του Αντώνη Δ. Παπαγιαννίδη
Η όλο και πιο έντονα δραστηριοποιούμενη στα δημόσια - όχι πολιτικά - πράγματα διαΝΕΟσις του Δημήτρη Δασκαλόπουλου, με σειρά ερευνών σε τομείς διαφοροποιούμενους όσο η απορρόφηση των πόρων ΕΣΠΑ, διαχρονικά, ή η ακραία φτώχεια που μεγαλώνει, η φοροδιαφυγή ή ο εκλογικός νόμος, η συνταγματική αναθεώρηση ή το (σοκαριστικό!) "Τι πιστεύουν οι Έλληνες" (εξαιρετικά "υψηλή" προσλαμβάνουσα για την Ελλάδα/σαφής τάση Ευρωαμφισβήτησης/αυξανόμενη φιλελεύθερη στάση στα οικονομικά/ συνεχιζόμενη συντηρητική στα κοινωνικά ζητήματα), ανεκάλυψε και παρουσιάζει ως επόμενη πρόταση ευαισθητοποίησης της σημερινής κοινής γνώμης την Έκθεση Porter 70. χρόνια μετά την έλευση στην Ελλάδα του -ειδικού απεσταλμένου και προσωπικού φίλου του Προέδρου Τρουμαν - Paul A. Porter, δικηγόρου και ανθρώπου της πράξης, επικεφαλής 12μελούς αποστολής και με στόχο να χαρτογραφήσει την κατάσταση στην γονατισμένη από τον Πόλεμο, την Κατοχή και τον Εμφύλιο Ελλάδα του 1947 την στιγμή που η διεθνής βοήθεια/UNRRA έφθανε στο τέλος της και η βρετανική παρουσία έληγε λογω των αδιεξόδων του Λονδίνου, η Έκθεση Porter δίνει την ευκαιρία να ξαναδεί κανείς - με τα μάτια όσο αντέχεται ανοιχτά! - τις δυσάρεστες αναλογίες με το σήμερα.
Βέβαια, η διαΝΕΟσις σπεύδει να αποστασιοποιηθεί απ' οποιανδήποτε έστω υποψία αναλογίας (π.χ. της τότε δημοσιονομικής κατάρρευσης ή/και της κάλυψης των αναγκών ανασυγκρότησης με βάση την ξένη βοήθεια) με τα σημερινά μας βιώματα. Όμως... όμως και οι μηχανισμοί της οικονομικής διαχείρισης και τα εμπόδια σε κάθε απόπειρα ανάπτυξης και (προπαντός!) οι νοοτροπίες και το χάσμα μεταξύ "των πάνω" και "των κάτω" στην Ελλάδα, ιδωμένα απο τα μάτια ενός μεσοαστού φιλελεύθερου Αμερικανού της δεκαετίας του ΄40, φέρνουν μια δυσάρεστη αίσθηση déjà vu σ' όποιον τα διαβάζει σήμερα! Με κορυφαίο το επεισόδιο της συνάντησης Porter για δείπνο με οικογένεια του μεγαοαστικού/τραπεζικού κατεστημένου της εποχής όπου - ενώ συζητιέται η ανάγκη επισιτιστικής βοήθειας για να μην λιμοκτονούν οικογένειες και παιδιά, εντάξει; - προσφέρεται diner aux chandelles, με υπηρετικό προσωπικό υψηλής αισθητικής να σερβίρει.
Η δυσπιστία, έως και συγκρατημένη οργή του Porter από τις συναντήσεις του με πολιτικούς, επιχειρηματίες, στελέχη της διοίκησης - όλα τα λουλούδια! - είναι φανερή, όσο και αν συγκρατεί τον εαυτό του. Επειδή όμως περί Έκθεσης Porter, να θυμίσουμε ότι το κείμενο αυτό - με εξαιρετικά ενδιαφέρουσα παρουσίαση και σχολιασμό και ένθεση στην ιστορική συνέχεια... - έχει ήδη παρουσιάσει βιβλίο του Μιχάλη Ψαλιδόπουλου (ήδη εκπροσώπου της Ελλάδας στο ΔΝΤ) με τίτλο "Ζητείται ένα Θαύμα για την Ελλάδα", έκδοση 2006/επανέκδοση 2008, σε μετάφραση Νερίνας Κιοσέογλου και με συν-επιμέλεια Σπύρου Βρετού.
Όποιος όμως θέλει αληθινά και ειλικρινά να αναζητήσει αναλογίες, θάπρεπε να αναζητήσει το "δίδυμο" βιβλίο του Μ. Ψαλιδόπουλου. Λέγεται "Επιτηρητές σε απόγνωση" (έκδοση 2013) και μεταφέρει την εμπειρία έξη Αμερικανών που δούλεψαν, εν συνεχεία στο Σχέδιο Μάρσαλ: John Maynard για το σύνολο της Αμερικανικής παρέμβασης, Reginald Gillmor για την επιδίωξη να στηθεί βιομηχανία, Louis Nyman για την διοικητική μηχανή, Harold Alderfer με γραφική περιγραφή των τρόπων με τον οποίο η δημόσια διοίκηση καθυστερεί και αρνείται, John Coppock για το ισοζύγιο πληρωμών και την αξιοποίηση της βοήθειας, ο Edward Tenenbaum για την νομισματική μεταρρύθμιση. Εκεί παρουσιάζεται όλη η δυσλειτουργία και η άρνηση προσαρμογής των Ελληνικών δομών, αλλά και όλη η λογική της επιτήρησης που ακολουθεί - νομοτελειακά, όπως προκύπτει - παρόμοιες παρεμβάσεις. Επειδή η χρήση της μνήμης είναι πολύτιμη, ας είναι πλήρης.
kontranews
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου