του Αντώνη Δ. Παπαγιαννίδη
Πρέπει να είμαστε ξεκάθαροι σε τέτοια πράγματα: η δολοφονική απόπειρα κατά του Λουκά Παπαδήμου (και των συνοδών του) με το άθλιο προκάλυμμα της τρομοκρατικής ενέργειας, ούτε πολιτικό περιεχόμενο έχει, ούτε πολιτικές αναφορές. Αυτό είναι: δολοφονική απόπειρα - αποτυχημένη, ευτυχώς.
Η πολιτική διάσταση υπάρχει, αλλά υπάρχει αλλού. Υπάρχει στο φαινόμενο βαθιού πολιτικού κρετινισμού με το οποίο βρέθηκε αντιμέτωπος ο άνθρωπος, αλλά και η δημόσια φιγούρα Λουκάς Παπαδήμος. Με την επιλογή να μην βγαίνει στο φως της δημοσιότητας, μέχρι ην στιγμή που ωθήθηκε - άγαρμπα, δε - ως υπηρεσιακός Πρωθυπουργός το 2011-12, ο Παπαδήμος είχε περισσότερες της μιας φορές αποδεχθεί ευαίσθητες αποστολές για να ξεμπλέκει δυσάρεστες και επικίνδυνες καταστάσεις - άλλων!
Είχε προσγειωθεί από την Αμερική - μαθητής του Φράνκο Μοντιλιάνι στο Μ.Ι.Τ., μετά-Κεϋνσιανός και κοινωνικά αριστερόστροφος ο ίδιος, με θητεία στην Fed - στην Τράπεζα της Ελλάδος στην θέση του Οικονομικού Συμβούλου (που είχε δημιουργηθεί επί Ζολώτα, δεκαετία του ΄60, για την επιστροφή Ανδρέα Παπανδρέου). Στην Τράπεζα διήγε βίον ακαδημαϊκό, έως όταν... ενέσκηψε η υπόθεση Κοσκωτά. Τότε, και ενώ όλοι αποτραβιούνταν, στον Παπαδήμο ανατέθηκε να πάει στο Λουξεμβούργο, να βρει/να φέρει τα χαρτιά, τις αποδείξεις - όχι τους ψιθύρους ή τις καταγγελίες - που ξήλωναν το οικοδόμημα Κοσκωτά. Στην συνέχεια, η θητεία του στην Διοίκηση της ΤτΕ συνέπεσε με την πορεία προς την ΟΝΕ με όλους τους χειρισμούς, και στο άνοιγμα της χρηματοπιστωτικής αγοράς και στην διαχείριση των επιτοκίων, που έφεραν την Ελλάδα στην Ευρωζώνη. Γνωστά αυτά - αν και λίγοι σημείωσαν, στις τελευταίες του Εκθέσεις ως Διοικητού τις αγωνιώδεις προειδοποιήσεις για την κοινωνική επίπτωση μιας τεχνικής εισδοχής στο ευρώ, αν δεν διορθώνονταν τα διαρθρωτικά.
Πάντως, όταν η Ελλάδα "κλείδωνε" στην ΟΝΕ ο Παπαδήμος βρέθηκε Αντιπρόεδρος στην ΕΚΤ, στην Φρανκφούρτη. Τότε - θυμίζουμε - είχε ξεκινήσει από (πολλές, επίσημες) πηγές η καταγγελία περί "πλαστών στοιχείων" με τα οποία είχε γίνει η προσχώρηση της χώρας. Μολονότι ο Παπαδήμος δεν αγγιζόταν από τους δημοσιονομικούς χειρισμούς - περισσότερο υπόθεση Νίκου Χριστοδουλάκη/Γιάννη Στουρνάρα - το πήρε πάνω του να αντιπαρατεθεί, ιδίως με τον τότε Πρόεδρο της ΕΚΤ Ζαν-Κλωντ Τρισέ ο οποίος είχε, και αυτός, παίξει το χαρτί των Ελληνικών πλαστών στοιχείων...
Και φτάνουμε στην μετάκληση του Λουκά Παπαδήμου, από το - όπως και να το κάνουμε! - αθλιούτσικο Ελληνικό πολιτικό σύστημα, στα τέλη του 2011 και με απόλυτο αδιέξοδο του Μνημονίου-1. Προσέξτε, εδώ: ο Παπαδήμος θεωρεί το τότε μεθοδευόμενο PSI λάθος και κακόν πράγμα - αρθρογραφεί μέχρι και στους F.T. σχετικά! Όταν όμως το διεθνές/Ευρωπαϊκό σύστημα επιβάλλει αυτήν την λύση, και η πολιτική μας τάξη προσέρχεται σ' αυτό, αναλαμβάνει την τεχνική διεκπεραίωση.
Εδώ, μπαίνει στην μέση ο πολιτικός κρετινισμός. Στοχοποιείται ο Παπαδήμος ως "δοτός" - όχι δε μόνον/όχι κυρίως από αριστερά, αλλά και από δεξιά/δεξιότατα. Επειδή οι πολιτικοί χειριστές το παίζουν κουνέλια (μέχρι να επανέλθουν, μετά τις εκλογές του 2012, ως λιοντάρια), αφήνεται ο Παπαδήμος να στοχοποιείται. να φορτώνεται όλη την οδύνη της διαπραγμάτευσης, του PSI , του Μνημονίου-2.
Έτσι φθάνουμε στους φακέλους με εκρηκτικά. Ο τωρινός δεν ήταν ο πρώτος, δεν ήταν ο μόνος. Και, άλμα στο αύριο, αν μπει κανείς στις σκοτεινές και βορβορώδεις σελίδες του Ιντερνέτ και των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, ώρες μόλις μετά την αποτυχημένη δολοφονική απόπειρα, βρίσκει φρικτή συνέχεια αυτού, του ίδιου πολιτικού κρετινισμού. Μέχρι και έπαινος για την απόπειρα, μέχρι και διαμαρτυρίες για την αναποτελεσματικότητα! Φρίκη, η κατάληξη του πολιτικού κρετινισμού.
kontranews
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου