Τραπεζικό ενδιαφέρον με στόχο τον έλεγχο της ανάπτυξης

Το Ποντίκι

Εμπλοκή αναμένεται και στον τραπεζικό κλάδο, ιδιαίτερα μετά την αναφορά της Μέρκελ στην KfW,που δεν είναι τίποτα περισσότερο από τη γερμανικήΕΤΒΑ. Η έλευσή της έχει απο­φασιστεί από την εποχή του Χρυσοχοΐδη (κατά τη συνάντηση με τον Ρέσλερ) και έχει στόχο να δημιουργήσει ένα χρηματο­δοτικό εργαλείο (με το όνομα «Ελλάδα») στο πλαίσιο του προ­γράμματος «Δάνεια για επιχειρήσεις» που ήδη τρέχει η KfW.

Απώτερος στόχος η παροχή τεχνογνωσίας με στόχο τη δημι­ουργία αντίστοιχης ελληνικής επενδυτικής αναπτυξιακής τρά­πεζας. Κάπως έτσι βέβαια μπαίνεις και ελέγχεις όλο το σύστη­μα: επένδυση, διαδικασίες, επιχειρήσεις, χρηματοδότηση.

Εκτός από την ΚfW η Μέρκελ αναφέρθηκε και στον υφυ­πουργό Εργασίας Γιοαχίμ Φούχτελ, ο οποίος, όπως έχουμε ήδη αποκαλύψει, έχει αναλάβει να διαμορφώσει και το περι­βάλλον στο οποίο θα απασχολείται το φθηνό εργατικό δυναμικό για τις γερμανικές δραστηριότητες: τις Ειδικές Οικονομικές Ζώνες (ΕΟΖ). Έτσι, θεωρητικά, θα μπορέσουν να γίνουν δύο πράγματα:

♦  Πρώτον, να αντιμετωπιστεί η ανεργία, για την οποία τόσο πολύ έκλαψε ο Σαμαράς.

♦ Δεύτερον, να μειωθεί το εργατικό κόστος στην Ελλάδα, για το οποίο «κλαίνε» οι Γερμανοί.

Το ότι πρόκειται για ζώνες με μισθούς πείνας και χωρίς δι­καιώματα για τους εργαζόμενους, αλλά και χωρίς φορολογικό όφελος για το κράτος, είναι μια μικρή λεπτομέρεια. Το ότι, επί­σης, τέτοιου είδους ζώνες είναι αντίθετες ακόμη και με το κοι­νοτικό δίκαιο είναι μια άλλη λεπτομέρεια. Ποιος όμως ασχολείται με τέτοιες λεπτομέρειες όταν πρόκειται για τις μπίζνες του μεγάλου αφεντικού και των εγχώριων νταβατζήδων;

Κάπως έτσι λοιπόν η Μέρκελ, με τα ίδια της τα λόγια, επιβεβαίωσε το ρεπορτάζ του «Π» τον περασμένο Ιούνιο, που εξη­γούσε πώς η Γερμανία, μετά την απόκτηση εμπράγματων και πλήρως κατοχυρωμένωννομικών δικαιωμάτων επί του ελλη­νικού πλούτου (μνημόνιο, βρετανικό δίκαιο κ.λπ.) και έχοντας από τη μια δεμένο χειροπόδαρα το ελληνικό πολιτικό σύστημα (δικαστήρια, λίστες κ.λπ.) και από την άλλη υπό κατάρρευση όλους τους θεσμούς, θα προχωρούσε στο επόμενο βήμα, που είναι ο πλήρης έλεγχος της χώρας.

Μ’ αυτά και μ’ αυτά η φράου Μέρκελ μπορεί να μην έδωσε τίποτε στον Σαμαρά για να τον βοηθήσει να ξεπεράσει τον δύ­σκολο πολιτικό κάβο που τον περιμένει, αλλά σίγουρα φρόντι­σε να πάρει για τον εαυτό της ό,τιείναι αξιοποιήσιμο από τα κουρέλια της ελληνικής οικονομίας, την οποία η ίδια - σε συ­νεργασία με τους εντόπιους υποτακτικούς της - δημιούργησε. Με τις υγείες μας...