του Αντώνη Δ. Παπαγιαννίδη
Ο Γιώργος Κύρτσος είναι από τα αξιολογότερα στελέχη που διαθέτει η Αξιωματική Αντιπολίτευση, δηλαδή η Νέα Δημοκρατία του (σήμερα) Κυριάκου Μητσοτάκη. Για να είμαστε πιο ειλικρινείς, ο Γιώργος Κύρτσος είναι από τα λιγοστά αξιόλογα στελέχη που διαθέτει σήμερα η ΝΔ σε προοπτική άσκησης της εξουσίας (όπως επιμένουν, έστω και «ταβανώνοντας» επ’ εσχάτων, οι δημοσκοπήσεις): με πολιτική πείρα • με δημοσιογραφικό/καθοδηγητικό φόντο• με αμεσότητα λόγου• με εξωστρέφεια (όχι μόνον όχι τόσο λόγω ΕυρωΚοινοβουλίου) και με προσγειωμένη λογική.
Όταν λοιπόν , προσερχόμενος στο αντιπολιτευτικό και μηντιακό πανηγύρι κατακραυγής εναντίον της ανακοίνωσης για αναβάθμιση των F-16 στα πλαίσια του ταξιδιού Τσίπρα στις ΗΠΑ (η μηντιακή κατακραυγή, δε, ήταν πολύ πιο ζωηρή από την κυρίως πολιτική, Ν.Δ. και ΔηΣυμπ και Ποταμίσια...) επέλεξε να εγκαλέσει με ερώτησή του ενώπιον του ΕυρωΚοινοβουλίου την Ευρωπαϊκή Επιτροπή για το ότι δέχεται «να παρακολουθεί σιωπηλή την κλιμάκωση της υπερχρέωσης του Ελληνικού Δημοσίου σε επίπεδο δισεκατομμυρίων, μέσω εξοπλιστικών προγραμμάτων προς όφελος της Αμερικανικής βιομηχανίας και εις βάρος των Ελλήνων και Ευρωπαίων (ώπα!) φορολογούμενων», αρκετά φρύδια σηκώθηκαν.
Άλλωστε αυτό, το εύκολο επιχείρημα κάθε γνήσιου αντιπολεμικού/αντιεξοπλιστικού αριστερού - που θεωρεί ότι η φιλία των λαών, η επίκληση του διεθνούς δικαίου, η διπλωματική δράση κοκ επαρκεί για την άμυνα του Αιγαίου απέναντι στους Τουρκικούς υπερεξοπλισμούς - ή πάλιν η επανερχόμενη ονειροφαντασία περί «έξυπνων όπλων» ή «Ισραηλινού υποδείγματος» άμυνας - χωρίς βέβαια την δραματική στράτευση των Ισραηλινών, χωρίς και την απογείωση των υπερφιλελεύθερων startups στον χώρο της άμυνάς τους! - το είχε ανακινήσει και η αρχική επίσημη θέση της Ν.Δ. («το μόνο που πέτυχε ο Τσίπρας ήταν η κοστοβόρα συμφωνία για τα F-16») την πρώτη μέρα, αλλά η ΔηΣυμπ («με άδεια χέρια επιστρέφει ο Τσίπρας από τις ΗΠΑ: πήρε ανέξοδα καλά λόγια και υπέγραψε γραμμάτια 2,4 δις ευρώ») καταγγέλλοντας για αναποτελεσματική διπλωματία στα πλαίσια της επίσκεψης σε ΗΠΑ.
Όμως, να, πρυτάνευσαν ψυχραιμότερες απόψεις ως φαίνεται – υποδειγματικά διορθωτικός ο Βασ. Κικίλιας ως κλαδάρχης Αμύνης («η αναβάθμιση των F-16 είναι επιβεβλημένη») αλλά και ο Αμερικανός πρέσβυς G. Pyatt στην Μάρα Ζαχαρέα («η τιμή έχει σχέση με το τι θα αγοράσει η Ελλάδα»), ου μην και ο Horst Seibert/εκπρόσωπος Μέρκελ («η Γερμανική Κυβέρνηση δεν έχει τίποτε να σχολιάσει σε ό,τι αφορά το πώς η Ελληνική Κυβέρνηση λαμβάνει αποφάσεις αμυντικής πολιτικής»).
Έτσι, λοιπόν ήρθε από «αρμόδιες κομματικές πηγές» της Ν.Δ. η υπέροχη δήλωση «η Ν.Δ. τις τελευταίες μέρες ήταν σαφής και συγκεκριμένη για την αναβάθμιση. Οποιαδήποτε άλλη τοποθέτηση απηχεί αποκλειστικά προσωπικές απόψεις και με κανέναν τρόπο δεν εκφράζει το κόμμα». Μετά απ’ όλα αυτά αναμενόμενη, ή μάλλον αυτονόητη, ήταν η δήλωση του Γιώργου Κύρτσου ότι ευθυγραμμίζεται και καλύπτεται απολύτως από την θέση του κόμματος. Πάντα στην πολιτική υπάρχει και το αύριο...
Το πρόβλημα είναι ότι η θέση αυτή είναι απόλυτα σωστή όπως απολυτά σωστή ή πάντως αποδοτική - τακτικά - ήταν και η επιλογή του να στηθεί αγκιτάτσια στο ΕυρωΚοινοβούλιο για το θέμα των F-16. Μόνο που αν η σημερινή Αξιωματική Αντιπολίτευση ενδιαφέρεται για το ενδεχόμενο άσκησης διακυβέρνησης ή έστω συμμετοχής της σε διακυβέρνηση, μάλιστα δε σ’ ένα μέλλον πολιτικά ενδιαφέρον, θα ήταν χρήσιμο να έχει ξεκαθαρισμένο ποιο από τα δυο σωστά και πολιτικά αποδοτικά είναι το κυρίαρχο στην σκέψη της. Όχι;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου