Η χώρα εάλω, κατά το «η πόλις εάλω»

ardin-rixi

Του Δαμιανού Βασιλειάδη, εκπαιδευτικού, συγγραφέα

Επισκέφτηκα την Θεσσαλονίκη μαζί με την σύζυγό μου στα πλαίσια των επετειακών εκδηλώσεων της Ένωσης Συμμάχων Πολεμιστών Μακεδονικού Μετώπου 1916 -18 που  λαμβάνουν χώρα κάθε χρόνο τέλη Σεπτεμβρίου στην Θεσσαλονίκη και συγκεκριμένα στο μεγάλο Συμμαχικό Νεκροταφείο στο Ζέιτενλικ στο Πολύκαστρο.

Οργανωτής ο πρόεδρος της Πανελλήνιας Ένωσης Ποντίων Αξιωματικών «Αλέξανδρος Υψηλάντης», Γεώργιος Τσαλουχίδης, που είναι συγχρόνως ύπατος πρόεδρος της Ένωσης των Συμμάχων Πολεμιστών, τον οποίο συμπαραστέκομαι στην όλη οργάνωση ως γραμματέας.

Κατά την παραμονή μας και την μετάβασή μας συνέβησαν δύο δυσάρεστα γεγονότα. Επειδή κυκλοφορώ πάντοτε με τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς χρησιμοποιούσα και στην Θεσσαλονίκη τις αστικές συγκοινωνίες, οι οποίες είναι αφόρητα επιβαρημένες. Οι πολίτες στριμώχνονται σαν σαρδέλες στα λεωφορεία. Χθες, 30 Σεπτεμβρίου, σε μια διαδρομή μου εκλάπη το κινητό μέσα στο λεωφορείο. «Πιθανόν» από τρεις μελαψούς αλλοδαπούς νεαρούς, που βρισκόταν δίπλα μου κοντά στην μεσαία είσοδο.

Συνέβη και δεύτερη κλοπή. Στην επιστροφή μας, για οικονομικούς λόγους πήραμε την νυχτερινή διαδρομή για Αθήνα (11.50 μ.μ.) με το τραίνο που είχαμε μεταβεί στην Θεσσαλονίκη στις 27 του μηνός Σεπτεμβρίου το πρωί. Επειδή είχα ταξιδέψει αρκετές φορές νύχτα, θωρούσα επιπλέον ότι το τραίνο στην νυχτερινή διαδρομή θα είναι σχεδόν άδειο τις καθημερινές κι έτσι θα έχουμε άνεση.

Και από δω αρχίζει το δεύτερο επεισόδιο. Το τραίνο ήταν καταγέμιστο ασφυκτικά από νεαρούς μετανάστες, κυρίως από Ασία, δευτερευόντως από Αφρική. Υπολόγισα ότι ο αριθμός τους θα έφτανε τους τετρακόσιους. Έλληνες ήταν μετρημένοι στα δάχτυλα. Όχι μόνο τα καθίσματα ήταν γεμάτα, αλλά και οι διάδρομοι σε όλο το βαγόνι από όρθιους και ξαπλωμένους στο δάπεδο μετανάστες, όπου υπήρχε χώρος. Στην τουαλέτα, που είχε καταντήσει σε άθλια κατάσταση, όπως ο καθένας μπορεί να φανταστεί, δεν ήταν δυνατόν να πλησιάσεις, αν δεν πατούσες απάνω σε κοιμισμένους στο δάπεδο και δεν ήταν δυνατή η χρησιμοποίησή της για ευνόητους λόγους.

Με την κούραση αποκοιμηθήκαμε και όταν ξυπνήσαμε διαπιστώσαμε ότι έλειπε η τσάντα μου, που είχα βάλει δίπλα στην βαλίτσα μας. Αφέλεια, βλακεία; Όπως θέλει κανείς το παίρνει. Ρωτήσαμε τον ελεγκτή, αν αυτή η κατάσταση συμβαίνει συχνά κατά την βραδινή διαδρομή και μας επιβεβαίωσε ότι αυτό συμβαίνει τακτικά εδώ και αρκετούς μήνες. Παλιά που ταξίδευα βράδυ δεν υπήρχε τέτοιο πρόβλημα. Μάλιστα μια νεαρή Ελληνίδα εγκατέλειψε την θέση της και προσκολλήθηκε σε μας για να έχει παρέα, για λόγους ασφάλειας, αφήνοντας την δική της θέση, όπου αποκλειστικά υπήρχαν μόνο μελαψοί νεαροί αλλοδαποί, όλων των φυλών και αποχρώσεων.

Κατά την κάθοδό μας διαπιστώσαμε ότι, τους μετανάστες, τους περίμεναν με τα κινητά στο χέρι πάρα πολλοί ομογενείς, που πιθανόν ή θα ήταν διακινητές, είτε φίλοι και συγγενείς, είτε υπεύθυνοι ΜΚΟ, που τους διακινούν.

Αστυνομία πουθενά, ούτε ίχνος. Μόνο δύο «σεκιουριτάδες», τους οποίους ρωτήσαμε στον Σταθμό Λαρίσης αν αυτή η κατάσταση είναι καθημερινή και από πότε πήρε μεγάλες διαστάσεις. Μας επιβεβαίωσαν την βιωματική μας εμπειρία  ότι η κατάσταση υπάρχει εδώ και καιρό και συνεχώς επιδεινώνεται, γιατί κατεβαίνουν εκατοντάδες κάθε φορά από το  τραίνο ανεξέλεγκτα κατά την νυχτερινή διαδρομή και εξαφανίζονται στην χοάνη της Αθήνας, προς το παρόν κυρίως στις γνωστές υποβαθμισμένες περιοχές, όπου πια δεν θα υπάρχει δυνατότητα να δει κανείς κάποιον Έλληνα να κυκλοφορεί κυρίως το βράδυ. Μας είπαν μάλιστα, σύμφωνα με την δική τους επίσης βιωματική εμπειρία, ότι «η Ελλάδα τελείωσε». Αλλά το ανωτέρω φαινόμενο θα το συναντήσουν με τον καιρό και άλλοι δήμοι και περιοχές που έως τώρα μένουν προστατευμένες από αυτό το ρεύμα. Τα μέλη του συνδυασμού μας «Αθήνα για την Ελλάδα», στον Δήμο της Αθήνας, στις προεκλογικές μας περιοδείες στους δήμους της Αθήνας διαπιστώσαμε αυτήν την κατάσταση, που συνεχώς, όπως φαίνεται, επιδεινώνεται με γεωμετρική πρόοδο και με ανυπολόγιστες αρνητικές συνέπειες και κυρίως σε δύο τομείς: Πρώτον στην σύνθεση του πληθυσμού, που πολλοί ιδεοληπτικοί Έλληνες θέλουν διά της βίας να μετατρέψουν σε μια πολυπολιτισμική κοινωνία και δεύτερον στην πλήρη και παντελή ανασφάλεια.

Θα τονίσω για πολλοστή φορά σε αναλύσεις και άρθρα μου, για να μην υπάρχει σκόπιμη παρεξήγηση και αποπροσανατολισμό, ότι το πρόβλημα δεν προέρχεται από τους παράνομους μετανάστες, που ζητούν στον ήλιο μοίρα, όπως αυτοί την αντιλαμβάνονται, αλλά από την πολιτική των ελληνικών κυβερνήσεων ανέκαθεν, η οποία βασικά κάνει απλή διαχείριση, που επιδεινώνει το πρόβλημα, δηλαδή τους υποδέχεται και τους τακτοποιεί, κατ’ εντολή των εσωχώριων και εξωχώριων συμφερόντων και προ πάντων όλων των «άσπονδων φίλων και συμμάχων μας» και όλων των διεθνών ιδρυμάτων και ΜΚΟ σχεδόν, που έχουν μεταβάλει την Ελλάδα σε χωματερή ψυχών. Πολιτική αποτροπής, που να κάνει την Ελλάδα μη ελκυστικό προορισμό, δεν υπάρχει, ούτε και λαμβάνονται μέτρα προς αυτήν την κατεύθυνση.

Η πολιτική της κυβέρνησης να αποσυμφορηθούν τα νησιά στέλνοντας τους παράνομους μετανάστες στην ενδοχώρα και εγκαθιστώντας τους σε ξενοδοχεία και δωμάτια είναι το πρώτο βήμα εποικισμού της Ελλάδας και αποτελεί πολιτική αναποτελεσματικής διαχείρισης αντί αποτροπής. Μπορεί ο κάθε ένας να φανταστεί τι θα γίνει στην Ελλάδα, αν οι παράνομες ροές δεκάδων και εκατοντάδων χιλιάδων ή σε τελευταία ανάλυση εκατομμυρίων μεταναστών, προωθηθούν κατά τον τρόπο αυτό στην ενδοχώρα. Η Ελλάδα εάλω!