Όταν πέφτουν οι μάσκες της πολιτικής

Επίκαιρα on Line

Μερικές φορές συμβαίνουν πράγματα που σε αναγκάζουν να αναρωτηθείς για τις προθέσεις, τις σκέψεις και τους σχεδιασμούς των ανθρώπων, ειδικά όταν πρόκειται για ιστορικά γεγονότα...

του Μιχάλη Ιγνατίου

Ουάσιγκτον

Μερικές φορές συμβαίνουν πράγματα που σε αναγκάζουν να αναρωτηθείς για τις προθέσεις, τις σκέψεις και τους σχεδιασμούς των ανθρώπων, ειδικά όταν πρόκειται για ιστορικά γεγονότα. Μετά το θάνατο του Γλαύκου Κληρίδη, ο πρώην πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης μίλησε για τον αποθανόντα Κύπριο ηγέτη ως να ήταν ο εθνάρχης του Ελληνισμού, και μάλιστα κάλεσε όλους μας να προσπαθήσουμε να πραγματοποιήσουμε το όνειρό του για την Κύπρο. Και, προφανώς, ομιλεί για τη σαπουνόφουσκα της «επανένωσης», χωρίς να εξηγεί ότι η Κύπρος στην ουσία θα πρέπει να παραχωρήσει απίστευτα δικαιώματα στην Τουρκία – όχι στους Τουρκοκύπριους.

Ο κ. Σημίτης αλλά και ο μακαρίτης ο Κληρίδης όταν βρισκόταν εν ζωή προσπάθησαν πολύ να μειώσουν τη σημασία ενός γεγονότος που συνέβη κατά τη συνάντηση τους στην Αθήνα, όταν ελήφθη η απόφαση για να μην μεταφερθούν οι ρωσικοί πυραύλοι S-300 στο νησί. Ο πρώην Πρόεδρος της Κύπρου ήταν τόσο οργισμένος για την εξαπάτηση του ίδιου και του κυπριακού λαού, που είπε στον κ. Σημίτη ότι «μας προδώσατε, όπως η χούντα το 1974...». Πρόκειται για μια δήλωση-φωτιά από έναν πολιτικό όπως ο Κληρίδης, που απέφευγε τους χαρακτηρισμούς, ακόμα και γι’ αυτούς που τον καθύβριζαν για τις θέσεις του στο Κυπριακό. Οι συνεργάτες του Κληρίδη ούτε θέλουν να θυμούνται το γεγονός, αλλά αναμένω με... αγωνία τη διάψευσή τους για το σοβαρότατο αυτό ζήτημα. Όπως και την τοποθέτηση του πρώην πρωθυπουργού της Ελλάδας.

Την περασμένη εβδομάδα ο κ. Σημίτης επισκέφθηκε την Κύπρο για να παρουσιάσει το βιβλίο του Γιώργου Βασιλείου – ναι, το ίδιο βιβλίο που «έβγαλε σκάρτο» ο Θεόδωρος Πάγκαλος. Είπε πολλά και διάφορα ο Έλληνας πρώην πρωθυπουργός, όλα άκρως προκλητικά, και θα έλεγα ότι απέχουν και από την αλήθεια και από την πραγματικότητα. Πριν από το δημοψήφισμα του 2004, με άρθρο μου στην Ημερησία, του αναγνώρισα τη μεγάλη προσπάθεια για ένταξη της Κύπρου στην ΕΕ, δίνοντας δυστυχώς –όταν ήταν πρωθυπουργός–, υποσχέσεις στον Φερχόιγκεν που δεν μπορούσε να αποδεχτεί αργότερα ο Τάσσος Παπαδόπουλος. Θεώρησα ότι επρεπε να του αναγνωρίσω τις προσπάθειες, και μάλιστα υπέβαλα και το ερώτημα: Μήπως έπρεπε να δώσει σημασία στα λόγια του ο κυπριακός λαός; Δεν γνώριζα τότε όσα γνωρίζω σήμερα...

Ο πρώην πρωθυπουργός ισχυρίστηκε ότι «μια από τις μεγάλες παθογένειες της στρατηγικής του Ελληνισμού ήταν η απουσία ρεαλιστικής αντίληψης και προσέγγισης του θέματος, καθώς και το έλλειμμα κατανόησης της σημασίας του χρόνου». Και με την ευκαιρία επιτέθηκε στον Ανδρέα Παπανδρέου και τον Σπύρο Κυπριανού επειδή απαιτούσαν τα αυτονόητα: την αποχώρηση των κατοχικών στρατευμάτων και των εποίκων και την εφαρμογή των τριών ελευθεριών. Προσέξτε: Οι δύο ηγέτες απαιτούσαν το σεβασμό των δικαιωμάτων του Ανθρώπου και ο κ. Σημίτης τους ασκεί κριτική γι’ αυτό. Την ίδια απαράδεκτη κριτική ασκεί όλα αυτά τα χρόνια και η Άγκυρα.

Ο πρώην πρωθυπουργός μάς συμβουλεύει να είμαστε ρεαλιστές, και στην περίπτωση της Κύπρου ρεαλισμός σημαίνει να παραδώσουμε το νησί στην επιρροή της Τουρκίας, να δώσουμε το 50% των πόρων από το φυσικό αέριο στην Άγκυρα. Και να περάσουν οι αγωγοί από το τουρκικό έδαφος για να ελέγχουν πλήρως οι Τούρκοι τη ροή του κυπριακού φυσικού αερίου. Αυτή είναι η θέση των αυτοαποκαλούμενων ρεαλιστών, η οποία θα είναι καταστροφική για τους Έλληνες της Κύπρου. Εάν συμβούν τα παραπάνω, η μοναδική επιλογή των Ελληνοκυπρίων θα είναι η μετανάστευση...

Ο κ. Σημίτης ισχυρίστηκε επίσης ότι «η ρεαλιστική και πραγματιστική προσέγγιση, που υποστήριξαν ο Γιώργος Βασιλείου και ο Γλαύκος Κληρίδης, είναι περισσότερο αναγκαία παρά ποτέ». Και αποσιωπά ότι ο Κληρίδης ήταν αυτός που ΣΚΟΤΩΣΕ στην κυριολεξία την πρωτοβουλία του Βασιλείου για διευθέτηση του Κυπριακού... Ως γνωστόν, για να νικήσει τότε τον Βασιλείου στις προεδρικές εκλογές, ο Κληρίδης φόρεσε ελληνική φουστανέλα και σκαρφίστηκε το θέμα των S-300 –που κόστισαν εκατομμύρια–, το οποίο του ακύρωσε αργότερα ο Σημίτης, χωρίς καν να τον ακούσει...

Όμορφος κόσμος, ηθικός, αγγελικά πλασμένος για τρεις ηγέτες, που νομίζαμε πως ήταν άλλοι...

e-mail: mignatiou@aol.com – twitter: @mignatiou

 Το άρθρο δημοσιεύτηκε στο περιοδικό ΕΠΙΚΑΙΡΑ (Τεύχος 216)