taxheaven
→ Είναι υπόχρεοι ασφάλισης στον ΕΦΚΑ και οι επικαρπωτές αλλά και οι ψιλοί κύριοι εταιρικών μεριδίων ή μετοχών με παράλληλη συμμετοχή στο Δ.Σ..
Κυριότητα (πλήρης) είναι το εμπράγματο δικαίωμα επί ακινήτου ή κινητού πράγματος που ο κύριος αυτού, έχοντας τη φυσική εξουσία επ’ αυτού (νομή και κατοχή) δύναται να το διαθέτει (μεταβιβάζει) ή εκμεταλλεύεται. Το εμπράγματο δικαίωμα της χρήσης και εκμετάλλευσης του πράγματος χωρίς κτήση της πλήρους κυριότητας, ονομάζεται κατά τη νομική ορολογία «επικαρπία». Εάν κύριος μεταβιβάσει την επικαρπία σε τρίτο, του μένει η ψιλή κυριότητα.
Σύμφωνα με την υπ’αριθμ.15/26-2-2010 εγκύκλιο του ΟΑΕΕ αναφέρεται ότι τόσο ο επικαρπωτής, όσο και ο ψιλός κύριος κεφαλαίου επιχείρησης, συμμετέχουν σε αυτό με διαφορετικές ιδιότητες και ως εκ τούτου είναι ασφαλιστέοι. Επιπλέον, σύμφωνα με τον ισχύοντα νόμο 4387/2016 άρθρο 39 παρ.7 περί ασφάλισης, δεν γίνεται κάποια ειδική αναφορά σε πλήρη κυριότητα επί εταιρικής συμμετοχής προκειμένου να είναι υποχρεωτική η ασφάλιση. Συνεπώς, τεκμαίρεται πως εξακολουθεί και με τον νόμο 4387/2016 να είναι υποχρεωτική η ασφάλιση τόσο του επικαρπωτή όσο και του ψιλού κυρίου μετοχών ή εταιρικών μεριδίων που είναι ασφαλιστέοι σύμφωνα με τις διατάξεις αυτές.
→ Η νέα απόφαση της Α.Α.Δ.Ε. για το ζήτημα της παραγραφής των ελεγχόμενων χρήσεων στη φορολογία εισοδήματος και Κ.Β.Σ.
Εμμέσως πλην σαφώς, η απόφαση ΔΕΛ Β 1136035 ΕΞ 2017/15.9.2017 της Α.Α.Δ.Ε. αποδέχεται πως η δυνατότητα ελέγχου φορολογικών δηλώσεων έως και τη χρήση 2005 είναι παραγεγραμμένη. Εξαίρεση αποτελεί η μη υποβολή δήλωσης φόρου εισοδήματος, η οποία παραγράφεται στην 15ετία.
Για τις ελεγχόμενες χρήσεις 2006 έως και 2010, φορολογικός έλεγχος μπορεί να πραγματοποιείται μόνο με την ύπαρξη συμπληρωματικών στοιχείων (θυμίζουμε πως εκκρεμεί η έκδοση της απόφασης του ΣτΕ η οποία θα αποφανθεί για το αν οι καταθέσεις εξωτερικού αποτελούν συμπληρωματικά στοιχεία για τις φορολογικές αρχές ή όχι).
Τέλος, με βάση τα ανωτέρω, οι έλεγχοι που αφορούν χρήσεις από το 2011 και εντεύθεν, και οι οποίοι σε κάθε περίπτωση δεν έχουν παραγραφεί, θα εντατικοποιηθούν.
