ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΙΑ' ΠΑΛΑΙΟΛΟΓΟΥ ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΑΛΩΣΗ ΤΗΣ ΒΑΣΙΛΕΥΟΥΣΑΣ ΤΟ 1453

Ὁμιλία τοῦ Αὐτοκράτορα Κωνσταντίνου ΙΑ’ Παλαιολόγου πρὶν τὴν ἅλωση τῆς Κωνσταντινουπόλεως 

Ἀπὸ τὸ Χρονικὸν τοῦ Μεγάλου Λογοθέτη Γεωργίου Σφραντζῆ ἢ Φραντζῆ 

Ἐκδοθὲν ἐν Κερκύρᾳ ἔτει 1477

Ὑμεῖς μέν, εὐγενέστατοι ἄρχοντες καὶ ἐκλαμπρότατοι δήμαρχοι καὶ στρατηγοὶ καὶ γενναιότατοι στρατιῶται καὶ πᾶς ὁ πιστὸς καὶ τίμιος λαός, καλῶς οἴδατε ὅτι ἔφθασεν ἡ ὥρα καὶ ὁ ἐχθρὸς τῆς πίστεως ἡμῶν βούλεται ἵνα μετὰ πάσης τέχνης καὶ μηχανῆς ἰσχυροτέρως στενοχωρήσῃ ἡμᾶς καὶ πόλεμον σφοδρὸν μετὰ συμπλοκῆς μεγάλης καὶ συρρήξεως ἐκ τῆς χέρσου καὶ θαλάσσης δώσῃ ἡμῖν μετὰ πάσης δυνάμεως, ἵνα, εἰ δυνατόν, ὡς ὄφις τὸν ἱὸν ἐκχύσῃ καὶ ὡς λέων ἀνήμερος καταπίῃ ἡμᾶς. Διὰ τοῦτο λέγω καὶ παρακαλῶ ὑμᾶς ἵνα στῆτε ἀνδρείως καὶ μετὰ γενναίας ψυχῆς, ὡς πάντοτε ἕως τοῦ νῦν ἐποιήσατε, κατὰ τῶν ἐχθρῶν τῆς πίστεως ἡμῶν. 

Παραδίδωμι δὲ ὑμῖν τὴν ἐκλαμπροτάτην καὶ περίφημον ταύτην πόλιν καὶ πατρίδα ἡμῶν καὶ βασιλεύουσαν τῶν πόλεων. Καλῶς οὖν οἴδατε, ἀδελφοί, ὅτι διὰ τέσσερα τινὰ ὀφείλεται κοινῶς ἐσμεν πάντες ἵνα προτιμήσωμεν ἀποθανεῖν μᾶλλον ἢ ζῆν, πρῶτον μὲν ὑπὲρ τῆς πίστεως ἡμῶν καὶ εὐσεβείας, δεύτερον δὲ ὑπὲρ πατρίδος, τρίτον ὑπὲρ τοῦ βασιλέως ὡς Χριστοῦ Κυρίου, καὶ τέταρτον ὑπὲρ συγγενῶν καὶ φίλων. Λοιπόν, ἀδελφοί, ἐὰν χρεῶσται ἐσμεν ὑπὲρ ἑνὸς ἐκ τῶν τεσσάρων ἀγωνίζεσθαι ἕως θανάτου πολλῷ μᾶλλον ὑπὲρ πάντων ἡμεῖς, ὡς βλέπετε προφανῶς, καὶ ἐκ πάντων μέλλομεν ζημιωθῆναι.

«Κάνει πολύ θόρυβο η αγωνία»

του Χρήστου Γιανναρά

Ταξί από το αεροδρόμιο. Ο οδηγός, κάποιας ηλικίας, λιγομίλητος. Ακούει ραδιόφωνο, έναν από τους σταθμούς που υπηρετούν τη μονομανιακή εξαθλίωση της ποδοσφαιρολαγνείας σε εικοσιτετράωρη βάση.

Στο μέσον περίπου της διαδρομής τολμώ το ερώτημα: «Ακούτε συχνά αυτόν τον σταθμό;». Η απάντηση άμεση: «Αυτόν ακούω, κύριε, συνεχώς, μέρα ή νύχτα».

Διακόπηκε η συνομιλία. Λίγη ώρα μετά, το ραδιόφωνο παρεμβάλλει διαφήμιση υποψήφιου ευρωβουλευτή της Ν.Δ. Ο ταξιτζής γυρίζει, με κοιτάζει και λέει: «Δεν έχουν ελπίδα αυτοί, θα σαρώσει ο Τσίπρας». «Πώς το βγάζετε αυτό το συμπέρασμα;» ρωτάω. Η απάντηση ακαριαία: «Ο δικός μας τουλάχιστον κλάδος θα τον μαυρίσει τον Μητσοτάκη φανατικά». Και εξηγεί: «Γιατί αν βγει ο Μητσοτάκης, εμάς τους ταξιτζήδες θα μας υποχρεώσει να πουληθούμε σε ιδιωτικές εταιρείες. Οπως και όλα τα κρατικά νοσοκομεία θα τα κάνει ιδιωτικά, ιδιωτικά και τα πανεπιστήμια, θα γίνει εδώ ό,τι έγινε και στη Γεωργία».

Στη συγκεκριμένη στιγμή, τα απλοϊκά και αφελή λόγια του ταξιτζή φωτίζουν στον δικό μου νου τη σαρανταπεντάχρονη τραγωδία της Ν.Δ. Καταλαβαίνω ότι το δίλημμα που συνιστά πολιτική είναι: Προσπαθώ, με προπαγάνδα και διαφήμιση, να «διαφωτίσω» τον παραιτημένο από σκέψη και κρίση ταξιτζή; Ή καταργώ, με νόμο προστασίας της Δημόσιας Υγείας, το υπάνθρωπης ευτέλειας και αποβλάκωσης «αθλητικό» ραδιόφωνο; Με άλλα λόγια: Πολιτική είναι να χρυσοπληρώνεις αδίστακτους επαγγελματίες προαγωγούς της εξαθλίωσης, για να σου εξασφαλίσουν ανεγκέφαλους υποστηρικτές; Ή να διαθέτεις προτάσεις και προγραμματικές στοχεύσεις, ικανές να διεγείρουν κοινωνική δυναμική;

Η Τουρκία Θέτει Διλήμματα

του Κωνσταντίνου Φίλη*

Η Τουρκία παίζει ένα από τα τελευταία της χαρτιά στην Ανατολική Μεσόγειο. Ο στόχος της είναι διττός: αφενός, να συμπεριληφθεί τόσο απευθείας όσο και μέσω των Τουρκοκυπρίων στη λήψη αποφάσεων που αφορούν την αξιοποίηση των υδρογονανθράκων αφετέρου, να ανασχέσει τη δυναμική των συμπράξεων μεταξύ Ελλάδας – Κύπρου – Ισραήλ – Αιγύπτου σε τομείς πέραν της ενέργειας.

Επειδή οι σχέσεις της με Κάιρο και Τελ Αβίβ είναι σχεδόν εχθρικές και οι προοπτικές αποκατάστασης ισχνές, δεν μπορεί να διασπάσει το μέτωπο μέσω αυτών. Αλλά δεν αρκείται σε αυτό. Θέλει με την απειλή μεταφοράς της έντασης στο Αιγαίο, να μην εμβαθυνθούν αυτές οι σχέσεις, με το επιχείρημα ότι έτσι διαμορφώνεται ένα αντιτουρκικό μέτωπο· παρότι γνωρίζει ότι η Αθήνα έχει σε συγκεκριμένες περιπτώσεις μετριάσει τις προθέσεις Αλ Σίσι και Νετανιάχου για την ανάληψη πρωτοβουλιών με αντιτουρκικό πρόσημο.

Ομοίως και με τις ΗΠΑ, ενώ οι σχέσεις Αγκυρας – Ουάσιγκτον δοκιμάζονται, η τελευταία ισχυρίζεται ότι οι στενότεροι δεσμοί Ελλάδας – ΗΠΑ εκλαμβάνονται ως κίνηση περιορισμού της τουρκικής επιρροής στην ευρύτερη περιοχή. Προκειμένου να μη συντηρηθεί η ένταση θα πρέπει η Αθήνα να απόσχει από ενέργειες που «ερεθίζουν» την Τουρκία, όπως είναι η προσέγγιση με τις ΗΠΑ σε μία συγκυρία που οι αντίστοιχες αμερικανοτουρκικές κλονίζονται.

Τα επτά μηνύματα που δεν πήρε ο ΣΥΡΙΖΑ

του Μάκη Ανδρονόπουλου

Δεν υπάρχει αμφιβολία πως η εντυπωσιακή νίκη της Νέας Δημοκρατίας οφείλεται στα τακτικά και στρατηγικά λάθη του ΣΥΡΙΖΑ και του Αλέξη Τσίπρα προσωπικά, ο οποίος παρασύρθηκε από τον Κυριάκο Μητσοτάκη στη λογική της ψήφου εμπιστοσύνης. Έπαιξε σε λάθος γήπεδο ελπίζοντας πως το «πακέτο» του Μαΐου θα ήταν επαρκές για να σκοράρει. Έτσι, υποχρεώθηκε στην όντως έντιμη αντίδραση της προκήρυξης εθνικών εκλογών.

Τα στρατηγικά και τα τακτικά λάθη που έγιναν οφείλονται στην αγοραφοβική και ιδεοληπτική λειτουργία της κυβέρνησης, η οποία έπεσε αμέσως στα μαύρα βαθιά νερά του Σόιμπλε, όπου και εξάντλησε τη δύναμή της για να φέρει εις πέρας το εθνικό έργο που ανέλαβε και το οποίο δεν είχαν καταφέρει οι άλλοι.

Υποχρεώθηκε εκ των πραγμάτων σε μια εσωστρεφή αυτοσυγκέντρωση που σε συνδυασμό με τον έλεγχο της εξουσίας ενός κράτους που δεν της «ανήκε», την εμπόδισε να ανοίξει το κόμμα στους εκλογείς της και την απέκοψε από το κοινωνικό γίγνεσθαι. Εκεί συντελέστηκε ένα στρατηγικό λάθος. Οι ψηφοφόροι δεν μπόρεσαν να ενσωματωθούν στο ΣΥΡΙΖΑ, ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ να προσαρμοστεί στους ψηφοφόρους του για να τους εκφράσει αποτελεσματικά.

Στ. Χριστακόπουλος : Τα συν και τα πλην των εκλογών

Νέα Κρήτη

Στην αποτίμηση του εκλογικού αποτελέσματος και στο διακύβευμα της επερχόμενης εκλογικής αναμέτρησης στις 7 Ιουλίου προχώρησε από το βήμα του 98.4 ο Δ/ντης σύνταξης στο «Ποντίκι» Σταύρος Χριστακόπουλος.

Κίτρινα και μαύρα γιλέκα

analyst

Περίπου 500 παράνομοι μετανάστες κατέλαβαν προχθές έναν τερματικό σταθμό του αεροδρομίου C. de Gaulle στο Παρίσι, με το σύνθημα «Η Γαλλία δεν ανήκει στους Γάλλους. Ο καθένας έχει δικαίωμα να μένει εδώ». Η διαδήλωση αυτή διοργανώθηκε από μία ομάδα υποστήριξης μεταναστών, η οποία δήλωσε πως τα μέλη της αποκαλούνται «μαύρα γιλέκα» και πως η κατάληψη είναι μόνο η αρχή. Όπως αναφέρθηκε, εμπόδιζαν τους επιβάτες να επιβιβαστούν στα αεροπλάνα τους, έως ότου γίνει δεκτό το αίτημα τους να συναντηθούν με τον πρωθυπουργό.

Επικαιρότητα

- της Σερένας Νομικού

Όπως πολύ σωστά διάβασα, η Γαλλία διαθέτει για πάνω από δύο αιώνες ένα κλασσικό μοντέλο κοινωνικής καινοτομίας. Αυτός είναι ο λόγος που τα «κίτρινα γιλέκα» ως ένα μοναδικό και πρωτότυπο κοινωνικό κίνημα, έχουν τεράστια σημασία διεθνώς. Πολύ περισσότερο επειδή συγκρούστηκαν με τον καπιταλιστικό μύθο της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας που ουσιαστικά αποτελεί το κάλυμμα, πίσω από το οποίο κρύβεται ο ακραίος νεοφιλελευθερισμός. Σε κάθε περίπτωση η εξέγερση τους αποκάλυψε τα ψέματα, τη βία και τον απολυταρχισμό των δήθεν δημοκρατικών κυβερνήσεων, συμπεριλαμβανομένων των υπολοίπων αντιπροσωπευτικών θεσμών, όπως είναι τα βρώμικα πολιτικά κόμματα, τα διεφθαρμένα συνδικάτα και τα ΜΜΕ.

Εκτός αυτού τα «κίτρινα γιλέκα» είναι το πρώτο αυθόρμητο κίνημα στην ιστορία που έχει οργανωθεί από μόνο του και που έχει διατηρηθεί πάνω από έξι μήνες, παραμένοντας αυτόνομο παρά την καταπίεση που υφίστανται τα μέλη του. Αποτελεί δε τη μοναδική εναλλακτική λύση που υπάρχει, όσον αφορά την εξαθλίωση του κοινωνικού συνόλου που βιώνουμε, υπό το καθεστώς του αιμοβόρου καπιταλισμού.

Νέα επιχείρηση γοητείας από το Facebook

ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΒΑΤΙΚΙΩΤΗΣ

leonidasvatikiotis@gmail.com

Δεν έχουν τέλος οι προσπάθειες που κάνει η μεγαλύτερη πλατφόρμα κοινωνικής δικτύωσης για να βελτιώσει την εικόνα της στους χρήστες και την κοινωνία. Μετά την προσφορά προς τους γερμανούς εκδότες να αγοράσει περιεχόμενο (δες εδώ), το Facebook ανακοίνωσε πώς ανοίγει τα δεδομένα του σε περισσότερους από 60 ακαδημαϊκούς προερχόμενους από 30 ινστιτούτα όλου του κόσμου, προκειμένου να ελέγξουν με τα ίδια τους τα μάτια τους τρόπους επηρεασμού των εκλογικών αποτελεσμάτων.

Παρότι όμως στη συμφωνία που υπέγραψαν οι ερευνητές αναφέρεται ρητά πώς δεν έχουν καμμιά υποχρέωση να υποβάλλουν τα ευρήματα και τα συμπεράσματα τους προς έγκριση στο Facebook, θεαματικές αποκαλύψεις δεν αναμένονται. Κι αυτό επειδή η χρονική περίοδος της έρευνας είναι μεταξύ Ιανουαρίου 2017 και Φεβρουαρίου 2019. Καθόλου …τυχαία δηλαδή έχει αποκλειστεί το 2016 όταν διεξήχθησαν οι εκλογές στις ΗΠΑ, που έληξαν με την επικράτηση του Τραμπ, και το δημοψήφισμα στην Αγγλία. Με άλλα λόγια, δύο εκλογικά αποτελέσματα που (αν και δεν καθορίσθηκαν από τις πλαστές ειδήσεις, όπως επίμονα υποστηρίζει το φιλελεύθερο στρατόπεδο υποτιμώντας την επιρροή του αντιδραστικού ρεύματος που εκπροσωπούν Τραμπ και Φάραντζ) επηρεάστηκαν σημαντικά από τους χειρισμούς των μεγάλων δεδομένων, με ευθύνη κι επ’ ωφελεία του Facebook, που πουλούσε δεξιά (στους Ρεπουμπλικανούς) κι αριστερά (στους Δημοκρατικούς) τις επιλογές των 2,4 δισ. χρηστών του.

Γ. Κοντογιώργης: καταρρέει το σύστημα της Δημοκρατίας των μοναρχών

Νέα Κρήτη

Οι εκλογές σε ΕΕ και Ελλάδα κατέδειξαν για μία φορά ακόμα ότι η κοινοβουλευτική εκπροσώπηση έχει μετατραπεί σε ένα σύστημα Δημοκρατίας με Μονάρχη με τους Πολίτες εκτός των κέντρων λήψης αποφάσεων» λέει στον 98.4 ο καθηγητής στο Πάντειο Γιώργος Κοντογιώργης.

Κατά τον Καθηγητή οι κοινωνίες θα αντιδράσουν στην απόσταση που δημιουργεί από τις ανάγκες τους η ολοκλήρωση της Διεθνούς του Χρηματοπιστωτικού Συστήματος οδηγώντας στο περιθώριο όλες της πολιτικές δυνάμεις που επιχειρούν να διαλύσουν το μόνο υγιές κύτταρο που είναι η διαφορετικότητα του κάθε Έθνους.

Ο λόγος στους νέους

Από την έντυπη έκδοση της Ναυτεμπορικής

Της Νατάσας Στασινού

nstas@naftemporiki.gr

Το πολιτικό κέντρο δεν πέθανε, οι πολίτες δεν γύρισαν την πλάτη στον «απρόσωπο», «απόμακρο» και «σκληρό» υπερεθνικό οργανισμό. Οι εθνικιστές δεν έφεραν σεισμό και το σκληρό Brexit δεν νίκησε όσο και εάν ο Φάρατζ πήρε την πρωτιά.

Η Ευρώπη δεν έζησε το σενάριο τρόμου. Αλλά σίγουρα αλλάζει. Και αυτό δεν χρειάζεται να ανησυχεί, αλλά δεν μπορεί ούτε να αγνοείται.  Τα παραδοσιακά κόμματα κεντροδεξιάς και κεντροαριστεράς, με ελάχιστες φωτεινές εξαιρέσεις, βιώνουν μία βαθύτατη κρίση διαρκείας και θα πρέπει να ξαναψάξουν την ταυτότητά τους, τη συνάφειά τους με τις σημερινές προκλήσεις, τη θέση σε ένα κατακερματισμένο πολιτικό τοπίο, που απαιτεί συνεργασίες.

Η δική τους οπισθοχώρηση όμως δεν ήταν αποτέλεσμα της εθνικιστικής επέλασης που πολλοί φοβόμασταν. Οι πολίτες δεν θέλησαν μόνο να τιμωρήσουν, ούτε στράφηκαν στα μαγικά τείχη των άκρων, που υπόσχονται να κρατήσουν μακριά πάσης φύσεως εχθρούς. Δεν αδιαφόρησαν, δεν έμειναν στον καναπέ.

Πήγαν στην κάλπη, έστειλαν το μήνυμα στα κόμματα που κυβερνούσαν επί δεκαετίες, αλλά και αναγνώρισαν λόγο και ρόλο σε Φιλελεύθερους και Πράσινους, που έβαλαν ζητήματα όπως η μάχη κατά της κλιματικής αλλαγής και η προώθηση του επιχειρείν και της καινοτομίας ψηλά στην ατζέντα.

Αποπαγκοσμιοποίηση

του Κωνσταντίνου Κόλμερ

Ο «Ψυχρός Πόλεμος» στον τομέα της υψηλής τεχνολογίας μεταξύ Αμερικής και Κίνας οιωνίζεται το τέλος της παγκοσμιοποιήσεως και την επάνοδο στην διπολική οικουμενική οικονομία.

Από την μία πλευρά, οι Ηνωμένες Πολιτείες με την ανοικτή των οικονομία και από την άλλη, η κομμουνιστική Κίνα με την κατευθυνομένη οικονομική δραστηριότητα, προς απόκτησιν πολιτικής υπεροχής. Στο μέσον, οι ανεπτυγμένες και αναπτυσσόμενες οικονομίες της Δύσεως και ανατολής, που καλούνται να επιλέξουν κανόνες κι στρατόπεδο εμπορικών συναλλαγών.

Η νέα διχοτόμηση της οικουμενικής οικονομίας προήλθε από την απόφαση του Αμερικανού προέδρου Ντόναλντ Τράμπ να εγείρει δασμολογικά τείχη στα Κινεζικά προϊόντα και μερικών άλλων χωρών (Καναδά, Μεξικού και της Ευρωπαϊκής Ενώσεως) που εξάγονται στις ΗΠΑ, με επιδοτούμενες από τον φορολογούμενο τιμές. Απαγόρευσε στις Αμερικανικές εταιρίες υψηλής τεχνολογίας (Μάϊκροσοφτ, Γκούγκλ, ΙΝΤΕΛ, Αππλ κλπ.) μετά από κάποιο βραχύ διάστημα, να παρέχουν τεχνολογία και βασικά τεχνολογικά αγαθά στις Κινεζικές εταιρείες,ως η ΖΤΕ,η «Χουαγέη» κλπ., που σχολούνται με την παραγωγή προϊόντων Τεχνητής Νοημοσύνης και προηγμένης, κινητής τηλεφωνίας 5G.

Αλαζονεία αρχή ανοησίας

Από την έντυπη έκδοση της Ναυτεμπορικής

Της Κατερίνας Τζωρτζινάκη

ktzor@naftemporiki.gr

Διεγράφη από τη Νέα Δημοκρατία ο σ­υντονιστής Ετεροδημοτών, μετά το προσβλητικό σχόλιο για την Κωνσταντίνα Κούνεβα. «Τώρα που δεν εξελέγη ευρωβουλευτής, ξέρει κανείς αν θα γυρίσει στη δουλειά; Ψάχνω γυναίκα για γενική το Σάββατο και δεν έχω βρει ακόμα!».

Είχε γρήγορα ανακλαστικά το κόμμα. Η αλαζονεία, η χυδαιότητα και η βλακεία δεν έχουν πολιτικό χρώμα. Και να πεις ότι δεν τους τα είπε ο νικητής των εκλογών; «Οι πολίτες μάς εμπιστεύτηκαν όχι μόνο για τις βασικές μας δεσμεύσεις, αλλά και για ένα άλλο ήθος και ύφος εξουσίας».

Αλλά και στο στρατόπεδο των ηττημένων, υπάρχουν φωνές που ενοχοποιούν την αλαζονεία και το ύφος εξουσίας για της Κυριακής την αναπάντεχη ή αναπόφευκτη πανωλεθρία. Αλλά εδώ δεν χρειάζεται φιλοσοφία για τα καβαφικά «μεγαλεία». «Το πιθανότερο είναι, βέβαια, υπεροψίαν και μέθην·/υπεροψίαν και μέθην θα είχεν ο Δαρείος».

Μια στάση εδώ. Μπορεί η εξουσία να μην είναι αλαζονική; Πώς τη διαχωρίζεις από ένα σημαντικό χαρακτηριστικό της, μέσω του οποίου εκφράζεται; Οπότε, μήπως είναι πλεονασμός η διατύπωση: «αλαζονεία της εξουσίας»;

Μπορεί να απαγορευτεί η διακίνηση του Bitcoin;

Η καταγγελία του Δημοκρατικού γερουσιαστή των ΗΠΑ Brad Sherman και η πραγματικότητα των κρυπτονομισμάτων. Η ανάγκη για εφαρμογή κανόνων και τα περιθώρια ανάπτυξης. 

Γράφει ο Β. Παζόπουλος

Η ιδιαιτερότητα της τελευταίας θεαματικής ανόδου στην αγορά των crypto είναι πως δεν προήλθε αποκλειστικά από τις θετικές ενέργειες των χρηστών ή νέες ελπιδοφόρες εφαρμογές του blockchain. Όσο και αν ακούγεται παράδοξο, προήλθε σε μεγάλο βαθμό από τους επικριτές του.

Η περίπτωση του Δημοκρατικού γερουσιαστή Brad Sherman ήταν αυτή που ξεχώρισε. Τι έκανε την προηγούμενη εβδομάδα ο Sherman; Απεύθυνε έκκληση στους συνάδελφους του να συνδράμουν σε ένα νομοσχέδιο που θα απαγορεύσει την κατοχή κρυπτονομισμάτων από πολίτες των ΗΠΑ. Με ποιο σκεπτικό; Ότι αδυνατίζει τη διεθνή δύναμη των ΗΠΑ και κινδυνεύει να χαθεί ο ρόλος του δολαρίου ως αποθετικού νομίσματος!

Ανάφερε ως παράδειγμα το Ιράν, που χρησιμοποιεί την τεχνολογία των κρυπτονομισμάτων για να αποφύγει τις οικονομικές κυρώσεις.

Χωρίς να το επιδιώκει, ο γερουσιαστής όχι μόνο αναγνώρισε ως τεράστια την ανερχόμενη ισχύ των crypto, αλλά και τη διαφήμισε. Ποτέ και για κανένα νόμισμα δεν έχει ειπωθεί πως είναι τόσο δυνατό, έτσι ώστε να απειλήσει την πρωτοκαθεδρία του δολαρίου ως κυρίαρχου νομισματικού συστήματος.

Δεν πρόκειται για μεμονωμένη περίπτωση. Στις 2 Μαΐου δημοσιεύτηκε αφιέρωμα από το World Gold Council, όπου εξηγεί γιατί ο ισχυρισμός ότι το Bitcoin θα αντικαταστήσει τον χρυσό δεν ευσταθεί.

Κι όμως η νέα κρίση έρχεται!

Οι συνθήκες για μια νέα και ίσως χειρότερη διεθνή χρηματοπιστωτική κρίση έχουν ήδη δρομολογηθεί και είναι θέμα χρόνου η έναρξή της. Ποιες είναι οι «αποδείξεις». 

Γράφει ο Αθ. Χ. Παπανδρόπουλος

Το ερώτημα δεν είναι αν θα εκδηλωθεί νέα παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση, αλλά ποια θα είναι η σταγόνα που θα κάνει το ποτήρι να ξεχειλίσει.

Θα πρόκειται για μια χώρα, για ένα γκρουπ επιχειρήσεων ή για νοικοκυριά; Το παγκόσμιο χρέος πάντως, από τα 110 τρισεκατομμύρια δολάρια του 2007, σήμερα βρίσκεται στα 178 τρισεκατομμύρια και στα τέλη του 2020 εκτιμάται ότι θα απέχει ελάχιστα από τα 200 τρισεκατομμύρια δολάρια. Και από αυτά, τα 70 τρισ. θα είναι κρατικό χρέος, τα 80 τρισ. επιχειρηματικά χρέη και τα 50 τρισεκατομμύρια θα οφείλονται από νοικοκυριά. Κατά συνέπεια, σε δύο χρόνια, κάθε κάτοικος του πλανήτη, με το καλημέρα, θα οφείλει στο παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα περί τις 30.000 δολάρια, ασχέτως της προσωπικής του εισοδηματικής κατάστασης. Αν όλα αυτά δεν αποτελούν ωρολογιακή βόμβα, τότε οι ειδικοί ας μας πουν τι είναι;

Πριν δέκα και πλέον χρόνια, η παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση που οδήγησε σε πτώχευση και την Ελλάδα, αφετηρία είχε τα νοικοκυριά της Αμερικής. Τα περισσότερα από αυτά βρέθηκαν σε αδυναμία να ξεπληρώσουν ενυπόθηκα δάνεια για αγορά ακινήτων και η φούσκα έσκασε.

Στο βασίλειο των πιστώσεων, από τότε, τίποτε σχεδόν δεν έχει αλλάξει. Οι ΗΠΑ σήμερα είναι πιο υπερχρεωμένες από το 2008. Δεν το λέμε εμείς, το επισημαίνει η τελευταία ανάλυση-έρευνα της Standard & Poor’s (S&R’s), η οποία αναφέρει ότι το συνολικό δημόσιο και ιδιωτικό χρέος στις ΗΠΑ οδεύει προς πάνω από 50 τρισεκατομμύρια δολάρια και αντιπροσωπεύει το 250% του ΑΕΠ της χώρας. Είναι δηλαδή 20 ποσοστιαίες μονάδες ανώτερο από το αντίστοιχο του 2008.

Τα μυστικά των 120 δόσεων προς την εφορία

Του Σπύρου Δημητρέλη

Πρόκειται για απλές συμβουλές που δίνουν έμπειροι φοροτεχνικοί αναφορικά με την ρύθμιση των 120 δόσεων προς τη φορολογική διοίκηση. Αφορούν το ύψος της δόσης, το ύψος του ακατάσχετου ορίου και τις υποχρεώσεις που πρέπει να έχουν τηρήσει, αλλά και να τηρούν οι φορολογούμενοι που θα ενταχθούν στη ρύθμιση.

Από χθες που άνοιξε η εφαρμογή για τη ρύθμιση των 120 δόσεων προς τις εφορίες στο taxisnet, παρατηρείται συνωστισμός. Περισσότεροι από 100.000 φορολογούμενοι επισκέφθηκαν την εφαρμογή προκειμένου να πληροφορηθούν σε πόσες δόσεις και με ποιο μηνιαίο ποσό μπορούν να ρυθμίσουν τις οφειλές τους, ενώ ήδη περίπου 15.000 οφειλέτες της εφορίας προχώρησαν σε ρύθμιση. Μέχρι τις 28 Ιουνίου που θα είναι ανοικτή η εφαρμογή αναμένεται να προχωρήσουν σε ρύθμιση περισσότεροι από μισό εκατομμύριο οφειλέτες της εφορίας. Το σύνολο των φορολογούμενων που έχουν ληξιπρόθεσμες οφειλές προς την εφορία προσεγγίζει τα τέσσερα εκατομμύρια.

Τα κυριότερα σημεία της ρύθμισης είναι τα εξής:

-για να ενταχθεί ένας φορολογούμενος στη ρύθμιση θα πρέπει να έχει υποβάλει δήλωση φορολογίας εισοδήματος για την τελευταία 5ετία, δηλαδή από το φορολογικό έτος 2013 έως και το 2017, εκτός αν δεν ήταν υπόχρεος για κάποιο ή κάποια έτη, οπότε θα το δηλώσει στην ηλεκτρονική πλατφόρμα

TAXEDU: Μια αποτελεσματική λύση για τη φοροδιαφυγή;

Του Χρήστου Πολίτη

Μεταπτυχιακό στα Οικονομικά με ειδίκευση στη Δημόσια Πολιτική

«Αν σκέφτεσαι για ένα χρόνο φύτεψε έναν σπόρο. Αν σκέφτεσαι για δέκα χρόνια φύτεψε ένα δέντρο. Αν σκέφτεσαι για 100 χρόνια δίδαξε ανθρώπους». Είναι το ρητό που φαίνεται να έχει εμπνεύσει το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και την Ευρωπαϊκή Επιτροπή τα οποία, σε συνεργασία με τις φορολογικές διοικήσεις των κρατών - μελών, δημιούργησαν το TAXEDU. Το πιλοτικό αυτό έργο του οποίου η ονομασία προκύπτει από τον συνδυασμό των λέξεων TAX - Φόρος και EDUCATION - Εκπαίδευση, έχει στόχο να ενημερώσει τους νέους πολίτες της Ευρώπης για τη φορολογία και τον τρόπο με τον οποίο αυτή επηρεάζει τη ζωή μας.

Πρόκειται για μια σειρά εκπαιδευτικών βίντεο, διαδικτυακών μαθημάτων και παιχνιδιών τα οποία διατίθενται μέσα από την ιστοσελίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Απευθύνονται σε τρεις ηλικιακές ομάδες, με αντίστοιχες στοχευμένες πληροφορίες: ο ορισμός του φόρου, τα είδη και η σημασία του για την κοινωνία μας για παιδιά ηλικίας 9-12 ετών∙ ο υπολογισμός των φόρων, οι υπόχρεοι φορολόγησης και η φοροδιαφυγή για εφήβους 13-17 ετών∙ η ίδρυση μιας νέας επιχείρησης, οι ασφαλιστικές εισφορές και τα φορολογικά κίνητρα για νέους ενήλικες.

Απώτερος σκοπός της Ένωσης είναι η σε βάθος χρόνου καλλιέργεια μιας φορολογικής κουλτούρας ευσυνειδησίας και μέσω αυτού του καναλιού, η μείωση της φοροδιαφυγής. Με άλλα λόγια λοιπόν, το TAXEDU επιλέχθηκε ως μια εναλλακτική προσέγγιση στην επίλυση ενός από τα μεγαλύτερα προβλήματα πολλών ευρωπαϊκών χωρών και αναμφισβήτητα της Ελλάδας. Το ενδιαφέρον ερώτημα που αναδύεται όμως, αφορά την ισχύ και την αποτελεσματικότητα αυτής της προσέγγισης. Μπορεί μια εκπαιδευτική καμπάνια να έχει πράγματι θετικό αντίκτυπο στη μάχη κατά της φοροδιαφυγής; Και αν ναι, σε τι βαθμό; Πως αξιολογείται σε μετρήσιμους όρους;

Πρόωρες εκλογές: Τι αλλάζει σε οικονομία και φορολόγηση

Προς παράταση φορολογικές δηλώσεις και 120 δόσεις - Δίνουν χρόνο οι θεσμοί: Πιθανή μετάθεση της 3ης έκθεσης ενισχυμένης εποπτείας

Από την έντυπη έκδοση της Ναυτεμπορικής

Του Θάνου Τσίρου 

ttsiros@naftemporiki.gr

Αλλάζει άρδην ο προγραμματισμός του οικονομικού επιτελείου της κυβέρνησης μετά την απόφαση του πρωθυπουργού να προχωρήσει σε πρόωρες βουλευτικές εκλογές. Δεδομένου ότι την επόμενη εβδομάδα αναμένεται να θυροκολληθεί η απόφαση για τη διάλυση της Βουλής, οδεύουμε προς αναβολή της κατάθεσης του μεσοπρόθεσμου σχεδίου δημοσιονομικής στρατηγικής για την περίοδο 2019-2023, η οποία ήταν προγραμματισμένο να γίνει αμέσως μετά την ολοκλήρωση των δημοτικών και περιφερειακών εκλογών. 

Σε εκκρεμότητα θα μείνει και η ολοκλήρωση της 3ης μεταμνημονιακής αξιολόγησης, καθώς ακόμη και αν δοθεί τελικώς στη δημοσιότητα η έκθεση των θεσμών -είναι προγραμματισμένη για τις 5 Ιουνίου- είναι αμφίβολο αν θα γίνει η σχετική συζήτηση στο Eurogroup της 13ης Ιουνίου όπως είναι προγραμματισμένο. Εξαιρετικά πιθανό θεωρείται το να αναβληθεί και η χορήγηση της σχετικής έγκρισης από τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας προκειμένου να προχωρήσει η πρόωρη αποπληρωμή μέρους του χρέους προς το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Αλλαγές όμως αναμένονται και στον προγραμματισμό σχετικά με την υποβολή των φορολογικών δηλώσεων καθώς και της εκκαθάρισης του φετινού ΕΝΦΙΑ. Θεωρείται δεδομένο ότι θα υπάρξει παράταση και για τις φορολογικές δηλώσεις και για τις ρυθμίσεις των 120 δόσεων, ενώ η παράταση στην προθεσμία υποβολής των φορολογικών δηλώσεων θα παρασύρει προς τα πίσω και την ημερομηνία εκκαθάρισης του ΕΝΦΙΑ. 

Το τέλος των Οθωμανών

ΕΚΠ.ΜΑΖΑΡΑΚΗΣ 27-05-2019

Συνεργάτες της εκπομπής Λεωνίδας Αποσκίτης και Σπύρος Δημητρίου

Στην εκπομπή συμμετέχει ο Αθανάσιος Δρούγος

Ο ΣΥΡΙΖΑ και η Αριστερά

Το Ποντίκι

του Στάθη

Ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν αλλά δεν είναι κόμμα της Αριστεράς. Σημείο καμπής και στη συνέχεια αντιστροφής, υπήρξε το Δημοψήφισμα του 2015. Τότε ο ΣΥΡΙΖΑ έκανε kolotumba και στράφηκε εναντίον της θέλησης του λαού. Μετά απ’ αυτό η μετάλλαξή του άνοιξε πανιά, διασπάσθηκε, και στράφηκε εναντίον του ίδιου του λαού κι όχι μόνον εναντίον της θέλησής του στη συγκεκριμένη συγκυρία. Εύκολα άρχισε να

παίρνει μέτρα εναντίον των τάξεων πλην μίας, της αστικής, εύκολα άρχισαν πολλά στελέχη του να ωφελούνται από την άσκηση της εξουσίας κι εύκολα πολλοί άρχισαν να ασκούν την εξουσία σκαιά και σκαιότατα. Ένα μείγμα

μεταλλαγμένων, ψευτών και ανίκανων που προσκύνησε το ίδιο και γονάτισε τη χώρα. Καμιά πλέον σχέση με την Αριστερά – η «Αριστερά» που Γονάτισε άρχισε να διασύρει την Αριστερά στα μάτια της ελληνικής κοινωνίας, όσον και στα μάτια του κόσμου. Οι πάντες έχασαν πάσαν ιδέα για τον έλληνα ριζοσπάστη ηγέτη που αποδείχθηκε κολαούζος των πιο σκοτεινών νεοφιλελεύθερων δυνάμεων στην Ένωση. Και στον κόσμο.

Ταυτοχρόνως, με τη Συμφωνία των Πρεσπών δόθηκε σε πολλούς Έλληνες πολίτες η εντύπωση ότι η Αριστερά είναι εθνομηδενιστική, ενώ οι Αμερικάνοι διαπίστωσαν ότι την «Αριστερά» του Τσίπρα θα έπρεπε να την έχουν εφεύρει από καιρό, πολύ πριν από το 2012.

Η άλωση της Κωνσταντινούπολης: Οι τελευταίες ώρες μιας Αυτοκρατορίας

Το Ποντίκι

του Βενιζέλου Λεβεντογιάννη

Θεοδοσιανά τείχη. Μέγα τείχος. Βράδυ Δευτέρας 28 Μαΐου.

Ο Ιωάννης Ιουστινιάνης άφησε το βλέμμα του να πλανηθεί στην γεμάτη άταφα πτώματα, πεδιάδα του Λύκου. Σε λίγη ώρα θα ξημέρωνε. Η Πόλη των πόλεων, θα ζούσε άλλη μια ημέρα σκληρής πολιορκίας. Ο καιρός δεν ήταν πολύ κρύος, είχε όμως μια υγρασία που τρυπούσε τα κόκαλα. Τύλιξε τον βαρύ μαύρο μανδύα του πάνω από την πανοπλία του.

Ήταν κουρασμένος. Όλα τα μέλη του πονούσαν φρικτά. Στην σκουρόχρωμη μεταλλική του πανοπλία, η υγρασία σχημάτιζε μικρά αυλάκια νερού που έπεφταν στο έδαφος. Στο βάθος, στο στρατόπεδο του Αμιρά, η νύχτα είχε γίνει μέρα, από τις εκατοντάδες φωτιές που είχαν ανάψει. Τα τύμπανα δεν σταματούσαν λεπτό να χτυπούν. Οι κραυγές και οι επικλήσεις στον Θεό τους, ακουγόταν καθαρά μέχρι τα τείχη που στέκονταν ο ίδιος. Οι δερβίσηδες έκλαιγαν και υπόσχονταν στους στρατιώτες του εχθρού πιλάφι και γυναίκες στον παράδεισο, εάν πεθάνουν τιμημένα στη μάχη. Ένα άσχημο προαίσθημα έκανε το στομάχι του να σφιχτεί. Έφερε το χέρι του στο τεράστιο σπαθί του και χάιδεψε τη λαβή.

Έστριψε το κεφάλι του δεξιά και αριστερά και είδε ότι στα υπερήφανα τείχη, είχαν απομείνει ελάχιστοι υπερασπιστές. Οι περισσότεροι εξουθενωμένοι, κοιμόντουσαν με τις πανοπλίες τους και τα σπαθιά στο χέρι. Κάποιοι είχαν αφήσει τα αρκεβούζια τους επάνω στις πολεμίστρες και κοίταζαν το κενό με βλέμμα απλανές. Όλοι ήξεραν ότι η μέρα που ξημέρωνε θα ήταν η πιο δύσκολη και η καθοριστικότερη από όλες τις ημέρες της πολιορκίας.

Έκκληση προς όλες τις αντιμνημονιακές δυνάμεις και προσωπικότητες

του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου

Από το κακό στο χειρότερο και στο πολύ χειρότερο.

Έτσι μπορεί να περιγράψει κανείς το εκλογικό αποτέλεσμα της περασμένης Κυριακής.

Από τη μια μεριά έχουμε τη Δεξιά της Παλινόρθωσης, την ύαινα ενός εξωφρενικού, υπό τις σημερινές μάλιστα συνθήκες νεοφιλευθερισμού, έτοιμη να επιπέσει επί των ερειπίων της ελληνικής κοινωνίας, επιταχύνοντας την αποσύνθεση και καταστροφή της χώρας. Η Δεξιά που διεκδικεί την εξουσία δεν είναι η καραμανλική, “λαϊκή”, “πατριωτική” Δεξιά, ούτε έρχεται στην εξουσία σε κάπως ομαλές συνθήκες για τη χώρα.

Από την άλλη έχουμε μια υποτιθέμενη «Αριστερά», που έπληξε βαριά τους δεσμούς της με μεγάλο αριθμό εκ πεποιθήσεως Αριστερών, με τον εθνισμό και με την αίσθηση αξιοπρέπειας των Ελλήνων.

Εγκατέλειψαν μαζικά τον ΣΥΡΙΖΑ αριστεροί εξ ιδεολογίας και πεποιθήσεων, πολίτες που απεχθάνονται τη διπλοπροσωπία και τα ψέματα, όσοι θεωρούν ότι η κυβέρνηση “ξεπούλησε” την Μακεδονία ή, πάντως, φέρθηκε με τρόπο ελάχιστα δημοκρατικό, αγνοώντας παντελώς την κοινή γνώμη, το τι θέλει ο ελληνικός λαός.

Γ. Βαρουφάκης: Κατέρρευσε ο μύθος της χαμένης ψήφου

Νέα Κρήτη

«Το ΜέΡΑ25 αποτελεί την ανερχόμενη προοδευτική δύναμη που καλείται να σηκώσει την ευθύνη της πραγματικής αντιπολίτευσης απέναντι στο μνημονιακό, νεοφιλελεύθερο αφήγημα των ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ και ΚΙΝΑΛ» επισημαίνει ο Γιάνης Βαρουφάκης, γνωστοποιώντας την κάθοδο του κόμματος του στις εθνικές εκλογές της 7ης Ιουλίου.

Μιλώντας στον 98.4 επισήμανε ότι τα θηριώδη ποσοστά της ΝΔ είναι αποκλειστική ευθύνη του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά το αποτέλεσμα αυτό συντρίβει τη θεωρία της χαμένης ψήφου και το ΜέΡΑ25 φιλοδοξεί να γίνει ο πόλος ενάντια στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές.

Ο γερμανικός μεγαλοϊδεατισμός και η ομηρία της ΕΕ

του Κώστα Μελά

Ευρωεκλογές που έχουμε, αξίζει να θυμηθούμε το πόσο αβάσιμος είναι ο γερμανικός μεγαλοϊδεατισμός (εκδοχή του είναι η στρατηγική Σόιμπλε). Αυτό αποδεικνύεται από τους μη ρεαλιστικούς στόχους του Βερολίνου και στους δύο Παγκόσμιους Πολέμους. Ακόμα και εάν η Γερμανία νικούσε στο πολεμικό πεδίο, θα είχε απόλυτη αδυναμία, έχοντας πληθυσμό 60-70 εκατομμύρια, να μπορέσει να επιβληθεί πολιτικά και οικονομικά σε ευρωπαϊκούς πληθυσμούς αναπτυγμένων εθνικών κρατών μεγέθους 450-500 εκατομμυρίων.

Η αφέλεια των γερμανικών πολιτικών ηγεσιών εδραζόταν στο δόγμα ότι φθάνει να κερδίσει τον πόλεμο και όλες οι χώρες θα ήταν έτοιμες να δεχθούν την γερμανική κυριαρχία. Επί της ουσίας, τα σχέδια των γερμανικών πολιτικών ελίτ στερούνταν ρεαλισμού και αντίληψης της πραγματικότητας. Ο τρόπος που ονειρεύονταν να επιβληθούν στους ευρωπαϊκούς λαούς δεν θα ήταν αποτελεσματικός ούτε για υποανάπτυκτες χώρες της Αφρικής.

Αν έχουμε αντιληφθεί την ουσία του σχεδίου Σόιμπλε, το πρόβλημα που ανακύπτει είναι ο τρόπος αντιμετώπισής του. Εδώ τα πράγματα δυσκολεύουν. Γίνονται περισσότερο περίπλοκα, αλλά και ενδιαφέροντα. Αποκτούν πρόσθετο ενδιαφέρον, διότι συνδέονται άμεσα με το υπάρχον μόρφωμα της ΕΕ και σαφέστατα με την προοπτική του.

Κατά την υπογραφή της ‘Συνθήκης 4+2’ (3-10-1990) για την επανένωση των δύο Γερμανιών, ο τότε καγκελάριος Χέλμουτ Κολ διακήρυξε την προσήλωση της Γερμανίας στον στόχο των ‘Ηνωμένων Πολιτειών της Ευρώπης’. Μια δεκαετία αργότερα την επαναβεβαίωσε ο τότε υπουργός Εξωτερικών Γιόσκα Φίσερ κατά τη διάρκεια της ομιλίας του στο πανεπιστήμιο Humboldt του Βερολίνου (12-5-2000). Η θέση του Κολ, όμως, ότι η γερμανική και η ευρωπαϊκή ενοποίηση αποτελούν τις δυο όψεις του ίδιου νομίσματος έχει τεθεί για τα καλά στα αζήτητα.

Γ. Καπόπουλος : Η επόμενη ημέρα της κάλπης

Νέα Κρήτη

Οι προκλήσεις σε Εθνικό κι Ευρωπαϊκό επίπεδο την επόμενη ημέρα, ο Β! Γύρος κι οι ευθύνες διαχρονικά του πολιτικού συστήματος για τα τεκταινόμενα, αντικείμενο της ανάλυσης του αρθρογράφου – αναλυτή Γιώργου Καπόπουλου στον 98.4.

Διέξοδος

analyst

Έντεκα εκατομμύρια Έλληνες έχουν αυτή τη στιγμή μείνει χωρίς ελπίδα. Η στέρηση αυτή είναι αφόρητη. Τόσο αφόρητη που μπορεί να οδηγήσει μόνο σε μια διέξοδο. Μια διέξοδο η οποία αντανακλάται σε τέσσερις λέξεις. «Λευκή Επανάσταση» και «Προεδρική Δημοκρατία». Εάν αυτές οι δυο προσπάθειες συνδυαστούν με ζήλο, η Ελλάδα θα ξαναγίνει ο παράδεισος που ήταν κάποτε. 

 .

Άρθρο

– του Γιώργου Μιχαήλ[1]

Η κάστα είναι κάτι πολύτιμο. Μόνο για εκείνους οι οποίοι ανήκουν σε αυτήν. Είναι ο θησαυρός τους, η ζωή τους, ολόκληρη η υπόσταση τους. Δεν πρόκειται να την θέσουν σε κίνδυνο για κανένα λόγο. Για το συμφέρον της, τα μέλη της μπορούν να θυσιάσουν τα πάντα. Μπορούν να προβούν στις πιο παράλογες ενέργειες. Αρκεί να διατηρηθεί η Κάστα. Με κάθε τρόπο. Ο οποίος δεν χρειάζεται να είναι αποκρουστικός.

Το αντίθετο. Πρέπει να ακούγεται λογικός, δίκαιος και θελκτικός. Κάτι σαν την σημερινή Προεδρευόμενη Δημοκρατία. Η οποία μας επιτρέπει να είμαστε «ελεύθεροι». Η οποία «ακούει τον πολίτη». «Αγωνίζεται για τα δίκαια του». «Εξασφαλίζει την ειρήνη». «Αποτελεί πόλο σταθερότητας».

Η Τουρκία απορρίπτει ξανά το Δίκαιο της Θάλασσας

ardin-rixi

Η διαρκής τουρκική εισβολή 
και η ανάγκη οριοθέτησης ΑΟΖ Ελλάδας-Κύπρου

του Αλέκου Μιχαηλίδη από την Ρήξη 

Μια «δεύτερη τουρκική εισβολή», κατά πως είπε ο Πρόεδρος Αναστασιάδης, πραγματοποιείται από τις αρχές Μαΐου στην ΑΟΖ της Κυπριακής Δημοκρατίας. Το τουρκικό σεισμογραφικό «Πορθητής», αναχώρησε το πρωί της 3ης Μαΐου από την Αττάλεια και εγκαταστάθηκε στα δυτικά της Πάφου, περιοχή για την οποία η Τουρκία εξέδωσε Navtex (οδηγίες προς ναυτιλομένους) για μια γεώτρηση που θα ολοκληρωθεί στις 3 Σεπτεμβρίου. Εν μέσω της παγωμάρας που επικρατεί στα του Κυπριακού, η Τουρκία κάνει αυτό που ξέρει καλύτερα: Παραβίαση κάθε είδους Δικαίου. Τωόντι, παραβιάζει τη Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας που βέβαια δεν υπέγραψε το 1982.

Η γεώτρηση, αναμένεται να γίνει από το τουρκικό γεωτρύπανο «Fatih» σε απόσταση 60 χιλιομέτρων δυτικά της Πάφου, παρουσία τριών πλοίων υποστήριξης και εν αναμονή πολεμικών πλοίων που θα στείλει το τουρκικό πολεμικό ναυτικό. Επί τούτου, παρά τις ιδιαίτερα αυστηρές ανακοινώσεις από τις ΗΠΑ, την ΕΕ, την Αθήνα, το Παρίσι, το Λονδίνο, τη Ρώμη, την Αίγυπτο, το Ισραήλ, αλλά και τη Μόσχα, η Άγκυρα συντηρεί την ένταση με τον Μεβλούτ Τσαβούσογλου να δηλώνει ότι τον «Πορθητή» θα πλαισιώσει και δεύτερο γεωτρύπανο.

Π. Μηλιαράκης: Η αποτίμηση της κάλπης

Νέα Κρήτη

Οι τριπλές εκλογές, η απλή αναλογική, η κατάσταση της χώρας, η Ευρώπη του σήμερα και του αύριο, το μέλλον των λαών, οι επιφυλάξεις και τα μισά βήματα προόδου, μπήκαν στο μικροσκόπιο του Πέτρου Μηλιαράκη, μέσα από τη συχνότητα του 98.4.

Αυτοκρατορική Ευρώπη

Από την έντυπη έκδοση της Ναυτεμπορικής

Του Δημήτρη Η. Χατζηδημητρίου

dhatz@naftemporiki.gr

Ολοκληρώνοντας τις συνομιλίες του με τον πρόεδρο της Αυστρίας Αλεξάντερ Βαν Ντερ Μπέλεν, πριν από 10 ημέρες στο Σότσι, ο πρόεδρος της Ρωσίας Βλαντιμίρ Πούτιν δήλωσε: «Με τους Τούρκους είναι πιο εύκολο να συνεργαζόμαστε, παρά με τους Ευρωπαίους. Ο Ερντογάν αποφασίζει κάτι και το κάνει. Εδώ (στην Ε.Ε.) πρέπει να συμφωνήσουν 27 χώρες, επί χρόνια μασάμε την τσίχλα και τίποτα δεν συμβαίνει. 

Αυτό είναι θλιβερό». Η εύκολη ερμηνεία αυτής της δήλωσης θα ήταν πως ο Πούτιν αισθάνεται μια εκλεκτική συγγένεια με τον Ερντογάν και τον δεσποτικό τρόπο με τον οποίον ασκούν και οι δύο την εξουσία στις χώρες τους. Είναι, όμως, μια ερμηνεία που κινείται στο πεδίο της παραπολιτικής, ενώ ο Ρώσος πρόεδρος αναδεικνύει ένα πραγματικό πρόβλημα, κι αυτό είναι η αποτελεσματικότητα στον τρόπο λειτουργίας και λήψης αποφάσεων στην Ε.Ε., με την οποία οι εμπορικές συναλλαγές της Ρωσίας φθάνουν στα 300 δισ. ευρώ.

Είναι αλήθεια ότι η Συνθήκη της Λισαβόνας βοήθησε να αποκτήσει η Ε.Ε. μεγαλύτερη ευελιξία, αλλά παραμένει γεγονός αναντίρρητο ότι απέχει πολύ ακόμη από μια αποτελεσματική λειτουργία, ικανή να ανταποκριθεί στις προκλήσεις της εποχής. Η αδυναμία αυτή, σε συνδυασμό με το διαπιστωμένο δημοκρατικό έλλειμμα, θολώνει το ευρωπαϊκό όραμα κι αφήνει έδαφος να αναπτυχθούν, εκτός από γόνιμες κριτικές, ιδέες κι αντιλήψεις που μάχονται τον πυρήνα του ευρωπαϊκού εγχειρήματος. Η ευρωπαϊκή ακροδεξιά, αλλά και οι άφρονες λαϊκιστές της αριστεράς εισηγούνται την αναδίπλωση στην εγωιστική αυτάρκεια του κράτους-έθνους. 

Γερμανία, η κόρη ενός ανώτερου Θεού;

του Θεόδωρου Κατσανέβα

Εβδομήντα χώρες, μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα, συνυπέγραψαν στις 23 Φεβρουαρίου 1953 τη Συμφωνία του Λονδίνου για τη διαγραφή του 62% των τεράστιων γερμανικών χρεών και την αποπληρωμή του υπολοίπου με εξαιρετικά ευνοϊκούς όρους. Το υπόλοιπο αυτό 38% του χρέους, συμφωνήθηκε να αποπληρωθεί σε 10-30 χρόνια σε μάρκα, άτοκα για τα πέντε πρώτα χρόνια και με επιτόκιο ο 0%-5%, για τα υπόλοιπα.

Η εξυπηρέτηση αυτού του περίπου 1/3 του χρέους δε θα ξεπερνούσε το 5% των εσόδων της Γερμανίας από τις εξαγωγές της και εφ’ όσον τα υπερέβαινε, θα επανεξεταζόταν η γενική συμφωνία για βελτίωσή της. Όχι μόνο δηλαδή κουρεύτηκε πάνω από το μισό χρέους της Γερμανίας, αλλά και για το υπόλοιπο 38%, θεσπίστηκε ένας φιλικός «κόφτης» για την αποπληρωμή των χρεών, αν η χώρα αδυνατούσε να τα αποπληρώσει.

Σήμερα και στη δική μας περίπτωση, καθιερώνεται ο περιώνυμος «κόφτης». Με τη διαφορά ότι λειτουργεί ακριβώς αντίθετα απ’ ότι για τη Γερμανία. Εδώ, η μικρή πλην έντιμος Ελλάς της «νεοφιλελεύθερης» Πρώτης Φορά Αριστεράς, συμφώνησε να κόβει δαπάνες σε μισθούς, συντάξεις κλπ. και να αυξάνει φόρους. Και αυτό όταν τα κρατικά έσοδα δεν αρκούν για την αποπληρωμή των τεράστιων και διαρκώς αυξανόμενων χρεών, που δεν οφείλονται σε πολεμικές επιδρομές όπως στην περίπτωση της Γερμανίας, αλλά το μεγαλύτερο μέρος τους δημιουργήθηκε μέσα στην Ευρωζώνη.

Ανάγκη για μια νέα δημιουργική πρόταση πολιτικής

Από την έντυπη έκδοση της Ναυτεμπορικής

Του Δημήτρη Η. Χατζηδημητρίου

dhatz@naftemporiki.gr

Η ευρεία νίκη της Ν.Δ. και η συντριπτική ήττα του ΣΥΡΙΖΑ, το βράδυ της Κυριακής, πιστοποιεί την είσοδο της χώρας σε έναν νέο πολιτικό κύκλο, η διάρκεια του οποίου θα εξαρτηθεί από τις συνθήκες που θα διαμορφωθούν ως κυρίαρχη παράσταση, από δω και πέρα, στον δημόσιο βίο.

Ο κύκλος που άνοιξε τον Ιούλιο του 1974 -κι έμεινε στην πολιτική ιστορία ως Μεταπολίτευση- φαίνεται να κλείνει οριστικά μετά το εκλογικό αποτέλεσμα της Κυριακής.

Σε αυτά τα 45 χρόνια η Ελλάδα κυβερνήθηκε από τη Δεξιά, τους Σοσιαλιστές και τελευταία απ’ αυτούς που στο όνομα της Αριστεράς καβάλησαν τον αφρό της συγκυρίας, θεωρώντας ότι η Ιστορία τούς χρωστάει.

Οι πολίτες διαθέτουν πλέον ικανό δείγμα γραφής απ’ όλους και ο χρόνος ως τις βουλευτικές εκλογές του επόμενου μήνα προσφέρεται για ώριμη, ψύχραιμη σκέψη και αποτίμηση της πραγματικής προσφοράς της κάθε παράταξης στον τόπο.

Ήδη από διάφορες πλευρές -και στη βάση των αποτελεσμάτων των εκλογών της Κυριακής- προεξοφλείται η εγκατάσταση ενός νέου δικομματισμού, με εντολή να σύρει το «σκάφος Ελλάς» στο μέλλον.

Η εξέλιξη του παγκοσμίου οικονομικού πολέμου

analyst

Θεωρείται πως οι διεθνείς ελίτ που στηρίζουν γενικότερα την παγκοσμιοποίηση, θέλοντας να επιβάλλουν μία ανοιχτή και όχι πλέον καλυμμένη παγκόσμια οικονομική διαχείριση, ένα παγκόσμιο νόμισμα, μία κοινωνία χωρίς μετρητά, καθώς επίσης μία παγκόσμια διακυβέρνηση, χρειάζονται για να το επιτύχουν μία σημαντική οικονομική καταστροφή – μεταξύ άλλων την υπονόμευση της αμερικανικής οικονομίας και του δολαρίου, επειδή οι Αμερικανοί Πολίτες δεν πρόκειται να συμφωνήσουν με τα σχέδια τους, όσο η κοινωνία τους παραμένει εύπορη και άνετη.

.

Ανάλυση

- του Βασίλη Βιλιάρδου

Ξεκινώντας με την καλή πλευρά, οφείλουμε να γνωρίζουμε πως το μεγαλύτερο μέρος του πραγματικού πλούτου, όπως είναι οι δεξιότητες των ανθρώπων, οι τεχνολογίες, τα κτίρια, οι υποδομές και τα φυσικά περιουσιακά στοιχεία, δεν καταστρέφεται όταν μία οικονομία καταρρέει στα πλαίσια ενός οικονομικού πολέμου – οι διαφορές του οποίου με έναν στρατιωτικό πόλεμο είναι πολύ μεγάλες (ανάλυση). Συνεχίζει δηλαδή να υπάρχει, αλλά απλά αλλάζει ιδιοκτησία – όπως στο παράδειγμα της Ελλάδας που έχει ήδη δρομολογηθεί η υφαρπαγή της, μέσω του ΥΠΕΡΤΑΜΕΙΟΥ όσον αφορά το δημόσιο και της πλήρους απώλειας του τραπεζικού της συστήματος, το οποίο ελέγχει ένα μεγάλο μέρος των ιδιωτικών περιουσιακών στοιχείων.

Περαιτέρω, αρκετοί ισχυρίζονται πως οι Η.Π.Α. οδηγούνται στην παγίδα του Θουκυδίδη –  ο οποίος αναφέρεται στον Πελοποννησιακό Πόλεμο μεταξύ Αθήνας και Σπάρτης στα τέλη του πέμπτου προ Χριστού αιώνα, όπου μία κυρίαρχη δύναμη αναγκάζεται να επιτεθεί πρώτη σε μία ανερχόμενη, έτσι ώστε να εκμεταλλευθεί την ισχύ της πριν είναι πολύ αργά και τη χάσει. Κάτω από αυτήν την οπτική γωνία, θεωρούν αναπόφευκτο έναν στρατιωτικό πόλεμο μεταξύ Κίνας και Η.Π.Α., ο οποίος θα ακολουθήσει τον εμπορικό και νομισματικό που ευρίσκεται ήδη σε εξέλιξη – πιστεύοντας όμως πως μάλλον θα προηγηθεί μία παγκόσμια κρίση που είναι άλλωστε νομοτελειακή ανά 10-15 χρόνια.