ΕΛευθερη Λαικη Αντιστασιακη Συσπειρωση
Ήμουν έφηβος όταν διάβασα το «Εκατό χρόνια μοναξιά» του Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες. Ήταν καλοκαίρι, ήμουν στην Ζάκυνθο και αυτό το βιβλίο με κατάπιε. Δεν βγήκα από το δωμάτιό μου για τρεις μέρες. Θυμάμαι την θεία μου να μου φωνάζει να βγω να παω στην θάλασσα να με δει ο ήλιος.
Στη συνέχεια, διάβασα όλα τα βιβλία του Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες και όποιου άλλου λατινοαμερικάνου συγγραφέα μπορεί να θύμιζε τον Μάρκες.
Ο μαγικός ρεαλισμός του Μάρκες με μάγεψε.
Διάβασα πριν από μερικά χρόνια μια συνέντευξη του Μάρκες.
Ο δημοσιογράφος ρώτησε τον Μάρκες για τον Νίκο Καζαντζάκη. Ο Μάρκες απάντησε πως δεν του αρέσει ο Καζαντζάκης αλλά αγαπάει άλλους Έλληνες συγγραφείς.
Δεν μάθαμε ποτέ ποιοι ήταν αυτοί οι Έλληνες συγγραφείς γιατί ο Μάρκες δεν ήξερε κανέναν. Δεν θυμόταν το όνομα κάποιου Έλληνα συγγραφέα από αυτούς που αγαπούσε. Θυμόταν μόνο το όνομα αυτού που δεν αγαπούσε.
Δεν είμαι ο ειδικός της παγκόσμιας λογοτεχνίας αλλά η ταπεινή μου γνώμη είναι πως αυτό που ονομάστηκε «μαγικός ρεαλισμός» -και του οποίου πατριάρχης θεωρείται ο Μάρκες- υπήρχε σε κάποια βιβλία του Καζαντζάκη.
Επίσης, έχω την εντύπωση πως ο Μάρκες αγάπησε πολύ τον Καζαντζάκη.
Εγώ που αγάπησα και τους δυο αποχαιρετώ τον Μάρκες και τον ευχαριστώ για τα μαγικά δώρα που ήταν τα βιβλία του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου