Η ΘΕΩΡΙΑ ΤΗΣ ΕΦΙΚΤΗΣ ΚΑΙ ΚΟΣΤΟΛΟΓΗΜΕΝΗΣ ΠΡΟΤΑΣΗΣ

iskra

ΕΣΕΙΣ ΤΙ ΠΡΟΤΕΙΝΕΤΕ ΚΑΙ ΠΟΥ ΘΑ ΒΡΕΙΤΕ ΤΑ ΛΕΦΤΑ ;

Του Ν. ΓΕΩΡΓΑΚΑΚΗ*

Η κυβέρνηση, αξιοποιώντας το γεγονός ότι o ΣΥΡΙΖΑ, σαν ένα Κόμμα της Αντιπολίτευσης, δεν μπορεί να έχει ολοκληρωμένη πρόσβαση (οι κυβερνώντες, συστηματικά, φροντίζουν μια χαρά γι'αυτό άλλωστε...) στιςκρατικές πηγές δεδομένων, όντας έξω από την κυβέρνηση, θεωρούν ότι στριμώχνεται αν σε κάθε περίπτωση που ασκεί κριτική στους νόμους και αποφάσεις της, υποβάλλουν στους εκπροσώπους του το ερώτημα: "Καλά και εσείς τι προτείνετε, ποιο διαφορετικό μέτρο θα παίρνατε, πόσο θα στοιχίσει αυτό το μέτρο και που θα βρείτε τα λεφτά; Προβάλλοντας την πολιτική της Κυβέρνησης σαν μονόδρομο, νομίζουν πως έτσι «καθάρισαν».

ΔΙΑΤΥΠΩΣΗ ΑΡΧΩΝ ΕΝΑΝΤΙ ΜΟΝΟΔΡΟΜΩΝ

Εδώ, οφείλουμε να αναφέρουμε, πως, ενώ, λογικά, δεν θα έπρεπε να στριμωχνόμαστε από μια κυβέρνηση που όλες οι επιλογές της έχουν αποτύχει οικτρά, είναι αλήθεια πως δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις, που στελέχη μας φαίνεται να στριμώχνονται μπροστά σε μια τέτοια πίεση.

Οι ενεργοί Αριστεροί αλλά και οι απλοί πολίτες, με βάση την πείρα τους γνωρίζουν πως μονόδρομοι δεν υπάρχουν . Σε κάθε πρόβλημα μπορεί να υπάρχουν αρκετές εναλλακτικές λύσεις και ασφαλώς είναι θέμα αναζήτησης και μελέτης η ανεύρεση της καλύτερης λύσης. Της καλύτερης με βάση ασφαλώς αρχές και κριτήρια.

Επομένως, έχουν κάθε λόγο να αρνούνται τη λογική του μονόδρομου. Φυσικά σε κάθε θέμα και πρόβλημα υπάρχει η άριστη λύση όμως με βάση την εμπειρία πια 4 χρόνων μνημονιακών κυβερνήσεων και μέτρων, είναι πια αποδεδειγμένο πως οι λύσεις που εφάρμοσαν οι κυβερνήσεις αυτές, μπορεί να ήταν μονόδρομος για την Τρόικα και τα συμφέροντα της ολιγαρχίας, αλλά για το λαό, κατά κανόνα ήταν οι χειρότερες επιλογές.

Η καλύτερη λύση για μας, εξαρτάται πάντα από τις αρχές, τα κριτήρια τις προτεραιότητες που θέλει να υπηρετήσει κάποιος ή κάποιο Κόμμα. Σε μια ταξική κοινωνία, όπως και τη σημερινή, τα συμφέροντα τάξεων και κοινωνικών ομάδων δεν ταυτίζονται. Δεν μπορεί και δεν έχει, ας πούμε, τα ίδια συμφέροντα ο ναυτεργάτης και ο εφοπλιστής. Ανάλογα λοιπόν με τις αρχές, τα κριτήρια τις προτεραιότητες που θα τεθούν, μπορεί να προκύψει μια λύση που να ικανοποιεί περισσότερο τα συμφέροντα της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων.

Τα κριτήρια της Αριστεράς είναι γνωστά και συνοπτικά θα μπορούσαν να διατυπωθούν με το εξής ερώτημα:

Το μέτρο, η απόφαση, η ρύθμιση που επιλέγεται, υπηρετεί την πλειοψηφία του λαού και ιδιαίτερα τα φτωχά κοινωνικά στρώματα, ή αντίθετα εξυπηρετεί τα ιδιοτελή συμφέροντα μικρής μερίδας της κοινωνίας (ελίτ που κατέχει ουσιαστικά τα μέσα παραγωγής) ή ακόμη και ατομικά ιδιοτελή συμφέροντα της ίδιας ελίτ; Αφορά σεβασμό στο αγαθό της ζωής;

Αφορά τον σεβασμό στο περιβάλλον; Εξασφαλίζει βασικά αγαθά όπως η υγεία, παιδεία, νερό, ικανοποιητική ποσότητα ενέργειας για την συντριπτική πλειοψηφία της κοινωνίας: Ναι ή όχι; Αυτά είναι βασικά αγαθά και επομένως συνιστούν βασικές προτεραιότητες.

Είναι βασικοί μας στόχοι που δεν μπορούμε να αγνοούμε, ασφαλώς βεβαίως με εξειδίκευσή ανάλογα με την περίπτωση.

Η ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟΠΟΙΗΣΗ ΚΑΙ ΚΟΣΤΟΛΟΓΗΣΗ ΜΕΤΡΩΝ ΑΡΙΣΤΕΡΗΣ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ

Μια αποπροσανατολιστική συζήτηση, που οδηγεί σε στρίμωγμά μας, έτσι θεωρούν οι κυβερνώντες, είναι, για το αν έχουμε εμείς εναλλακτική πρόταση
Αυτή την πρόκληση δεν την αντιμετωπίζουμε πάντα ορθά. Συγκεκριμένα, αρκετές φορές παρά τις δυσκολίες πρόσβασης σε στοιχεία, αφιερώνουμε χρόνο, κάνουμε επίπονη δουλειά και διαμορφώνουμε κάποια αξιόλογη αντιπρόταση. Αυτό όμως δεν είναι πάντα εύκολο και βασικό εμπόδιο, είναι, η αδυναμία μας, όντας στην αντιπολίτευση για πρόσβαση στο σύνολο των δεδομένων.
Έτσι, αρκετές φορές κάνουμε πρόχειρη εξέταση, μη πλήρη και καταλήγουμε όχι στην ορθότερη λύση.
Το να προσπαθούμε να συγκεντρώσουμε στοιχεία βιαστικά και να καταλήγουμε σε κάποιο πόρισμα στο άρπα κόλα, δεν είναι ορθή αντιμετώπιση.
Ο κόσμος βεβαίως πρέπει να βλέπει ότι δεν είμαστε αδιάφοροι, ότι εξετάζουμε το όποιο πρόβλημα, ιδιαίτερα τα πιο σοβαρά, με ιδιαίτερη προσοχή και έγνοια, όμως παράλληλα πρέπει να τονίζουμε ότι το να πετυχαίνουμε να βρίσκουμε την καλύτερη λύση σχετίζεται με τη δυνατότητα να έχουμε μέγιστη προσέγγιση στα δεδομένων του κάθε προβλήματος. Αυτό δεν είναι εύκολο για ένα κόμμα της αντιπολίτευσης. Ας αναφέρουμε εδώ πως στις περισσότερες περιπτώσεις που ζητάμε στοιχεία από την κυβέρνηση στα πλαίσια της θεσμοθετημένης κοινοβουλευτικής διαδικασίας, της Αίτησης Κατάθεσης Εγγράφων(ΑΚΕ), οι απαντήσεις κατά κανόνα είναι μ'άλλα λογια να αγαπιόμαστε, καθόλου διαφωτιστικές. Αν δίνουμε, λοιπόν, πρόχειρες απαντήσεις σε ένα σύνθετο πρόβλημα για να δείξουμε ότι σε όλα έχουμε έτοιμες απαντήσεις αυτό είναι μέγα ΛΑΘΟΣ.

Εμείς, λοιπόν, δεν πρέπει να λέμε εύκολα και επιπόλαια ότι έχουμε ολοκληρωμένες αντιπροτάσεις και ορθές λύσεις, όταν στην πράξη δεν έχουμε κάνει ολοκληρωμένη εξέταση.
Τόσο εμείς όσο και οι πολίτες με τους οποίους διαλεγόμαστε, πρέπει να κατανοούν ότι οι ορθότερες λύσεις θα προκύπτουν, όσο βαθύτερα μελετάμε ένα τομέα και το πρόβλημα που προϋποθέτει τη μέγιστη δυνατή γνώση του θέματος και των δεδομένων του προβλήματος. Δεν πρέπει, πιεζόμενοι από την κυβέρνηση ή τους συστημικούς δημοσιογράφους, να αντιμετωπίζουμε τα θέματα πρόχειρα.

