του Αντώνη Δ. Παπαγιαννίδη
Βλέπαμε χθες, πώς η «Ευρώπη» αναζητούσε στην Κορυφή των Βρυξελλών τις δικές της προτεραιότητες: πώς θα πορευθεί η ΕΕ στην μετά-Brexit εποχή. πώς θα καλύψει τις μαύρες τρύπες που απειλούνται στον (ισχνότατο, αν τον δει κανείς ως ομοσπονδιακής λογικής!) Προϋπολογισμό της και πώς θα διαμορφωθούν οι καινούργιοι «κερδισμένοι»/ «χαμένοι» . πώς θα κάνει την μεταστροφή της από την τοτεμική προσκύνηση της λιτότητας σε κάτι περισσότερο λειτουργικό και λιγότερο διαιρετικό. πώς θα διαμορφωθούν, με την ευκαιρία και των Ευρωεκλογών, οι καινούργιες ισορροπίες των δι-Ευρωπαϊκών πολιτικών σχηματισμών.
Στην συνέχεια αυτού του τελευταίου, θα προτείναμε στον αναγνώστη να παρακολουθήσει λίγο ακόμη τις ενδο-«Ευρώπη» συστροφές της πολιτικής. Μας αφορούν, μας εμπλέκουν, μας παρασύρουν ενδεχομένως. Λοιπόν:
Ήδη πριν τις Ευρωεκλογές του 2014, τα Ευρωπαϊκά πολιτικά κόμματα είχαν λειτουργήσει ως πλατφόρμα για την ανάδειξη υποψηφίων για την (σημαντική, όπως και να το κάνουμε) θέση του Προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Ο Πρόεδρος της Επιτροπής ορίζεται από το κονκλάβιο των αρχηγών Κυβερνήσεων των Κρατών μελών, όμως με το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο να ευλογεί την τελική επιλογή. Το κατά πόσον η διαδικασία που είχε ακολουθηθεί την τελευταία φορά συντέλεσε στο να αισθανθεί ο Ευρωπαίος πολίτης «περισσότερο αντιπροσωπευόμενος» από τις θεσμικές λειτουργίες της ΕΕ είναι εξαιρετικά αμφίβολο. το κατά πόσον η επιλογή του Ζαν-Κλωντ Γιουνκέρ, στην οποία κατέληξε η διαδικασία την τελευταία φορά ικανοποίησε ή όχι «παίζεται». Χριστιανοδημοκράτης, ο Γιουνκέρ πάντως υπήρξε μετριοπαθής, έπαιξε εποικοδομητικό ρόλο σε διάφορες κρίσεις (καθοριστικό ρόλο στην Ελληνική, το 2015, την οποία όμως είχε γνωρίσει ήδη ως Πρόεδρος του Eurogroup από την αρχή της…). Πάντως, η προεκλογική αναμέτρηση ανάμεσα στον ίδιο, τον Μάρτιν Σουλτς των Σοσιαλδημοκρατών, τον Γκυ Φερχοφσταντ των Φιλελευθέρων, του Αλέξη Τσίπρα ως εκπροσώπου της Αριστεράς και της Σκα Κέλλερ των Πρασίνων – θυμηθείτε την τηλεοπτική τους αναμέτρηση, με δι-Ευρωπαϊκή τηλεοπτική κάλυψη… - είχε ήδη καταγραφεί ως στοιχείο δημιουργίας «Ευρωπαϊκού δήμου», δηλαδή διακριτής παρέμβασης στην δημόσια σφαίρα.
Αυτήν την φορά, όπως ήδη σημειώσαμε, το πράγμα έχει άλλες δυσκολίες: μια είναι ότι γενικώς τα Σοσιαλιστικά και αντίστοιχα κόμματα έχουν λιώσει – στην Γαλλία, ήδη στην Γερμανία, να δούμε και την Ιταλία. Η άλλη είναι πού και πώς θα αντιπροσωπευθεί η με-τίποτε-αμελητέα κίνηση του Εμμανουέλ Μακρόν , ο οποίος ούτως ή άλλως με το Γερμανικό αυτομπλοκάρισμα οδηγεί de facto την συζητηση για το «Μέλλον της Ευρώπης». Η τρίτη, που σπανίως αναγνωρίζεται, είναι ότι η Ευρωπαϊκή Επιτροπή η οποία είδε να κορυφώνεται η απέναντί της δυσπιστία από φιγούρες όπως ο (ήδη ναφθαλινοποιημένος, αλλά ποιος ξέρει τι γράφει το μέλλον;) Βόλφγκανγκ Σώϋμπλε, αλλά και είχε τραυματισθεί με τις θητείες Προέδρων της όπως ο ατυχήσας (με αφορμή το σκάνδαλο της Επιτρόπου Κρεσσόν) Ζακ Σαντέρ ή πάλιν ο άχρωμος Ζοζέ-Μανουέλ Μπαρρόζο (ο οποίος φρόντισε να λερώσει την διαδρομή του σπεύδοντας να «παρκάρει» σε μια παχυλή, αντιδεοντολογική απασχόληση), επί Γιουνκέρ κατόρθωσε να αποκτήσει νέα πειστικότητα.
Πού οδηγούν όλα αυτά; Στο ότι η διαδικασία διαδοχής Γιουνκέρ, που ήδη άρχισε να ξετυλίγεται – διόλου συμπτωματικά, ο υπερδραστήριος διευθυντής του Γραφείου του Μάρτιν Σελμάγιερ ορίσθηκε ήδη Γενικός Γραμματέας της Επιτροπής ώστε να υπάρξει ακριβώς λειτουργική συνέχεια στην διαδοχή… - ενδεχομένως θα λειτουργήσει ως μήτρα πολιτικών μορφοποιήσεων στην «Ευρώπη». Ακριβώς εδώ, το αύριο του μετά-ΠΑΣΟΚ/του ΚινΑλ που πήγε να προσπεράσει το 10% στις δημοσκοπήσεις αλλά ξανα-κάθισε (και ήδη, ελέω κόντρας για Novartis, επαναδιεκδικείται από τον Βαγγέλη Βενιζέλο η de facto καθοδήγησή του) θα έρθει σε τριβή με τις αναζητήσεις των ΕυρωΣοσιαλιστών. Ενώ η βασανιστική πορεία των Συριζαίων προς την σοσιαλδημοκρατικοποίηση, ή πάντως την αποριζοσπαστικοποίηση, θα συναντάται και με τους Ευρω-σχεδιασμούς Μακρόν ή και Ρέντσι.
Μην αποκλείετε, δε, να έχει αληθινή Ευρωεξέλιξη και η φαινομενικά δονΚιχωτική DiEM 25 του Γιάνη (με ένα «ν») Βαρουφάκη…
kontranews
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου