Ο «λούστρος» Μακρόν…

Το Ποντίκι

του Δημήτρη Μηλάκα

Είναι δύσκολο να κατανοήσει κανείς τους αναστεναγμούς ανακούφισης που ακούστηκαν στην Ευρώπη για την νίκη του Μακρόν στον πρώτο γύρο των γαλλικών εκλογών. Η επικράτησή του έναντι των φασιστών της Λεπέν είναι μόνο μια από τις παραμέτρους του αποτελέσματος και μάλλον όχι η σημαντικότερη. Σε κάθε περίπτωση για αυτήν την νίκη και την πιθανότατη ανάδειξη του Μακρόν στο ύπατο αξίωμα μόνο κάποιοι λίγοι (αριθμητικά ) έχουν κάθε λόγο να πανηγυρίζουν.

Το αποτέλεσμα της περασμένη Κυριακής περιγράφει με σαφήνεια το «τέλος» ενός παλιού συστήματος εξουσίας. Δεξιά και σοσιαλιστές, οι πυλώνες του συστήματος οδηγήθηκαν –προς το παρόν- στο περιθώριο και βρίσκονται πια στην δυσάρεστη θέση να επιβιβαστούν στο άρμα του Μακρόν για να αντιμετωπίσουν τον κίνδυνο μιας φασιστικής παρέκκλισης.

Οι λόγοι για την συντριβή του παλιού συστήματος εξουσίας είναι προφανείς: Το γαλλικό πολιτικό προσωπικό εξάντλησε το κεφάλαιό του προσπαθώντας να ακολουθήσει πολιτικές οι οποίες μπορούσαν να (εξ)υπηρετήσουν ολοένα και λιγότερα  τμήματα της γαλλικής κοινωνίας.  Υποστύλωμα της γερμανικής ηγεμονίας στην Ευρώπη οι γαλλικές κυβερνήσεις αφήνουν σε μια πορεία προς τον Καιάδα ολοένα και περισσότερους Γάλλους πολίτες οι οποίοι – σύμφωνα με το αποτέλεσμα του πρώτου γύρου των εκλογών- τοποθετούνται πια κατά 49% απέναντι σε ότι προπαγανδίζει και υπηρετεί την «δημοκρατία» των επιχειρήσεων και των αγορών. Οι μισοί απ αυτό το 49% δυστυχώς αναζητούν τη σωτηρία τους στη Λεπέν και το φασιστικό μοντέλο που αυτή προτείνει. Οι υπόλοιποι μισοί απ αυτούς που έχουν συνειδητοποιήσει ότι το οικοδόμημα της ΕΕ είναι γερμανικό και κατά κύριο λόγο των «αγορών» μοιράζονται σε αποτυχημένους και παρηκμασμένους πολιτικούς σχηματισμούς.

Για την ώρα ο «λούστρος» του Μακρόν φαίνεται ικανός να μεταμφιέσει  ένα μοντέλο πολιτικών  οι οποίες δεν οδηγούν πουθενά αλλού πέρα από την συντήρηση της  βασιλείας των πολυεθνικών και του κεφαλαίου. Το παραμύθι του εκσυγχρονισμού και των μεταρρυθμίσεων που «πουλάει»  ο φέρελπις  (για τους τραπεζίτες) πολιτικός είναι γνωστό, εμείς εδώ στην Ελλάδα το ακούμε χρόνια, και οι Γάλλοι θα αντιληφθούν πολύ σύντομα που οδηγεί.

Ωστόσο οι πολιτικοί λούστροι, όπως και εμείς εδώ στην Ελλάδα είχαμε την ευκαιρία να διαπιστώσουμε (με Παπαδήμους, λεβέντηδες και ποτάμια) κρατούν ελάχιστα. Στην περίπτωση της Γαλλίας ίσως κρατήσουν όσο μια προεδρική θητεία…