Αν η Ελλάδα αναγνωρίσει τη γείτονα με το όνομα «Μακεδονία», αυτό δεν σημαίνει ότι απεμπολεί τα δικαιώματά της στην ιστορικο-πολιτιστική οντότητα της Μακεδονίας.
Γράφει ο Τ. Μίχας.
Η διαμάχη που συγκλονίζει για πολλοστή φορά την Ελλάδα σχετικά με το όνομα της γείτονος βασίζεται σε μεγάλο βαθμό σε μία παρεξήγηση: Στη λανθασμένη άποψη ότι η αναγνώριση εκ μέρους χώρας Α του ονόματος μιας χώρας Β σημαίνει κατ' ανάγκη αναγνώριση μιας πολιτικο-ιστορικής πραγματικότητας στην οποία το όνομα αναφέρεται. Αν, με άλλα λόγια, η Ελλάδα αναγνωρίσει τη γείτονα με το όνομα «Μακεδονία», αυτό στην ουσία σημαίνει ότι απεμπολεί τα δικαιώματά της στην ιστορικό-πολιτιστική οντότητα της Μακεδονίας.
Η άποψη αυτή είναι λάθος.
Η αναγνώριση εκ μέρους χώρας Α του ονόματος της χώρας Β ούτε κατά διάνοια σηματοδοτεί αναγνώριση μιας πολιτικο-ιστορικής οντότητας στην οποία αυτό το όνομα αναφέρεται. Η αναγνώριση απλά σημαίνει ότι το κράτος Α αναγνωρίζει κυριαρχικά δικαιώματα στην κυβέρνηση της χώρας Β, ένα εκ των οποίων είναι το δικαίωμα της ονοματοδοσίας της χώρας.
Αν, με άλλα λόγια, η Ελλάδα αναγνώριζε τη γείτονα με το όνομα «Μακεδονία», αυτό δεν σημαίνει ότι η «Μακεδονία» είναι η Μακεδονία. Σημαίνει απλά ότι αναγνωρίζει στην κυβέρνηση της γειτονικής χώρας το κυριαρχικό δικαίωμα της επιλογής του ονόματος της χώρας την οποία κυβερνά.
Το πόσο λίγη σχέση έχει το όνομα με κάποια πραγματικότητα στην οποία το όνομα υποτίθεται ότι αναφέρεται γίνεται προφανές από το ακόλουθο παράδειγμα:
H Eλλάδα αναγνωρίζει μία οντότητα που φέρει το όνομα «Λαϊκή Δημοκρατία της Κορέας». Όμως αυτό δεν σημαίνει κατ' ανάγκη ότι η Ελλάδα δέχεται ότι το όνομα αυτό αντανακλά ή αναφέρεται σε κάποια πραγματικότητα. Οποιοσδήποτε αξιωματούχος του ΥΠΕΞ αναμφίβολα θα επιβεβαιώσει ότι η «Λαϊκή Δημοκρατία της Κορέας» δεν είναι ούτε «Λαϊκή», ούτε «Δημοκρατία», αλλά ούτε και «Κορέα».
Αν το όνομα θα έπρεπε να αναφέρεται σε κάποια πραγματικότητα, τότε η Ελλάδα θα έπρεπε να ζητήσει από την οντότητα αυτή να αλλάξει το όνομά της σε «Οικογενειοκρατική Δικτατορία της Βόρειας Κορέας». Κάτι φυσικά το οποίο η ελληνική κυβέρνηση δεν έπραξε. Και πολύ σωστά. Διότι πολύ απλά αναγνώριση του ονόματος μιας χώρας είναι μια συμβατική φορμαλιστική πράξη και δεν συνεπάγεται επ' ουδενί λόγω την ύπαρξη μιας «πραγματικότητας» στην οποία αναφέρεται το όνομα.
Γι' αυτό τόσο οι πολέμιοι της ονομασίας «Μακεδονία» για τη γειτονική χώρα όσο και οι υποστηρικτές της στην ουσία αρθρώνουν όλη την επιχειρηματολογία τους σε τελείως λανθασμένες βάσεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου