Από την έντυπη έκδοση της Ναυτεμπορικής
Της Κατερίνας Τζωρτζινάκη
Σε άλλες εποχές, σε άλλους γαλαξίες, οι ανασχηματισμοί γεννούσαν ιστορίες, ίσως και προσδοκίες ακόμη και σ’ αυτούς που αντιλαμβάνονταν τα πράγματα με ξάστερο ρεαλισμό.
Μετά την κρόνειο κρίση, όμως, πόσοι εναποθέτουν τις ελπίδες τους στων επανεκκινήσεων τη λύση; Υπάρχει ανάμεσά μας κανείς που καιγόταν για τον ανασχηματισμό;
Αν δεν είναι υπουργός, αναπληρωτής υπουργός, υφυπουργός, συνεργάτης, σύμβουλος, «γκρούεζας», ή γραμματέας, δεν δίνει μία για τα ωραία του κουρέα ή του βαφέα.
Υπάρχει κάποιος που σερφάρει στο Διαδίκτυο, ακούει ραδιόφωνο και έχει το ένα μάτι στους τηλεοπτικούς δέκτες μήπως και δεν πιάσει τα ονόματα, χάσει τα σενάρια και τα πολιτικά σεμινάρια;
Αν δεν είναι δημοσιογράφος ή περιπατητής στους δαιδάλους της εξουσίας, δεν δίνει δεκάρα για του ανασχηματισμού την αντάρα.
Ο μιντιακός κόσμος παριστάνει ότι δεν το γνωρίζει και ο μόνος αρμόδιος προσποιείται ότι το κλίμα γυρίζει. Ο ανασχηματισμός -κι όχι μόνο ο προαναγγελθείς- μήνες αγοράζει, μα τη ζωή των πολλών δεν αλλάζει. Δεν θυμάμαι να βελτιώνει την καθημερινότητα, αν δεν γράφει στην ούγια ποιότητα.
Όποτε υπάρχει περιορισμένο φάσμα επιλογών και κινήσεων, το παιχνίδι με τις καρέκλες απλώς δίνει παράταση. Άλλωστε, για να αποδώσει μία αλλαγή, πρέπει να γίνει και αισθητή στην κοινωνία. Οι αναλογίες και οι ισορροπίες ενδιαφέρουν τον ανεμοδαρμένο πολίτη, όσο ενδιαφέρει ένα άδειο ψαροκάικο μια γάτα.
Δεν ξέρω αν το ανακάτεμα της τράπουλας είναι η τελευταία σφαίρα στο όπλο του πρωθυπουργού -τρελαίνομαι μ’ αυτά τα πολεμικά κλισέ- ξέρω, όμως, πως η χώρα πρέπει να βγει από τα εθνικά της αδιέξοδα.
Με τούτα δεν υποτιμώ τα πρόσωπα, τους συμβολισμούς, τις νοηματοδοτήσεις ή τις ανάγκες πλήρωσης, αλλά αποτιμώ τη δυνατότητα αλλαγής πολιτικής, την ώρα που ο λύκος τριγυρνάει στο δάσος και δεν χάνει ευκαιρία να υπενθυμίζει την υπεροχή του.
Ναυτεμπορική
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου