Το Ποντίκι
 |
της Μαρίας Μητσοπούλου
Η είσοδος της χώρας στο μνημόνιο, συνοδεύτηκε από την ρητορική της χώρας
- «ασθενή» που πρέπει να λάβει το «φάρμακο» της ακραίας λιτότητας
προκειμένου η οικονομία να εξυγιανθεί – θα θυμόμαστε όλοι τον «γιατρό»
Στρος Καν ο οποίος μας διεμήνυσε ότι όσο πικρό κι αν είναι το φάρμακο,
είναι για το καλό μας.
Η αντιμετώπιση μιας χώρας σε κρίση ως «ασθενή» είναι η κλασική αντιμετώπιση των θεραπειών του Σοκ που έχει προωθήσει ανά την υφήλιο η στρατιά νεοφιλελεύθερων οικονομολόγων και τεχνοκρατών της Σχολής του Σικάγου, θεραπείες που ανάλογα και την περίπτωση στόχο έχουν να παροξύνουν μια υπαρκτή κρίση – αυτό που λέμε «η κρίση ως ευκαιρία» - προκειμένου να προωθήσουν τις πολιτικές τους σε κοινωνίες που τελούν υπό συνθήκες πλήρους αβεβαιότητας κι αδυναμίας.
Σήμερα, τριάμιση χρόνια μετά, η χορήγηση του «φαρμάκου» της λιτότητας και της βίαιης υποτίμησης όλων των αξιών στο εσωτερικό της χώρας – ένα «υπερφάρμακο» που κάνει «θαύματα», καθώς ... εξαφανίζει χώρες - διαλύει με ταχύτητα ό,τι έχει να κάνει με τη Δημόσια Υγεία. Το μόνο φάρμακο που εγγυάται και μάλιστα εν αφθονία η Ελληνική Πολιτεία είναι αυτό. Είναι τα πραγματικά φάρμακα που κοντεύουν να καταστούν «εικονικά». Είτε διότι η δημόσια δαπάνη για ασφαλιστική κάλυψη υποχωρεί τρομακτικά υπό τις επιταγές της τρόικας οπότε αυξάνεται η συμμετοχή των ασθένων (οι οποίοι δυστυχώς, ταυτόχρονα, τυγχάνουν και υπερφορολογούμενοι, άνεργοι, απλήρωτοι, κ.λπ.) είτε λόγω της μη επάρκειάς τους που οφείλονται σε παιχνίδια χειραγώγησης τιμών για τη διευκόλυνση συγκεκριμένων συμφερόντων στο όργιο ανταγωνισμών μεταξύ φαρμακοβιομηχανιών που είναι ήδη σε εξέλιξη, πάνω από το ... πτώμα μας.
Η συζήτηση που θέλει την κυβέρνηση να προωθεί τα γενόσημα επειδή είναι υποτίθεται φθηνότερα, άρα είναι ευκολότερη η πρόσβαση σε αυτά για όλους η οποία διεξήχθη υπό τις φωνασκίες του Άδωνι με την συνδρομή των ΜΜΕ, εύλογα (για την κυβέρνηση) σκέπασε, παρά φώτισε τις διάφορες πτυχές του θέματος.
Όπως ότι στην πραγματικότητα η προώθηση της πρόβλεψης, μέσω της τροπολογίας, ότι ο ίδιος ο υπουργός αποφασίζει τις μειώσεις τιμών, σημαίνει την κρατική παρέμβαση στον ... ανταγωνισμό της αγοράς (για τον οποίο κατά τα άλλα τόσο πολύ κόπτονται, ειδικά αν αυτός ευνοεί την ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων), προς διευκόλυνση έναντι συγκεκριμένων εταιρικών συμφερόντων έναντι άλλων.
Όπως ότι στη διαμάχη πρωτότυπα – γενόσημα το πραγματικό θέμα, τουλάχιστον σύμφωνα με όσους γνωρίζουν σε βάθος τις διαστάσεις του προβλήματος, είναι οι αξιόπιστοι έλεγχοι, οι οποίο σήμερα δεν γίνονται. Ο ημιδιαλυμένος ΕΟΦ δεν έχει τη δυνατότητα να διενεργήσει πραγματικούς ελέγχους δηλαδή σε δείγματα και όχι σε χαρτιά που περιγράφουν τις προδιαγραφές ενός φαρμάκου. Πραγματικότητα ή οποία στέλνει τα μηνύματά της στους κάθε λογής ενδιαφερόμενους. Εφόσον έλεγχοι δεν γίνονται, ποιος ο λόγος να ρίχνονται στην ελληνική αγορά οι καλύτερες των παρτίδων των διαφόρων φαρμακοβιομηχανιών, πολυεθνικών ή μη;Το κέρδος τους θα είναι τόσο μεγαλύτερο όσο μας ... πουλάνε φύκια για μεταξωτές κορδέλες. Στην καλύτερη περίπτωση απλώς τα φάρμακα που θα κυκλοφορούν στην ελληνική αγορά θα είναι αναποτελεσματικά, στη χειρότερη θα είναι κι επικίνδυνα. Όλα αυτά για να πάρει ο Άδωνις τη ... «δόξα» και τα εύσημα της τρόικας ότι μείωσε τη δημόσια δαπάνη στο 1% του ΑΕΠ. Και ποιος ξέρει τι άλλο...
Η έκθεση σουηδικού οργανισμού που διενεργήθηκε για λογαριασμό της Κομισιόν και κατατάσσει το ελληνικό δημόσιο σύστημα υγείας στο επίπεδο των χωρών βαλκανικού τύπου, λίγο πάνω από Αλβανία, Ρουμανία και ΠΓΔΜ, πιστοποιεί το γεγονός της υποβάθμισης και ενδεχομένως στέλνει τα κατάλληλα μηνύματα στα κοράκια των πολυεθνικών: «Σπεύσατε...
Η αντιμετώπιση μιας χώρας σε κρίση ως «ασθενή» είναι η κλασική αντιμετώπιση των θεραπειών του Σοκ που έχει προωθήσει ανά την υφήλιο η στρατιά νεοφιλελεύθερων οικονομολόγων και τεχνοκρατών της Σχολής του Σικάγου, θεραπείες που ανάλογα και την περίπτωση στόχο έχουν να παροξύνουν μια υπαρκτή κρίση – αυτό που λέμε «η κρίση ως ευκαιρία» - προκειμένου να προωθήσουν τις πολιτικές τους σε κοινωνίες που τελούν υπό συνθήκες πλήρους αβεβαιότητας κι αδυναμίας.
Σήμερα, τριάμιση χρόνια μετά, η χορήγηση του «φαρμάκου» της λιτότητας και της βίαιης υποτίμησης όλων των αξιών στο εσωτερικό της χώρας – ένα «υπερφάρμακο» που κάνει «θαύματα», καθώς ... εξαφανίζει χώρες - διαλύει με ταχύτητα ό,τι έχει να κάνει με τη Δημόσια Υγεία. Το μόνο φάρμακο που εγγυάται και μάλιστα εν αφθονία η Ελληνική Πολιτεία είναι αυτό. Είναι τα πραγματικά φάρμακα που κοντεύουν να καταστούν «εικονικά». Είτε διότι η δημόσια δαπάνη για ασφαλιστική κάλυψη υποχωρεί τρομακτικά υπό τις επιταγές της τρόικας οπότε αυξάνεται η συμμετοχή των ασθένων (οι οποίοι δυστυχώς, ταυτόχρονα, τυγχάνουν και υπερφορολογούμενοι, άνεργοι, απλήρωτοι, κ.λπ.) είτε λόγω της μη επάρκειάς τους που οφείλονται σε παιχνίδια χειραγώγησης τιμών για τη διευκόλυνση συγκεκριμένων συμφερόντων στο όργιο ανταγωνισμών μεταξύ φαρμακοβιομηχανιών που είναι ήδη σε εξέλιξη, πάνω από το ... πτώμα μας.
Η συζήτηση που θέλει την κυβέρνηση να προωθεί τα γενόσημα επειδή είναι υποτίθεται φθηνότερα, άρα είναι ευκολότερη η πρόσβαση σε αυτά για όλους η οποία διεξήχθη υπό τις φωνασκίες του Άδωνι με την συνδρομή των ΜΜΕ, εύλογα (για την κυβέρνηση) σκέπασε, παρά φώτισε τις διάφορες πτυχές του θέματος.
Όπως ότι στην πραγματικότητα η προώθηση της πρόβλεψης, μέσω της τροπολογίας, ότι ο ίδιος ο υπουργός αποφασίζει τις μειώσεις τιμών, σημαίνει την κρατική παρέμβαση στον ... ανταγωνισμό της αγοράς (για τον οποίο κατά τα άλλα τόσο πολύ κόπτονται, ειδικά αν αυτός ευνοεί την ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων), προς διευκόλυνση έναντι συγκεκριμένων εταιρικών συμφερόντων έναντι άλλων.
Όπως ότι στη διαμάχη πρωτότυπα – γενόσημα το πραγματικό θέμα, τουλάχιστον σύμφωνα με όσους γνωρίζουν σε βάθος τις διαστάσεις του προβλήματος, είναι οι αξιόπιστοι έλεγχοι, οι οποίο σήμερα δεν γίνονται. Ο ημιδιαλυμένος ΕΟΦ δεν έχει τη δυνατότητα να διενεργήσει πραγματικούς ελέγχους δηλαδή σε δείγματα και όχι σε χαρτιά που περιγράφουν τις προδιαγραφές ενός φαρμάκου. Πραγματικότητα ή οποία στέλνει τα μηνύματά της στους κάθε λογής ενδιαφερόμενους. Εφόσον έλεγχοι δεν γίνονται, ποιος ο λόγος να ρίχνονται στην ελληνική αγορά οι καλύτερες των παρτίδων των διαφόρων φαρμακοβιομηχανιών, πολυεθνικών ή μη;Το κέρδος τους θα είναι τόσο μεγαλύτερο όσο μας ... πουλάνε φύκια για μεταξωτές κορδέλες. Στην καλύτερη περίπτωση απλώς τα φάρμακα που θα κυκλοφορούν στην ελληνική αγορά θα είναι αναποτελεσματικά, στη χειρότερη θα είναι κι επικίνδυνα. Όλα αυτά για να πάρει ο Άδωνις τη ... «δόξα» και τα εύσημα της τρόικας ότι μείωσε τη δημόσια δαπάνη στο 1% του ΑΕΠ. Και ποιος ξέρει τι άλλο...
Η έκθεση σουηδικού οργανισμού που διενεργήθηκε για λογαριασμό της Κομισιόν και κατατάσσει το ελληνικό δημόσιο σύστημα υγείας στο επίπεδο των χωρών βαλκανικού τύπου, λίγο πάνω από Αλβανία, Ρουμανία και ΠΓΔΜ, πιστοποιεί το γεγονός της υποβάθμισης και ενδεχομένως στέλνει τα κατάλληλα μηνύματα στα κοράκια των πολυεθνικών: «Σπεύσατε...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου