Στη μέγγενη του φόβου

analyst

του Βασίλη Βιλιάρδου

Όπως ισχυρίζονται οι Έλληνες, «δώσαμε τη δυνατότητα σε όλα τα κόμματα που υπάρχουν για να κυβερνήσουν τη χώρα, φτάνοντας πλέον στο τελευταίο – το οποίο ήταν μία ακόμη μεγαλύτερη απογοήτευση, συγκριτικά με τα προηγούμενα. Επομένως, έχουμε κάνει το καθήκον μας και δεν έχει το δικαίωμα να μας κατηγορεί κανείς»!

Εν τούτοις, είναι αδύνατον να μην καταλαβαίνουν ότι, δεν μπορεί να θεωρηθεί αντίσταση ή/και διαμαρτυρία η εκλογική αλλαγή των αναλώσιμων κυβερνήσεων που τοποθετούν οι «δανειστές», κατά το προηγούμενο της κατοχής του 1940, για να επιβάλλουν τη θέληση τους – όπως θα ήταν, για παράδειγμα, η αποχή όλων των Ελλήνων για μία εβδομάδα από τους χώρους εργασίας τους, οι μαζικές ειρηνικές διαδηλώσεις σε όλες τις πόλεις, η άρνηση πληρωμών στο δημόσιο για ένα μήνα κοκ.

Συμπεραίνουμε λοιπόν πως ναι μεν το καταλαβαίνουν, αλλά δεν θέλουν να χάσουν την ησυχία και τη βολή τους, έχοντας επί πλέον κυριευθεί από έναν ανείπωτο φόβο – ο οποίος κυριαρχεί στη καρδιά και στο νου τους, παραλύοντας κάθε υγιή αντίδραση εκ μέρους τους. Εάν όμως δεν αποτινάξουν το φόβο, συνεχίζοντας να ανέχονται τη φτώχεια, την εξαθλίωση, τη λεηλασία της ιδιωτικής και δημόσιας περιουσίας τους, την υπεξαίρεση του τραπεζικού τους συστήματος, την κατάρρευση του κοινωνικού τους κράτους, τη μαζική φυγή των παιδιών τους κοκ, τότε θα είναι άξιοι της μοίρας τους – αποτελώντας πράγματι τη μεγάλη ντροπή της Ευρώπης.

Λυπάμαι βέβαια που αρχίζω να πιστεύω και εγώ πως έχουμε συλλογικά αποχαυνωθεί και περιμένουμε μοιρολατρικά να χάσουμε τα πάντα πριν εξεγερθούμε – ενώ θεωρούμε σαν ανόητοι πως εμείς φταίμε για τα τεράστια εξοπλιστικά προγράμματα που αύξησαν το χρέος μας, για τους Ολυμπιακούς αγώνες που μας φόρτωσαν ακόμη περισσότερα χρέη και για τον ανόητο υπουργό οικονομικών που εγγυήθηκε για τις τράπεζες, ενώ δεν πρόσεξε καν τη μαζική λήξη των ομολόγων το 2010.

Επί πλέον μας έκαναν να πιστεύουμε πως εμείς φταίμε για τον ανίκανο πρωθυπουργό που προκήρυξε εκλογές εν μέσω της παγκόσμιας χρηματοπιστωτικής κρίσης, εκτοξεύοντας τα ελλείμματα στα ύψη, για τον επόμενο που θεώρησε σωστό να μας παραδώσει στο ΔΝΤ κατηγορώντας μας δημόσια ως αθεράπευτα διεφθαρμένους, καθώς επίσης για εκείνον που ανέτρεψε την κυβέρνηση και υποσχέθηκε να συγκρουσθεί με την Τρόικα, χωρίς κανένα σχέδιο – ενώ, αγνοώντας παράνομα το δημοψήφισμα, πρόδωσε επαίσχυντα την πατρίδα του.

Εν τούτοις, όσο και αν κάποια σφάλματα του παρελθόντος δεν είναι δικά μας, ανήκοντας μετά το 2010 στην Τρόικα που μας κατέστρεψε με την πολιτική που επέβαλλε, τα σημερινά οφείλονται ασφαλώς σε εμάς – αφού ανεχόμαστε σαν τα πρόβατα τα πάντα, χωρίς καμία απολύτως αντίδραση. Επομένως, η τιμωρία που θα υποστούμε, η οποία μόλις τώρα ξεκινάει, θα είναι εύλογη – ενώ δυστυχώς θα επιβαρύνει πολλές γενιές Ελλήνων, οι οποίες δεν θα έχουν τη χαρά να ζήσουν σε μία ελεύθερη χώρα, επειδή εμείς θα τους την έχουμε στερήσει. Ντροπή μας!