Το «κλικ» της νάρκης

του Αντώνη Δ. Παπαγιαννίδη

Δεν μπορεί να μην το παρατηρήσατε: μ’ όλη την βουή και την ένταση και τον αχό της «μητέρας όλων των μαχών» (όπως αναγορεύθηκε προτρεπτικά από το μηντιακό μας θηριοτροφείο το σκάνδαλο Novartis και ο πολιτικός χειρισμός του), περνούσαν και περνούσαν οι ημέρες και … ούτε μια δημοσκόπηση! Όχι απλώς δεν ήρθε κάποια ανάλυση ευρημάτων να ενισχύσει τις απόψεις περί του τι σήμανε/τι αφήνει πίσω/σαν πού οδηγεί όλη αυτή η τραυματιστική ιστορία, αλλ’ ούτε και μετρήσεις μάθαμε να έχουν προχωρήσει. ούτε καν οι παραδοσιακές διαρροές περί του τι συμβαίνει με την κοινή γνώμη να μας «διαφώτισαν».

Λες και ακούστηκε το «κλικ» που κάνει η νάρκη άμα την πατήσεις – τότε που ξέρεις ότι θα ακολουθήσει κακό, ζημιά, αλλά δεν υπολογίζεις ακριβώς ποιος/ποιους/πόσο θα πλήξει! Οι στάσεις των πολιτικών επιτελείων δείχνουν συναίσθηση του μεγέθους της ζημιάς που θα προκληθεί, όμως δεν δείχνουν ανάλογη σιγουριά για το ποιος θα την πληρώσει. Τελικά. Σε επίπεδο κάλπης – που άλλου;  - εκεί όπου μετριούνται τα πράγματα.

Δείτε και θυμηθείτε και αναλογισθείτε: Το «μεγαλύτερο σκάνδαλο από συστάσεως Ελληνικού κράτους» κατά Δημήτρη Παπαγγελόπουλο, μετά από την θέση σε κίνηση του βαριού ποινικού οχήματος της Προανακριτικής στην Βουλή (με δεδομένη την πονηρία-που-γεννά-αδιέξοδα του Συντάγματος και του Νόμου περί ΜΗ-ευθύνης υπουργών) κατέληξε στην ομιλία Αλέξη Τσίπρα που στάθηκε στις πολιτικές ευθύνες. Στην κορύφωση οργής και καταγγελτικότητας Αντώνη Σαμαρά – στην οργή του εγκαλούμενου, ανθρώπινα δεν μπορεί να εναντιωθεί κανείς… - ο οποίος είδε ενώπιον της Βουλής συνθήκες απόπειρας «ανατροπής της αστικής δημοκρατίας» χρειάζεται να αντιπαραθέσει κανείς το ύφος και την απόπειρα ψύχραιμης διαχείρισης, από το βήμα της ίδιας αυτής Βουλής, εκ μέρους του Κυριάκου Μητσοτάκη. 

Ο οποίος παραμένει αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, όσο βλέπει κανείς. Ενώ στην αντίστοιχη έκρηξη από πλευράς Βαγγέλη Βενιζέλου – πάλιν ισχύουν τα περί αυτονόητης οργής του εγκαλουμένου…. – που έφερε στο προσκήνιο ακόμη και διώξεις για «εσχάτη προδοσία» στην επόμενη Βουλή, είχαμε την επιδεξιότατη αναδίπλωση του ιδίου (σε τηλεοπτική συνέντευξη ενώπιον ενός αποσβολωμένου Αντώνη Σρώϋτερ) με την επεξήγηση ότι δεν νοείται εδώ έσχατη προδοσία εις βάρος της χώρας (ούφ!), αλλά «σφετερισμός της ιδιότητας του κρατικού οργάνου προκειμένου να αλλοιωθούν οι θεσμοί του Κράτους δικαίου». Αυτά, άφησαν την Φώφη Γεννηματά στην ιδιότυπη θέση να διερωτάται τινος αρχηγεύει, στην ΚινΑλ ή την ΔηΣυμπ ή το ΠΑΣΟΚ, η ίδια.

Στην άτυπη Κορυφή των Βρυξελλών, εν τω μεταξύ, δεν φάνηκε είτε στις κυρίως εργασίες είτε στις πάντα πολύ πιο ουσιώδεις επιμέρους συνομιλίες – ιδίως Μέρκελ-Τσίπρα, με το Μακεδονικό στην πρώτη γραμμή αλλά τα ΕλληνοΤουρκικά και την υπόθεση ΑΟΖ Κύπρου πολύ πιο προβληματικά – να αντιμετωπίσθηκε η Ελλάδα, η χώρα και τα προβλήματά της, με εκείνο που τόσο βιτριολικά πήγε να τεθεί στην εσωτερική δημόσια συζήτηση ως «Πολονοποίηση». Δηλαδή ως τέτοια παραβίαση των Ευρωπαϊκών πλαισίων, κράτους δικαίου κοκ. ώστε μια χώρα να καταστεί παρίας της Ευρωπαϊκής οικογένειας. Αντιθέτως, όλοι έδειξαν να στρέφονται με ενδιαφέρον προς την Ελλάδα και τα προβλήματά της.

Ακούσαμε, λοιπόν, το δυσάρεστο «κλικ» της νάρκης. Που πατήθηκε. Αναμένεται η ζημία.

kontranews