Πώς (αληθινά) σχηματίζεται μια Γερμανική Κυβέρνηση

του Αντώνη Δ. Παπαγιαννίδη

Ευτυχώς σιγά-σιγά έχει συνειδητοποιηθεί και στον εσωστρεφή πολιτικό μας κόσμο (ίσως και στον ακόμη κλειστότερο, ορισμένες φορές, μηντιακό) ότι ο σχηματισμός Κυβέρνησης μετά την ολοκλήρωση των χθεσινών Γερμανικών εκλογών δεν θα είναι ευθύγραμμη υπόθεση. Ότι η συνεχιζόμενη παράδοση Κυβερνήσεων σ=Συνασπισμού υποχρεώνει σε διαπραγματεύσεις μεταξύ των κομμάτων που θα θελήσουν/προθυμοποιηθούν/αντέξουν να συμμετάσχουν. Το «αντέξουν» αφορά στην συγκεκριμένη συγκυρία π.χ. τους Σοσιαλδημοκράτες/SPD, που μετά από τρεις φορές συμμετοχή σε Μεγάλο Συνασπισμό με την Χριστιανοδημοκρατία/CDU-CSU έχουν μόνο «πληρώσει» σε φθορά. Το «προθυμοποιηθούν» αφορά τους μικρότερους εταίρους (ενός εναλλακτικού Μικρού Συνασπισμού, τώρα όπως των Φιλελευθέρων/FDP

. Που – κι αυτό έχει συνειδητοποιηθεί σ’ εμάς πλέον – δεν θα συμμετάσχουν με «Ελληνικό τρόπο» δηλαδή «συμφωνούμε και φύγαμε για εξουσία!!». Αλλά θα συντάξουν μετά από διεξοδικές ενδοκομματικές και διακομματικές διεργασίες ένα κοινό πρόγραμμα διακυβέρνησης. ένα πρόγραμμα που θα καλύπτει όλα τα μεγάλα αναμενόμενα ζητήματα της διακυβέρνησης. ένα πρόγραμμα που θα καλύπτει (ή θα επιχειρεί να καλύψει) το σύνολο της 4ετίας. ένα πρόγραμμα, ακόμη, που θα έχει μέσα του και διαδικασίες προσαρμογής στις ενδεχόμενες ανατροπές.

Σ’ αυτήν την διαπραγμάτευση, που παίρνει η έκβασή της την μορφή ενός δομημένου κειμένου εκατόν-τόσων σελίδων, ισορροπούν οι κεντρικές απόψεις των κομμάτων του Συνασπισμού, αλλά και δίνεται η ευκαιρία να «φιλοξενηθούν» οι ιδιαίτερες προτεραιότητες του καθενός. Σε μιαν Κυβέρνηση CDU/FDP, για παράδειγμα, θα υπάρξουν ασφαλώς διατυπώσεις για το Μεταναστευτικό/Προσφυγικό ή για την Ευρωπαϊκή μετεξέλιξη ή για την χρηματοδότηση των υποδομών – όμως ζητήματα όπως οι «διαιωνιζόμενες επιδοτήσεις στα πλαίσια της ΕΕ που θα πρέπει να τερματισθούν» ή «η πώληση των συμμετοχών του Δημοσίου στην τηλεφωνία» ή «η διαχείριση της ενέργειας με όρους αγοράς» που αφορούν τους Φιλελεύθερους θα βρουν τρόπο να αναφερθούν. (Φυσικά, ανάλογα ισχύουν ακόμη περισσότερο, άμα υπάρξει Μεγάλος Συνασπισμός με SPD). Εκεί κάπου θα πρέπει να αναμένεται αναφορά – άμεση ή μέσω γενικότερων διατυπώσεων – στον χειρισμό της «Ελληνικής υπόθεσης»…

Να θυμίσουμε ότι , σε προηγούμενες περιπτώσεις, η επιτυγχανόμενη συμφωνία μεταξύ των κομμάτων έχει τεθεί σε επικύρωση με εσωκομματικό δημοψήφισμα. Ενώ η διαχρονική τήρηση των όρων της παρακολουθείται – υπό το άγρυπνο μάτι των ΜΜΕ, άλλωστε! – με εσωκομματικούς μηχανισμούς. Χαλαρότερα από τους «μεγάλους» συμμετέχοντες, την CDU εν προκειμένω (σημειωτέον ότι το «αδελφό κόμμα» της, η Βαυαρικής βάσης CSU, έχει τις δικές του προτεραιότητες), πιο αυστηρά από τους μικρότερους.

Φυσικά, ενόσω η διαπραγμάτευση για την διαμόρφωση Κυβέρνησης Συνασπισμού διαρκεί, ακόμη και επί μήνες – και ένα ενδεχόμενο εγχείρημα τριπλού Συνασπισμού θα εντείνει τις δυσχέρειες εξισορρόπησης θέσεων – η πολιτική πραγματικότητα, η διαχείριση των διεθνών εξελίξεων κλπ. υποχρεώνει σε προσαρμογές. (Εδώ, οι εξελίξεις των Ευρωπαϊκών θα παίξουν ρόλο. «Τα δικά μας» , εφόσον αρχίσουν να κινούνται π.χ. στα πλαίσια της τρίτης αξιολόγησης, ομοίως).

Ένα τελευταίο σημείο: μιλώντας πριν μήνες με εκπροσώπους των Die Linke, των ριζοσπαστών της Αριστεράς (ριζοσπαστών με Γερμανικούς όρους, βέβαια…), τότε που ακόμη συζητιόταν συνασπισμός Rot-Rot-Gruen με Σοσιαλδημοκράτες-Αριστερά- Πρασίνους προτού καταρρεύσουν τα ποσοστά της SPD, μας τόνιζαν πόση σημασία κατά την συζήτηση Συνασπισμού έχουν πέρα από τις ιδεολογικές και προγραμματικές θέσεις, οι σχέσεις εμπιστοσύνης μεταξύ των κοινοβουλευτικών στελεχών που θα κάνουν την διαπραγμάτευση. Μεταφέραμε την συζήτηση, μετά από καιρό, σε στέλεχος της CDU που βρέθηκε στην Αθήνα. Και επιβεβαίωνε αυτήν την άποψη. «Μπλεγμένα πράγματα», που λένε.

kontranews