ΕΛεύθερη Λαική Αντιστασιακή Συσπείρωση
του Λουτέσιου Ρεμπεsqué
Παραθέτω την άποψή μου σχετικά με τα καταιγιστικά πολιτικά γεγονότα του Σαββάτου, και ξεκινώ αντιγράφοντας αυτούσια μια ανάρτηση στο facebook ενός καλού και αξιόλογου φίλου, η οποία με βρίσκει απόλυτα σύμφωνο:
«Οι εκπρόσωποι του οικονομικού φασισμού με όλες τις δυνάμεις της κρατικής εξουσίας (αστυνομία-δικαιοσύνη), αφού χρηματοδότησαν, εξέθρεψαν και χρησιμοποίησαν τον μπρουτάλ φασισμό, τώρα τον ματαξαναχρησιμοποιούν για να δείξουν ότι ο οικονομικός φασισμός είναι “δημοκρατικός”. Χαρείτε μικροαστοί: Μετά τους μπράβους έρχεται το κράτος για να κάνει πλειστηριασμούς και να “σωφρονιστούμε καταλλήλως”»…
Και έτσι ακριβώς είναι: Η εξάρθρωση της εγκληματικής ναζιστικής συμμορίας της χρυσής αυγής είναι πολύ περισσότερο καθεστωτικός ελιγμός από ότι είναι …νίκη του “λαϊκού κινήματος”. Είναι μια παγίδα που στήνει η νεοφιλελεύθερη μνημονιακή κυβέρνηση, του τύπου “ξεχάστε (εμάς) τους κλέφτες, τώρα ελάτε να συσπειρωθούμε όλοι μαζί γιατί υπάρχουν οι δολοφόνοι που είναι χειρότεροι”. Με ένα σμπάρο πολλά τρυγόνια λοιπόν:
1. Ξέπλυμα των αμαρτιών του πολιτικού συστήματος, μια και τουλάχιστον αυτό τάχα μου “προστατεύει τη δημοκρατία”.
2. Ανόρθωση των ποσοστών της Νέας Δημοκρατίας την κατάλληλη στιγμή, μια και το μνημονιακό μπλοκ, αφού φρόντισε εδώ και χρόνια με τα μίντια να αποβλακώσει εντελώς (πράγμα όχι δύσκολο) τους νεοέλληνες, σπρώχνοντάς τους προς το ρατσισμό, τώρα καρπώνεται εύκολα τους ψήφους των “τεράτων της διπλανής πόρτας” που κατασκεύασε: Μην ξεχνάμε ότι η Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ έχουν υιοθετήσει σχεδόν πλήρως τη ρατσιστική ατζέντα της χρυσής αυγής, άρα έχουν πια για ακροατήριο το κάθε ρατσιστόμουτρο που πλέον χάνει (κλαψ) την ανοιχτά ακροδεξιά πολιτική του στέγη.
3. Έμμεση ΑΠΕΙΛΗ εναντίον του ελληνικού λαού: Κάτι η χρυσή αυγή, κάτι η ΔΗΘΕΝ συγκέντρωση εφέδρων στο Σύνταγμα που πολύ ΒΟΛΙΚΑ συνέπεσε αυτές τις μέρες (και εξίσου βολικά …απαγορεύτηκε), είναι σαν να μας λένε “προσέξτε μάγκες, γιατί δεν θέλει και πολύ η φάση να παρεκτραπεί σε χούντα, άρα ψηφίστε εμάς και μην κάνετε επικίνδυνα πειράματα μια και όλοι οι αντιμνημονιακοί είναι ακραίοι και απειλή για το πολίτευμα”.
Και για όποιον τυχόν ρωτήσει “καλά, υπάρχει κόσμος που τους πιστεύει;”, η απάντηση φυσικά είναι “δυστυχώς ναι”.
Η ανεκδιήγητα γελοία θεωρία περί δύο άκρων έχει δυστυχώς ακροατές ανάμεσα στους αγράμματους, ανόητους και φοβισμένους συμπολίτες μας. Δηλαδή ανάμεσα στην ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ ΤΩΝ ΝΕΟΕΛΛΗΝΩΝ: Να λέμε επιτέλους και “εμείς οι αριστεροί” τα πράγματα όπως είναι και να μη χαϊδεύουμε τα αυτιά του “περήφανου (;;;) λαού”.
4. Άμεση ΑΠΕΙΛΗ και στυγνός εκβιασμός κατά του ΣΥΡΙΖΑ: “Φίλτατοι συριζαίοι, συλλάβαμε το ένα άκρο, αφομοιωθείτε (κι άλλο!!) στο σύστημα γιατί έρχεται η σειρά σας”. Κίβδηλη απειλή φυσικά, μια και χρειάζονται πολλαπλάσιες προβοκάτσιες κλπ κλπ ώστε έστω να τεθεί σοβαρά κάτι τέτοιο στο τραπέζι των καθεστωτικών σχεδιασμών, αλλά ο άνευρος και δειλός ΣΥΡΙΖΑ κινδυνεύει να ψαρώσει.
Παρατήρηση Νο 1:
Στοιχηματίζω ότι τις επόμενες μέρες θα γίνει απόπειρα νεκρανάστασης του κουφαριού που λέγεται ΔΗΜΑΡ, ώστε αφενός η “θεωρία των άκρων” να αποκτήσει “αριστερή νομιμοποίηση”, αφετέρου μπας και φυλλορροήσει κάπως ο ΣΥΡΙΖΑ προς τη ΔΗΜΑΡ ενόψει των εκλογών που έρχονται (περισσότερα για τις εκλογές παρακάτω). Σίγουρα λοιπόν έχουμε να περιμένουμε δηλώσεις από στελέχη της ΔΗΜΑΡ που θα καταδικάζουν γενικά “τα άκρα” και “τη βία”, ή/και ντροπιαστικά πασιφιστικά happenings όπως αυτό του Καμίνη.
Παρατήρηση Νο 2:
Θεωρώ επίσης πιθανόν ότι τις επόμενες εβδομάδες θα οργανωθούν προβοκάτσιες, όπου δήθεν αναρχικοί κουκουλοφόροι θα κάψουν γραφεία της χρυσής αυγής ή κάτι παρόμοιο, ώστε να εμπεδωθεί και άλλο η θεωρία των δύο άκρων. Είπαμε, πάμε για εκλογές: Οι καθεστωτικοί θα παίξουν το χαρτί του φόβου, γιατί απλά είναι το μόνο που τους έμεινε.
Πριν προλάβει κάποιος να πει ότι αντιφάσκω, ας εξηγηθώ:
Κατ’ αρχήν, όπως έγραψα και πιο πάνω, η εξάρθρωση της χρυσής αυγής είναι καθεστωτικός ελιγμός. Όμως αυτός ο ελιγμός έγινε ΤΩΡΑ και όχι κάποια άλλη στιγμή, γιατί το σύστημα είναι με την πλάτη στον τοίχο (να λοιπόν τα καλά νέα). Αν δεν ήταν με την πλάτη στον τοίχο, θα το συνέφερε φυσικά να συνεχίσει να ταΐζει τον μπαμπούλα της χρυσής αυγής επ’ αόριστον, ώστε κλασικά να τρομοκρατεί το εργατικό κίνημα, να αλλάζει την ατζέντα της επικαιρότητας όποτε θέλει μέσω της προβολής των εκάστοτε “κατορθωμάτων” των τραμπούκων της, να συντηρητικοποιεί την κοινωνία μέσω της προώθησης των εμετικών ιδεών της και να εγκλωβίζει τις λούμπεν ψήφους διαμαρτυρίας στην ύστατη εφεδρεία του μεγάλου κεφαλαίου, τον φασισμό.
Ένα τόσο ισχυρό χαρτί λοιπόν δεν το καις χωρίς λόγο. Το καις όταν σε συμφέρει – ή όταν αναγκάζεσαι.
Γιατί όμως αναγκάστηκε το καθεστώς να κάψει το χαρτί της χρυσής αυγής;
Για τέσσερις λόγους, οι οποίοι και παρατίθενται κατά σειρά σπουδαιότητας:
Πρώτος λόγος:
Η επικράτηση της Μέρκελ στις γερμανικές εκλογές διέλυσε και τυπικά τις όποιες “ελπίδες” (δηλαδή την όποια στημένη προπαγάνδα) για τάχα μου αλλαγή της στάσης (!!!) της Ευρωπαϊκής Ένωσης προς το ηπιότερο. Φυσικά, φαίνεται πια ξεκάθαρα ότι πλησιάζει το επόμενο ΙΣΟΠΕΔΩΤΙΚΟ για την ελληνική κοινωνία μνημόνιο. Αν σε αυτό προσθέσουμε και τα ρεζιλίκια του δήθεν “πρωτογενούς πλεονάσματος” και της δήθεν επερχόμενης ανάπτυξης, αλλά προφανώς και τη γενικότερη αβάσταχτη κατάσταση που βιώνει η ελληνική κοινωνία (περιττό να επεκταθούμε), καταλαβαίνουμε ότι πλησιάζει η οριστική πολιτική εξαφάνιση αυτής της φρουράς των μνημονιακών εγκάθετων (Σαμαροβενιζέλοι και Σια). Το καταλαβαίνουν όμως και εκείνοι, και δεν έχουν άλλη λύση από το να πάνε σε εκλογές ΑΜΕΣΑ, γιατί σε δύο χρόνια δεν θα μαζεύουν (αθροιστικά) ούτε 20%, και θα πάνε εκεί που τους αξίζει, δηλαδή στη ΦΥΛΑΚΗ.
Αν είσαι όμως ο Σαμαράς, πώς πας σε εκλογές με πιθανότητες να κερδίσεις; Έτσι όπως είναι τα πράγματα, μόνο αν πετύχεις τις τέσσερις προαναφερθείσες επιδιώξεις (ξέπλυμα αμαρτιών, ανόρθωση της Νέας Δημοκρατίας, απειλή εναντίον του λαού, εκβιασμός στον ΣΥΡΙΖΑ).
Πώς όμως αποκτάς καλό σημείο εκκίνησης σε αυτή σου την προσπάθεια;
Κάνεις “την ανάγκη σου φιλότιμο” και ΕΞΑΡΘΡΩΝΕΙΣ ΤΗ ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ, μια και πλέον σε συμφέρει πιο πολύ αυτό από το να την έχεις να αλωνίζει.
Παρατήρηση:
Ταυτόχρονα βέβαια ελπίζεις, ή μάλλον να το πω καλύτερα, απεργάζεσαι ΗΔΗ στο παρασκήνιο, τη δημιουργία διάδοχης κατάστασης στον ακροδεξιό χώρο (είπαμε, είναι χρήσιμα αυτά τα παλικάρια, όχι να στερηθούμε και τελείως τις υπηρεσίες τους!)
Μην εκπλαγείτε λοιπόν καθόλου αν μέχρι τις εκλογές φυτρώσει ένα νέο ακροδεξιό πολιτικό κόμμα, μειωμένης φυσικά απήχησης, ώστε να κρατήσει η Νέα Δημοκρατία υψηλά ποσοστά, αλλά αρκούντως ακροδεξιό ώστε να απορροφήσει τα πάντα χρήσιμα για την καταστολή των πολιτών τάγματα εφόδου των μικρομεσαίων στελεχών της χρυσής αυγής που με τόσο κόπο και έξοδα τα εκγύμνασε και τα εξόπλισε το σύστημα, αλλά που τώρα τα κακόμοιρα μένουν χωρίς ηγεσία. Φυσικά, στο νέο αυτό κόμμα θα συστεγάζονται και γνωστά στελέχη της χρυσής αυγής που δεν θα έχουν συλληφθεί, αλλά και (απαραίτητα, για λόγους νομιμοποίησης) “ανεξάρτητοι” του ακροδεξιού χώρου, ή ακόμα και ο Καρατζαφέρης.
Δεύτερος λόγος:
Οι διεθνείς αντιδράσεις από τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα ήταν (προφανώς!) μεγαλύτερες από αυτές που οι ανόητοι κυβερνώντες περίμεναν. Και ως υποτελείς στο διεθνές κεφάλαιο, νοιάζονται φυσικά για τη “διεθνή εικόνα” τους (την ήδη αμαυρωμένη από την υπόθεση της ΕΡΤ). Όσο οι λαοί των δυτικών χωρών έχουν (ακόμα) ισχυρά αντιφασιστικά αντανακλαστικά, η Τρόικα θα νομιμοποιεί στα μάτια τους τις συνδιαλλαγές της με την ελληνική κυβέρνηση μόνο αν η τελευταία έχει μια επίφαση δημοκρατικής νομιμότητας.
Τρίτος λόγος:
Το λαϊκό κίνημα, όσο και να είναι σήμερα σε ημικατατονική κατάσταση, σε τόσο παράξενες και αχαρτογράφητες εποχές δεν ξέρεις αν και πότε θα ξυπνήσει, ίσως απότομα και ίσως ανεξέλεγκτα, και αν θα τρέχεις να σωθείς με ελικόπτερο. Η αναπάντεχη ανταπόκριση του κόσμου στο κλείσιμο της ΕΡΤ, η νέα απεργία των καθηγητών που ξάφνιασε με τη συμμετοχή της (μετά και τη συριζοεπικουρηθείσα προδοσία του περασμένου Μαΐου), και οι ογκώδεις αντιφασιστικές διαδηλώσεις των περασμένων ημερών, έκαναν την ατμόσφαιρα να ξαναμυρίσει λίγο από το μπαρούτι του 2011… Και έχουμε ακόμα σχεδόν καλοκαίρι… Ίσως βέβαια και όλο αυτό να ξεφούσκωνε (με τον απαράδεκτο λαό που έχουμε σε αυτή τη χώρα…), αλλά αν είσαι ο Σαμαράς και ο Βενιζέλος το ρισκάρεις;
Όχι. Κάνεις ό,τι μπορείς για να πάρεις την πρωτοβουλία του πολιτικού παιχνιδιού και να προλάβεις (αν όχι να δημιουργήσεις) τις εξελίξεις. Και αφού τα μόνα όπλα σου είναι ο φόβος και η βία και αυτά δεν πιάνουν πια ως παρακράτος (μια και η οργή για τη δολοφονία προσωρινά τα εκμηδένισε), θα τα εφαρμόσεις ύπουλα ως επίσημο κράτος μέσω των απειλών και των εκβιασμών που προαναφέραμε, ισχυροποιώντας ταυτόχρονα, με το “δυναμισμό” που δείχνεις από την εξάρθρωση της χρυσής αυγής αλλά και με τα αυξημένα (από τα φασισταριά που ξαναγυρνάνε στο μαντρί) ποσοστά σου, τη θέση σου ως εγγυητή του νόμου και της τάξης.
Τέταρτος λόγος:
Το ναζιστικό τέρας της χρυσής αυγής είχε αρχίσει να (πιστεύει ότι) έχει πια αρκετή ισχύ ώστε να αποτολμά (περιπτωσιολογικά) κάποιες πρωτοβουλίες αυτονόμησης από τον έλεγχο του καθεστώτος, και άρα να γίνεται όχι βέβαια επικίνδυνο για τους καθεστωτικούς, αλλά κάπως απρόβλεπτο. Και αν τα πράγματα φτάνανε στα άκρα και άρχιζαν οι (ένοπλες πια) συγκρούσεις φασιστών και πολιτών στους δρόμους, μια παρέμβαση του στρατού θα σήμαινε αυτόματα την αποπομπή μας από την Ευρωπαϊκή Ένωση και το σωληνάκι του ορού με τον οποίον συντηρείται η ελληνική μεγαλοαστική τάξη θα κοβόταν.
Αντί επιλόγου:
Το ότι πάμε για εκλογές λοιπόν βρωμάει πλέον από μίλια. Μέχρι τα Χριστούγεννα; Την άνοιξη μαζί με τις δημοτικές και τις ευρωεκλογές; Θα εξαρτηθεί από πολλούς παράγοντες, αλλά κυρίως από τις λαϊκές αντιδράσεις τις επόμενες εβδομάδες.
Αυτό ισχύει φυσικά και στο γενικότερο πλαίσιο: Το αν θα καταφέρει ή όχι η κυβέρνηση να πετύχει τα όσα σχέδιά της, προφανώς εξαρτάται από την αντίδραση του κόσμου το αμέσως επόμενο διάστημα: Με δυνατές κινητοποιήσεις σε πολλά μέτωπα ταυτόχρονα, ο λαός θα μπορούσε να ανατρέψει τις επιδιώξεις του καθεστώτος, και ταυτόχρονα να σπρώξει τους “γιαλαντζί” αριστερούς του ΣΥΡΙΖΑ προς τα …αριστερά, μια και η εξάρθρωση της χρυσής αυγής είναι φυσικά πολύ καλή ευκαιρία για να εισακουστούν πλατιά οι αντισυστημικές, προοδευτικές και ανατρεπτικές απόψεις της ριζοσπαστικής (λέμε τώρα…) αριστεράς.
Αλλά με τέτοιο λαό, το βλέπω κάπως δύσκολο. Με τέτοια αριστερά μάλιστα, το βλέπω δυσκολότερο:
1. Το ΚΚΕ είναι πλέον τόσο αυτιστικό και αλλοτριωμένο που δεν θα ασχοληθώ καν.
2. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ έχει μηδενική επιρροή, για λόγους που ξεφεύγουν της παρούσας ανάλυσης.
3. Ο ΣΥΡΙΖΑ πιστεύει λανθασμένα ότι ακόμα υπάρχει (έστω και σε επίπεδο συνείδησης) μεσαία τάξη στην Ελλάδα. Αλλά η μεσαία τάξη είναι ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ φαινόμενο σε αντίθεση με τους μικροαστούς που κυρίως είναι μαζικό ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΟ φαινόμενο (κάτι που οι συμβατικοί αριστεροί των δογμάτων του 1920 αδυνατούν να καταλάβουν). Φαινόμενο μάλιστα το οποίο λες και είναι κομμένο-ραμμένο για τη χυδαία νοοτροπία του νεοέλληνα. Η Ελλάδα λοιπόν σήμερα είναι μια χώρα ΓΕΜΑΤΗ ΜΙΚΡΟΑΣΤΟΥΣ ΑΛΛΑ ΧΩΡΙΣ ΜΕΣΑΙΑ ΤΑΞΗ. Προσοχή γιατί αυτό είναι σημαντικό στοιχείο για να κατανοήσουμε τη συμπεριφορά της ελληνικής κοινωνίας.
Ο ΣΥΡΙΖΑ λοιπόν, πέρα από την προαναφερθείσα ηττοπαθή σοσιαλδημοκρατική αγωνία του να μη χαρακτηριστεί “άκρο”, έχει και έναν άλλο λόγο για να ασκεί χλιαρή ως ξεπουλημένη πολιτική: Θεωρεί ότι η ισορροπία ανάμεσα σε έναν “ρεαλιστικό” (βλέπε: ακίνδυνο) αντιμνημονιακό λόγο από τη μία και στο “θα σας ταράξουμε στη νομιμότητα” από την άλλη θα τον ωφελήσει ψηφοθηρικά!
Γιατί το θεωρεί αυτό;
Επειδή μπερδεύει τους μικροαστούς με τη μεσαία τάξη, και νομίζει ότι απευθύνεται στη δεύτερη, ενώ υπάρχουν πια μόνο οι πρώτοι. Ενώ όμως η μεσαία τάξη είθισται να νανουρίζεται με μετριοπαθή παραμύθια κεντρώας συναίνεσης, οι μικροαστοί αντίθετα διψάνε για αίμα… Είτε θα το βρουν (ως πρώτη αντίδραση, δηλαδή ως εξοργισμένοι για τα μικροπρονόμια που έχασαν) στην άκρα δεξιά, είτε μέσα από τη διαδικασία προλεταριοποίησής τους θα συνειδητοποιήσουν τι συμβαίνει πραγματικά και θα στραφούν προς μια δυναμική αριστερά που θα τους εμπνεύσει.
Δεν θα μείνουν όμως ποτέ στη μέση, Αλέξη μου.
Η εξάρθρωση της χρυσής αυγής συνιστά τεράστια ηθική και ψυχολογική ανακούφιση για τους “δημοκράτες καναπεδούληδες”, τη δεύτερη σε πληθυσμό μετά τους μικροαστούς διακριτή ψυχολογική κοινωνικοπολιτική ομάδα στο φρενοκομείο που λέγεται Ελλάδα: Πρόκειται για εκείνη τη μεγάλη μερίδα των (γενικά) αντιμνημονιακών και (αόριστα) δημοκρατικών μεν πολιτών που όμως φοβούνται και τον ίσκιο τους ή “δεν πολυασχολούνται”.
ΠΡΟΣΟΧΗ: Με τα ποσοστά των δύο “μεγάλων” κομμάτων να είναι τσίμα-τσίμα, και με τους μικροαστούς να έχουν ήδη διαλέξει πλευρά (οι συντριπτικά περισσότεροι πήγαν δεξιά), οι δημοκράτες καναπεδούληδες ΘΑ ΚΡΙΝΟΥΝ ΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ.
Το αν αυτή η ανακούφιση θα τους σπρώξει στον ΣΥΡΙΖΑ ή στη Νέα Δημοκρατία, θα εξαρτηθεί από το αν ο ΣΥΡΙΖΑ θα αποφασίσει επιτέλους να σταματήσει να είναι καρπαζοεισπράκτορας, που ανέχεται εξευτελιστικά να του κουνάνε επιτιμητικά το δάχτυλο της “νομιμότητας” ο Σαμαράς(!), ο Βενιζέλος(!!), ο Ντινόπουλος(!!!), ο Κρανιδιώτης(!!!!) και το δίδυμο Γεωργιάδη-Βορίδη (τα χλευαστικά θαυμαστικά δεν είναι αρκετά…)
ΥΓ2.
Αν πάντως οι μνημονιακοί χάσουν τις επερχόμενες εκλογές, οι χρυσαυγίτες με τον ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση θα σαπίσουν στη φυλακή.
Hurrah!!!
ΥΓ3.
Δεν θα βρεθεί επιτέλους κάποιος συριζαίος ή άλλος με στοιχειώδη λογική “σε κανένα παράθυρο” να αντιτάξει το επιχείρημα ότι:
“Αν το ένα άκρο είναι η χρυσή αυγή, το άλλο άκρο δεν είναι ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ, ούτε το ΚΚΕ, ούτε η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ούτε καν οι αναρχικοί. Το άλλο άκρο ΗΤΑΝ η 17 Νοέμβρη (μια και αυτή αντίστοιχα μόνο δολοφονούσε), και έχει ΗΔΗ εξαρθρωθεί. Ε, σειρά της χρυσής αυγής να εξαρθρωθεί λοιπόν!”.
Όχι φυσικά ότι προσωπικά πιστεύω πως το να σκοτώνεις εφοπλιστές ή πράκτορες της CIA είναι το ίδιο με το να σκοτώνεις μετανάστες ή αριστερούς αγωνιστές. ΚΑΘΕ ΑΛΛΟ. Πάλι η χρυσή αυγή βγαίνει (πολλαπλά) χρεωμένη.
Αλλά έστω, θα μπορούσε κάποιος να το πει για να τους αποστομώσει. Και εκεί θα τέλειωνε πράγματι κάθε κουβέντα για τα “άκρα”.
Δεν συμφωνείτε;
του Λουτέσιου Ρεμπεsqué
Παραθέτω την άποψή μου σχετικά με τα καταιγιστικά πολιτικά γεγονότα του Σαββάτου, και ξεκινώ αντιγράφοντας αυτούσια μια ανάρτηση στο facebook ενός καλού και αξιόλογου φίλου, η οποία με βρίσκει απόλυτα σύμφωνο:
«Οι εκπρόσωποι του οικονομικού φασισμού με όλες τις δυνάμεις της κρατικής εξουσίας (αστυνομία-δικαιοσύνη), αφού χρηματοδότησαν, εξέθρεψαν και χρησιμοποίησαν τον μπρουτάλ φασισμό, τώρα τον ματαξαναχρησιμοποιούν για να δείξουν ότι ο οικονομικός φασισμός είναι “δημοκρατικός”. Χαρείτε μικροαστοί: Μετά τους μπράβους έρχεται το κράτος για να κάνει πλειστηριασμούς και να “σωφρονιστούμε καταλλήλως”»…
Και έτσι ακριβώς είναι: Η εξάρθρωση της εγκληματικής ναζιστικής συμμορίας της χρυσής αυγής είναι πολύ περισσότερο καθεστωτικός ελιγμός από ότι είναι …νίκη του “λαϊκού κινήματος”. Είναι μια παγίδα που στήνει η νεοφιλελεύθερη μνημονιακή κυβέρνηση, του τύπου “ξεχάστε (εμάς) τους κλέφτες, τώρα ελάτε να συσπειρωθούμε όλοι μαζί γιατί υπάρχουν οι δολοφόνοι που είναι χειρότεροι”. Με ένα σμπάρο πολλά τρυγόνια λοιπόν:
1. Ξέπλυμα των αμαρτιών του πολιτικού συστήματος, μια και τουλάχιστον αυτό τάχα μου “προστατεύει τη δημοκρατία”.
2. Ανόρθωση των ποσοστών της Νέας Δημοκρατίας την κατάλληλη στιγμή, μια και το μνημονιακό μπλοκ, αφού φρόντισε εδώ και χρόνια με τα μίντια να αποβλακώσει εντελώς (πράγμα όχι δύσκολο) τους νεοέλληνες, σπρώχνοντάς τους προς το ρατσισμό, τώρα καρπώνεται εύκολα τους ψήφους των “τεράτων της διπλανής πόρτας” που κατασκεύασε: Μην ξεχνάμε ότι η Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ έχουν υιοθετήσει σχεδόν πλήρως τη ρατσιστική ατζέντα της χρυσής αυγής, άρα έχουν πια για ακροατήριο το κάθε ρατσιστόμουτρο που πλέον χάνει (κλαψ) την ανοιχτά ακροδεξιά πολιτική του στέγη.
3. Έμμεση ΑΠΕΙΛΗ εναντίον του ελληνικού λαού: Κάτι η χρυσή αυγή, κάτι η ΔΗΘΕΝ συγκέντρωση εφέδρων στο Σύνταγμα που πολύ ΒΟΛΙΚΑ συνέπεσε αυτές τις μέρες (και εξίσου βολικά …απαγορεύτηκε), είναι σαν να μας λένε “προσέξτε μάγκες, γιατί δεν θέλει και πολύ η φάση να παρεκτραπεί σε χούντα, άρα ψηφίστε εμάς και μην κάνετε επικίνδυνα πειράματα μια και όλοι οι αντιμνημονιακοί είναι ακραίοι και απειλή για το πολίτευμα”.
Και για όποιον τυχόν ρωτήσει “καλά, υπάρχει κόσμος που τους πιστεύει;”, η απάντηση φυσικά είναι “δυστυχώς ναι”.
Η ανεκδιήγητα γελοία θεωρία περί δύο άκρων έχει δυστυχώς ακροατές ανάμεσα στους αγράμματους, ανόητους και φοβισμένους συμπολίτες μας. Δηλαδή ανάμεσα στην ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ ΤΩΝ ΝΕΟΕΛΛΗΝΩΝ: Να λέμε επιτέλους και “εμείς οι αριστεροί” τα πράγματα όπως είναι και να μη χαϊδεύουμε τα αυτιά του “περήφανου (;;;) λαού”.
4. Άμεση ΑΠΕΙΛΗ και στυγνός εκβιασμός κατά του ΣΥΡΙΖΑ: “Φίλτατοι συριζαίοι, συλλάβαμε το ένα άκρο, αφομοιωθείτε (κι άλλο!!) στο σύστημα γιατί έρχεται η σειρά σας”. Κίβδηλη απειλή φυσικά, μια και χρειάζονται πολλαπλάσιες προβοκάτσιες κλπ κλπ ώστε έστω να τεθεί σοβαρά κάτι τέτοιο στο τραπέζι των καθεστωτικών σχεδιασμών, αλλά ο άνευρος και δειλός ΣΥΡΙΖΑ κινδυνεύει να ψαρώσει.
Παρατήρηση Νο 1:
Στοιχηματίζω ότι τις επόμενες μέρες θα γίνει απόπειρα νεκρανάστασης του κουφαριού που λέγεται ΔΗΜΑΡ, ώστε αφενός η “θεωρία των άκρων” να αποκτήσει “αριστερή νομιμοποίηση”, αφετέρου μπας και φυλλορροήσει κάπως ο ΣΥΡΙΖΑ προς τη ΔΗΜΑΡ ενόψει των εκλογών που έρχονται (περισσότερα για τις εκλογές παρακάτω). Σίγουρα λοιπόν έχουμε να περιμένουμε δηλώσεις από στελέχη της ΔΗΜΑΡ που θα καταδικάζουν γενικά “τα άκρα” και “τη βία”, ή/και ντροπιαστικά πασιφιστικά happenings όπως αυτό του Καμίνη.
Παρατήρηση Νο 2:
Θεωρώ επίσης πιθανόν ότι τις επόμενες εβδομάδες θα οργανωθούν προβοκάτσιες, όπου δήθεν αναρχικοί κουκουλοφόροι θα κάψουν γραφεία της χρυσής αυγής ή κάτι παρόμοιο, ώστε να εμπεδωθεί και άλλο η θεωρία των δύο άκρων. Είπαμε, πάμε για εκλογές: Οι καθεστωτικοί θα παίξουν το χαρτί του φόβου, γιατί απλά είναι το μόνο που τους έμεινε.
