Περιμένοντας (συνηθίζοντας) τους βαρβάρους…*

Το Ποντίκι

του Δημήτρη Μηλάκα

(Και τώρα τι θα γένουμε χωρίς Σόιμπλε; Ο υπουργός αυτός ήσαν μια κάποια λύσις)

- Τι περιμένουμε στην αγορά συναθροισμένοι;

- Είναι οι βάρβαροι (τα τεχνικά κλιμάκια των θεσμών) να φθάσουν σήμερα.

- Γιατί μέσα στην Σύγκλητο μια τέτοια απραξία;

 Τι κάθοντ’ οι Συγκλητικοί και δεν νομοθετούνε;

- Γιατί οι βάρβαροι θα φθάσουν σήμερα.

 Τι νόμους πια θα κάμουν οι Συγκλητικοί (τα έχουν υπογράψει όλα);

 - Οι βάρβαροι σαν έλθουν θα νομοθετήσουν (και τα υπόλοιπα).

- Γιατί ο αυτοκράτωρ μας τόσο πρωί σηκώθη,

 και κάθεται στης πόλεως την πιο μεγάλη πύλη

 στον θρόνο επάνω, επίσημος, φορώντας την κορώνα;

 - Γιατί οι βάρβαροι θα φθάσουν σήμερα.

 Κι ο αυτοκράτωρ περιμένει να δεχθεί

 τον αρχηγό τους. Μάλιστα ετοίμασε

 για να τον δώσει μια περγαμηνή. Εκεί

 τον έγραψε τίτλους πολλούς κι ονόματα.

(Γιατί ο αυτοκράτωρ έμαθε

πως για να είναι αυτοκράτωρ

πρέπει να ξέρει πώς να ξεσκονίζει τους βαρβάρους).

- Γιατί οι δυο μας ύπατοι κ’ οι πραίτορες εβγήκαν

 σήμερα με τες κόκκινες, τες κεντημένες τόγες·

 γιατί βραχιόλια φόρεσαν με τόσους αμεθύστους,

 και δαχτυλίδια με λαμπρά, γυαλιστερά σμαράγδια·

 γιατί να πιάσουν σήμερα πολύτιμα μπαστούνια

 μ’ ασήμια και μαλάματα έκτακτα σκαλιγμένα;

 - Γιατί οι βάρβαροι θα φθάσουν σήμερα·

 και τέτοια πράγματα θαμπώνουν τους βαρβάρους

(έτσι νομίζουν, οι ύπατοι και οι πραίτορες).

- Γιατί κ’ οι άξιοι ρήτορες δεν έρχονται σαν πάντα

 να βγάλουνε τους λόγους τους, να πούνε τα δικά τους;

 - Γιατί οι βάρβαροι θα φθάσουν σήμερα·

 κι αυτοί βαρυούντ’ ευφράδειες και δημηγορίες

(και μάλλον σιχαίνονται τις γλίτσες).

- Γιατί ν’ αρχίσει μονομιάς αυτή η ανησυχία

 κ’ η σύγχυσις. Τα πρόσωπα τι σοβαρά που εγίναν.

 Γιατί αδειάζουν γρήγορα οι δρόμοι κ’ η πλατέες,

 κι όλοι γυρνούν στα σπίτια τους πολύ συλλογισμένοι;

- Γιατί ενύχτωσε κ’ οι βάρβαροι δεν ήλθαν.

 Και μερικοί έφθασαν απ’ τα σύνορα,

 και είπανε πως βάρβαροι πια δεν υπάρχουν.

(Άλλοι πάλι λένε πως οι βάρβαροι εδώ είναι, ποτέ δε φύγαν).

- Και τώρα τι θα γένουμε χωρίς βαρβάρους.

 Οι άνθρωποι αυτοί ήσαν μια κάποια λύσις...

ΥΓ.: Κοίτα να δεις «ατυχία»… Εκεί που όλα πήγαιναν καλά, βελτιώνονταν οι δείκτες, ερχόταν η ανάπτυξη και ήμασταν έτοιμοι να βγούμε από τα μνημόνια και την εποπτεία, ήρθαν τα πάνω κάτω με το αποτέλεσμα των εκλογών στη Γερμανία, έφυγε και ο Σόιμπλε…

(Ας μας συγχωρήσει ο Κ. Π. Καβάφης)

* Δημοσιεύτηκε στο ΠΟΝΤΙΚΙ, τεύχος 1988 στις 28-09-2017