Η τουρκική βόμβα

analyst

Πρέπει να είμαστε προετοιμασμένοι για έναν δικτάτορα που θα θελήσει να επιτεθεί κάπου αλλού, για να αποσπάσει την προσοχή του λαού του από την τρομοκρατία που θα ξεσπάσει, από την πείνα και από την εξαθλίωση. Για την αντιμετώπιση μίας χώρας, στην οποία έχουν πέσει ήδη οι τίτλοι τέλους και κινδυνεύει να τριχοτομηθεί, χωρίς να το γνωρίζει ακόμη.

 .

Όπως έχει αναφερθεί (πηγή), η Τουρκία είναι μία απασφαλισμένη βόμβα, από πολλές διαφορετικές πλευρές – παρά τα όσα γράφουν ή ισχυρίζονται όλοι εκείνοι οι συμπλεγματικοί, στους οποίους αρέσει να κατηγορούν την πατρίδα τους «επί παντός επιστητού» και να εκθειάζουν την Τουρκία, ενδεχομένως από έναν έμφυτο ραγιαδισμό.

Ως εκ τούτου, είναι εξαιρετικά επικίνδυνη, επειδή δεν έχει άλλη λύση από το να παραπλανεί στους εξαθλιωμένους, φοβισμένους από το φασιστικό καθεστώς και τους πολέμους, δύστυχους πολίτες της – εφευρίσκοντας αιτίες όπως οι εξορύξεις στην Κύπρο κοκ. Έκτοτε δε η οικονομική της κατάσταση έχει επιδεινωθεί σε μεγάλο βαθμό – ενώ όσον αφορά τα υπόλοιπα, έχουμε αναφέρει τα παρακάτω με πηγή τον τουρκοκύπριο δημοσιογράφο ΣΕΝΕΡ ΛΕΒΕΝΤ που πρόσφατα μήνυσε τον πρόεδρο της Τουρκίας:

«Σκυλί που γαβγίζει φοβάται. Όσο πιο δυνατά και συχνά γαβγίζει, τόσο πιο πολύ φοβάται. Έχει δίκιο που γαβγίζει η τουρκική ηγεσία, επειδή φοβάται. Σωστά φοβάται, μετά το διπλό χαστούκι που έφαγε από τη Ρωσία και την Αμερική. Κανένας δεν μπορεί να ισορροπήσει ανάμεσα από δύο βάρκες αυτού του μεγέθους. Κανένας δεν παίζει με τέτοιους αντιπάλους, εάν δεν έχει χάσει το μυαλό του. Όπως όμως όλοι γνωρίζουν, εάν θέλουν να καταστρέψουν οι θεοί έναν άνθρωπο, πρώτα τον τρελαίνουν.

Πράγματι κατέρρευσαν τα σχέδια επίθεσης της Τουρκίας εναντίον των Κούρδων. Πράγματι ο Assad ήταν ο νικητής αυτού του ανηλεούς πολέμου που ισοπέδωσε την Συρία εδώ και επτά χρόνια, προκαλώντας το θάνατο εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων και την προσφυγοποίηση τεσσάρων εκατομμυρίων. Πράγματι ο Assad δεν ανατράπηκε όπως ο Σαντάμ και ο Καντάφι. Έμεινε όρθιος, παρά το γεγονός ότι του επιτέθηκε με τα πιο βαριά όπλα και τους ψυχοπαθείς τζιχαντιστές ολόκληρος ο κόσμος.

Είναι αλήθεια πως αυτός ήταν ένας πόλεμος που θα μείνει αξέχαστος στην ιστορία. Με σφαγές, με ανθρώπους να καίγονται ζωντανοί και με χιλιάδες παιδιά να πνίγονται στην θάλασσα, μαζί με τις οικογένειές τους. Παρόμοιοι πόλεμοι διεξήχθησαν και διεξάγονται στο Ιράκ, στη Λιβύη και στην Υεμένη. Δεν είναι Αραβική Άνοιξη αυτή. Είναι αραβική κόλαση!

Πού θα πάνε τώρα όλα αυτά τα κοπάδια δολοφόνων που συσσωρεύτηκαν στην Συρία από τις τέσσερις μεριές του κόσμου; Μα που αλλού, εκτός από την Τουρκία; Όπως λέει σωστά ο συγγραφέας, στο εξής θεωρείται ότι έχει τελειώσει η δουλειά της Τουρκίας στα συριακά εδάφη. Ο κατακτητής θα επιστρέψει στο σπίτι του. Μαζί του όμως θα επιστρέψουν οι αιμοβόροι τζιχαντιστές που βρίσκονταν υπό την προστασία του, αφού δεν υπάρχει  άλλο μέρος που θα μπορούσαν να καταφύγουν.

Ήδη στην Τουρκία υπάρχουν μερικά εκατομμύρια Σύριοι, ανάμεσα στους οποίους βρίσκονται και τζιχαντιστές. Γυρίζουν ελεύθεροι στην καρδιά της Κωνσταντινούπολης. Θα μπορέσουν να χωνέψουν έτσι εύκολα την ήττα στην Συρία; Αυτοί είναι πολύ επικίνδυνοι για τον τουρκικό λαό όπως και για την κυβέρνηση του. Επειδή, πολύ απλά, αν δεν μπορέσουν να πάρουν αυτά που θεωρούν πως τους χρωστάει η Τουρκία, θα την πνίξουν στο αίμα. Δεν είναι απίθανο λοιπόν αυτά που συνέβησαν στη Συρία, να επαναληφτούν στην Τουρκία.

Από την άλλη πλευρά, πώς θα συνεχιστεί η τουρκική πολιτική χωρίς πόλεμο; Όλοι οι δικτάτορες δεν έχουν ανάγκη τον πόλεμο για να κρατούν ζωντανό το εθνικιστικό συναίσθημα των λαών τους, με στόχο να παραμένουν στη θέση τους; Πόσο μάλλον όταν η οικονομία έχει καταρρεύσει και ο πληθωρισμός έχει εκτοξευτεί στα ύψη, με αποτέλεσμα η πείνα και η φτώχεια να εξοργίζουν τους ανθρώπους; Μπορούν να μείνουν ήσυχοι 80.000.000 άνθρωποι που πεινούν και χάνουν όλα όσα απέκτησαν τόσα χρόνια με κόπο και ιδρώτα, χωρίς εχθρό και χωρίς πόλεμο;»

Περαιτέρω αναφέρθηκε πως κανένας δικτάτορας δεν φεύγει τόσο εύκολα, χωρίς να χυθεί αίμα. Επομένως πρέπει να είμαστε έτοιμοι για όλα. Για μία Τουρκία που θα σείεται από πολιτικές, οικονομικές, κοινωνικές και ανθρωπιστικές κρίσεις. Για έναν δικτάτορα που θα θελήσει να επιτεθεί κάπου αλλού, για να αποσπάσει την προσοχή του λαού του από την τρομοκρατία που θα ξεσπάσει, από την πείνα και από την εξαθλίωση. Για την αντιμετώπιση μίας χώρας, στην οποία έχουν πέσει ήδη οι τίτλοι τέλους και κινδυνεύει να τριχοτομηθεί, χωρίς να το γνωρίζει ακόμη.

Όλα αυτά συνιστούν έναν τεράστιο κίνδυνο για τη χώρα μας, με «ημερομηνία λήξης» την επόμενη παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση – ενώ οι όλο και πιο θρασείς παραβιάσεις του εναερίου χώρου μας τεκμηριώνουν πως η στιγμή της κρίσης πλησιάζει επικίνδυνα. Στα πλαίσια αυτά θα το επαναλαμβάνω συνεχώς, επειδή θεωρώ πως δεν το έχει συνειδητοποιήσει κανένας ακόμη – πιστεύοντας πως πρόκειται για υπερβολές, χωρίς να εξετάζει τι πραγματικά συμβαίνει στη γείτονα χώρα.