Πολωνία

analyst

Η ιστορία είναι ο κινητήριος μοχλός των παλιρροιών του χρόνου. Σε τίποτε δεν διαφέρει η σημερινή Ελλάδα από την Πολώνια του 1990. Μια χώρα για τον έλεγχο της οποίας ξεκίνησε ο δεύτερος παγκόσμιος πόλεμος. Μια χώρα, για τον έλεγχο της οποίας παραλίγο να ξεκινήσει ένας νέος πόλεμος μετά το τέλος του δευτέρου παγκοσμίου.

 Άρθρο

– του Γιώργου Μιχαήλ[1]

Πολωνία, μια χώρα με σχεδόν τριπλάσια έκταση (312.679 τ.χλμ.) και τετραπλάσιο πληθυσμό από την Ελλάδα (38,538,447)[2]. Ωστόσο το έδαφος, η μορφολογία και η θέση της Πολωνίας είναι καίρια. Είναι μια χώρα με εκμεταλλεύσιμα κοιτάσματα άνθρακα και πετρελαίου η οποία μπορεί: (α) να θρέψει τον πληθυσμό της, (β) να εξάγει προϊόντα της και (γ) να ελέγξει ταυτόχρονα ένα πολύ σημαντικό γεωπολιτικό χώρο. Την είσοδο της Βαλτικής θάλασσας (βλέπε παραπάνω χάρτης). Αυτοί ήταν οι λόγοι για τους οποίους οι μεγάλες Ευρωπαϊκές δυνάμεις θυσίασαν στρατιώτες και πόρους για να την κατακτήσουν. Ναι, να την κατακτήσουν.

Γιατί καμία χώρα δεν ενδιαφέρθηκε για τον λαό της Πολωνίας παρά μόνο για την εκμετάλλευση της. Από το 1945 και μέχρι το 1990, η Πολωνία περιέπεσε στον έλεγχο της Σοβιετικής Ένωσης. Το 1991, η Σοβιετική Ένωση παρέδωσε στις δυνάμεις του λεγόμενου δυτικού κόσμου μια κατεστραμμένη χώρα. Μια χώρα πνιγμένη από την ανεργία, την φτώχεια και την κατάθλιψη. Μια χώρα στραγγισμένη από την απληστία ενός ανηλεούς θηρίου όπως ήταν η Σοβιετική Ένωση.

Όμως σήμερα, η οικονομική κατάσταση της Πολωνίας, αντίθετα με αυτήν της Ελλάδας, είναι εντελώς διαφορετική. Μια μελέτη των συγκριτικών μακροοικονομικών δεικτών τεκμηριώνει, δυστυχώς για την Ελλάδα, την τεράστια διαφορά στην ανάπτυξη και την πρόοδο των δύο χωρών τα τελευταία δέκα χρόνια (δες Πολώνια πίνακες 1- 5 και Ελλάδα πίνακες 6-10).

Μακροοικονομικοί δείκτες Πολωνίας

Πίνακας 1 : Κατά κεφαλήν εισόδημα της Πολωνίας (2008-2018), σε χιλιάδες$

ΠηγήTrading Economics, World Bank Group

Πίνακας 2 : ΑΕΠ Πολωνίας 2008-2018, σε δις $

ΠηγήTrading Economics, World Bank Group

Πίνακας 3 :Άμεσες ξένες επενδύσεις στην Πολωνία (2008-2016), σε δις $

Πηγή Trading Economics, World Bank Group

Πίνακας 4 : Δείκτης ανεργίας στην Πολωνία (2008-2016)

Πηγή Trading Economics, World Bank Group

Πίνακας 5 :Αναλογία(%) Δημοσίου χρέους Πολωνίας προς το ΑΕΠ (2008-2018)

Πηγή Trading Economics, World Bank Group

Μακροοικονομικοί δείκτες Ελλάδας

Πίνακας 6: Κατά κεφαλήν εισόδημα της Ελλάδας (2008-2018), σε χιλιάδες $

Πηγή Trading Economics, World Bank Group

Πίνακας 7 : ΑΕΠ Ελλάδας 2008-2018, σε δις $

Πηγή Trading Economics, World Bank Group

Πίνακας 8 :Άμεσες ξένες επενδύσεις στην Ελλάδα (2008-2018), σε δις $

Πηγή Trading Economics, World Bank Group

Πίνακας 9 : Δείκτης ανεργίας στην Ελλάδα (2008-2016)

Πηγή Trading Economics, World Bank Group

Πίνακας 10 : Αναλογία (%) Δημοσίου χρέους της Ελλάδας προς το ΑΕΠ (2008-2018)

Πηγή Trading Economics, World Bank Group

Εξαιτίας όλων αυτών των πολύ καλών μακροοικονομικών δεικτών, αλλά και του ότι η Πολωνία δεν έπεσε στην παγίδα του € διατηρώντας το «εθνικό της νόμισμα και μια δικιά της ανεξάρτητη νομισματική πολιτική», πολλές ξένες επιχειρήσεις έχουν εισρεύσει και έχουν επενδύσει τεράστια ποσά στην οικονομία της Πολωνίας.

Η ανάπτυξη αυτή έχει αυξήσει το βιοτικό επίπεδο του πληθυσμού της.Ωστόσο η κρίση ταυτότητας και η εισροή ξένου κεφαλαίου σε υψηλό ποσοστό μπορεί να αποδεδειχθούν μοιραία για έναν βαθιά θρησκευόμενο, προοδευτικό και ανταγωνιστικό έθνος, όπως ήταν το Πολωνικό πριν την εισβολή Γερμανίας και της Σοβιετικής Ένωσης το 1939. Ο χρόνος είναι αυτός ο οποίος θα καθορίσει και την εξέλιξη της χώρας αυτής.

Το μόνο σίγουρο είναι πως η Ελλάδα βαδίζει στον ίδιο δρόμο στον οποίο βάδισε η Πολωνία μετά το 1939 και ως το 1990, φέροντας τις ίδιες αρρώστιες με την τελευταία:κατεστραμμένη οικονομία, ανεργία, κατεστραμμένες οικογένειες και μοιραία μια τεράστια ηθική και συναισθηματική πτώση. Η θλίψη για την φρικτή σημερινή κατάσταση της χώρας μας είναι δυστυχώς αβάσταχτη. Ωστόσο για την Ελλάδα δεν προβλέπεται ανάσταση. Γιατί η Ευρωπαϊκή Ένωση αντιμετωπίζει την Ελλάδα όπως αντιμετώπιζε την Πολωνία η Σοβιετική Ένωση.

Σε αντίθεση με την Πολωνία, η Ελλάδα όμως δεν διαθέτει την έκταση και την μορφολογία εδάφους της. Διαθέτει κάτι άλλο. Πολύ ικανό ανθρώπινο δυναμικό. Συνάμα, η θέση της είναι καίρια όσον αφορά την απορρόφηση των ανεπιθύμητων μεταναστευτικών ροών από τις άλλες χώρες της ΕΕ. Εφόσον η τάση συνεχιστεί, η ΕΕ θα συνεχίζει να στραγγίζει ότι μπορεί από την Ελλάδα, για όσο χρονικό διάστημα μπορεί να το κάνει χωρίς αντιδράσεις από τους συμπατριώτες μας.

Από την είσοδο της Ελλάδας στην ΕΟΚ και την ΕΕ πέρασαν 40 χρόνια. Αυτά τα 40 χρόνια ήταν τα πιο καταστρεπτικά στην ιστορία του Ελληνικού έθνους. Γιατί πάνω από όλα έχουμε απολέσει την ελευθερία μας. Αποκαλούμαστε ελεύθερο κράτος χωρίς να είμαστε. Γιατί δεν μπορεί να υπάρξει ελεύθερο κράτος με τους περιορισμούς τους οποίους μας έχουν επιβάλει. Αποτέλεσμα των οποίων είναι:κατεστραμμένος παραγωγικός ιστός, κατεστραμμένο τραπεζικό σύστημα και απάνθρωπο φορολογικό σύστημα με σκοπό την αρπαγή της ιδιωτικής περιουσίας των Ελλήνων.Την στιγμή που η πραγματική ανεργία παραμένει σταθερά πάνω από το 25 τοις εκατό (άσχετα με το τι δείχνουν τα μαγειρευμένα στατιστικά στοιχεία). Έχουμε καταντήσει οι παρείσακτοι της Ευρώπης χωρίς να το αξίζουμε.

Χωρίς ασφάλεια. Χωρίς δικαιώματα. Χωρίς περηφάνια. Ελληνικό κράτος, οικονομική ζωή και Έλληνες έχουν σχεδόν μετατραπεί σε κάτι άλλο το οποίο δεν ταιριάζει με την υπόσταση τους, την καρδιά και την ψυχή τους. Με ανεπαίσθητο τρόπο,κάθε ημέρα ξεχωριστά μας αποσπούν και ένα κομμάτι από το σώμα μας. Γιατί έτσι πρέπει να βλέπουμε την Ελλάδα με τα μάτια της ψυχής μας. Σαν ένα σώμα. Ένα σώμα του οποίου ο κάθε ένας ξεχωριστά αποτελεί ένα μέλος του και όλοι μαζί αποτελούμε τα μέλη του.

Επίλογος

Ένα σώμα όμως για να μπορέσει να λειτουργήσει σωστά, χρειάζεται όλα τα μέλη του ενεργά και δυνατά. Αλλά είναι πλέον ξεκάθαρο. Δεν θέλουν την Ελλάδα δυνατή. Δεν θέλουν τους Έλληνες να εργάζονται για την πατρίδα τους. Δεν θέλουν τους Έλληνες ανταγωνιστικούς. Θέλουν μόνο την αποδυνάμωση μας για να μας στραγγίξουν,ώσπου να αφήσουμε την τελευταία μας πνοή. Αυτή την χάρη όμως δεν πρέπει να τους την κάνουμε. Όσες ψυχικές δυνάμεις μας απέμειναν,πρέπει να τις αντλήσουμε για να μπορέσουμε να επιβιώσουμε. Πρέπει να προσπαθήσουμε να αλλάξουμε τους ίδιους τους εαυτούς μας και να πιστέψουμε στις δυνάμεις μας. Ένα είναι σίγουρο,«πως μετά από αυτήν την προσπάθεια, η ευτυχία και η ελπίδα θα ακολουθήσουν».

[1]Ο Γεώργιος Μιχαήλ είναι επιχειρηματίας, στέλεχος ναυτιλιακής εταιρείας και συγγραφέας του βιβλίου Πολικός Αστέρας, Αθήνα, εκδόσεις Κύπρης, 2017.

[2]https://en.wikipedia.org/wiki/Demographics_of_Poland