Η επιστροφή του πρωσικού εφιάλτη

analyst

του Αλέξη Ζσκυνθινού

Θα μπορούσε να ισχυρισθεί κανείς πως δεν συνέβη τίποτα στις γερμανικές εκλογές. Η κυρία Merkel θα παραμείνει καγκελάριος, θα σχηματιστεί μία κυβέρνηση συνασπισμού με τους ελεύθερους δημοκράτες και τους πρασίνους, όλα θα παραμείνουν ήσυχα και θα επικρατήσει η λογική. Οι σοσιαλιστές θα επιλέξουν να είναι αντιπολίτευση για να αποφύγουν την περαιτέρω συρρίκνωση τους, ενώ δεν είναι τόσο αρνητική η είσοδος των ακροδεξιών στη Βουλή (AfD), παρά το ότι θα υπερβούν ίσως το 13%. Άλλωστε σε όλες τις χώρες έχουν επιτυχία τα εθνικιστικά λαϊκιστικά κόμματα, οπότε γιατί να αποτελεί εξαίρεση η Γερμανία;

Δυστυχώς όμως, τα πράγματα δεν είναι έτσι, επειδή το AfD δεν είναι ένα φυσιολογικό λαϊκιστικό κόμμα – ούτε η Γερμανία μία φυσιολογική χώρα, με δεδομένη την οικονομική κυριαρχία της στην Ευρώπη και το σκοτεινό ναζιστικό παρελθόν της. Στο AfD, ακόμη και στην ηγετική του ομάδα ευρίσκονται άνθρωποι, οι οποίοι διακρίνονται για τις ακροδεξιές, εξτρεμιστικές τους θέσεις. Στελέχη που θεωρούν το Χίτλερ έναν μεγάλο ηγέτη, που νοσταλγούν τις πολεμικές επιθέσεις της Βέρμαχτ και που πιστεύουν πως το Ολοκαύτωμα δεν ήταν τόσο σημαντικό. Αυτά τα άτομα θα συμμετέχουν σύντομα στη γερμανική Βουλή – επηρεάζοντας σε μεγάλο βαθμό τις αποφάσεις της.

Πρόκειται για το αληθινό πρόσωπο της Γερμανίας που μέχρι να ενωθεί, καθώς επίσης να αναδειχθεί στην κυρίαρχη δύναμη της Ευρώπης, παρέμενε κρυφό στο παρασκήνιο; Ίσως. Είτε είναι όμως έτσι, είτε όχι, η Γερμανία δεν δικαιούται από την ιστορία της, η οποία μοιάζει περισσότερο με ποινικό μητρώο, να έχει στη Βουλή ένα ακροδεξιό, ρατσιστικό και ναζιστικό κόμμα, όπως άλλα κράτη. Ένα τέτοιο κόμμα αποτελεί απειλή για την Ευρώπη, ενώ είναι επικίνδυνο για τη Δημοκρατία στη χώρα. Πρόκειται για την επιστροφή του πρωσικού εφιάλτη, ο οποίος δεν είναι ότι καλύτερο για τη σημερινή Ευρώπη.

Ο βασικός υπεύθυνος πάντως για την εξέλιξη αυτή είναι αναμφίβολα η πολιτική της καγκελαρίου – η οποία ενεθάρρυνε την τερατογένεση που προέκυψε από τις εκλογές. Αυτή δημιούργησε μία θέση στα δεξιά του κόμματος της, ενώ αυτή έσκαψε το λάκκο των σοσιαλδημοκρατών, αδιαφορώντας συστηματικά για τις δικές τους θέσεις. Αυτή και ο υπουργός οικονομικών της ευθύνονται για την εκλογική τραγωδία – η οποία ελπίζουμε να μην οδηγήσει σε ένα ευρωπαϊκό ολοκαύτωμα,  αν και όλα δείχνουν πως είναι πολύ πιθανόν να συμβεί.