόν ΄γίνει αποδεκτή από την παρούσα κυβέρνηση.

Επομένως για οποιαδήποτε κυβέρνηση ,  ανεξαρτήτως της εκλογής ή όχι Προέδρου της Δημοκρατίας, υφιστάμενης , ενισχυμένης με «ανεξάρτητους φιλοευρωπαίους (sic!!!) »,ή νέας μετά από εκλογές η θέση «όχι περισσότερη λιτότητα» αποτελεί το μοναδικό κριτήριο επιβίωσής της ή εκλογής της.

Η διαπίστωση αυτή είναι καταλυτική για τις επερχόμενες πολιτικές εξελίξεις διότι απλούστατα είναι πραγματική. Αντανακλά με μαθηματική ακρίβεια την διαμορφωθείσα , μετά από 5 συναπτά έτη σκληρής λιτότητας, πραγματικότητα του ελληνικού λαού. Προσοχή όχι μόνο την σκληρή οικονομική πραγματικότητα  όπως τη βιώνει κάθε ένας έλληνας πολίτης αλλά πλέον και την πολιτική πραγματικότητα που αποτελεί τον φορέα της συγκεκριμένης οικονομικής πολιτικής. Με απλά λόγια : σήμερα ο έλληνας πολίτης φαίνεται ότι αντιλαμβάνεται συνειδητά και εξ ανάγκης ότι η ακολουθούμενη πολιτική λιτότητας των ελληνικών κυβερνήσεων δεν είναι πλέον αποδεχτή. Έχει συμβεί δηλαδή στην ελληνική κοινωνία μια  μεταστροφή σύμφωνα με την οποία η πολιτική  βούληση του ελληνικού λαού φαίνεται ότι έχει πάρει το πάνω χέρι σε σχέση με τους περιορισμούς της οικονομικής πραγματικότητας όπως αυτοί επιβάλλονται  από την σημερινή ηγεσία της ΕΕ και δευτερευόντως από τις διεθνείς αγορές.

Σχετικά με τον δεύτερο αρνητικό υπερκαθορισμό , σήμερα, η μοναδική ορθή επιλογή που έχει η τρόικα είναι να επιτρέψει στην Ελλάδα να αποπληρώσει τους πιστωτές της σε, ας πούμε, 80-100 χρόνια. 

Αυτό θα σήμαινε ουσιαστικά διαγραφή χρέους, ωστόσο ένας  έντεχνος τρόπος περιτυλίγματος  θα επιτρέψουν στους ηγέτες της Γερμανίας και των άλλων ευρωπαίων να πουν στους πολίτες τους ότι θα πάρουν πίσω τα χρήματά τους.

 Η Ελλάδα προσφέρει σήμερα την ευκαιρία να δοκιμάσει κανείς τις αντοχές της Ευρωζώνης.

Το διακύβευμα είναι μεγάλο, όχι μόνον όσον αφορά την επίλυση της κρίσης, αλλά και τη μελλοντική μορφή της Ευρώπης. Είναι εύκολο να χαρακτηρίσει κανείς αντιδραστικές τις δυνάμεις που επιθυμούν τη χαλάρωση των ευρωπαϊκών δεσμών, όπως σήμερα πράττει η ελληνική κυβέρνηση , αλλά δεν είναι καθόλου εποικοδομητικό Η ίδια συζήτηση διεξάγεται στην Ισπανία και αναπόφευκτα θα γίνει και στην Ιταλία, η οποία βυθίζεται σε ένα φαύλο κύκλο χρέους - αντιπληθωρισμού. Η Ευρώπη ταλαντεύεται μεταξύ οργής και φόβου λόγω λιτότητας. Στη Γηραιά Ηπειρο η αγανάκτηση θεριεύει από το Βέλγιο, τη Γαλλία και την Ιταλία ως τη Βρετανία, τη Γερμανία, ακόμη και την Ελβετία

Αποκλίνουσες πολιτικές επιλογές θα καταστήσουν ακόμη δυσκολότερη την αντιμετώπιση των οικονομικών προκλήσεων και οι πολιτικές επιλογές θα αποκλίνουν ακόμη περισσότερο. Και τότε θα είναι αργά.

www.kostasmelas.gr