Λήξη συναγερμού ή μια ακόμη φάση έντασης;

του Αντώνη Δ. Παπαγιαννίδη

Ένα επικίνδυνο παιχνίδι φραστικών-και-όχι-μόνον αντιπαραθέσεων παίχτηκε όλες αυτές τις μέρες μεταξύ Αθηνών και Βερολίνου. Mε εκκίνηση το έκτακτο επίδομα/βοήθημα/"13η σύνταξη" προς χαμηλοσυνταξιούχους από την κυβέρνηση Τσίπρα (που όμως υπερψηφίστηκε με πλειοψηφία των 2/3 στην Βουλή των Ελλήνων...) και με δέσιμο το "πάγωμα" ήδη αποφασισμένων μέτρων για το ελληνικό χρέος με πρωτοβουλία Βόλφγκανγκ Σόυμπλε (τον οποίο, πάντως, ακολούθησε αρχικά το Euroworking Group και ο ESM).

Όταν ο Έλληνας πρωθυπουργός –τον οποίο, επισκεπτόμενος στο Βερολίνο, η Γερμανίδα Καγκελάριος είχε συμβουλεύσει να μη στοχοποιεί τον Γερμανό ΥΠΟΙΚ– αναφέρθηκε εύστοχα αλλά απαξιωτικά σε όσους «δεν είναι καλά στην ψυχή τους [και] δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν τα προβλήματα της χώρας τους, ούτε της Ευρώπης», δεν θα μπορούσε να εκπλαγεί όταν ο Σόυμπλε επέστρεψε με τη διαβεβαίωση ότι «ουδεμία έχει κατανόηση» στην ελληνική πολιτική ηγεσία, όταν αυτή κατηγορεί το Βερολίνο «ότι θέλει να βλάψει τους Έλληνες». Όταν, δε, το ελληνικό υπουργείο Οικονομικών ευχήθηκε διαδικτυακά στους διαπιστευμένους δημοσιογράφους με κάρτα που παρέπεμπε στον Εμπενέζερ Σκρουτζ και την ψυχρή καρδιά του (η οποία, όμως, κάποια στιγμή άνοιξε στο πνεύμα των Χριστουγέννων), δύσκολα θα αποφευγόταν ένας Σόυμπλε που θα προανήγγειλε ότι εφεξής η Γερμανία δεν θα ήταν διατεθειμένη να δώσει "ούτε ευρώ" για την Ελλάδα...

Η αλήθεια είναι ότι η επιστολή έμπρακτης μετάνοιας Τσακαλώτου για το επίδομα προς χαμηλοσυνταξιούχους έκλεισε ένα μέτωπο που ήταν ανώφελο ότι άνοιξε. Και χωρίς, όμως, να φθάσει κανείς στην άποψη του Στέλιου Κούλογλου, ότι η δεύτερη αξιολόγηση του Μνημονίου-3 που βρίσκεται μπροστά μας δεν θα κλείσει καθώς «δεν θέλουν να την κλείσουν, θέλουν να ανατρέψουν την κυβέρνηση», ενώ ειδικά ο Σόυμπλε «θέλει να ξαναβάλει το θέμα του Grexit και της αναδιαμόρφωσης της Ευρωζώνης σ' ένα κλειστό σύστημα πλουσίων χωρών του Βορρά» ή /και στην ανάγνωση του Νίκου Βουτση ότι «ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε διεκδικεί ρόλο υπερυπουργού» (οπότε η συμπεριφορά του «δεν μπορεί να μην τυγχάνει απάντησης»), πάντως η τωρινή πορεία διαπραγμάτευσης Ελλάδας-δανειστών υπόσχεται/απειλεί να είναι σπαρμένη με αγκάθια.

Και... για τη μεν ελληνική πλευρά η διάσταση των εκλογών στο βάθος έχει ένα στοιχείο επιλογής –"πρόωρες εκλογές" ονομάζεται αυτό– όμως για την γερμανική/σοϋμπλική οι εκλογές του φθινοπώρου 2017 είναι δεδομένες, αλλά και οι εσωτερικές τριβές στην CDU/CSU είναι δεδομένες, όπως και η προοπτική αλλαγής στο τιμόνι του ΥΠΟΙΚ ακόμη και σε περίπτωση επικράτησης της Μέρκελ και της CDU, καθώς οι Σοσιαλδημοκράτες θα αυτοκτονούσαν, αν ούτε την φορά αυτή –σε Μεγάλο Συνασπισμό– δεν διεκδικούσαν αυτό το κομβικό χαρτοφυλάκιο.

Συνεπώς, όσο κι αν μοιάζει τώρα με λήξη συναγερμού, μάλλον εγκαθιστάμεθα σε μια ακόμη φάση έντασης.

economia