Λύσεις υπάρχουν, η βούληση απουσιάζει

Από την έντυπη έκδοση της Ναυτεμπορικής

Του Γιώργου Κούρου

gkouros@naftemporiki.gr

Όλη η Ελλάδα ζει τις τελευταίες ώρες μια από τις μεγαλύτερες τραγωδίες της νεότερης ιστορίας της. Ανθρώπινες ζωές χάθηκαν, οικογένειες διαλύθηκαν, κόποι μιας ζωής καταστράφηκαν, η περιοχή στο Μάτι «χάθηκε» από τον χάρτη. Τα λόγια είναι φτωχά και δεν μπορούν, σε καμία περίπτωση, να περιγράψουν τον πόνο, τη θλίψη, την οργή. Στα χείλη όλων είναι ένα μεγάλο Γιατί;

Και μιλάμε για ανικανότητα, ολιγωρία, έλλειψη σχεδίου δράσης. Δεν θα αναλύσουμε εάν υπάρχουν ευθύνες και σίγουρα είναι άλλοι αρμοδιότεροι ημών να το κάνουν. Άλλωστε τι αξία θα έχει, οι άνθρωποι που χάθηκαν δεν γυρίζουν πίσω. Όμως μπορούμε να δούμε το νόμισμα από την άλλη πλευρά. Να δούμε τι γίνεται όταν υπάρχει αποφασιστικότητα που μετουσιώνεται σε πράξη. Τι γίνεται όταν υπάρχει η πολιτική βούληση και λαμβάνονται πρωτοβουλίες. Στην περιοχή υπήρχαν στις κατασκηνώσεις του Δήμου Αθηναίων με περισσότερα από 620 παιδιά. Κι όμως αυτά τα παιδιά, ΕΥΤΥΧΩΣ, απομακρύνθηκαν εγκαίρως. Ο δήμαρχος και όλη η δημοτική αρχή έλαβαν την απόφαση να δράσουν άμεσα και να μην περιμένουν εντολές ή οδηγίες την τελευταία στιγμή. Υπήρχε φωτιά και αποφάσισαν εγκαίρως, από πολύ νωρίς, να απομακρύνουν σε κάθε περίπτωση τα παιδιά.

Την ώρα μάλιστα που ακόμη ουδείς μπορούσε να φανταστεί τι θα επακολουθούσε.

Η κινητοποίηση λοιπόν αυτή μας δίνει την εικόνα ότι όλα θα μπορούσαν να ήταν διαφορετικά εάν υπήρχε αποφασιστικότητα και όχι να πετάει ο ένας το μπαλάκι στον άλλον. Οι δήμοι στην πυροσβεστική, ή στη γενική γραμματεία πολιτικής προστασίας, ή στο υπουργείο Προστασίας του Πολίτη.

Και το δυστύχημα είναι ότι σχέδιο υπήρχε σε όλους τους δήμους. Όμως όλοι περίμεναν. Περίμεναν τον… αρμόδιο. Να δώσει κάποιος άνωθεν την εντολή… εκκενώστε τις περιοχές.

Και έτσι έχουμε φτάσει και πάλι στο σημείο ο ένας να δείχνει τον άλλον. Και οι τραγωδίες επαναλαμβάνονται. Όταν βρέχει πνιγόμαστε και όταν πιάνει φωτιά καιγόμαστε. Αυτό ζούμε κάθε φόρα που έχουμε μια φυσική καταστροφή. Και συμβαίνει ανεξαρτήτως, χρώματος, κόμματος και κυβερνήσεων. Είναι επομένως η ώρα να γίνουμε μια σύγχρονη ευρωπαϊκή χώρα του δυτικού πολιτισμού.

Θα πρέπει επιτέλους και στην Ελλάδα να δημιουργηθεί ένα συντονιστικό όργανο, πάνω από τα κόμματα, έξω από τη Βουλή. Όχι διακομματικό με τη συμμετοχή πολιτικών, αλλά μόνο επιστημόνων. Ανθρώπων που έχουν τις γνώσεις και την πείρα για να σώσουν ανθρώπινες ζωές. Ανθρώπων που θα έχουν ως μέλημα μόνο τον άνθρωπο, που δεν θα τον θυμούνται κάθε τέσσερα χρόνια.

Ναυτεμπορική