.
.
Όμως, παρόλα αυτά, η εξάρθρωση της χρυσής αυγής είναι μια πολύ ΘΕΤΙΚΗ
ΕΞΕΛΙΞΗ, η οποία δυνητικά μπορεί, υπό συνθήκες, να αλλάξει ΣΥΝΤΡΙΠΤΙΚΑ
το πολιτικό σκηνικό ΥΠΕΡ ΤΟΥ ΛΑΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ, μια και η χρυσή
αυγή και ο θρασύδειλος ναζιστικός / φασιστικός / εθνικιστικός χώρος
γενικότερα, αντικειμενικά δεν θα συνέλθει εύκολα από τις σημερινές
εξελίξεις.Πριν προλάβει κάποιος να πει ότι αντιφάσκω, ας εξηγηθώ:
Κατ’ αρχήν, όπως έγραψα και πιο πάνω, η εξάρθρωση της χρυσής αυγής είναι καθεστωτικός ελιγμός. Όμως αυτός ο ελιγμός έγινε ΤΩΡΑ και όχι κάποια άλλη στιγμή, γιατί το σύστημα είναι με την πλάτη στον τοίχο (να λοιπόν τα καλά νέα). Αν δεν ήταν με την πλάτη στον τοίχο, θα το συνέφερε φυσικά να συνεχίσει να ταΐζει τον μπαμπούλα της χρυσής αυγής επ’ αόριστον, ώστε κλασικά να τρομοκρατεί το εργατικό κίνημα, να αλλάζει την ατζέντα της επικαιρότητας όποτε θέλει μέσω της προβολής των εκάστοτε “κατορθωμάτων” των τραμπούκων της, να συντηρητικοποιεί την κοινωνία μέσω της προώθησης των εμετικών ιδεών της και να εγκλωβίζει τις λούμπεν ψήφους διαμαρτυρίας στην ύστατη εφεδρεία του μεγάλου κεφαλαίου, τον φασισμό.
Ένα τόσο ισχυρό χαρτί λοιπόν δεν το καις χωρίς λόγο. Το καις όταν σε συμφέρει – ή όταν αναγκάζεσαι.
Γιατί όμως αναγκάστηκε το καθεστώς να κάψει το χαρτί της χρυσής αυγής;
Για τέσσερις λόγους, οι οποίοι και παρατίθενται κατά σειρά σπουδαιότητας:
Πρώτος λόγος:
Η επικράτηση της Μέρκελ στις γερμανικές εκλογές διέλυσε και τυπικά τις όποιες “ελπίδες” (δηλαδή την όποια στημένη προπαγάνδα) για τάχα μου αλλαγή της στάσης (!!!) της Ευρωπαϊκής Ένωσης προς το ηπιότερο. Φυσικά, φαίνεται πια ξεκάθαρα ότι πλησιάζει το επόμενο ΙΣΟΠΕΔΩΤΙΚΟ για την ελληνική κοινωνία μνημόνιο. Αν σε αυτό προσθέσουμε και τα ρεζιλίκια του δήθεν “πρωτογενούς πλεονάσματος” και της δήθεν επερχόμενης ανάπτυξης, αλλά προφανώς και τη γενικότερη αβάσταχτη κατάσταση που βιώνει η ελληνική κοινωνία (περιττό να επεκταθούμε), καταλαβαίνουμε ότι πλησιάζει η οριστική πολιτική εξαφάνιση αυτής της φρουράς των μνημονιακών εγκάθετων (Σαμαροβενιζέλοι και Σια). Το καταλαβαίνουν όμως και εκείνοι, και δεν έχουν άλλη λύση από το να πάνε σε εκλογές ΑΜΕΣΑ, γιατί σε δύο χρόνια δεν θα μαζεύουν (αθροιστικά) ούτε 20%, και θα πάνε εκεί που τους αξίζει, δηλαδή στη ΦΥΛΑΚΗ.
Αν είσαι όμως ο Σαμαράς, πώς πας σε εκλογές με πιθανότητες να κερδίσεις; Έτσι όπως είναι τα πράγματα, μόνο αν πετύχεις τις τέσσερις προαναφερθείσες επιδιώξεις (ξέπλυμα αμαρτιών, ανόρθωση της Νέας Δημοκρατίας, απειλή εναντίον του λαού, εκβιασμός στον ΣΥΡΙΖΑ).
Πώς όμως αποκτάς καλό σημείο εκκίνησης σε αυτή σου την προσπάθεια;
Κάνεις “την ανάγκη σου φιλότιμο” και ΕΞΑΡΘΡΩΝΕΙΣ ΤΗ ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ, μια και πλέον σε συμφέρει πιο πολύ αυτό από το να την έχεις να αλωνίζει.
Παρατήρηση:
Ταυτόχρονα βέβαια ελπίζεις, ή μάλλον να το πω καλύτερα, απεργάζεσαι ΗΔΗ στο παρασκήνιο, τη δημιουργία διάδοχης κατάστασης στον ακροδεξιό χώρο (είπαμε, είναι χρήσιμα αυτά τα παλικάρια, όχι να στερηθούμε και τελείως τις υπηρεσίες τους!)
Μην εκπλαγείτε λοιπόν καθόλου αν μέχρι τις εκλογές φυτρώσει ένα νέο ακροδεξιό πολιτικό κόμμα, μειωμένης φυσικά απήχησης, ώστε να κρατήσει η Νέα Δημοκρατία υψηλά ποσοστά, αλλά αρκούντως ακροδεξιό ώστε να απορροφήσει τα πάντα χρήσιμα για την καταστολή των πολιτών τάγματα εφόδου των μικρομεσαίων στελεχών της χρυσής αυγής που με τόσο κόπο και έξοδα τα εκγύμνασε και τα εξόπλισε το σύστημα, αλλά που τώρα τα κακόμοιρα μένουν χωρίς ηγεσία. Φυσικά, στο νέο αυτό κόμμα θα συστεγάζονται και γνωστά στελέχη της χρυσής αυγής που δεν θα έχουν συλληφθεί, αλλά και (απαραίτητα, για λόγους νομιμοποίησης) “ανεξάρτητοι” του ακροδεξιού χώρου, ή ακόμα και ο Καρατζαφέρης.
Δεύτερος λόγος:
Οι διεθνείς αντιδράσεις από τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα ήταν (προφανώς!) μεγαλύτερες από αυτές που οι ανόητοι κυβερνώντες περίμεναν. Και ως υποτελείς στο διεθνές κεφάλαιο, νοιάζονται φυσικά για τη “διεθνή εικόνα” τους (την ήδη αμαυρωμένη από την υπόθεση της ΕΡΤ). Όσο οι λαοί των δυτικών χωρών έχουν (ακόμα) ισχυρά αντιφασιστικά αντανακλαστικά, η Τρόικα θα νομιμοποιεί στα μάτια τους τις συνδιαλλαγές της με την ελληνική κυβέρνηση μόνο αν η τελευταία έχει μια επίφαση δημοκρατικής νομιμότητας.
Τρίτος λόγος:
Το λαϊκό κίνημα, όσο και να είναι σήμερα σε ημικατατονική κατάσταση, σε τόσο παράξενες και αχαρτογράφητες εποχές δεν ξέρεις αν και πότε θα ξυπνήσει, ίσως απότομα και ίσως ανεξέλεγκτα, και αν θα τρέχεις να σωθείς με ελικόπτερο. Η αναπάντεχη ανταπόκριση του κόσμου στο κλείσιμο της ΕΡΤ, η νέα απεργία των καθηγητών που ξάφνιασε με τη συμμετοχή της (μετά και τη συριζοεπικουρηθείσα προδοσία του περασμένου Μαΐου), και οι ογκώδεις αντιφασιστικές διαδηλώσεις των περασμένων ημερών, έκαναν την ατμόσφαιρα να ξαναμυρίσει λίγο από το μπαρούτι του 2011… Και έχουμε ακόμα σχεδόν καλοκαίρι… Ίσως βέβαια και όλο αυτό να ξεφούσκωνε (με τον απαράδεκτο λαό που έχουμε σε αυτή τη χώρα…), αλλά αν είσαι ο Σαμαράς και ο Βενιζέλος το ρισκάρεις;
Όχι. Κάνεις ό,τι μπορείς για να πάρεις την πρωτοβουλία του πολιτικού παιχνιδιού και να προλάβεις (αν όχι να δημιουργήσεις) τις εξελίξεις. Και αφού τα μόνα όπλα σου είναι ο φόβος και η βία και αυτά δεν πιάνουν πια ως παρακράτος (μια και η οργή για τη δολοφονία προσωρινά τα εκμηδένισε), θα τα εφαρμόσεις ύπουλα ως επίσημο κράτος μέσω των απειλών και των εκβιασμών που προαναφέραμε, ισχυροποιώντας ταυτόχρονα, με το “δυναμισμό” που δείχνεις από την εξάρθρωση της χρυσής αυγής αλλά και με τα αυξημένα (από τα φασισταριά που ξαναγυρνάνε στο μαντρί) ποσοστά σου, τη θέση σου ως εγγυητή του νόμου και της τάξης.
Τέταρτος λόγος:
Το ναζιστικό τέρας της χρυσής αυγής είχε αρχίσει να (πιστεύει ότι) έχει πια αρκετή ισχύ ώστε να αποτολμά (περιπτωσιολογικά) κάποιες πρωτοβουλίες αυτονόμησης από τον έλεγχο του καθεστώτος, και άρα να γίνεται όχι βέβαια επικίνδυνο για τους καθεστωτικούς, αλλά κάπως απρόβλεπτο. Και αν τα πράγματα φτάνανε στα άκρα και άρχιζαν οι (ένοπλες πια) συγκρούσεις φασιστών και πολιτών στους δρόμους, μια παρέμβαση του στρατού θα σήμαινε αυτόματα την αποπομπή μας από την Ευρωπαϊκή Ένωση και το σωληνάκι του ορού με τον οποίον συντηρείται η ελληνική μεγαλοαστική τάξη θα κοβόταν.
.
.
Αντί επιλόγου:
Το ότι πάμε για εκλογές λοιπόν βρωμάει πλέον από μίλια. Μέχρι τα Χριστούγεννα; Την άνοιξη μαζί με τις δημοτικές και τις ευρωεκλογές; Θα εξαρτηθεί από πολλούς παράγοντες, αλλά κυρίως από τις λαϊκές αντιδράσεις τις επόμενες εβδομάδες.
Αυτό ισχύει φυσικά και στο γενικότερο πλαίσιο: Το αν θα καταφέρει ή όχι η κυβέρνηση να πετύχει τα όσα σχέδιά της, προφανώς εξαρτάται από την αντίδραση του κόσμου το αμέσως επόμενο διάστημα: Με δυνατές κινητοποιήσεις σε πολλά μέτωπα ταυτόχρονα, ο λαός θα μπορούσε να ανατρέψει τις επιδιώξεις του καθεστώτος, και ταυτόχρονα να σπρώξει τους “γιαλαντζί” αριστερούς του ΣΥΡΙΖΑ προς τα …αριστερά, μια και η εξάρθρωση της χρυσής αυγής είναι φυσικά πολύ καλή ευκαιρία για να εισακουστούν πλατιά οι αντισυστημικές, προοδευτικές και ανατρεπτικές απόψεις της ριζοσπαστικής (λέμε τώρα…) αριστεράς.
Αλλά με τέτοιο λαό, το βλέπω κάπως δύσκολο. Με τέτοια αριστερά μάλιστα, το βλέπω δυσκολότερο:
1. Το ΚΚΕ είναι πλέον τόσο αυτιστικό και αλλοτριωμένο που δεν θα ασχοληθώ καν.
2. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ έχει μηδενική επιρροή, για λόγους που ξεφεύγουν της παρούσας ανάλυσης.
3. Ο ΣΥΡΙΖΑ πιστεύει λανθασμένα ότι ακόμα υπάρχει (έστω και σε επίπεδο συνείδησης) μεσαία τάξη στην Ελλάδα. Αλλά η μεσαία τάξη είναι ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ φαινόμενο σε αντίθεση με τους μικροαστούς που κυρίως είναι μαζικό ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΟ φαινόμενο (κάτι που οι συμβατικοί αριστεροί των δογμάτων του 1920 αδυνατούν να καταλάβουν). Φαινόμενο μάλιστα το οποίο λες και είναι κομμένο-ραμμένο για τη χυδαία νοοτροπία του νεοέλληνα. Η Ελλάδα λοιπόν σήμερα είναι μια χώρα ΓΕΜΑΤΗ ΜΙΚΡΟΑΣΤΟΥΣ ΑΛΛΑ ΧΩΡΙΣ ΜΕΣΑΙΑ ΤΑΞΗ. Προσοχή γιατί αυτό είναι σημαντικό στοιχείο για να κατανοήσουμε τη συμπεριφορά της ελληνικής κοινωνίας.
Ο ΣΥΡΙΖΑ λοιπόν, πέρα από την προαναφερθείσα ηττοπαθή σοσιαλδημοκρατική αγωνία του να μη χαρακτηριστεί “άκρο”, έχει και έναν άλλο λόγο για να ασκεί χλιαρή ως ξεπουλημένη πολιτική: Θεωρεί ότι η ισορροπία ανάμεσα σε έναν “ρεαλιστικό” (βλέπε: ακίνδυνο) αντιμνημονιακό λόγο από τη μία και στο “θα σας ταράξουμε στη νομιμότητα” από την άλλη θα τον ωφελήσει ψηφοθηρικά!
Γιατί το θεωρεί αυτό;
Επειδή μπερδεύει τους μικροαστούς με τη μεσαία τάξη, και νομίζει ότι απευθύνεται στη δεύτερη, ενώ υπάρχουν πια μόνο οι πρώτοι. Ενώ όμως η μεσαία τάξη είθισται να νανουρίζεται με μετριοπαθή παραμύθια κεντρώας συναίνεσης, οι μικροαστοί αντίθετα διψάνε για αίμα… Είτε θα το βρουν (ως πρώτη αντίδραση, δηλαδή ως εξοργισμένοι για τα μικροπρονόμια που έχασαν) στην άκρα δεξιά, είτε μέσα από τη διαδικασία προλεταριοποίησής τους θα συνειδητοποιήσουν τι συμβαίνει πραγματικά και θα στραφούν προς μια δυναμική αριστερά που θα τους εμπνεύσει.
Δεν θα μείνουν όμως ποτέ στη μέση, Αλέξη μου.
.
.
ΥΓ1.Η εξάρθρωση της χρυσής αυγής συνιστά τεράστια ηθική και ψυχολογική ανακούφιση για τους “δημοκράτες καναπεδούληδες”, τη δεύτερη σε πληθυσμό μετά τους μικροαστούς διακριτή ψυχολογική κοινωνικοπολιτική ομάδα στο φρενοκομείο που λέγεται Ελλάδα: Πρόκειται για εκείνη τη μεγάλη μερίδα των (γενικά) αντιμνημονιακών και (αόριστα) δημοκρατικών μεν πολιτών που όμως φοβούνται και τον ίσκιο τους ή “δεν πολυασχολούνται”.
ΠΡΟΣΟΧΗ: Με τα ποσοστά των δύο “μεγάλων” κομμάτων να είναι τσίμα-τσίμα, και με τους μικροαστούς να έχουν ήδη διαλέξει πλευρά (οι συντριπτικά περισσότεροι πήγαν δεξιά), οι δημοκράτες καναπεδούληδες ΘΑ ΚΡΙΝΟΥΝ ΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ.
Το αν αυτή η ανακούφιση θα τους σπρώξει στον ΣΥΡΙΖΑ ή στη Νέα Δημοκρατία, θα εξαρτηθεί από το αν ο ΣΥΡΙΖΑ θα αποφασίσει επιτέλους να σταματήσει να είναι καρπαζοεισπράκτορας, που ανέχεται εξευτελιστικά να του κουνάνε επιτιμητικά το δάχτυλο της “νομιμότητας” ο Σαμαράς(!), ο Βενιζέλος(!!), ο Ντινόπουλος(!!!), ο Κρανιδιώτης(!!!!) και το δίδυμο Γεωργιάδη-Βορίδη (τα χλευαστικά θαυμαστικά δεν είναι αρκετά…)
ΥΓ2.
Αν πάντως οι μνημονιακοί χάσουν τις επερχόμενες εκλογές, οι χρυσαυγίτες με τον ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση θα σαπίσουν στη φυλακή.
Hurrah!!!
ΥΓ3.
Δεν θα βρεθεί επιτέλους κάποιος συριζαίος ή άλλος με στοιχειώδη λογική “σε κανένα παράθυρο” να αντιτάξει το επιχείρημα ότι:
“Αν το ένα άκρο είναι η χρυσή αυγή, το άλλο άκρο δεν είναι ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ, ούτε το ΚΚΕ, ούτε η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ούτε καν οι αναρχικοί. Το άλλο άκρο ΗΤΑΝ η 17 Νοέμβρη (μια και αυτή αντίστοιχα μόνο δολοφονούσε), και έχει ΗΔΗ εξαρθρωθεί. Ε, σειρά της χρυσής αυγής να εξαρθρωθεί λοιπόν!”.
Όχι φυσικά ότι προσωπικά πιστεύω πως το να σκοτώνεις εφοπλιστές ή πράκτορες της CIA είναι το ίδιο με το να σκοτώνεις μετανάστες ή αριστερούς αγωνιστές. ΚΑΘΕ ΑΛΛΟ. Πάλι η χρυσή αυγή βγαίνει (πολλαπλά) χρεωμένη.
Αλλά έστω, θα μπορούσε κάποιος να το πει για να τους αποστομώσει. Και εκεί θα τέλειωνε πράγματι κάθε κουβέντα για τα “άκρα”.
Δεν συμφωνείτε;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου