iskra
ενώ δι’ όλων αποτυπώνονται στάσεις και συμπεριφορές που αποδεικνύουν την αδιάσπαστη συνέχεια του έθνους μας από τους γραικύλους ως τους γενίτσαρους κι από τους γενίτσαρους ως τους μνημονιακούς, όπως: η γονυκλισία, ο τεμενάς, οι μετάνοιες, το σούρσιμο, οι καταδόσεις, το γλείψιμο, τα καλοπιάσματα και τα πεσκέσια, τα ταξίματα και τα δοσίματα, η γλίτσα, το ευρωλιγουριλίκι, το καρπαζοεισπρακτοριλίκι, το χαρτζιλίκωμα, κι όλα όσα καθιστούν κάποιον
σμπίρο, κολίγα, κάπο, κάφρο, γκαουλάιτερ, κουίσλινγκ, δούλο, μηδίζοντα, μηδίσαντα, βδέλλα και εντολοδόχο. Αυτά απ’ τη δική μας πλευρά. Από την πλευρά των γερμανικών Αρχών, ούτε διαταγές, ούτε τελεσίγραφα, εκβιασμοί και κονκορδάτα, παρά μόνον χάχανα! Επικά χάχανα.
Πρώτος και καλύτερος στην επιστολογραφία ο κ. Τσακαλώτος: «αν πέσουμε έξω, θα κόψουμε συντάξεις». Τι απλό! Το ενδεχόμενο να κόψει τον λαιμό του ούτε που του περνάει απ’ το μυαλό.
Ευτυχώς, πιο αγαπησιάρα η κυρία Φωτίου: «Αγαπητέ μου κύριε Σόιμπλε, να σου στείλω εγώ να φας γιομιστά να γλείφεις τα δαχτυλάκια σου για να τα καθαρίσεις απ’ το αίμα που έχεις στα χέρια σου». Σε ύφος παιάνα (με φραπέ) ο κ. Φλαμπουράρης: «Φιλαράκο Σόιμπλε, λέμε και καμιά κουβέντα στον αέρα (αέρα σας χρωστάμε), μη μας παίρνεις κι εσύ στα σοβαρά! Ας είμαστε σοβαροί». Σε
ύφος Λυσία (υπέρ αδυνάτου) ο κ. Σπίρτζης: «Δεν μπορώ να κλαίω άλλο, κύριε Σόϊμπλε, βουλώνουν τα υδραυλικά στα μεγάλα έργα και καθυστερούν τα εγκαίνια». Κυριάκος Μητσοτάκης: «Σκίσ’ τους, μάιν γκρουπενφύρερ, κι εγώ θα κόψω κι άλλες συντάξεις, κι άλλα πόδια, κι άλλους μισθούς, σκίσ’ τους και θα τους ξεσκίζω κι εγώ, διότι
κι εγώ δεν θα “μπορώ να κάνω αλλιώς…”». Στο ίδιο κλίμα εθνικής ομοψυχίας και ο κ. Ζουράρις: «Χαίρε Καίσαρ και χάιλ Κάιζερ! Uber alles το συναμφότερον του κουφάλες, η μάνα του πιλάλα δεν έκλαψε ποτέ! Εχε χάρη που ξεμείνανε από μάρμαρο τα μαρμαρένια αλώνια και τα κάναμε ταφόπλακες».
Στο επίγραμμα ο Τσίπρας: «Ενθάδε κείται το ΟΧΙ. Ο,τι έχετε ευχαρίστηση». Πιο γλαφυρός ο μάστορας της διγλωσσίας κ. Παππάς – και πιο εύγλωττος: «Κύριε Σόιμπλε, η μια διχάλα της γλώσσας μου σε δοξάζει, η άλλη σε επαινεί, έχουμε μια εμπλοκή με τα φρουτάκια, γιατί; Πρώτη φορά γεμίζει τη χώρα κουλοχέρηδες η Αριστερά και δεν το εκτιμάτε; Τι δηλαδή; άλλο Κόφτης και άλλο Κουλοχέρης;». Υστερόγραφον
γραμμένο από τον Χατζατζάρη με τα χεράκια του: «Εννοείται ότι τα ερωτήματα είναι ρητορικά, Πολυχρονεμένε μου. Καλή χρονιά να ’χουμε και “καλή καρδιά” – που λέει και ο Τσίπρας».
Ακριβώς αυτό, αγαπητές μου αναγνώστριες και αγαπητοί μου αναγνώστες! Καλή χρονιά θα έχουμε, όταν πάρει ο Διάολος όσους δεν σέβονται τους λαούς, ταπεινώνουν τους πολίτες κι εκμεταλλεύονται τους ανθρώπους. Ραντεβού την Κυριακή (από Σάββατο) με την «Πράβντα» στη RealNews. Με τους υπόλοιπους θα τα πούμε πάλι με το νέο έτος 2017.
Θα είναι και το 2017 μια δύσκολη χρονιά. Κάπου όμως πρέπει να σπάσει η αλυσίδα της σκλαβιάς. Η ανθρωπότητα έχει οπισθοδρομήσει στις εποχές πριν από το 1917, πριν από το 1914. Μπορεί ο κόσμος να έχει γεμίσει φανταχτερά τεχνολογικά μπιχλιμπίδια, αλλά η ζωή των ανθρώπων, πλην των εκμεταλλευτών, επιστρέφει όλο και πιο πίσω σε έναν «μεσαίωνα» μοναξιάς, ανημποριάς, φτώχειας και αποπολιτισμού. Απελπισία, θλίψη, φόβος, οργή, αυτό
είναι το τετράπτυχο της «νέας» εποχής, αυτά είναι τα τέσσερα Ευαγγέλια της Αποκάλυψης. Η στήλη σάς εύχεται από βάθους καρδιάς υγεία, αντοχή, εμβάθυνση στη γνώση και την αυτογνωσία, αγωνιστικότητα, σθένος κι ελπίδα. Είθε στον δρόμο μας να συναντήσουμε το κάλλος και την καλοσύνη, συνοδοιπόρους προς το δίκαιο και το ανθρωπινότερο. Μπορεί ο δρόμος να μη μας βγάλει πουθενά, θα έχουμε όμως κάνει μια ωραία διαδρομή…
Χρόνια πολλά και ας αγωνισθούμε να γίνουνε καλά..!
Α, και το κυριότερο. Με αγάπη. Πάνω απ’ όλα η αγάπη. «Η αγάπη ουδέποτε εκπίπτει». Η αγάπη νικά. Η αγάπη λυτρώνει απ’ την ήττα – η αγάπη φουσκώνει τα στήθη των ανθρώπων που συντρίβουν την τυραννία, αυτή είναι η μάνα και η ουσία της συντροφικότητας, αυτή παρηγορεί και εξοπλίζει, η αγάπη…
του Στάθη
Καλημέρα σας! Η στήλη έχει την υπερηφάνεια (η έννοια της λέξης είναι, στις μέρες μας, σχετική) να φέρει στη δημοσιότητα για χάρη σας ένα ευρύ φάσμα αλληλογραφίας με τις γερμανικές Αρχές, το οποίον λαμβάνει χώραν κατ’ αυτάς σε κλίμα μυστικότητας και συνωμοτικότητας. Στην γκάμα αυτής της αλληλογραφίας ανιχνεύονται πολλά από τα είδη του γραπτού λόγου: η επιστολή, η προσευχή, ο όρκος, το ξόρκι, η εγκύκλιος, τα κάλαντα, η στιχοπλοκή, το εγκώμιον, το επίγραμμα, ο θρήνος, οι ψαλμοί, τα δοξαστικά, η ερωτική άμα τε και λυρική ποίηση, οι συνταγές μαγειρικής και άλλα,
ενώ δι’ όλων αποτυπώνονται στάσεις και συμπεριφορές που αποδεικνύουν την αδιάσπαστη συνέχεια του έθνους μας από τους γραικύλους ως τους γενίτσαρους κι από τους γενίτσαρους ως τους μνημονιακούς, όπως: η γονυκλισία, ο τεμενάς, οι μετάνοιες, το σούρσιμο, οι καταδόσεις, το γλείψιμο, τα καλοπιάσματα και τα πεσκέσια, τα ταξίματα και τα δοσίματα, η γλίτσα, το ευρωλιγουριλίκι, το καρπαζοεισπρακτοριλίκι, το χαρτζιλίκωμα, κι όλα όσα καθιστούν κάποιον
σμπίρο, κολίγα, κάπο, κάφρο, γκαουλάιτερ, κουίσλινγκ, δούλο, μηδίζοντα, μηδίσαντα, βδέλλα και εντολοδόχο. Αυτά απ’ τη δική μας πλευρά. Από την πλευρά των γερμανικών Αρχών, ούτε διαταγές, ούτε τελεσίγραφα, εκβιασμοί και κονκορδάτα, παρά μόνον χάχανα! Επικά χάχανα.
Πρώτος και καλύτερος στην επιστολογραφία ο κ. Τσακαλώτος: «αν πέσουμε έξω, θα κόψουμε συντάξεις». Τι απλό! Το ενδεχόμενο να κόψει τον λαιμό του ούτε που του περνάει απ’ το μυαλό.
Ευτυχώς, πιο αγαπησιάρα η κυρία Φωτίου: «Αγαπητέ μου κύριε Σόιμπλε, να σου στείλω εγώ να φας γιομιστά να γλείφεις τα δαχτυλάκια σου για να τα καθαρίσεις απ’ το αίμα που έχεις στα χέρια σου». Σε ύφος παιάνα (με φραπέ) ο κ. Φλαμπουράρης: «Φιλαράκο Σόιμπλε, λέμε και καμιά κουβέντα στον αέρα (αέρα σας χρωστάμε), μη μας παίρνεις κι εσύ στα σοβαρά! Ας είμαστε σοβαροί». Σε
ύφος Λυσία (υπέρ αδυνάτου) ο κ. Σπίρτζης: «Δεν μπορώ να κλαίω άλλο, κύριε Σόϊμπλε, βουλώνουν τα υδραυλικά στα μεγάλα έργα και καθυστερούν τα εγκαίνια». Κυριάκος Μητσοτάκης: «Σκίσ’ τους, μάιν γκρουπενφύρερ, κι εγώ θα κόψω κι άλλες συντάξεις, κι άλλα πόδια, κι άλλους μισθούς, σκίσ’ τους και θα τους ξεσκίζω κι εγώ, διότι
κι εγώ δεν θα “μπορώ να κάνω αλλιώς…”». Στο ίδιο κλίμα εθνικής ομοψυχίας και ο κ. Ζουράρις: «Χαίρε Καίσαρ και χάιλ Κάιζερ! Uber alles το συναμφότερον του κουφάλες, η μάνα του πιλάλα δεν έκλαψε ποτέ! Εχε χάρη που ξεμείνανε από μάρμαρο τα μαρμαρένια αλώνια και τα κάναμε ταφόπλακες».
Στο επίγραμμα ο Τσίπρας: «Ενθάδε κείται το ΟΧΙ. Ο,τι έχετε ευχαρίστηση». Πιο γλαφυρός ο μάστορας της διγλωσσίας κ. Παππάς – και πιο εύγλωττος: «Κύριε Σόιμπλε, η μια διχάλα της γλώσσας μου σε δοξάζει, η άλλη σε επαινεί, έχουμε μια εμπλοκή με τα φρουτάκια, γιατί; Πρώτη φορά γεμίζει τη χώρα κουλοχέρηδες η Αριστερά και δεν το εκτιμάτε; Τι δηλαδή; άλλο Κόφτης και άλλο Κουλοχέρης;». Υστερόγραφον
γραμμένο από τον Χατζατζάρη με τα χεράκια του: «Εννοείται ότι τα ερωτήματα είναι ρητορικά, Πολυχρονεμένε μου. Καλή χρονιά να ’χουμε και “καλή καρδιά” – που λέει και ο Τσίπρας».
Ακριβώς αυτό, αγαπητές μου αναγνώστριες και αγαπητοί μου αναγνώστες! Καλή χρονιά θα έχουμε, όταν πάρει ο Διάολος όσους δεν σέβονται τους λαούς, ταπεινώνουν τους πολίτες κι εκμεταλλεύονται τους ανθρώπους. Ραντεβού την Κυριακή (από Σάββατο) με την «Πράβντα» στη RealNews. Με τους υπόλοιπους θα τα πούμε πάλι με το νέο έτος 2017.
Θα είναι και το 2017 μια δύσκολη χρονιά. Κάπου όμως πρέπει να σπάσει η αλυσίδα της σκλαβιάς. Η ανθρωπότητα έχει οπισθοδρομήσει στις εποχές πριν από το 1917, πριν από το 1914. Μπορεί ο κόσμος να έχει γεμίσει φανταχτερά τεχνολογικά μπιχλιμπίδια, αλλά η ζωή των ανθρώπων, πλην των εκμεταλλευτών, επιστρέφει όλο και πιο πίσω σε έναν «μεσαίωνα» μοναξιάς, ανημποριάς, φτώχειας και αποπολιτισμού. Απελπισία, θλίψη, φόβος, οργή, αυτό
είναι το τετράπτυχο της «νέας» εποχής, αυτά είναι τα τέσσερα Ευαγγέλια της Αποκάλυψης. Η στήλη σάς εύχεται από βάθους καρδιάς υγεία, αντοχή, εμβάθυνση στη γνώση και την αυτογνωσία, αγωνιστικότητα, σθένος κι ελπίδα. Είθε στον δρόμο μας να συναντήσουμε το κάλλος και την καλοσύνη, συνοδοιπόρους προς το δίκαιο και το ανθρωπινότερο. Μπορεί ο δρόμος να μη μας βγάλει πουθενά, θα έχουμε όμως κάνει μια ωραία διαδρομή…
Χρόνια πολλά και ας αγωνισθούμε να γίνουνε καλά..!
Α, και το κυριότερο. Με αγάπη. Πάνω απ’ όλα η αγάπη. «Η αγάπη ουδέποτε εκπίπτει». Η αγάπη νικά. Η αγάπη λυτρώνει απ’ την ήττα – η αγάπη φουσκώνει τα στήθη των ανθρώπων που συντρίβουν την τυραννία, αυτή είναι η μάνα και η ουσία της συντροφικότητας, αυτή παρηγορεί και εξοπλίζει, η αγάπη…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου