Μελαγχολία «Ευρώπης»

Να το πούμε ευγενικά: η Κορυφή της Ρώμης, με την Διακήρυξη των "27" για το Μέλλον της Ευρώπης, δεν ξεπέρασε τις πιο μέτριες προσδοκίες. Αναμενόμενα καλά λόγια για το παρελθόν, τα επιτεύγματα, τα κεκτημένα των 60χρονων της ΕΕ που όμως (από την επόμενη βδομάδα, και συγκεκριμένα από τις 29 Μαρτίου)...

του Αντώνη Παπαγιαννίδη

Να το πούμε ευγενικά: η Κορυφή της Ρώμης, με την Διακήρυξη των "27" για το Μέλλον της Ευρώπης, δεν ξεπέρασε τις πιο μέτριες προσδοκίες. Αναμενόμενα καλά λόγια για το παρελθόν, τα επιτεύγματα, τα κεκτημένα των 60χρονων της ΕΕ που όμως (από την επόμενη βδομάδα, και συγκεκριμένα από τις 29 Μαρτίου) ξεκινάει την πρώτη της πορεία προς τα πίσω υποδεχόμενη την Βρετανική ανακοίνωση κατά το άρθρο 50 ΣΕΕ για το Brexit. Διαβεβαιώσεις για ασφαλή Ευρώπη, για ευημερούσα και βιώσιμη Ευρώπη, για κοινωνική Ευρώπη, για ισχυρότερη Ευρώπη στην παγκόσμια σκηνή - με την κατακλείδα ότι "παραμένουν ενωμένοι για το καλύτερο", συν "ότι η Ευρώπη είναι το κοινό μας μέλλον".

Ουσιαστική διευκρίνηση για το αν και κατά πόσο θα αξιοποιηθούν οι προτάσεις και συζητήσεις για μιαν Ευρώπη πολλαπλών ταχυτήτων- που ο Αλέξης Τσίπρας επιχείρησε να στρέψει σε κατεύθυνση μιας "Ευρώπης πολλαπλών επιλογών" - δεν υπήρξε στην Διακήρυξη της Ρώμης. Ο φόβος για ένα "ξήλωμα του πουλόβερ" συγκράτησε τους ηγέτες των "27". Η ίδια ατμόσφαιρα υπερ-προσοχής αποθάρρυνε, άλλωστε, και τον χειρισμό Τσίπρα να ζητήσει/απαιτήσει ενσωμάτωση στην Διακήρυξη περισσότερων στοιχείων "Κοινωνικής Ευρώπης", με ιδιαίτερη μάλιστα έμφαση στην εφαρμογή στοιχείων του Ευρωπαϊκού κεκτημένου εξίσου σε όλες τις χώρες της ΕΕ. Ενώ ο Έλληνας Πρωθυπουργός θέλησε να αξιοποιήσει την Διακήρυξη ως μοχλό για να απωθήσει τις απόψεις ΔΝΤ για τα εργασιακά από την "κολλημένη" διαπραγμάτευση για την δεύτερη αξιολόγηση του Μνημονίυ-3, τελικά πείσθηκε να περιοριστεί σε επιστολές προς Γιουνκέρ και Τουσκ με την ίδια ως άνω λογική...

Και να αρκεσθεί στην ευγενική μεν, σταθερή δε απάντηση του Ζαν-Κλοντ Γιουνκέρ: ότι το Ευρωπαϊκό κοινωνικό κεκτημένο έχει μεν (ήδη, κατά Γιουνκέρ) εφαρμογή και στην Ελλάδα, όμως (α) η χώρα δεν θάπρεπε να κάνει πίσω ως προς την εφαρμογή των όποιων έχει συμφωνήσει μεταρρυθμίσεων (σ' αυτές, δε, στα Μνημόνια-1 και -2 περιλαμβάνονταν κοινωνικές/εργασιακές υποχωρήσεις....) και (β) το Ευρωπαϊκό κεκτημένο περιλαμβάνει και διαφοροποιήσεις ανά χώρες-μέλη, δεν είναι της λογικής one-size-fits-all.

Αποτέλεσμα; Ο Αλέξης Τσίπρας , αφού αρχικά υπεστήριξε ότι "η ΕΕ έχει παραδοθεί στο ΔΝΤ", κατέληξε: "Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι αυτή δεν είναι η Ευρώπη που ονειρευόμαστε και θέλουμε. Αλλά δεν υπάρχει άλλος δρόμος από το να παλέψουμε εντός αυτής για να την αλλάξουμε".

economia