Η απάτη ως προϊόν της ανοησίας

analyst

του Αλέξη Ζακυνθινού

«Από πού φαίνεται το πολιτιστικό επίπεδο ενός ατόμου και, κατ’ επέκταση, μίας κοινωνίας; Από το βαθμό ευπιστίας του ο οποίος, όσο μεγαλύτερος είναι, τόσο πιο πολιτισμένο θεωρείται. Αντίθετα, όσο πιο φιλύποπτος είναι κάποιος άνθρωπος, τόσο λιγότερο πολιτισμένος – ακόμη χειρότερα, τόσο λιγότερο ευφυής. Η αιτία είναι το ότι, η ευπιστία ενός ανθρώπου στηρίζεται στην υπόθεση πως οι άλλοι άνθρωποι είναι έντιμοι και ευφυείς – οπότε δεν μπορούν και δεν έχουν λόγο να τον εξαπατήσουν.

Τι είναι όμως απάτη; Η αποσιώπηση της αλήθειας ή η παρουσίαση ψευδών πραγμάτων ως αληθινών. Ως εκ τούτου, επειδή ο καθένας μπορεί να αποσιωπήσει την αλήθεια ή να παρουσιάσει ψεύτικα πράγματα ως αληθινά, δεν χρειάζεται να είναι ούτε έντιμος, ούτε ευφυής – γεγονός που σημαίνει με τη σειρά του ότι οι ανόητοι, στερούμενοι ευφυΐας, είναι  ανίκανοι να χρησιμοποιήσουν έντιμα μέσα, οπότε επιλέγουν την απάτη.

Από την άλλη πλευρά ο απατεώνας όχι μόνο αποκλείεται να είναι ευφυής, αλλά είναι υποχρεωτικά και αναγκαία ηλίθιος – αφού, μεταξύ άλλων, δεν στηρίζει την επιτυχία της απάτης του στο νοητικό μηχανισμό του, αλλά στην ευπιστία των θυμάτων του, η οποία οφείλεται κυρίως στο πολιτιστικό τους επίπεδο«.

Δυστυχώς στην Ελλάδα, σε αντίθεση με πολλές άλλες ευρωπαϊκές χώρες, οι περισσότεροι άνθρωποι είναι καχύποπτοι και φιλύποπτοι – εύλογα φυσικά, αφού οι κίνδυνοι να εξαπατηθεί κάποιος από τους συνανθρώπους του είναι πολύ μεγάλοι.

Αντίθετα, εάν ζήσει κανείς σε μία άλλη προηγμένη δυτική χώρα, δεν σκέφτεται ποτέ ότι κάποιος θα τον εξαπατήσει – θεωρώντας ότι κάτι τέτοιο θα ήταν ανόητο, αφού στην πραγματικότητα δεν προσφέρει απολύτως τίποτα και είναι ζημιογόνο. Απτή απόδειξη το σημερινό κατάντημα της Ελλάδας – μίας χώρας που συνεχώς εξαπατάται από τους πολιτικούς της, χωρίς καμία ελπίδα να αλλάξει κάποτε κάτι προς αυτήν την κατεύθυνση.

Στα πλαίσια αυτά, όταν οι Πολίτες ή οι κυβερνήσεις των προηγμένων χωρών έρχονται σε επαφή μαζί μας, πιστεύουν αρχικά ότι διαθέτουμε την απαιτούμενη ευφυΐα – οπότε δεν έχουμε καμία πρόθεση να τους εξαπατήσουμε, αφού δεν θα είναι προς το συμφέρον μας.

Δυστυχώς στη συνέχεια, αντιλαμβανόμενοι ότι τους θεωρούμε ανόητους λόγω της έλλειψης καχυποψίας εκ μέρους τους και της δικής μας ανοησίας, προσπαθώντας να τους εξαπατήσουμε ακόμη και καταγράφοντας παράνομα τις συζητήσεις μαζί τους, εξανίστανται – με αποτέλεσμα να μας επιβάλλουν αυστηρότατες κυρώσεις, να μας απεχθάνονται και να μας απομονώνουν.

Αυτού του είδους τα συμπεράσματα είναι μεν αντικειμενικά, αλλά εξαιρετικά λυπηρά, ενώ μας δημιουργούν συναισθήματα ντροπής για τη χώρα μας – ειδικά όταν οι ανόητοι είναι κενά «πολιτικά υποκείμενα» που δεν έχουν κανέναν ενδοιασμό να θυσιάσουν την πατρίδα τους και τα παιδιά τους, στο βωμό των ακόρεστων φιλοδοξιών τους.