Το Ποντίκι
Μπορεί στην Ελλάδα των μνημονίων ορισμένοι να συνεχίζουν να κατηγορούν όποιον τολμάει να αντιστέκεται στις αθρόες ιδιωτικοποιήσεις για λαϊκισμό, ωστόσο ρίχνοντας κάποιος μια ματιά σε όσα διαδραματίζονται στις γείτονες μεσογειακές χώρες πρέπει να είναι τουλάχιστον... αφελής για να μη βλέπει το προφανές. Ότι, δηλαδή, ολόκληρος ο ευρωπαϊκός Νότος έχει βγει στο σφυρί και ο δημόσιος πλούτος θα «αξιοποιηθεί» εις βάρος των λαών της Ισπανίας, της Ιταλίας και της Πορτογαλίας.
Βέβαια, οι... «εταίροι» στον ευρωπαϊκό Βορρά υποχρεώνονται να δώσουν μια δύσκολη μάχη για να εξασφαλίσουν τα «φιλέτα» της Μεσογείου αφού, εκτός από την Κίνα και τη Ρωσία, καλούνται να ανταγωνιστούν επίδοξους μνηστήρες και από τη... Λατινική Αμερική.
Καθώς οδεύουμε προς το τέλος του έτους, οι πιέσεις από τις Βρυξέλλες για την προώθηση των ιδιωτικοποιήσεων έχουν γίνει ασφυκτικές, οδηγώντας συχνά τις κυβερνήσεις του Νότου σε κινήσεις πανικού με αποτέλεσμα, εκτός από τη λαϊκή οργή, να αποτυγχάνουν ακόμη και ορισμένες εκ των πλέον προβεβλημένων «συμφωνιών» ξεπουλήματος. Χαρακτηριστικότερο, το ναυάγιο της εξαγοράς του πορτογαλικού αερομεταφορέα TAP από την κολομβιανο-βραζιλιάνικη κοινοπραξία Synergy Aerospace, καθώς η... ευρωπαϊκή νομοθεσία απαγορεύει σε έναν μη ευρωπαϊκό όμιλο να διαθέτει ποσό κεφαλαίου άνω του 49%.
Η απόρριψη της συμφωνίας επαναφέρει στο προσκήνιο την «πρόταση» εξαγοράς της γερμανικής Lufthansa, την οποία η Λισσαβώνα είχε απορρίψει, αφού οι Γερμανοί θέλουν να μεταφέρουν το κέντρο δραστηριοτήτων της TAP εκτός Πορτογαλίας. Όπως επισημαίνεται, ο αερομεταφορέας είναι μεν χρεωμένος, ωστόσο διαθέτει «στρατηγική» θέση σε Ασία και Ευρώπη. Την ίδια ώρα, τα υπόλοιπα παζάρια καλά κρατούν και αφορούν σχεδόν όλες τις εμβληματικές επιχειρήσεις του Δημοσίου, από την κρατική τηλεόραση RTP (αντί λιγότερων από 20 εκατ. ευρώ), τα ναυπηγεία Βιάνα ντο Κοστέλο (τα οποία διεκδικούν Ρώσοι και Βραζιλιάνοι αντί μόλις 10 εκατ. ευρώ) μέχρι την εκμετάλλευση των δέκα αεροδρομίων (τα οποία κυνηγούν Γάλλοι, Γερμανοί, Βραζιλιάνοι και Αργεντινοί). Ήδη από πέρσι, το Δημόσιο παραχώρησε τις μετοχές του στην εταιρεία ηλεκτρικής ενέργειας EDP στον κινεζικό κολοσσό Τρία Φαράγγια αντί 2,7 δισ.
Στην Ισπανία δε, όπου ο Ραχόι φιλοδοξεί να εξασφαλίσει 30 δισ. ευρώ από τις ιδιωτικοποιήσεις, τα… κοράκια έχουν πέσει με τα μούτρα στο «υγιές» κομμάτι της δημόσιας περιουσίας: τις επιχειρήσεις της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Από την ενέργεια και το νερό μέχρι το σύστημα υγείας και τις μεταφορές, τίποτα δεν θα μείνει στην απεξω.
Κέρδη
Τελευταίο επεισόδιο, ο πόλεμος που ξέσπασε γύρω από την πρόθεση να δοθεί σε ιδιώτες η διαχείριση και των έξι καινούργιων νοσοκομείων της Μαδρίτης, μια κίνηση εναντίον της οποίας συσπειρώθηκαν, για πρώτη φορά, και τα έξι συνδικάτα του κλάδου. Η κίνηση θα αποφέρει στους ιδιώτες κέρδη ύψους 500 εκατ. ετησίως την ώρα που η κυβέρνηση θα εξοικονομήσει μόλις... 200 εκατ.
Εν τω μεταξύ, ο Ραχόι επιδιώκει τη ρευστοποίηση όσων μετοχών διαθέτει το Δημόσιο σε κερδοφόρες επιχειρήσεις, ενώ το μεγάλο «παιχνίδι» θα γίνει στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, όπου οι επιχειρήσεις καθαριότητας, μεταφορών, νερού αλλά ακόμη και τα γήπεδα του γκολφ, τα χιονοδρομικά κέντρα (και ό,τι άλλο μπορεί να φανταστεί κανείς) παραμένουν κερδοφόρα. Τέλος, η πρόθεση παραχώρησης σιδηροδρόμων και αεροδρομίων προκαλεί… απορίες, αφού η κυβέρνηση προσπαθεί ταυτόχρονα να πιάσει τους στόχους των ιδιωτικοποιήσεων δίνοντας προς εκμετάλλευση τα αεροδρόμια, ενώ παράλληλα για να πιάσει τους στόχους του προϋπολογισμού υιοθετεί αυξήσεις ρεκόρ στα… τέλη των αεροδρομίων.
Μεγαλύτερες «αντιστάσεις» δείχνει η Ιταλία – τουλάχιστον σε ορισμένα μέτωπα –, καθώς ο απερχόμενος πρωθυπουργός Μάριο Μόντι δεν… τόλμησε να ακουμπήσει τη δημόσια υγεία, ενώ το Συνταγματικό Δικαστήριο της χώρας ανέτρεψε απόφαση για την ιδιωτικοποίηση των επιχειρήσεων υδροδότησης, επισημαίνοντας πως αυτό έρχεται σε ευθεία αντίθεση με το αποτέλεσμα σχετικού δημοψηφίσματος. Η κυβέρνηση προσπάθησε να «σώσει» την παρτίδα βγάζοντας στο σφυρί την ακίνητη περιουσία – ξεκινώντας με 350 κτήρια - διαμάντια –, ενώ εκπόνησε ένα σχέδιο ιδιωτικοποιήσεων επιχειρήσεων καθαριότητας και συγκοινωνιών της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Ακόμη και η... διαχείριση των φυλακών (δείτε στις επόμενες σελίδες πώς οι Αμερικανοί είναι πρωτοπόροι και σ’ αυτόν τον τομέα) βρίσκεται στη λίστα των προς «εκμετάλλευση» περιουσιακών στοιχείων.
Εταιρείες μεγαθήρια
Το πραγματικό ενδιαφέρον των επενδυτών εστιάζεται στο μερίδιο που κατέχει το Δημόσιο σε τρεις στρατηγικές εταιρίες - μεγαθήρια. Πρόκειται για τους ενεργειακούς κολοσσούς Eni και Enel, καθώς και τον όμιλο αεροναυπηγικής και άμυνας Finmeccanica. Μέχρι στιγμής, ο υπουργός Οικονομικών διαβεβαιώνει ότι δεν πρόκειται να παραχωρήσουν άλλες μετοχές στις συγκεκριμένες επιχειρήσεις, αναλυτές όμως υποστηρίζουν πως η Ρώμη δύσκολα θα αποφύγει να βάλει χέρι στους πολύτιμους θησαυρούς της.
* Δημοσιεύτηκε στο ΠΟΝΤΙΚΙ, τεύχος 1740 στις 27 Δεκεμβρίου 2012
Μπορεί στην Ελλάδα των μνημονίων ορισμένοι να συνεχίζουν να κατηγορούν όποιον τολμάει να αντιστέκεται στις αθρόες ιδιωτικοποιήσεις για λαϊκισμό, ωστόσο ρίχνοντας κάποιος μια ματιά σε όσα διαδραματίζονται στις γείτονες μεσογειακές χώρες πρέπει να είναι τουλάχιστον... αφελής για να μη βλέπει το προφανές. Ότι, δηλαδή, ολόκληρος ο ευρωπαϊκός Νότος έχει βγει στο σφυρί και ο δημόσιος πλούτος θα «αξιοποιηθεί» εις βάρος των λαών της Ισπανίας, της Ιταλίας και της Πορτογαλίας.
Βέβαια, οι... «εταίροι» στον ευρωπαϊκό Βορρά υποχρεώνονται να δώσουν μια δύσκολη μάχη για να εξασφαλίσουν τα «φιλέτα» της Μεσογείου αφού, εκτός από την Κίνα και τη Ρωσία, καλούνται να ανταγωνιστούν επίδοξους μνηστήρες και από τη... Λατινική Αμερική.
Καθώς οδεύουμε προς το τέλος του έτους, οι πιέσεις από τις Βρυξέλλες για την προώθηση των ιδιωτικοποιήσεων έχουν γίνει ασφυκτικές, οδηγώντας συχνά τις κυβερνήσεις του Νότου σε κινήσεις πανικού με αποτέλεσμα, εκτός από τη λαϊκή οργή, να αποτυγχάνουν ακόμη και ορισμένες εκ των πλέον προβεβλημένων «συμφωνιών» ξεπουλήματος. Χαρακτηριστικότερο, το ναυάγιο της εξαγοράς του πορτογαλικού αερομεταφορέα TAP από την κολομβιανο-βραζιλιάνικη κοινοπραξία Synergy Aerospace, καθώς η... ευρωπαϊκή νομοθεσία απαγορεύει σε έναν μη ευρωπαϊκό όμιλο να διαθέτει ποσό κεφαλαίου άνω του 49%.
Η απόρριψη της συμφωνίας επαναφέρει στο προσκήνιο την «πρόταση» εξαγοράς της γερμανικής Lufthansa, την οποία η Λισσαβώνα είχε απορρίψει, αφού οι Γερμανοί θέλουν να μεταφέρουν το κέντρο δραστηριοτήτων της TAP εκτός Πορτογαλίας. Όπως επισημαίνεται, ο αερομεταφορέας είναι μεν χρεωμένος, ωστόσο διαθέτει «στρατηγική» θέση σε Ασία και Ευρώπη. Την ίδια ώρα, τα υπόλοιπα παζάρια καλά κρατούν και αφορούν σχεδόν όλες τις εμβληματικές επιχειρήσεις του Δημοσίου, από την κρατική τηλεόραση RTP (αντί λιγότερων από 20 εκατ. ευρώ), τα ναυπηγεία Βιάνα ντο Κοστέλο (τα οποία διεκδικούν Ρώσοι και Βραζιλιάνοι αντί μόλις 10 εκατ. ευρώ) μέχρι την εκμετάλλευση των δέκα αεροδρομίων (τα οποία κυνηγούν Γάλλοι, Γερμανοί, Βραζιλιάνοι και Αργεντινοί). Ήδη από πέρσι, το Δημόσιο παραχώρησε τις μετοχές του στην εταιρεία ηλεκτρικής ενέργειας EDP στον κινεζικό κολοσσό Τρία Φαράγγια αντί 2,7 δισ.
Στην Ισπανία δε, όπου ο Ραχόι φιλοδοξεί να εξασφαλίσει 30 δισ. ευρώ από τις ιδιωτικοποιήσεις, τα… κοράκια έχουν πέσει με τα μούτρα στο «υγιές» κομμάτι της δημόσιας περιουσίας: τις επιχειρήσεις της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Από την ενέργεια και το νερό μέχρι το σύστημα υγείας και τις μεταφορές, τίποτα δεν θα μείνει στην απεξω.
Κέρδη
Τελευταίο επεισόδιο, ο πόλεμος που ξέσπασε γύρω από την πρόθεση να δοθεί σε ιδιώτες η διαχείριση και των έξι καινούργιων νοσοκομείων της Μαδρίτης, μια κίνηση εναντίον της οποίας συσπειρώθηκαν, για πρώτη φορά, και τα έξι συνδικάτα του κλάδου. Η κίνηση θα αποφέρει στους ιδιώτες κέρδη ύψους 500 εκατ. ετησίως την ώρα που η κυβέρνηση θα εξοικονομήσει μόλις... 200 εκατ.
Εν τω μεταξύ, ο Ραχόι επιδιώκει τη ρευστοποίηση όσων μετοχών διαθέτει το Δημόσιο σε κερδοφόρες επιχειρήσεις, ενώ το μεγάλο «παιχνίδι» θα γίνει στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, όπου οι επιχειρήσεις καθαριότητας, μεταφορών, νερού αλλά ακόμη και τα γήπεδα του γκολφ, τα χιονοδρομικά κέντρα (και ό,τι άλλο μπορεί να φανταστεί κανείς) παραμένουν κερδοφόρα. Τέλος, η πρόθεση παραχώρησης σιδηροδρόμων και αεροδρομίων προκαλεί… απορίες, αφού η κυβέρνηση προσπαθεί ταυτόχρονα να πιάσει τους στόχους των ιδιωτικοποιήσεων δίνοντας προς εκμετάλλευση τα αεροδρόμια, ενώ παράλληλα για να πιάσει τους στόχους του προϋπολογισμού υιοθετεί αυξήσεις ρεκόρ στα… τέλη των αεροδρομίων.
Μεγαλύτερες «αντιστάσεις» δείχνει η Ιταλία – τουλάχιστον σε ορισμένα μέτωπα –, καθώς ο απερχόμενος πρωθυπουργός Μάριο Μόντι δεν… τόλμησε να ακουμπήσει τη δημόσια υγεία, ενώ το Συνταγματικό Δικαστήριο της χώρας ανέτρεψε απόφαση για την ιδιωτικοποίηση των επιχειρήσεων υδροδότησης, επισημαίνοντας πως αυτό έρχεται σε ευθεία αντίθεση με το αποτέλεσμα σχετικού δημοψηφίσματος. Η κυβέρνηση προσπάθησε να «σώσει» την παρτίδα βγάζοντας στο σφυρί την ακίνητη περιουσία – ξεκινώντας με 350 κτήρια - διαμάντια –, ενώ εκπόνησε ένα σχέδιο ιδιωτικοποιήσεων επιχειρήσεων καθαριότητας και συγκοινωνιών της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Ακόμη και η... διαχείριση των φυλακών (δείτε στις επόμενες σελίδες πώς οι Αμερικανοί είναι πρωτοπόροι και σ’ αυτόν τον τομέα) βρίσκεται στη λίστα των προς «εκμετάλλευση» περιουσιακών στοιχείων.
Εταιρείες μεγαθήρια
Το πραγματικό ενδιαφέρον των επενδυτών εστιάζεται στο μερίδιο που κατέχει το Δημόσιο σε τρεις στρατηγικές εταιρίες - μεγαθήρια. Πρόκειται για τους ενεργειακούς κολοσσούς Eni και Enel, καθώς και τον όμιλο αεροναυπηγικής και άμυνας Finmeccanica. Μέχρι στιγμής, ο υπουργός Οικονομικών διαβεβαιώνει ότι δεν πρόκειται να παραχωρήσουν άλλες μετοχές στις συγκεκριμένες επιχειρήσεις, αναλυτές όμως υποστηρίζουν πως η Ρώμη δύσκολα θα αποφύγει να βάλει χέρι στους πολύτιμους θησαυρούς της.
* Δημοσιεύτηκε στο ΠΟΝΤΙΚΙ, τεύχος 1740 στις 27 Δεκεμβρίου 2012
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου