του Περικλή Κοροβέση
Το 1947, σε μία από τις δίκες της Νυρεμβέργης, κατατέθηκε ένα επίσημο έγγραφο του Γ’ Ράιχ που αφορούσε τη λύση του επισιτισμού των χιτλερικών στρατευμάτων. Το σχέδιο ήταν απλό. Όλη η παραγωγή της Ουκρανίας και της Ν. Ρωσίας θα πήγαινε στους ναζί σύμφωνα με την επιχείρηση «Μπαρμπαρόσα».
Το μόνο πρόβλημα ήταν οι κάτοικοι αυτών των περιοχών, αυτά τα «άχρηστα στόματα», που έτρωγαν την παραγωγή. Παράσιτα, δηλαδή. Και εδώ βρέθηκε η «οριστική λύση».
Τριάντα εκατομμύρια άνθρωποι έπρεπε να πεθάνουν από πείνα. Το σχέδιο δεν πρόλαβε να εφαρμοστεί, γιατί ο πόλεμος πήρε άλλη τροπή από αυτήν που περίμεναν οι ναζί. Αλλά αυτό το όπλο της μαζικής καταστροφής, η λιμοκτονία, ανέξοδη και αποτελεσματική, είχε ήδη εφαρμοστεί στα στρατόπεδα συγκέντρωσης των Ρώσων αιχμαλώτων που τους εξολόθρευαν μαζικά με αυτήν τη μέθοδο.
Τα θύματα έφτασαν τα 2,5 εκατομμύρια. Σε αυτά πρέπει να προσθέσουμε και τα θύματα της πολιορκίας του Λένινγκραντ. Ξεπέρασαν το 1 εκατομμύριο. Και όποιος προσπαθούσε να φύγει από την πόλη-μαρτύριο τον εκτελούσαν επί τόπου.
Η πείνα ήταν ο εσωτερικός πολιορκητής της πόλης και οι ναζί πίστευαν πως ήταν ο καλύτερός τους σύμμαχος. Αλλά για άλλη μια φορά έπεσαν έξω.
Οι ναζί είχαν μελετήσει καλά τη λιμοκτονία σαν όπλο μαζικής καταστροφής. Οι ναζί είχαν δικαίωμα να καταναλώνουν υδατάνθρακες 100%. Για τους Έλληνες ήταν 38%, για δε τους Εβραίους μόλις 27%.
Από τα 3 εκατομμύρια του Άουσβιτς που άφησαν την τελευταία τους πνοή στο στρατόπεδο εξόντωσης, οι 500.000 πέθαναν από πείνα. Ο λόγος που ανάγκασε τους ναζί να χρησιμοποιήσουν τους δαπανηρούς θαλάμους αερίων ήταν γιατί είχαν άμεσα αποτελέσματα, ενώ η θανατική ποινή δια της λιμοκτονίας έχει χρόνο αναμονής.
Ένας από τους υπουργούς του Γ’ Ράιχ, υπεύθυνος για τη «Γεωργία και Διατροφή» και από τους σκληρούς θεωρητικούς τού «Γη και Αίμα» (θεωρία και της Χ.Α.) και υπεύθυνος για τις λιμοκτονίες, ο Βάλτερ Νταρέ, καταδικάστηκε για ληστείες και λεηλασίες, αλλά όχι για λιμοκτονία. Πήρε εφτά χρονάκια -τα μισά από όσα πήραν η Ηριάννα και ο Περικλής– και σε δύο χρόνια βγήκε από τη φυλακή και συνέχισε την καριέρα του.
Αλλά δεν είναι ο μόνος που τη σκαπούλαρε. Ο στρατηγός Φον Λιμπ, ένας από τους υπεύθυνους της πολιορκίας του Λένινγκραντ που οδήγησε στον μαρτυρικό θάνατο αμάχους, αθωώθηκε γιατί εκτελούσε διαταγές του σχεδίου «Μπαρμπαρόσα». Οι σύμμαχοι δεν ήταν ιδιαίτερα πρόθυμοι να καταδικάσουν τους λιμοκτόνους ισχυριζόμενοι πως εδώ υπάρχει ένα κενό στο Διεθνές Δίκαιο.
Όντως η λιμοκτονία (εκ του λιμός και κτείνω που σημαίνει φονεύω δια λιμού, πείνα δηλαδή) δεν θεωρείται έγκλημα κατά της ανθρωπότητας. Και είναι απλό. Όλοι οι πόλεμοι, ακόμα και αυτοί των συμμάχων έχουν στη φαρέτρα τους τον λιμό.
Π.χ. μετά το τέλος του Α’ Παγκόσμιου Πολέμου οι Βρετανοί απέκλεισαν τη Γερμανία από κάθε ανεφοδιασμό για οχτώ μήνες, με αποτέλεσμα τον θάνατο 750.000 αμάχων. Ήταν μια κίνηση πίεσης για την υπογραφή της εξευτελιστικής για τους Γερμανούς Συνθήκης των Βερσαλλιών, που κυοφόρησε τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Βρισκόμαστε στον 21ο αιώνα. Οι ισχυροί της Γης κάτι θα έπρεπε να είχαν μάθει από το παρελθόν. Ομως η παγκόσμια ελίτ δεν κινείται με τη λογική, αλλά με τα συμφέροντά της και δεν ορρωδεί προ ουδενός. Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία του ΟΗΕ, φέτος αναμένονται τέσσερις με πέντε λιμοκτονίες ταυτόχρονα.
Ο Νίγηρας, η Σομαλία, το Ν. Σουδάν και η Υεμένη. Η βασική αιτία είναι ο πόλεμος που έχει καταστρέψει καλλιέργειες, αποθήκες τροφίμων, αγορές και υποδομές. Στη Νιγηρία, που δραστηριοποιείται η Μπόκο Χαράμ, αδερφή οργάνωση του ISIS που συναγωνίζονται σε φρικαλεότητες, η λιμοκτονία είναι ένα βασικό της όπλο. Όπου ο στρατός ανακατέλαβε μικρές πόλεις, οι νεκροί από την πείνα ήταν πολλές χιλιάδες.
Στην Υεμένη εφτά εκατομμύρια άνθρωποι είναι στα πρόθυρα της λιμοκτονίας. Η στρατιωτική επέμβαση της Σαουδικής Αραβίας και των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων κατέστρεψε τα πάντα. Το 2011 η Σομαλία κηρύχθηκε επισήμως από τον ΟΗΕ σε κατάσταση λιμοκτονίας.
Αλλά οι ΗΠΑ, με τον «Πατριωτικό Νόμο» του 2001, απαγόρευσε κάθε ανθρωπιστική βοήθεια, με το πρόσχημα πως ενισχύονται οι τρομοκράτες. Κάθε ανθρωπιστική βοήθεια ποινικοποιείται. Ακόμα και ο Ερυθρός Σταυρός μπορεί να βρεθεί υπόδικος στις ΗΠΑ ως συνεργάτης των τρομοκρατών.
Αφήσαμε τελευταία την Παλαιστίνη. Το 70% του πληθυσμού της Γάζας (1,3 εκατομμύρια) ζει από ανθρωπιστική βοήθεια από το εξωτερικό. Η ανεργία φτάνει στο 42% και είναι αδύνατον να βρεθεί δουλειά. Ανάμεσα στους νέους το ποσοστό φτάνει στο 60%.
Ζητιανιά, πορνεία έχουν πάρει μεγάλες διαστάσεις και έχουν πολλαπλασιαστεί οι αυτοκτονίες με κάθε τρόπο. Το κράτος του Ισραήλ έχει μετατρέψει τη Λωρίδα της Γάζας σε ένα στρατόπεδο εξόντωσης. Όσοι είναι κάτω από τριάντα χρονών, απαγορεύεται να βγουν από τη χώρα.
Οι ναζί ανέλπιστα βρήκαν καλούς μιμητές. Και επιπλέον ΗΠΑ και Ε.Ε. εγκρίνουν.
Πηγή: efsyn.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου