Μια θερινή, εν τέλει, συζήτηση

του Αντώνη Δ. Παπαγιαννίδη

Δεν το λέμε με σαρκασμό, όμως τελικά η υπόθεση αυτή της πρώτης “εξόδου στις αγορές” για την Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - που είναι τόσο “έξοδος στις αγορές” όσο η Κυβέρνηση είναι “πρώτη φορά Αριστερά” - κατέληξε να αποτελεί όχι μόνο το αναμενόμενο υλικό για ένα ακόμη μαλλιοτράβηγμα της (σε θερινή ήδη λογική) πολιτικής μας τάξης, αλλά και ένα καινούργιο επίπεδο απογείωσης της μπλογκόσφαιρας, Facebook και τα σχετικά.

Να διευκρινήσουμε ευθύς αμέσως ότι εκείνο που εννοούμε με την ατάκα “τόσο έξοδος τις αγορές όσο και πρώτη φορά Αριστερά” δεν έχει κάποιο καταφρονητικό νόημα: απλώς η έξοδος εν πολλοίς ήταν ρολόβερ του ομολόγου Σαμαρά του Απριλίου 2014 (και μάλιστα με Εθνική, Alpha και Eurobank να προσέρχονται με χαρτί του 2014 για κάποιο 1 δις ευρώ, όπως και τότε…), με το πόσο new-new money ήρθε να το μάθουμε όταν γίνει η εκκαθάριση αυτής της μανούβρας αρχές Αυγούστου, όπως ακριβώς η πρώτη φορά Αριστερά είναι πρώτη φορά στην εξουσία (δηλαδή αποδέχεται τους καταναγκασμούς της διακυβέρνησης - και ένας τους είναι η σεβαστική αναγνώριση της λειτουργίας των αγορών).

Κατά τα άλλα, η “έξοδος” για κάτι λιγότερο από 1% του συνολικού Ελληνικού χρέους - να κρατάμε, διάβολε, μια αίσθηση των μεγεθών: αυτά είναι τα 3 δις ευρώ! - έγινε δια του ομολόγου-ρολαρίσματος 3 δις, με κουπόνι τελικά 4,375% και απόδοση 4,625% (και πριμ 2,5% στους “επανερχόμενους” του ομολόγου Σαμαρά του Απριλίου 2014). Τα διεθνή media και Βρυξέλλες-Βερολίνο χειροκρότησαν (με επιφυλάξεις). Η Αντιπολίτευση έκραξε. Η Κυβέρνηση πανηγύρισε. Το Χρηματιστήριο ψιλοαδιαφόρησε - πάμε παρακάτω!

Τι μένει πίσω; Μένει - για μας - η υπόσχεση/η αρχή υλοποίησης μιας επιστροφής στην κανονικότητα για μια χώρα που λείπει απ’ αυτήν εδώ και 7-8 χρόνια, Και που το προηγούμενο εγχείρημά της να κάνει/να πετύχει κάτι τέτοιο προσάραξε το φθινόπωρο του 2014. (Οι Σαμαράδες θα συνεχίσουν να εξηγούν ότι η προσάραξη έγινε λόγω του μπλοκαρίσματος της Προεδρικής εκλογής που έφερε τις κάλπες του 2015. Η δυσάρεστη πραγματικότητα λέει ότι τα είχαν οι ίδιοι παρατήσει, μεγαλοπρεπώς, με τον πανικό των Ευρωεκλογών της άνοιξης, που τους έκανε να τρέχουν να δείξουν “φιλολαϊκό” πρόσωπο). Αυτή όμως η επιδίωξη-και-αποδοχή της κανονικότητας φέρνει και αποδοχή των κανόνων της. Της πειθαρχίας της.

Όπως και ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας είπε, σε μια στροφή των πραγμάτων που φαινόταν ότι η απόδοση του ομολόγου Τσίπρα κινδύνευε να είναι μια ανάσα απ’ εκείνη του ομολόγου Σαμαρά, το πιο σημαντικό είναι τα επιτόκια που θα πιάσουν οι επόμενες εκδόσεις της Ελληνικής Δημοκρατίας - εκείνες που θα οδηγήσουν την χώρα “εκτός Μνημονίου”. Αυτό είναι αλήθεια. Η μάλλον είναι ένα μέρος της αλήθειας γιατί χωρίς PCCL ή μάλλον χωρίς ECCL - μην εμβαθύνουμε σ’ αυτά τα τεχνικοτρόπα αρχικά: πρόκειται για δίχτυ ασφαλείας ή πάλι για δίχτυ ασφαλείας με βαριούς όρους ώστε μια χώρα-πολυτραυματίας να μπορέσει να προσέλθει στις αγορές για σημαντικά πλέον ποσά που να την απεξαρτούν κάπως περισσότερο από τα Προγράμματα Προσαρμογής/Μνημόνια - αληθινή έξοδος δύσκολα υπάρχει.

 Ευτυχώς δεν προχώρησε κι άλλο στην κινούμενη άμμο των τεχνικών συζητήσεων ο Πρωθυπουργός, να εξηγήσει ότι εκείνο που χρειάζεται - και εκείνο που θα κάνουν τώρα οι διάφοροι Rothschild θα είναι να “χτίσουν” μια πειστική καμπύλη αποδόσεων, δηλαδή μια σειρά από επιτόκια για τις διάφορες λήξεις του Ελληνικού χρέους. Και, εδώ που τα λέμε, ήταν ευτύχημα που η θερινή ραστώνη περιόρισε τις συζητήσεις για το κόστος, το πραγματικό/το τελικό κόστος αυτής της έκδοσης. Που θα το μάθουμε όταν θα έχουν τρέξει, τους επόμενους μήνες, τα διάφορα deals της ελληνικής οικονομίας, με τα αντίστοιχα advisories που λογικό είναι να αναμένεται ότι θα κουβαλήσουν προεχόντως όσα ξένα μεγάλα σπίτια συμμετέσχαν σ’ αυτήν την έκδοση. Α, ναι και με τι όρους θα συμμετάσχουν οι ίδιοι και αντίστοιχοι στις επόμενες εκδόσεις ελληνικού χαρτιού, εκείνες που θα μας οδηγήσουν του χρόνου τέτοιον καιρό αληθινά “στις αγορές”.

Και μια τελευταία λέξη. Σ’ όλη αυτή την συζήτηση, των ενθουσιασμών και των σκωπτικών επικρίσεων - τύπου Βαρουφάκη/Κικίλια - σημειώστε πόσο χάνεται σταδιακά η ουσιαστική συζήτηση, εκείνη περί διευθέτησης του χρέους.

Γι’ αυτό και είπαμε ότι όλη αυτή η συζήτηση ήταν ιδανική για αναμέτρηση μπλογκόσφαιρας…

kontranews