του Αντώνη Δ. Παπαγιαννίδη
Είναι ενδιαφέρον να το σημειώσει κανείς: ακόμη και στην πλέον αρνητική προς την σημερινή Κυβέρνηση μερίδα του Τύπου – την σαφώς πλειοψηφική… – γίνεται ταχύτατα αισθητή μια βελτίωση του κλίματος στις συνεννοήσεις (πείτε τις διαπραγματεύσεις, πείτε τις πορεία της τρίτης αξιολόγησης του Μνημονίου-3) με τους «εταίρους». Προσοχή, εδώ: αναφερόμαστε στις συνεννοήσεις που ούτως ή άλλως αφορούν την Ελληνική οικονομία, δηλαδή την χώρα – ανεξαρτήτως αν σήμερα διεξάγονται από την Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, από τον Ευκλείδη Τσακαλώτο και τον Γιώργο Χουλιαράκη, άντε και την Έφη Αχτσιόγλου και τον Γιώργο Σταθάκη, ακόμη και με τον Γιάννη Στουρνάρα στο βάθος (λόγω τραπεζών, stress tests με ενσωματωμένη AQR κλπ.). Αυτό το τελευταίο συνήθως εκφευγει της προσοχής των περισσοτέρων. Και στο οπαδικό πολιτικό μας σύστημα. Και στον μαγικό κήπο των media.
Έτσι, λίγο-πολύ όλοι «είδαν» - και πολλοί κατέγραψαν – ότι ενώ η αριθμητική των κάπου 100 προαπαιτούμενων για να κλείσει η τρίτη αξιολόγηση (η έστω του 80%) καλά κρατεί, πάντως το θερμό μέτωπο της εκτέλεσης του Προϋπολογισμού 2017 και της οριστικοποίησης (χωρίς νέα μέτρα) εκείνου του 2018 δείχνει να μην αμφισβητείται από την Τρόϊκα/Κουαρτέτο. Ενώ ο ίδιος ο Κλάους Ρέγκλινγκ του ESM παρείχε εύσημα για τον ρυθμό αποπληρωμής των arrears/ληξιπρόθεσμων του Δημοσίου, την επόμενη ήδη της ελευθέρωσης των 800 εκατ. ευρώ της καθυστερούμενης από Σεπτέμβριο υποδόσης. Ακόμη πιο ενδιαφέρον, το ένα μετά το άλλο κλείνουν διάφορα μέτωπα όπως των κατωτάτων για τις συντάξεις χηρείας ή για την υπαγωγή των χρεών 20-50.000 ευρώ στον Εξωδικαστικό Μηχανισμό, ή ακόμη-ακόμη και την διάσωση (στο παρά 5΄) του ΕΔΟΕΑΠ των δημοσιογράφων. Ενώ και η – θεωρούμενη ιδιαίτερα επίφοβη στα εργασιακά – υπόθεση της απαρτίας+πλειοψηφίας για την κήρυξη απεργίας δείχνει να ολισθαίνει χωρίς μεγάλους κραδασμούς…
…Οπότε η φήμη για νέα φθινοπωρινή έξοδο του ΟΔΔΗΧ στις αγορές, αυτήν την μορφή με swap μιας ντουζίνας ομολόγων με ενοποίηση σε συνολικά μεγαλύτερη αξία που (α) θα δημιουργήσουν νέο stock/μαξιλαράκι για το 2018 και (β) θα «χτίσουν» καμπύλη επιτοκίων για το Ελληνικό χαρτί, δεν φαίνεται εκτός πιθανού.
Πηγαίνοντας όμως και λίγο παραέξω: σύμφωνα με τον πάντα άξιο προσοχής Spiegel, η απειλή της περιέλευσης στους ακραίους του FDP/των Φιλελευθέρων του Κριστιαν Λιντνερ του χαρτοφυλακίου των Οικονομικών στην υπό σχηματισμό Γερμανική Κυβέρνηση (πράγμα που θα μας έκανε, σύμφωνα με πολλούς, να ανακράξουμε «αχ μεγάλε Σώϋμπλε, που σε χάσαμε!») αρχίζει κι αυτή να θολώνει. Πώς; Με το ενδεχόμενο «σπάσιμο» του κρίσιμου αυτού χαρτοφυλακίου στα δυο. Με ένα τμήμα που θα αφορά φόρους και δαπάνες, δηλαδή τα ΓερμανοΓερμανικά, διαθέσιμο στους FDP έστω και με Αντικαγκελλαρία σ’ αυτούς. με το άλλο όμως, που θα αφορά τις σχέσεις με την ΕΕ/την επαναδιαμόρφωση της Ευρωζώνης κοκ, να πηγαίνει είτε στο Υπουργείο Οικονομίας (άρα σε άνθρωπο της Μέρκελ) είτε στο Υπουργείο Εξωτερικών. Αν λοιπόν υποτεθεί ότι το «Ελληνικό ζήτημα» είναι παρακολούθημα αυτού του δεύτερου πακέτου… την ξαναγλυτώνουμε!
Όμως… όταν ακριβώς τα πράγματα δείχνουν να βελτιώνονται, τότε καλό είναι να προσέχει κανείς. Τι θα πει αυτό, εν προκειμένω; Αν μη τι άλλο ότι, άμα φανεί τώρα ότι τα πράγματα «ρολάρουν ικανοποιητικά για την Ελλάδα» , τότε το διαπραγματευτικό αίτημα για σοβαρή/credible, αξιόπιστη συζήτηση περί ελάφρυνσης του Ελληνικού χρέους κινδυνεύει να πάει πίσω. Ο,τι κι αν λέει ο Ουάσιγκτων! Ή η λογική. Και τούτο, την στιγμή που και τα επιτόκια αρχίζουν να φουρφουρίζουν, ενδεχομένως. Ενώ το ζήτημα των Ελληνικών τραπεζών μόνον τελειωμένο δεν είναι.
kontranews
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου