Δύο «μπηχτές» και μια ανησυχητική δήλωση από τη Μέρκελ

Το Ποντίκι

του Σταύρου Χριστακόπουλου

Το να προβλέψει κάποιος ότι το ταξίδι του Μητσοτάκη στο Βερολίνο δεν θα είχε απτό όφελος ήταν σαν να... κλέβει εκκλησία. Αυτό ακριβώς – αν και χωρίς ιερόσυλη διάθεση – έκανε και το «Ποντίκι» με το σημερινό του πρωτοσέλιδο.

 

Όπως έχουμε ήδη γράψει, και μάλιστα πολύ αναλυτικά, στο σημερινό μας φύλλο, σοβαρές προσδοκίες δεν υπήρχαν ούτε από την ελληνική αποστολή, καθώς το περιβάλλον – γερμανικό, ευρωπαϊκό και ευρύτερο – δεν ευνοεί την ικανοποίηση αιτημάτων οποιουδήποτε είδους, ενώ η γερμανική πολιτική, παραδοσιακά δύσκαμπτη, διατίθεται για παραχωρήσεις μόνον ύστερα από σαφή δείγματα γραφής εκ μέρους του αιτούντος.

 

Στις κοινές δηλώσεις Μέρκελ - Μητσοτάκη το μόνο ενδιαφέρον ήταν ότι η καγκελάριος κατέγραψε το ενδιαφέρον γερμανικών ομίλων για επενδύσεις στην ενέργεια και την «πράσινη οικονομία», αλλά ταυτοχρόνως έριξε μια γενναία «μπηχτή» στο ελληνικό σύστημα διοίκησης και τις γραφειοκρατικές του αγκυλώσεις ζητώντας να υπάρξει το κατάλληλο νομικό πλαίσοιο ύστερα από συνεννοήσεις με τις επιχειρήσεις της χώρας της.

 

Ενδεχομένως ήθελε να επισημάνει στον πρωθυπουργό ότι το πνεύμα του «fast track» θα πρέπει να πρυτανεύει όταν πρόκειται για γερμανικές επενδύσεις.

 

Σε ό,τι αφορά το ζήτημα των πλεονασμάτων ο ίδιος ο Μητσοτάκης «γείωσε» τις προεκλογικές του εξαγγελίες μεταθέτοντας για το μέλλον την όποια συζήτηση – κοινώς για όταν θα είναι έτσι κι αλλιώς κοντά η ήδη συμπεφωνημένη μείωσή τους –, αλλά δυστυχώς επαναλαμβάνοντας ένα σύνηθες για τον ίδιο πολιτικό «φάουλ». Κοινώς επανέλαβε ότι «πρώτα θα κερδίσουμε πολιτική αξιοπιστία».

 

Καλό θα είναι, στο σημείο αυτό, να γίνει κάποτε κατανοητό ότι τα περί ελλείμματος αξιοπιστίας μπορεί κάποιος να τα λέει στο εσωτερικό, στο πλαίσιο του πολιτικού παιχνιδιού, αλλά εκτός συνόρων κανείς δεν μπορεί να ισχυρίζεται, ύστερα από τόσες θυσίες του ελληνικού λαού στα χρόνια της κρίσης, ότι εκπροσωπεί μια αναξιόπιστη χώρα. Αυτή ακριβώς άλλωστε ήταν η επιχειρηματολογία του Γιώργου Παπανδρέου πριν μας φορτώσει στην πλάτη το... ΔΝΤ.

 

Από εκεί και πέρα οι κοινές δηλώσεις έκρυβαν μια δυσάρεστη έκπληξη, καθώς στη συζήτηση – όπως άλλωστε είχε προαναγγείλει η ελληνική κυβέρνηση – συμπεριελήφθη και το δύσκολο μεταναστευτικό ζήτημα.

 

● Ο Μητσοτάκης στις δηλώσεις του ζήτησε ορθώς την ευρωπαϊκή αλληλεγγύη για τη φύλαξη των συνόρων και υπογράμμισε ότι δεν είναι δυνατόν να «σηκώνουν το βάρος οι χώρες πρώτης υποδοχής». Ορθώς επίσης δήλωσε πως είναι ανάγκη, στο πλαίσιο της αλληλεγγύης, να υπάρχει επιμερισμός των προσφύγων στις χώρες της Ε.Ε., αλλά και ότι πρέπει τα ελληνικά σύνορα να φυλάσσονται.

 

● Η Μέρκελ, όμως, αφού έσπευσε να επισημάνει ότι στο πλαίσιο της συμφωνίας Ε.Ε. - Τουρκίας πρέπει «να υπάρχουν επιστροφές προσφύγων», ύστερα δήλωσε καθαρά ότι βρισκόμαστε πολύ μακριά από το να υπάρξει μια «βιώσιμη λύση» σε αυτό το ζήτημα.

 

Το σημείο όμως που προκαλεί εντύπωση είναι ότι ο πρωθυπουργός έκανε θετική αναφορά στις προθέσεις της νέας επικεφαλής της Κομισιόν Ούρσουλα Φον Ντερ Λάιεν, η οποία, όπως είναι γνωστό, έχει την άποψη ότι θα πρέπει το βάρος στο μέλλον να σηκώσουν οι χώρες του ευρωπαϊκού Νότου έναντι οικονομικών και υλικοτεχνικών ανταλλαγμάτων. Το πιθανότερο – όπως έχουμε πολλές φορές επισημάνει – είναι ότι προσεχώς το ζήτημα αυτό θα προκαλέσει πολλές συζητήσεις, αν όχι και προβλήματα, στην Ελλάδα.