Για να γίνω σαφέστερος, θα αναφερθώ σε ορισμένα παραδείγματα που είναι και στην επικαιρότητα για κατανόηση της ανάγκης ορθής αντιμετώπισης των προβλημάτων και της κοινής γνώμης.

ΓΕΝΙΚΟΛΟΓΗ 'Η ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΗ ΠΡΟΤΑΣΗ;

Θα 'λεγα πάντοτε, αλλά ιδιαίτερα για ένα Κόμμα που βρίσκεται στο κατώφλι της κυβερνητικής εξουσίας, πως δεν επιτρέπεται να είναι γενικόλογο γιατί πολύ απλά η γενικολογία το εκθέτει. Ο πολίτης που σκέπτεται ορθολογικά θέλει να ξέρει από ένα Κόμμα που μπορεί αύριο να είναι κυβέρνηση όσο γίνεται πιο αναλυτικά το πρόγραμμά του τις θέσεις του για τη λύση των προβλημάτων του τόπου.
Είναι σαφές ότι αυτό πρέπει να διέπει την αντίληψη του κάθε κόμματος, ιδιαίτερα, όμως, του ΣΥΡΙΖΑ της αυριανής κυβέρνησης της Αριστεράς.
Δεν ταιριάζει στην Αριστερά η γενικολογία, όμως, δε είναι εφικτό σε ένα Κόμμα της αντιπολίτευσης να έχει την ολοκληρωμένη απάντηση και λύση.
Να μπορεί να είναι τόσο συγκεκριμένο όσο αύριο που αναλαμβάνοντας την διακυβέρνηση της χώρας θα μπορεί να έχει στην διάθεσή του και να επεξεργαστεί τα δεδομένα του κάθε προβλήματος.
Είναι, όμως, άλλο θέμα η αποφυγή γενικόλογων απαντήσεων και άλλο η δυνατότητα να δοθούν πολύ εξειδικευμένες απαντήσεις όταν λείπουν στοιχεία και δεδομένα του προβλήματος.

ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ ΚΑΙ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΕΣ ΛΥΣΕΙΣ

Θα αναφερθώ σε ορισμένα παραδείγματα:

Παράδειγμα 1. Δωρεάν προσφορά ποσότητας ηλεκτρικής ενέργειας σε φτωχά νοικοκυριά..
Η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ που έχει δημοσιοποιηθεί από πέρυσι και επανακατατέθηκε και φέτος πέρα από την αναφορά στην άμεση προτεραιότητα να δοθεί εντολή στη ΔΕΗ να επανασυνδέσει το ρεύμα σε όλους τους φτωχούς οικιακούς καταναλωτές που λόγω αδυναμίας πληρωμής δεν έχουν ρεύμα, περιλάμβανε και την θέση να δοθεί δωρεάν ηλεκτρικό ρεύμα 300 Kwh τον μήνα ή 3.600 Kwh τον χρόνο σε όλους όσοι είναι ενταγμένοι στο Κοινωνικό Οικιακό Τιμολόγιο. Κόστος μέτρου: 470.000 Χ 3.600 Kwh X 0,09 = 152 εκατ. ευρώ με παράλληλη διακοπή της επιδότηση των 400 εκατ. ευρώ τον χρόνο προς τους ιδιώτες μεγαλοπαραγωγούς ρεύματος, ώστε να καλυφθούν δωρεάν όλα αυτά τα φτωχά νοικοκυριά, μέτρο που επιτρέπει και η ΕΕ.

Η πρόταση αυτή στο σκέλος που αφορά την ποσότητα για δωρεάν ρεύμα στα φτωχά νοικοκυριά πατάει στα πόδια της αφού βασίζεται σε στατιστικά δεδομένα για τις ανάγκες κατανάλωσης ενός νοικοκυριού. Όμως, πως προέκυψαν τα 470000 νοικοκυριά όσον αφορά την έκταση του μέτρου, δηλαδή τους δικαιούχους;
Σε έρευνα της ΕΛΣΤΑΤ, που είδε πρόσφατα το φως της δημοσιότητας, αναφέρεται ότι το 2013 στα όρια της φτώχειας βρέθηκε το 23,1% του ελληνικού πληθυσμού, 2.529.000 άτομα δηλαδή ~904000 νοικοκυριά, φέρνοντας την Ελλάδα στην θλιβερή πρωτιά μεταξύ των «28» της ΕΕ.

Φέτος η ΕΛΣΤΑΤ, διευρύνοντας το κριτήριο σε «κίνδυνο φτώχειας ή κοινωνικού αποκλεισμού», υπολογίζει πως το ποσοστό «εκτινάσσεται» στο 35,7% και η φτώχεια αγγίζει 3.904.000 άτομα ή περίπου 1400000 νοικοκυριά.

Γίνεται, έτσι, κατανοητό ότι όταν στην πρότασή μας κάνουμε λόγο για 470.000 νοικοκυριά, τότε ο όποιος «καλοπροαίρετος» πολίτης εύκολα μπορεί να θεωρήσει πολύ συντηρητική την πρόταση μας.

Επομένως οι δικαιούχοι, 470000 στον αριθμό, είναι ένα θέμα που έπρεπε να μελετηθεί περισσότερο. Με τη νέα θέση για «470000 σε πρώτη φάση» έχουμε διατύπωση πιο ικανοποιητική αν και όπως προανέφερα η σκέψη μου είναι ότι δεν πρέπει να μιλάμε τόσο συγκεκριμένα αλλά να δίνουμε την προσοχή μας στο να θεσπίσουμε διαδικασία που θα ορίζει το αν πρέπει να είναι 470000 ή κάποιο άλλο μέγεθος.

Αν η λογική μας είναι ότι: αυτά μπορούμε να εξασφαλίσουμε από την εξοικονόμηση χαριστικών πόρων σε κάποιους επιχειρηματίες του κλάδου αυτό έχει μία λογική αλλά αυτή δεν είναι μια ολοκληρωμένη προσέγγιση. Μπορούμε να αναφερόμαστε ενδεικτικά πχ για τα ποσά που χαρίζονται προς συγκεκριμένους καπιταλιστές (βλ. Μυτιληναίος) αλλά μόνο ενδεικτικά χωρίς, φυσικά, να αφήνουμε να εννοηθεί ότι εκεί σταματά η πρότασή μας. Δεν μπορεί η κοινωνική πολιτική να αντιμετωπίζεται σαν ενδοκλαδικό θέμα. Ας πούμε πως για δωρεάν μετακινήσεις ανέργων δεν είναι αναγκαίο να εξασφαλιστούν πόροι από τον κλάδο των μεταφορών και τους επιχειρηματίες του κλάδου. Η σωστή θεώρηση είναι η συνολική καταγραφή των κοινωνικών αναγκών και η εξασφάλιση πόρων από όλους τους κλάδους και τομείς της Οικονομίας.

Όσον αφορά τους δικαιούχους, λοιπόν, η άποψη μου είναι πως πρέπει να παίρνουμε υπόψη το στοιχείο της φτώχειας που δίνει η ΕΛΣΤΑΤ αλλά παράλληλα εμείς να μην καταλήγουμε εύκολα σε μια ποσοτικοποιημένη πρόταση. Αυτό στο οποίο θεωρώ πως πρέπει να επιμένουμε, είναι μια συγκεκριμένη πρόταση για την διαδικασία, που θα οδηγεί με την σειρά της στην ποσοτικοποιημένη ρύθμιση.Διαδικασία που θα βάζει συμμέτοχους θεσμοθετημένους κρατικούς φορείς αλλά και κοινωνικούς φορές και σε τελευταία ανάλυση την ρύθμιση από τη Βουλή με αυξημένη πλειοψηφία.

Μία πρόταση που είχα διατυπώσει εδώ και ένα χρόνο σχετικά με τον ορισμό του αριθμού των εν δυνάμει δικαιούχων δωρεάν ρεύμα ήταν η εξής:
Σαν κυβέρνηση θα επιδιώξουμε τον καθορισμό ειδικής επιτροπής όπου θα συμμετέχουν εκπρόσωποι της ΔΕΗ, ΓΣΕΕ, καταναλωτικού κινήματος, ΕΛΣΤΑΤ κλπ που θα καθορίζει και επανακαθορίζει σε ετήσια βάση τα συγκεκριμένα μεγέθη. Το πόρισμα θα εγκρίνεται από τη Βουλή με αυξημένη πλειοψηφία.

Παράδειγμα 2. Ας πούμε στο λαθρεμπόριο καυσίμων. Διάφοροι φορείς για παράδειγμα κάνουν εκτιμήσεις για το πόσα χρήματα μπορείς να εξοικονομήσεις από το λαθρεμπόριο. Με βάση τις εκτιμήσεις που έχουν γίνει ως σήμερα διάφοροι φορείς, γίνεται λόγος για δυνατότητα εξοικονόμησης 1 δις € για 1,5 δις ή και για 2 δις. Από αυτές αποκτούμε μια πρώτη προσεγγιστική εικόνα αλλά μόνο όταν έρθεις στα πράγματα και ασκήσεις ουσιαστικούς ελέγχους μπορείς να κάνεις πλησιέστερες στην πραγματικότητα προσεγγίσεις

Παράδειγμα 3. Ο ειδικός φόρος Κατανάλωσης στο πετρέλαιο
Είχαμε προτείνει να μειωθεί ο Ενιαίος Φόρος Κατανάλωσης του πετρελαίου θέρμανσης, ώστε ο καταναλωτής να το αγοράζει στα 90 λεπτά ανά λίτρο. Αυτό αφορά γενικευμένη πρόταση και αφορά όλους που προμηθεύονται πετρέλαιο θέρμανσης και η πρόταση αυτή αποδείχτηκε ορθή και στην πράξη αφού η κυβέρνηση με την εξίσωση των ΕΦΚ στο πετρέλαιο θέρμανσης και κίνησης απέτυχε και στον δημοσιονομικό στόχο λόγω της μεγάλης μείωσης στην κατανάλωση που έκανε τον κόσμο να ξεπαγιάσει. Η θέση αυτή είχε μεγάλο βάρος αφού ήταν κάτι που ίσχυε, ήταν δοκιμασμένη ρύθμιση.

ΜΕΛΕΤΗΜΕΝΗ 'Η ΑΥΘΟΡΜΗΤΗ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ;

Με βάση τα παραπάνω, θεωρώ, ότι, γίνεται κατανοητή η αντίληψή μου για μελετημένη πρόταση, που τονίζω, όμως, ότι, δεν είναι εύκολη όσο δεν είσαι κυβέρνηση. Αυτό, βεβαίως, δεν πρέπει να μας οδηγεί στην άλλη άκρη της πλήρους αδυναμίας προσέγγισης. Υπάρχουν φορείς όπως η ΕΛΣΤΑΤ, το ΚΕΠΕ, ICAP, το ΙΝΕ της ΓΣΕΕ, το ΙΟΒΕ Πανεπιστήμια που κάνουν μελέτες κλπ. Όλα αυτά θα τα αξιοποιούμε για την μεγαλύτερη δυνατή προσέγγιση και τον εξοπλισμό μας για να πολιτευόμαστε, ορθά. Όμως με κάθε προσοχή και επιφύλαξη. Για παράδειγμα τα στοιχεία και τις μελέτες του ΙΟΒΕ θα τα αξιοποιούμε με προσοχή έχοντας σαν δεδομένο ότι εκφράζει τα συμφέροντα του ΣΕΒ δηλαδή των μεγαλοεπιχειρηματιών και μεγαλοβιομηχάνων της χώρας
Υπάρχουν, επίσης, δυνατότητες γνώσης και εμβάθυνσης σε προβλήματα, αν οι οργανώσεις μας είναι προσανατολισμένες στην εμβάθυνση των προβλημάτων αυτών του χώρου τους και αν αξιοποιούν φίλους με εξειδικευμένες γνώσεις.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ - Η ΑΝΤΙΛΗΨΗ ΜΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Σαν Κόμμα της Αριστεράς, που η κοινωνική πολιτική χαρακτηρίζει πλήρως την κοινωνιολογική μας ταυτότητα, ξεχωριστή προσοχή θα τύχουν οι δαπάνες για υγεία για παιδεία φτηνή ενέργεια, νερό φτηνές μεταφορές και δωρεάν για ανέργους, κοινωνικά τιμολόγια κλπ.

Βεβαίως, η διαμόρφωσή της κοινωνικής πολιτικής δεν είναι απλό πράγμα και πρέπει να αποσαφηνίσουμε πως παρά τις επισημάνσεις που προηγήθηκαν δεν πρέπει να καταλήξουμε στο συμπέρασμα ότι εμείς, ο ΣΥΡΙΖΑ, σνομπάρουμε κοστολογικά στοιχεία και κοστολογήσεις.

Όμως, είναι τελείως διαφορετική η κατάσταση πριν τις εκλογές και άλλο όταν πάρεις την κυβέρνηση και μπορέσεις να έχεις πρόσβαση και σε ικανοποιητικό βαθμό έλεγχο της δημόσιας διοίκησης κι αλλιώτικα σήμερα που δεν υπάρχουν αυτές οι δυνατότητες παρά σε μικρό βαθμό. Η ίδια η εμπειρία μας δείχνει πως σαν αντιπολίτευση αξιοποιώντας τη δυνατότητα να ζητήσουμε στοιχεία με ΑΚΕ, αλλά και με τις επισκέψεις μας στα υπουργεία και στις διάφορες υπηρεσίες μόνο ένα μικρό μέρος πληροφόρησης μπορούμε να έχουμε.

Επομένως, δεν υπάρχει αντίρρηση στη λογική των κοστολογικών προσεγγίσεων στο να συγκεντρώνουμε και να αξιολογούμε κοστολογικά δεδομένα. Δεν πρέπει να τα αγνοούμε αλλά να τα συγκεντρώνουμε και να τα αξιολογούμε. Αυτό όμως που θέλει προσοχή είναι η εντύπωση πως σήμερα μπορούμε να έχουμε τη δυνατότητα για διαμόρφωση εξειδικευμένων προτάσεων με πληρότητα, που μπορούμε να τις επαναφέρουμε αυτούσιες και να τις εφαρμόσουμε όταν έρθουμε στην κυβέρνηση.

Μπορούμε σήμερα σαν αντιπολίτευση να δίνουμε τις αρχές μας, να αποσαφηνίζουμε τον τρόπο που θα κυβερνήσουμε όμως όσον αφορά τις προτάσεις μας που προβάλλουμε σαν προτάσεις διακυβέρνησης θα πρέπει να είναι καθαρό ότι δεν αποκλείεται μάλλον είναι το πιο πιθανό η μεταβολή τους σε πιο ρεαλιστική βάση που δεν πρέπει να νοηθεί σαν υποχώρηση σε συντηρητικότερες λύσεις αλλά πιθανό και σε καλύτερη σε κοινωνικότερη κατεύθυνση έχοντας γνώση των δυνατοτήτων.

Αυτό βεβαίως που δεν πρέπει να θα αλλάξει είναι η κατεύθυνση της πολιτικής που θα ασκήσουμε με αυτήν που προβάλλουμε προεκλογικά.
Δεν είναι δυνατό ερχόμενοι στην κυβέρνηση να απαλείψουμε τις κοινωνικές και αναπτυξιακές αρχές που προανέφερα.

Σήμερα που δεν είμαστε στην κυβέρνηση, αυτό που πρέπει να δώσουμε προς τον κόσμο της εργασίας είναι δύο πράγματα.

Το πρώτον οι αρχές και οι κατευθύνεις στις οποίες θα κινηθούμε και δεύτερον η μεθοδολογία με την οποία θα κινηθούμε αξιοποιώντας από τη μια τους αρμόδιους επιστημονικούς φορείς και την επιστημονική κοινότητα και αφετέρου τον διάλογο με τους συνδικαλιστικούς φορείς, τους κοινωνικούς φορείς και τις τοπικές κοινωνίες.
Η εξειδίκευση από ομάδα τεχνοκρατών ή δημόσιους φορείς με εξειδικευμένο δυναμικό και αυτό θα είναι εφικτό σε μεγάλο βαθμό όταν θα είμαστε κυβέρνηση.
Αύριο δηλαδή σαν κυβέρνηση, ξεκινώντας από τα δεδομένα, από το χάος που θα παραλάβουμε θα πρέπει να κάνουμε μια πολύ συγκεκριμένη μελέτη που περιέχει δύο κεφάλαια.

Το πρώτον είναι η αναλυτική καταγραφή των κοινωνικών αναγκών με ιεράρχησή τους και το δεύτερο είναι οι πηγές απόκτησης πόρων.
Ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να καταγράψει αναλυτικά τις κοινωνικές ανάγκες για δωρεάν υγεία παιδεία κλπ όσες προαναφέρθηκαν και να τις ιεραρχήσει.
Για παράδειγμα δεν μπορούμε να προβάλλουμε αποσπασματικά μέτρα για δωρεάν ρεύμα και χωριστά για την ανεργία αλλά πρέπει όλη η κοινωνική πολιτική να περιλαμβάνεται σε συνολική πρόταση;
Πρέπει να διαμορφωθεί ένα συνεκτικό πρόγραμμα και όχι αποσπασματικό.
Βεβαίως αυτό το έργο δεν είναι το πιο δύσκολο δηλαδή οι κοινωνικές ανάγκες και η ιεράρχηση τους.
Αυτό που είναι δύσκολο –όπως είναι ευνόητο- είναι η ικανοποίηση τους.

Δεύτερον η ανεύρεση πόρων για την ικανοποίηση των κοινωνικών αναγκών .
Αναγκαστικά, σε πρώτη φάση, το δύσκολο αυτό έργο θα κινηθεί προς στους έχοντες, στους μεγαλοεισοδηματίες και μεγαλοεπιχειρηματίες αλλά και προς παρανομούντες ενώ σε δεύτερο επίπεδο η ανάκτηση δημόσιων πόρων θα προσανατολιστεί στην ανάπτυξη.
Επομένως σε πρώτη φάση, ο βαθμός προώθησης της κοινωνικής μας πολιτικής θα εξαρτηθεί από το βαθμό που θα καταφέρουμε μέσω της φορολογικής αλλά και των άλλων πολιτικών να πετύχουμε την αναδιανομή.
-Είμαστε σαφείς πως η φορολογία θα κινηθεί προς τους προνομιούχους και τα υψηλά εισοδήματα.
-Αυτός θα είναι ο προσανατολισμός, είναι σημαντικός στόχος αλλά δεν μπορούμε σήμερα να το προσδιορίσουμε επακριβώς το αποτέλεσμα. Θα κυνηγήσουμε έσοδα που χάνονται από το λαθρεμπόριο, θα διεκδικήσουμε πόρους από τις διάφορες λίστες (Λαγκάρντ, Λίχτενσταϊν, κλπ). Θα προσπαθήσουμε να έχουμε έσοδα από την πραγματικά μεγάλη περιουσία με βάση το περιουσιολόγιο.

Θα προσπαθήσουμε, επίσης, ενισχύοντας τον φοροεισπρακτικό μηχανισμό και εν γένει τον ελεγκτικό μηχανισμό, να εξετάσουμε τις μεγάλες επιχειρήσεις όσον αφορά την ειλικρίνεια στις δηλώσεις τους θα αντιμετωπίσουμε σθεναρά φαινόμενα φοροαποφυγής και φοροκλοπής από ισχυρές επιχειρήσεις και επιχειρηματίες με μεγάλη οικονομική επιφάνεια. Όμως, σήμερα, δεν μπορούμε να έχουμε την εικόνα πριν αξιοποιήσουμε και ενισχύσουμε τις αρμόδιες υπηρεσίες και επομένως όταν μας ρωτούν που θα βρούμε τους πόρους για αναπτυξιακή και κοινωνική πολιτική μπορούμε να απαντήσουμε για τις πηγές αυτών των εσόδων αλλά αυτό πουν δεν μπορούμε τώρα να πούμε είναι πόσοι είναι αυτοί οι πόροι και άρα δεν είναι δυνατό να κάνουμε συγκεκριμένες προτάσεις. Μπορεί σε συγκεκριμένες προτάσεις να πέσουμε πολύ από έξω, ενώ από την δεύτερη χρονιά διακυβέρνησης και στη συνέχεια μπορούμε να γίνουμε πολύ πιο συγκεκριμένοι και αποτελεσματικοί.

Επίσης, αυτό που μπορούμε να πούμε από τον δεύτερο χρόνο είναι οι πόροι που θα προέλθουν όχι μόνο από την αναδιανομή αλλά βάζοντας μπροστά την αναπτυξιακή μηχανή, πόροι που θα προέλθουν από την ανάπτυξη βεβαίως και εδώ σταδιακά.

* O Νίκος Γεωργακάκης είναι Μεταλλειολόγος Μηχανικός και μέλος του Τμήματος Ενέργειας του ΣΥΡΙΖΑ.