→ Εκπίπτει ως δαπάνη ατομικής επιχείρησης η αγορά ή το leasing ΙΧ;
Το άρθρο 22 του ν.4172/2013 ορίζει ποιες δαπάνες εκπίπτουν από τα ακαθάριστα έσοδα μιας επιχείρησης. Απαραίτητο είναι οι δαπάνες να πραγματοποιούνται προς το συμφέρον της επιχείρησης και να αντιστοιχούν σε πραγματική συναλλαγή. Οι ανάγκες μετακίνησης μιας ατομικής επιχείρησης για τους σκοπούς της επιχειρηματικής της δραστηριότητας αποτελούν δαπάνες που εκπίπτουν. Επίσης, τα έξοδα μεταφοράς δεν υπάγονται στο άρθρο 23 του ν.4172/2013 το οποίο ορίζει ποιες δαπάνες είναι εν γένει μη εκπιπτόμενες.
Άρα, εφόσον η δαπάνη που σχετίζεται με την μεταφορά καταβλήθηκε τμηματικά ή ολικά με τη χρήση τραπεζικού μέσου πληρωμής, εφόσον το ύψος των εν λόγω δαπανών υπερβαίνει τα 500 ευρώ ανά συναλλαγή, και εφόσον έχουν εκδοθεί τα νόμιμα παραστατικά, τότε η δαπάνη αυτή εκπίπτει.
Επειδή όμως σε περίπτωση φορολογικού ελέγχου, πιθανόν μέρος της δαπάνης να απορριφθεί ως προσωπική του επιχειρηματία, πρέπει να συσχετίζονται οι δαπάνες αυτές με τις προσωπικές του ανάγκες και να εκπίπτει ένα μέρος αυτών (π.χ. με σύνταξη κατάστασης εξόδων ανά χρονικό διάστημα ή ανά χρήση).
Όσον αφορά τον Φ.Π.Α., αυτός δεν εκπίπτει από τον φόρο εκροών της αντίστοιχης περιόδου. Σύμφωνα με τις διατάξεις της περ. δ και ε της παρ. 4, του άρθρου 30, ο ΦΠΑ που επιβαρύνει έξοδα μετακίνησης για το προσωπικό ή τους εκπροσώπους της επιχείρησης, καθώς και οι δαπάνες καυσίμων, επισκευής, συντήρησης, μίσθωσης και κυκλοφορίας γενικά των επιβατικών αυτοκινήτων ιδιωτικής χρήσης μέχρι εννέα (9) θέσεων, δεν εκπίπτει. Το ίδιο ισχύει και για την μηνιαία δόση ΦΠΑ που επιβάλλεται στο leasing.
→ Δεν θα «κουρεύονται» τα χρέη οφειλετών αν υπάρχει περιουσία
Σε παρόμοια λογική με τον νόμο Κατσέλη φαίνεται πως κινείται ο νόμος 4469/2017 για τον εξωδικαστικό μηχανισμό ρύθμισης οφειλών, τουλάχιστον όσον αφορά τις μικρές επιχειρήσεις. Σύμφωνα με πληροφορίες, τα τεχνικά κλιμάκια των θεσμών, με εκπροσώπους των τραπεζών και της ΑΑΔΕ συμφώνησαν πως για να πραγματοποιηθεί κούρεμα σε κύρια οφειλή (κεφάλαιο οφειλής) θα πρέπει να μην υφίστανται περιουσιακά στοιχεία. Σε αυτά δεν συνυπολογίζονται η κύρια κατοικία και τα παραγωγικά ακίνητο (επαγγελματικά χρησιμοποιούμενα ακίνητα). Όσον αφορά τις επιχειρήσεις μικροοφειλέτες (20.000 έως και 50.000 ευρώ οφειλής) αναμένεται να θεσπιστεί τυποποιημένη διαδικασία αξιολόγησης ικανότητας αποπληρωμής του οφειλέτη, ώστε να μην είναι απαιτητά επιπλέον έξοδα όπως σύνταξη μελέτης βιωσιμότητας. Για τον καθορισμό της δόσης που θα πρέπει να πληρώνει η επιχείρηση, θα λαμβάνονται υπόψη τα έσοδα και τα έξοδά της, σε συνδυασμό με τις ανάγκες για τη διαβίωση του νοικοκυριού, όπως αυτές θα προκύπτουν με βάση τις εύλογες δαπάνες διαβίωσης. Το κούρεμα του κεφαλαίου της οφειλής θα πραγματοποιείται εφόσον η διαγραφή των προστίμων και των προσαυξήσεων δεν διασφαλίζει τη δυνατότητα της επιχείρησης να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις της και εφόσον δεν υπάρχουν εμπορεύσιμα περιουσιακά στοιχεία που να καλύπτουν τη βιωσιμότητα.
→ Θεωρείται δωρεά η μεταφορά χρημάτων από κοινό τραπεζικό λογαριασμό σε ατομικό τραπεζικό λογαριασμό συνδικαιούχου;
Σύμφωνα με το άρθρο 496 του Αστικού Κώδικα, «Η παροχή σε κάποιον ενός περιουσιακού αντικειμένου αποτελεί δωρεά, αν γίνεται κατά τη συμφωνία των μερών χωρίς αντάλλαγμα». Για τους κοινούς τραπεζικούς λογαριασμούς έχουμε μιλήσει εκτενώς σε ποικίλα άρθρα μας. Σε έναν κοινό τραπεζικό λογαριασμό κάθε συνδικαιούχος έχει δικαίωμα να χρησιμοποιήσει ολόκληρο το διαθέσιμο ποσό ελεύθερα κατά την δική του κρίση έχοντας δικαίωμα ανάληψης σε ολόκληρο το ποσό ανεξάρτητα του ποιος ήταν ο καταθέτης αυτού.
Στα μάτια της φορολογικής διοίκησης, κάθε συνδικαιούχος έχει τη δυνατότητα να αναλάβει όποιο ποσό επιθυμεί από έναν κοινό τραπεζικό λογαριασμό και να το μεταφέρει σε άλλον λογαριασμό της επιλογής του. Το αν η πράξη αυτή μπορεί να κριθεί ως δωρεά εξαρτάται από το αν η φορολογική αρχή γνωρίζει πως τα μεταφερόμενα χρήματα δεν προέρχονται από τα παρελθόντα εισοδήματα του μεταβιβάζοντος συνδικαιούχου.
Π.χ. αν ο κοινός τραπεζικό λογαριασμός των Α και Β περιέχει 100.000 ευρώ εκ των οποίων ο Α έχει καταθέσει τις 70.000 τις οποίες και δικαιολογεί με βάση τα φορολογηθέντα/απαλλαγέντα εισοδήματά του, τότε σε περίπτωση μεταφοράς 80.000 ευρώ από τον κοινό λογαριασμό σε ένα λογαριασμό του Α, θα επιβληθεί φόρος δωρεάς για τις 10.000 ευρώ που δεν καλύπτει με τα φορολογηθέντα ή νομίμως απαλλαγέντα εκ του φόρου εισοδήματά του ο Α.
Συνήθη Ερωτήματα
Σε περίπτωση λύσης Ο.Ε. ή Ε.Ε. με υφιστάμενο ακίνητο, πραγματοποιείται η διανομή του μεταξύ των εταίρων πριν την λύση του νομικού προσώπου. Ο φόρος μεταβίβασης υπολογίζεται στο ¼ του κανονικά επιβαλλόμενου συντελεστή. Άρα, ενώ ο ισχύων συντελεστής για τις λοιπές μεταβιβάσεις εξ επαχθούς αιτίας είναι 3% (Φ.Μ.Α.), στις περιπτώσεις διανομής ακινήτου εταιρείας, μειώνεται ο φόρος στο ¼ (0,75%). Ζήτημα τεκμηρίου για τον εταίρο που λαμβάνει μέρος του ακινήτου υφίσταται μόνο ως προς τα έξοδά του (Φ.Μ.Α. 0,75%, συμβολαιογραφικά κλπ).
https://www.taxheaven.gr
→ Είναι υπόχρεοι ασφάλισης στον ΕΦΚΑ και οι επικαρπωτές αλλά και οι ψιλοί κύριοι εταιρικών μεριδίων ή μετοχών με παράλληλη συμμετοχή στο Δ.Σ..
Κυριότητα (πλήρης) είναι το εμπράγματο δικαίωμα επί ακινήτου ή κινητού πράγματος που ο κύριος αυτού, έχοντας τη φυσική εξουσία επ’ αυτού (νομή και κατοχή) δύναται να το διαθέτει (μεταβιβάζει) ή εκμεταλλεύεται. Το εμπράγματο δικαίωμα της χρήσης και εκμετάλλευσης του πράγματος χωρίς κτήση της πλήρους κυριότητας, ονομάζεται κατά τη νομική ορολογία «επικαρπία». Εάν κύριος μεταβιβάσει την επικαρπία σε τρίτο, του μένει η ψιλή κυριότητα.
Σύμφωνα με την υπ’αριθμ.15/26-2-2010 εγκύκλιο του ΟΑΕΕ αναφέρεται ότι τόσο ο επικαρπωτής, όσο και ο ψιλός κύριος κεφαλαίου επιχείρησης, συμμετέχουν σε αυτό με διαφορετικές ιδιότητες και ως εκ τούτου είναι ασφαλιστέοι. Επιπλέον, σύμφωνα με τον ισχύοντα νόμο 4387/2016 άρθρο 39 παρ.7 περί ασφάλισης, δεν γίνεται κάποια ειδική αναφορά σε πλήρη κυριότητα επί εταιρικής συμμετοχής προκειμένου να είναι υποχρεωτική η ασφάλιση. Συνεπώς, τεκμαίρεται πως εξακολουθεί και με τον νόμο 4387/2016 να είναι υποχρεωτική η ασφάλιση τόσο του επικαρπωτή όσο και του ψιλού κυρίου μετοχών ή εταιρικών μεριδίων που είναι ασφαλιστέοι σύμφωνα με τις διατάξεις αυτές.
→ Η νέα απόφαση της Α.Α.Δ.Ε. για το ζήτημα της παραγραφής των ελεγχόμενων χρήσεων στη φορολογία εισοδήματος και Κ.Β.Σ.
Εμμέσως πλην σαφώς, η απόφαση ΔΕΛ Β 1136035 ΕΞ 2017/15.9.2017 της Α.Α.Δ.Ε. αποδέχεται πως η δυνατότητα ελέγχου φορολογικών δηλώσεων έως και τη χρήση 2005 είναι παραγεγραμμένη. Εξαίρεση αποτελεί η μη υποβολή δήλωσης φόρου εισοδήματος, η οποία παραγράφεται στην 15ετία.
Για τις ελεγχόμενες χρήσεις 2006 έως και 2010, φορολογικός έλεγχος μπορεί να πραγματοποιείται μόνο με την ύπαρξη συμπληρωματικών στοιχείων (θυμίζουμε πως εκκρεμεί η έκδοση της απόφασης του ΣτΕ η οποία θα αποφανθεί για το αν οι καταθέσεις εξωτερικού αποτελούν συμπληρωματικά στοιχεία για τις φορολογικές αρχές ή όχι).
Τέλος, με βάση τα ανωτέρω, οι έλεγχοι που αφορούν χρήσεις από το 2011 και εντεύθεν, και οι οποίοι σε κάθε περίπτωση δεν έχουν παραγραφεί, θα εντατικοποιηθούν.
→ Εκπίπτει ως δαπάνη ατομικής επιχείρησης η αγορά ή το leasing ΙΧ;
Το άρθρο 22 του ν.4172/2013 ορίζει ποιες δαπάνες εκπίπτουν από τα ακαθάριστα έσοδα μιας επιχείρησης. Απαραίτητο είναι οι δαπάνες να πραγματοποιούνται προς το συμφέρον της επιχείρησης και να αντιστοιχούν σε πραγματική συναλλαγή. Οι ανάγκες μετακίνησης μιας ατομικής επιχείρησης για τους σκοπούς της επιχειρηματικής της δραστηριότητας αποτελούν δαπάνες που εκπίπτουν. Επίσης, τα έξοδα μεταφοράς δεν υπάγονται στο άρθρο 23 του ν.4172/2013 το οποίο ορίζει ποιες δαπάνες είναι εν γένει μη εκπιπτόμενες.
Άρα, εφόσον η δαπάνη που σχετίζεται με την μεταφορά καταβλήθηκε τμηματικά ή ολικά με τη χρήση τραπεζικού μέσου πληρωμής, εφόσον το ύψος των εν λόγω δαπανών υπερβαίνει τα 500 ευρώ ανά συναλλαγή, και εφόσον έχουν εκδοθεί τα νόμιμα παραστατικά, τότε η δαπάνη αυτή εκπίπτει.
Επειδή όμως σε περίπτωση φορολογικού ελέγχου, πιθανόν μέρος της δαπάνης να απορριφθεί ως προσωπική του επιχειρηματία, πρέπει να συσχετίζονται οι δαπάνες αυτές με τις προσωπικές του ανάγκες και να εκπίπτει ένα μέρος αυτών (π.χ. με σύνταξη κατάστασης εξόδων ανά χρονικό διάστημα ή ανά χρήση).
Όσον αφορά τον Φ.Π.Α., αυτός δεν εκπίπτει από τον φόρο εκροών της αντίστοιχης περιόδου. Σύμφωνα με τις διατάξεις της περ. δ και ε της παρ. 4, του άρθρου 30, ο ΦΠΑ που επιβαρύνει έξοδα μετακίνησης για το προσωπικό ή τους εκπροσώπους της επιχείρησης, καθώς και οι δαπάνες καυσίμων, επισκευής, συντήρησης, μίσθωσης και κυκλοφορίας γενικά των επιβατικών αυτοκινήτων ιδιωτικής χρήσης μέχρι εννέα (9) θέσεων, δεν εκπίπτει. Το ίδιο ισχύει και για την μηνιαία δόση ΦΠΑ που επιβάλλεται στο leasing.
→ Δεν θα «κουρεύονται» τα χρέη οφειλετών αν υπάρχει περιουσία
Σε παρόμοια λογική με τον νόμο Κατσέλη φαίνεται πως κινείται ο νόμος 4469/2017 για τον εξωδικαστικό μηχανισμό ρύθμισης οφειλών, τουλάχιστον όσον αφορά τις μικρές επιχειρήσεις. Σύμφωνα με πληροφορίες, τα τεχνικά κλιμάκια των θεσμών, με εκπροσώπους των τραπεζών και της ΑΑΔΕ συμφώνησαν πως για να πραγματοποιηθεί κούρεμα σε κύρια οφειλή (κεφάλαιο οφειλής) θα πρέπει να μην υφίστανται περιουσιακά στοιχεία. Σε αυτά δεν συνυπολογίζονται η κύρια κατοικία και τα παραγωγικά ακίνητο (επαγγελματικά χρησιμοποιούμενα ακίνητα). Όσον αφορά τις επιχειρήσεις μικροοφειλέτες (20.000 έως και 50.000 ευρώ οφειλής) αναμένεται να θεσπιστεί τυποποιημένη διαδικασία αξιολόγησης ικανότητας αποπληρωμής του οφειλέτη, ώστε να μην είναι απαιτητά επιπλέον έξοδα όπως σύνταξη μελέτης βιωσιμότητας. Για τον καθορισμό της δόσης που θα πρέπει να πληρώνει η επιχείρηση, θα λαμβάνονται υπόψη τα έσοδα και τα έξοδά της, σε συνδυασμό με τις ανάγκες για τη διαβίωση του νοικοκυριού, όπως αυτές θα προκύπτουν με βάση τις εύλογες δαπάνες διαβίωσης. Το κούρεμα του κεφαλαίου της οφειλής θα πραγματοποιείται εφόσον η διαγραφή των προστίμων και των προσαυξήσεων δεν διασφαλίζει τη δυνατότητα της επιχείρησης να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις της και εφόσον δεν υπάρχουν εμπορεύσιμα περιουσιακά στοιχεία που να καλύπτουν τη βιωσιμότητα.
→ Θεωρείται δωρεά η μεταφορά χρημάτων από κοινό τραπεζικό λογαριασμό σε ατομικό τραπεζικό λογαριασμό συνδικαιούχου;
Σύμφωνα με το άρθρο 496 του Αστικού Κώδικα, «Η παροχή σε κάποιον ενός περιουσιακού αντικειμένου αποτελεί δωρεά, αν γίνεται κατά τη συμφωνία των μερών χωρίς αντάλλαγμα». Για τους κοινούς τραπεζικούς λογαριασμούς έχουμε μιλήσει εκτενώς σε ποικίλα άρθρα μας. Σε έναν κοινό τραπεζικό λογαριασμό κάθε συνδικαιούχος έχει δικαίωμα να χρησιμοποιήσει ολόκληρο το διαθέσιμο ποσό ελεύθερα κατά την δική του κρίση έχοντας δικαίωμα ανάληψης σε ολόκληρο το ποσό ανεξάρτητα του ποιος ήταν ο καταθέτης αυτού.
Στα μάτια της φορολογικής διοίκησης, κάθε συνδικαιούχος έχει τη δυνατότητα να αναλάβει όποιο ποσό επιθυμεί από έναν κοινό τραπεζικό λογαριασμό και να το μεταφέρει σε άλλον λογαριασμό της επιλογής του. Το αν η πράξη αυτή μπορεί να κριθεί ως δωρεά εξαρτάται από το αν η φορολογική αρχή γνωρίζει πως τα μεταφερόμενα χρήματα δεν προέρχονται από τα παρελθόντα εισοδήματα του μεταβιβάζοντος συνδικαιούχου.
Π.χ. αν ο κοινός τραπεζικό λογαριασμός των Α και Β περιέχει 100.000 ευρώ εκ των οποίων ο Α έχει καταθέσει τις 70.000 τις οποίες και δικαιολογεί με βάση τα φορολογηθέντα/απαλλαγέντα εισοδήματά του, τότε σε περίπτωση μεταφοράς 80.000 ευρώ από τον κοινό λογαριασμό σε ένα λογαριασμό του Α, θα επιβληθεί φόρος δωρεάς για τις 10.000 ευρώ που δεν καλύπτει με τα φορολογηθέντα ή νομίμως απαλλαγέντα εκ του φόρου εισοδήματά του ο Α.
Συνήθη Ερωτήματα
Σε περίπτωση λύσης Ο.Ε. ή Ε.Ε. με υφιστάμενο ακίνητο, πραγματοποιείται η διανομή του μεταξύ των εταίρων πριν την λύση του νομικού προσώπου. Ο φόρος μεταβίβασης υπολογίζεται στο ¼ του κανονικά επιβαλλόμενου συντελεστή. Άρα, ενώ ο ισχύων συντελεστής για τις λοιπές μεταβιβάσεις εξ επαχθούς αιτίας είναι 3% (Φ.Μ.Α.), στις περιπτώσεις διανομής ακινήτου εταιρείας, μειώνεται ο φόρος στο ¼ (0,75%). Ζήτημα τεκμηρίου για τον εταίρο που λαμβάνει μέρος του ακινήτου υφίσταται μόνο ως προς τα έξοδά του (Φ.Μ.Α. 0,75%, συμβολαιογραφικά κλπ).
https://www.taxheaven.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου