Πώς θα μιλήσουμε τώρα στην διεθνή κοινή γνώμη;

του Αντώνη Δ. Παπαγιαννίδη

Εντάξει, δεν είναι εύκολο - δεν θα ήταν καν εφικτό! - να προσλάβει/επιστρατεύσει η  σημερινή Κυβέρνηση κάποιον σαν τον Γιάνη Βαρουφάκη (αν και η έκφραση "κάποιον σαν τον Βαρουφάκη" δεν κυριολεκτείται: Βαρουφάκης είναι και θα είναι ένας και μοναδικός!) προκειμένου να επεξηγήσει στην διεθνή κοινή γνώμη, στα μεγάλα διεθνή media και τους πανεπιστημιακούς και τους αναλυτές, στην "διεθνή κοινότητα" που λέμε, το τι συμβαίνει με την Ελληνική υπόθεση μετά την πρόσκρουση στα βράχια του Eurogroup της 22ας Μαΐου και ενόψει εκείνου της 15ης Ιουνίου-και-βλέπουμε.

Μην παρερμηνεύσεις αυτό που λέμε, φίλε αναγνώστη. Δεν υπαινισσόμαστε, επ' ουδενί ότι ο Ευκλείδης Τσακαλώτος, ο άνθρωπος που ζαλώθηκε και κουβαλάει αυτήν την άχαρη διαπραγμάτευση-που-μόνον-διαπραγμάτευση-δεν-είναι με τους "εταίρους" της Ελλάδας, δεν διαθέτει επικοινωνιακότητα, και εκφραστικά μέσα λαμπρά και Οξφορδιανή προφορά απόλυτη (μάλιστα με αρκετό χιούμορ, πολύτιμο στην θέση της ορμής του εθνικού μας Γιάνη - με ένα "ν", παρακαλώ, μην ξεχνιόμαστε!)

Όμως, να!, εκείνο που συνέβη με το άγριο άδειασμα της Ελλάδας στο Eurogroup - δηλαδή η γλυκιά μέχρι χυδαιότητας αποδοχή της νομοθέτησης και προνομοθέτησης από την Βουλή των Ελλήνων δημοσιονομικών μέτρων-βουνό για το μέλλον και η αποδοχή της λογικής παρανοϊκούτσικων πρωτογενών πλεονασμάτων όσο πιάνει το μάτι, αλλά χωρίς καμιά "αντιπαροχή" στο μέτωπο του χρέους, έτσι, για τα μάτια του κόσμου! - καθώς και όλο εκείνο που τρέχει, τώρα, με την ομοβροντία διαρροών και καρφωμάτων για πλεονάσματα till Hell freezes over/μέχρι να παγώσει η ίδια η Κόλαση προκειμένου να μη χρειαστεί ο,τιδήποτε ως διευθέτηση του Ελληνικού χρέους, είναι τόσο ακραίο ώστε θα χρειάζονταν αληθινά ακραία επικοινωνιακά χαρίσματα. Που μόνον ένας Βαρουφάκης θα διέθετε απέναντι στην διεθνή κοινή γνώμη!

Η αλήθεια είναι πως ήδη, στον ίδιο τον Γερμανικό Τύπο ξεκίνησε η αμφισβήτηση της αδιέξοδης/τιμωρητικής στάσης του Βόλφγκανγκ Σώϋμπλε - ο οποίος, όσο περνάει ο καιρός, συνειδητοποιείται ότι δεν είναι ο Μαύρος Τεύτονας Ιππότης που νομιζόταν αλλά ένας κοντόφθαλμος Βαλκάνιος πολιτικός, ο οποίος ενδιαφέρεται για την αμέσως κοντινή  εκλογική του αναμέτρηση (κι ας δυναμιτίσει ο,τιδήποτε, φτάνει να βγει ο ίδιος και η γνώμη του "από πάνω"). Είδαμε την Tageszeitung και Sueddeutsche Zeitung, από την πρώτη μέρα που άρχισαν οι διαρροές για την στάση "κρεμάσματος" της Ελλάδας, είδαμε ακόμη και την στάση Γερμανών δημοσιογράφων στο κυβερνητικό τους μπρήφινγκ, σχεδόν να διαμαρτύρονται για την στάση της Κυβέρνησης (=του Σώϋμπλε), με π.χ. το Γερμανικό ΥΠΕΞ να τροφοδοτεί την αντίθεση προς την Γερμανική εικόνα καταστροφικότητας που πάει να διαμορφωθεί.

Όμως αυτά, μην ξεγελιόμαστε, δεν οδηγούν σε αποτέλεσμα/μετακίνηση εν όψει 15ης Ιουνίου. Και της τελευταίας (;) πράξης στο σώου εικονικού πνιγμού/waterboarding που επιβάλλεται στην Ελλάδα στο Eurogroup. Μόνον άμα κατορθώναμε να υπάρξει ένα κύμα διαμαρτυρίας στα διεθνή media απέναντι στην Γερμανική στάση, μόνον τότε θα μπορούσε να αντιστραφεί έγκαιρα/χωρίς τελική ζημιά η κατάσταση, να έρθει κάποια λογική πρόταση στο τραπέζι. Αυτό, ποιος θα το επιχειρήσει;

kontranews