του Γιώργου Αναστασίου
Διχασμένο το δυτικό στρατόπεδο παρά την επιφανειακή σύμπνοια
Χθες οι υπουργοί Οικονομικών του G7, που περιλαμβάνει τις σημαντικότερες δυνάμεις του δυτικού στρατοπέδου (ΗΠΑ, Καναδάς, Βρετανία, Γερμανία, Γαλλία, Ιταλία και Ιαπωνία) αποφάσισαν να ασκήσουν «μέγιστη οικονομική πίεση στη Βόρεια Κορέα, αποκόπτοντας την πηγή εσόδων της από το εξωτερικό ώστε να πάψει την παραβίαση των αρχών του διεθνούς οικονομικού συστήματος». Μένει να μας εξηγήσουν ποιες αρχές ποιου διεθνούς οικονομικού(!) συστήματος παραβιάζει η Πιονγκ Γιανγκ, και πώς, αλλά αυτό είναι δευτερεύον. Το πιο ενδιαφέρον είναι ότι, πέρα από τις κυρώσεις και κόντρα κυρώσεις, η λεγόμενη διεθνής κοινότητα συμφωνεί μόνο στο ότι… διαφωνεί για το πώς πρέπει να αντιμετωπιστεί ο «βορειοκορεατικός κίνδυνος».
Κι αν η ασυμφωνία αφορούσε γενικά τη λεγόμενη διεθνή κοινότητα, θα ήταν λογικό – δεδομένου ότι Ρωσία και Κίνα δεν έχουν ακριβώς τα ίδια συμφέροντα, άρα ούτε και την ίδια στάση, με τη Δύση. Το ζήτημα είναι ότι η διάσταση απόψεων φτάνει και στο εσωτερικό της κυβέρνησης Τραμπ. Όταν την περασμένη εβδομάδα ο Αμερικανός ΥΠΕΞ Ρεξ Τίλερσον αποκάλυψε δημόσια ότι διατηρεί «δύο-τρία κανάλια απευθείας επικοινωνίας με τη βορειοκορεατική ηγεσία», μάλλον στον Τραμπ παρά σε οποιονδήποτε άλλον έστελνε μήνυμα. Το οποίο έλαβε ο πανταχόθεν αμφισβητούμενος πρόεδρος των ΗΠΑ, και απάντησε πολύ ευγενικά, μέσω… τουίτερ: «Είπα στον Ρεξ Τίλερσον, τον θαυμάσιο ΥΠΕΞ μας, ότι χάνει το χρόνο του προσπαθώντας να διαπραγματευθεί με τον Μικρό Πυραυλάνθρωπο».
Ενδοαμερικανικό πινγκ πονγκ
Ο πρώτος που σχολίασε αυτά τα… συντροφικά μαχαιρώματα ήταν ο Ρώσος ΥΠΕΞ Σεργκέι Λαβρόφ, που παρομοίασε για άλλη μια φορά τη συμπεριφορά του Τραμπ με αυτήν ενός σκανταλιάρικου παιδιού σε νηπιαγωγείο. Μετά μίλησε και ο «θαυμάσιος ΥΠΕΞ» των ΗΠΑ, που με… βρετανικό φλέγμα δήλωσε ότι «η κατάσταση έχει μια κάποια ένταση, και θα ήταν καλό να ηρεμήσουν όλοι». Τη σκυτάλη πήρε ο στρατηγός Μαρκ Μίλεϊ, επικεφαλής του Γενικού Επιτελείου των ΗΠΑ, λέγοντας: «Δεν υπάρχουν καλές, εύκολες κι άνευ ρίσκου επιλογές στο κορεατικό ζήτημα. Πρόκειται για μία εξαιρετικά επικίνδυνη κατάσταση. Κανένας δεν πρέπει να το υποβαθμίζει αυτό». Μετά έριξε τις βολές του και ο έτερος άσπονδος φίλος του Τραμπ, ο υπουργός Άμυνας Τζέιμς Μάτις: «Το σωστό για την ώρα είναι μία διπλωματικά προσανατολισμένη προσπάθεια».
Είναι πολύ πιθανό ο Κιμ Γιονγκ-ουν, παρακολουθώντας όλο αυτό το συναρπαστικό ενδοαμερικανικό πινγκ πονγκ, να έχει ενθουσιαστεί. Δεν είναι και λίγο μια μικρή χώρα να προκαλεί τέτοιου είδους ντέρμπι στο εσωτερικό της υπερδύναμης! Στην πραγματικότητα βέβαια όλα αυτά δείχνουν τη βαθιά απόκλιση απόψεων εντός των ΗΠΑ και της Δύσης όχι μόνο στο ζήτημα της Βόρειας Κορέας αλλά… στα πάντα – από τον έτερο «σατανά», το Ιράν, ως τους «κανόνες» της παγκοσμιοποίησης, την ηγεσία της οποίας εγκαταλείπει η Ουάσιγκτον στα χέρια της Μέρκελ ή/και του Κινέζου προέδρου Σι Τζινπίνγκ. Ούτε καν η εντυπωσιακή χρηματιστηριακή άνοιξη του πλέον θανατηφόρου «επιχειρηματικού κλάδου» των ΗΠΑ δεν μοιάζει ικανή να καθησυχάσει τον εμφύλιο: πράγματι, χάρη στην πολεμοχαρή ρητορική του Τραμπ, αλλά και την απόφασή του για σημαντική αύξηση των «αμυντικών» δαπανών, οι μετοχές της βορειοαμερικανικής πολεμικής βιομηχανίας έχουν εκτοξευθεί κατά 30% μέσα στο τελευταίο εξάμηνο!
Αντιδράσεις και από τους Νοτιοκορεάτες
Αυτοί πάντως που ανησυχούν περισσότερο από κάθε άλλον είναι, εύλογα, οι κάτοικοι της Νότιας Κορέας. Η ανησυχία δεν εκφράζεται μονάχα με τις συνεχείς μαζικές διαδηλώσεις ενάντια στη γραμμή του Τραμπ και στην ετσιθελική εγκατάσταση στη Νότια Κορέα του «αντιπυραυλικού» συστήματος THAAD από τις ΗΠΑ – κίνηση που έχει προκαλέσει ισχυρές αντιδράσεις από πλευράς του Πεκίνου, αλλά και της Μόσχας. Ο ίδιος ο πρόσφατα εκλεγείς Νοτιοκορεάτης πρόεδρος Μουν Τζάε-ιν δεν χάνει ευκαιρία να τονίσει, εκφράζοντας τη μεγάλη πλειοψηφία των πολιτών του, ότι επιθυμεί μια ειρηνική διευθέτηση της κορεατικής κρίσης. Και ταυτόχρονα επιτρέπει σε άμεσους συνεργάτες του, όπως ο σύμβουλος ασφαλείας της νοτιοκορεατικής προεδρίας Μουν Γιουνγκ-ιν, να μιλούν πολύ πιο ανοιχτά: «Αναρωτιόμαστε, μέχρι ποιου σημείου είναι επιτρεπτό να υποκύπτουμε στην αμερικανική πολιτική, όπως αυτή έχει διαμορφωθεί από τότε που ανέλαβε τα καθήκοντά του ο πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ;», είπε πρόσφατα ο σύμβουλος ασφαλείας. Και, για να μην υπάρχουν παρανοήσεις, κατέστησε σαφές πόσο βαθιά πάει αυτή η… απορία: «Ο πόλεμος πρέπει να αποτραπεί πάση θυσία – ακόμη κι αν αυτό σημαίνει ότι θα χαλάσει η παραδοσιακή και μακρά συμμαχία μεταξύ της Νότιας Κορέας και των ΗΠΑ»!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου