Το Ποντίκι
Αποτελεί κωμικό πλέον φαινόμενο η αντικειμενική – πέρα από
κομματικές, ιδεολογικές ή άλλες θεωρήσεις – αδυναμία του ελληνικού
πολιτικού συστήματος να εναρμονιστεί με τους στοιχειωδώς αποδεκτούς
κανόνες όσον αφορά τη λειτουργία μιας σύγχρονης δυτικής δημοκρατίας. Και
σε αυτό τεράστια ευθύνη έχει το πολιτικό μας σύστημα στο σύνολό του. Οι
αγεφύρωτες – υποτίθεται – διαφορές των κομμάτων δεν είναι παρά
φασαριόζικοι θεατρινισμοί στο πεδίο των εντυπώσεων. Στις δυο τελευταίες
προεκλογικές αναμετρήσεις ζήσαμε την αποθέωση της φαντασιακής άσκησης
της εξουσίας, αυτής που χαρίζει η κομματική σκοπιμότητα αλλά και η
λαϊκή επιμονή να μην ανέχεται προεκλογικά την αλήθεια που θα
αντιμετωπίσει και θα δεχτεί μετεκλογικά.
Έτσι τα αντιμνημονιακά κόμματα κατάφεραν να ικανοποιήσουν σχετικά το λαϊκό «περί δικαίου αίσθημα», το οποίο θεωρεί ότι για τα χάλια της χώρας μας φταίει το Μνημόνιο. Ένα Μνημόνιο το οποίο, σημειώτεον, δεν έχει εφαρμοστεί ακόμα… αλλά ευθύνεται για τα χρόνια ελλείμματα, για την κατάρρευση των ασφαλιστικών ταμείων, για τα μαύρα χάλια της Παιδείας μας… Το Μνημόνιο λοιπόν, το οποίο φταίει για τις κακοδαιμονίες και διαστρεβλώσεις της ελληνικής κοινωνίας από κτίσεως ελληνικού κράτους, υπήρξε ο καθοριστικός παράγοντας των εκλογικών αποτελεσμάτων. Στην παρούσα φάση και ενώ όλος ο υπόλοιπος κόσμος φαίνεται να χάνει την υπομονή του μαζί μας, εμείς συμπεριφερόμαστε σαν θιγμένοι επαρχιώτες, θύματα ενός άδικου συστήματος, με τα λεφτά του οποίου, σημειώτεον, γλεντήσαμε χοντρά…
Τώρα αν η επιδότηση για την καλλιέργεια του μπαμπακιού γινόταν Καγιέν, σκυλάδικο και δίμετρη Ουκρανή, με τις ευλογίες ολόκληρου του κομματικού μας συστήματος, αυτό είναι ένα ζήτημα με το οποίο δεν ασχολήθηκε η παντογνώστρια και μαχητική ελληνική Αριστερά. Αντίθετα, προέτρεπε με ζήλο περισσό, πέρυσι τέτοιο καιρό, τους αγανακτισμένους διαδηλωτές να αντιστέκονται στο Μνημόνιο, να μουντζώνουν το Κοινοβούλιο, να δέρνουν τους μνημονιακούς πολιτικούς, να γιαουρτώνουν και να άδουν εν χορώ το ιδιοφυές πολιτικό πρόταγμα «να καεί, να καεί το μπουρδέλο η Βουλή». Να σημειώσουμε ότι τελείως συμπωματικά το τραγουδούσαν εν χορώ και τα μεθυσμένα από την εκλογική τους επιτυχία μέλη της Χρυσής Αυγής. Τυχαίο;… Δεν ξέρω!
Η νέα λοιπόν κυβέρνηση, στην οποία συμμετέχουν τρία κόμματα, άφησε αμέσως κατά μέρος τις προεκλογικές φαντασιώσεις και τις επαναστατικές απαιτήσεις προσπαθώντας να αδράξει την τελευταία ευκαιρία – αν αυτή υπάρχει πραγματικά… Τώρα, πώς μια χώρα πτωχευμένη, χρεωμένη, που περιμένει στη γωνία με αγωνία τις δόσεις για να πληρωθούν μισθοί και συντάξεις, δάνεια και τοκογλυφίες είναι σε θέση να απαιτεί, αυτό μόνο στον ΣΥΡΙΖΑ το γνωρίζουν. Η αλήθεια είναι ότι κάποια στιγμή θα πρέπει να συνυπολογίσουμε και τη γνώμη των άλλων, δηλαδή των Ευρωπαίων εταίρων, και να προσπαθήσουμε, ακόμα και σε περιπτώσεις που αδικούμαστε, να αλλάξουμε την εικόνα μας με έργα κι όχι με εξυπνάδες και τσαμπουκάδες της δεκάρας. Ας τελειώνουμε επιτέλους με το παράδοξο η χώρα να πνέει τα λοίσθια κι εμείς να προσπαθούμε να σώσουμε τα… κεκτημένα του κλάδου μας και του παρακλάδου μας. Κάποια στιγμή ας φαντασιωθούμε τη χώρα δίχως τις δεσμεύσεις της απέναντι στα συγκροτήματα, στα μεγάλα και μικρά κανάλια, στα συνδικάτα, στην κομματοκρατία και τη δαιδαλώδη πολιτική της πελατεία, στη διαπλοκή, στα Βατοπέδιά της…
Καλούμαστε σήμερα να βελτιώσουμε την τραγική μας κατάσταση κατά βασικό λόγο αποτρέποντας τη σοβαρή πιθανότητα χρεοκοπίας εξασφαλίζοντας ταυτόχρονα την παραμονή μας στην Ευρώπη. Κάθε άλλη πολιτική ισοδυναμεί με εθνική καταστροφή. Πρέπει η χώρα να αποδείξει πως μπορεί να απελευθερώσει το επάγγελμα των κομμωτηρίων επιτέλους ώστε να μπορεί ένας κομμωτής να ανοίγει απρόσκοπτα ένα κομμωτήριο. Ωστόσο, ούτε τις τρίχες των κουρείων δεν έχουμε καταφέρει να διευθετήσουμε. Κατά τα άλλα, το Μνημόνιο εξακολουθεί να είναι το μεγάλο πρόβλημα της χώρας. Πριν από το Μνημόνιο η Ελλάδα αποτελούσε τον επί γης παράδεισο. Όλα άγγιζαν σχεδόν την τελειότητα και ξαφνικά προέκυψε το Μνημόνιο και μας έδιωξε από… την ελληνική ουτοπία: αυτής της αβυσσαλέας αυθαιρεσίας στην οποία είχαμε βυθιστεί. Οι προσδοκίες μας από τη νέα κυβέρνηση ή από την όποια κυβέρνηση δεν μπορούν παρά να είναι ελάχιστες, και αυτό σημαίνει σε πρώτη φάση να διατηρηθούμε ζωντανοί.
xenofonb@gmail.com
Έτσι τα αντιμνημονιακά κόμματα κατάφεραν να ικανοποιήσουν σχετικά το λαϊκό «περί δικαίου αίσθημα», το οποίο θεωρεί ότι για τα χάλια της χώρας μας φταίει το Μνημόνιο. Ένα Μνημόνιο το οποίο, σημειώτεον, δεν έχει εφαρμοστεί ακόμα… αλλά ευθύνεται για τα χρόνια ελλείμματα, για την κατάρρευση των ασφαλιστικών ταμείων, για τα μαύρα χάλια της Παιδείας μας… Το Μνημόνιο λοιπόν, το οποίο φταίει για τις κακοδαιμονίες και διαστρεβλώσεις της ελληνικής κοινωνίας από κτίσεως ελληνικού κράτους, υπήρξε ο καθοριστικός παράγοντας των εκλογικών αποτελεσμάτων. Στην παρούσα φάση και ενώ όλος ο υπόλοιπος κόσμος φαίνεται να χάνει την υπομονή του μαζί μας, εμείς συμπεριφερόμαστε σαν θιγμένοι επαρχιώτες, θύματα ενός άδικου συστήματος, με τα λεφτά του οποίου, σημειώτεον, γλεντήσαμε χοντρά…
Τώρα αν η επιδότηση για την καλλιέργεια του μπαμπακιού γινόταν Καγιέν, σκυλάδικο και δίμετρη Ουκρανή, με τις ευλογίες ολόκληρου του κομματικού μας συστήματος, αυτό είναι ένα ζήτημα με το οποίο δεν ασχολήθηκε η παντογνώστρια και μαχητική ελληνική Αριστερά. Αντίθετα, προέτρεπε με ζήλο περισσό, πέρυσι τέτοιο καιρό, τους αγανακτισμένους διαδηλωτές να αντιστέκονται στο Μνημόνιο, να μουντζώνουν το Κοινοβούλιο, να δέρνουν τους μνημονιακούς πολιτικούς, να γιαουρτώνουν και να άδουν εν χορώ το ιδιοφυές πολιτικό πρόταγμα «να καεί, να καεί το μπουρδέλο η Βουλή». Να σημειώσουμε ότι τελείως συμπωματικά το τραγουδούσαν εν χορώ και τα μεθυσμένα από την εκλογική τους επιτυχία μέλη της Χρυσής Αυγής. Τυχαίο;… Δεν ξέρω!
Η νέα λοιπόν κυβέρνηση, στην οποία συμμετέχουν τρία κόμματα, άφησε αμέσως κατά μέρος τις προεκλογικές φαντασιώσεις και τις επαναστατικές απαιτήσεις προσπαθώντας να αδράξει την τελευταία ευκαιρία – αν αυτή υπάρχει πραγματικά… Τώρα, πώς μια χώρα πτωχευμένη, χρεωμένη, που περιμένει στη γωνία με αγωνία τις δόσεις για να πληρωθούν μισθοί και συντάξεις, δάνεια και τοκογλυφίες είναι σε θέση να απαιτεί, αυτό μόνο στον ΣΥΡΙΖΑ το γνωρίζουν. Η αλήθεια είναι ότι κάποια στιγμή θα πρέπει να συνυπολογίσουμε και τη γνώμη των άλλων, δηλαδή των Ευρωπαίων εταίρων, και να προσπαθήσουμε, ακόμα και σε περιπτώσεις που αδικούμαστε, να αλλάξουμε την εικόνα μας με έργα κι όχι με εξυπνάδες και τσαμπουκάδες της δεκάρας. Ας τελειώνουμε επιτέλους με το παράδοξο η χώρα να πνέει τα λοίσθια κι εμείς να προσπαθούμε να σώσουμε τα… κεκτημένα του κλάδου μας και του παρακλάδου μας. Κάποια στιγμή ας φαντασιωθούμε τη χώρα δίχως τις δεσμεύσεις της απέναντι στα συγκροτήματα, στα μεγάλα και μικρά κανάλια, στα συνδικάτα, στην κομματοκρατία και τη δαιδαλώδη πολιτική της πελατεία, στη διαπλοκή, στα Βατοπέδιά της…
Καλούμαστε σήμερα να βελτιώσουμε την τραγική μας κατάσταση κατά βασικό λόγο αποτρέποντας τη σοβαρή πιθανότητα χρεοκοπίας εξασφαλίζοντας ταυτόχρονα την παραμονή μας στην Ευρώπη. Κάθε άλλη πολιτική ισοδυναμεί με εθνική καταστροφή. Πρέπει η χώρα να αποδείξει πως μπορεί να απελευθερώσει το επάγγελμα των κομμωτηρίων επιτέλους ώστε να μπορεί ένας κομμωτής να ανοίγει απρόσκοπτα ένα κομμωτήριο. Ωστόσο, ούτε τις τρίχες των κουρείων δεν έχουμε καταφέρει να διευθετήσουμε. Κατά τα άλλα, το Μνημόνιο εξακολουθεί να είναι το μεγάλο πρόβλημα της χώρας. Πριν από το Μνημόνιο η Ελλάδα αποτελούσε τον επί γης παράδεισο. Όλα άγγιζαν σχεδόν την τελειότητα και ξαφνικά προέκυψε το Μνημόνιο και μας έδιωξε από… την ελληνική ουτοπία: αυτής της αβυσσαλέας αυθαιρεσίας στην οποία είχαμε βυθιστεί. Οι προσδοκίες μας από τη νέα κυβέρνηση ή από την όποια κυβέρνηση δεν μπορούν παρά να είναι ελάχιστες, και αυτό σημαίνει σε πρώτη φάση να διατηρηθούμε ζωντανοί.
xenofonb@gmail.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου