Το ευρωνόμισμα βλάπτει την υγεία μας

Νέα Πολιτική

του Κωνσταντίνου Κόλμερ

Όπως το κάπνισμα, έτσι και το ευρώ βλάπτει σοβαρώς την υγεία μας.  Το πρώτο 7μηνο του τρέχοντος έτους στην Ελλάδα, οι θάνατοι (74.060) υπερέβησαν κατά 41% τις γεννήσεις (52.395) και σχεδόν διπλασιάσθησαν έναντι του 2014 (θάνατοι 114.088 έναντι 93.429 γεννήσεων) .Η οικονομική κατάρρευσις δεν είναι άσχετη με την σοβούσα δημογραφική κρίσι της χώρας μας και δεν θα είχε συμβεί εάν την τελευταία 6ετία, που το εθνικό εισόδημα υπεχώρησε 29% , το ευρώ δεν ήταν το νόμισμα της.

Πράγματι, το ευρώ υπήρξε το βασικό αίτιο της οικονομικής κρίσεως όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και σε πολλές άλλες χώρες της ευρωζώνης, που υπέστησαν την στασιμότητα και υποχώρησι της οικονομίας των  (Ιρλανδία , Πορτογαλία, Ιταλία, Ισπανία, Μάλτα, Κύπρος κλπ.) την προηγηθείσα 6ετία.

Όταν το ευρωνόμισμα υιοθετήθη το 1999 (και καθελκύσθη το 2002), αποσκοπούσε στην ανάπτυξι της «Ευρωλάνδης», όπως αυτή ετιτλοφορείτο τότε. Προς τον σκοπόν αυτό ανελήφθη μία πολιτική χαμηλών (αλλά διαφορικών) επιτοκίων (σσ: παράδοξη για νομισματική ένωσι) και χαλαρής νομισματικής πολιτικής, ιδίως κατόπιν της Ελληνικής κρίσεως που κλόνισε τις Ευρωπαϊκές τράπεζες.

Μετά την αρχική ανατίμησι του ευρώ (έφθασε μέχρις 1,56 του δολλαρίου), εφηρμόσθη  μία προοδευτική υποτίμησις στο 1,10 $ , που αντιστοιχεί εις απώλειαν ισοτιμίας 30% στο διάστημα των δύο τελευταίων ετών.

Παρά την «ανταγωνιστική υποτίμησι» του ευρώ, που εθεωρείτο ανάθεμα από του δημιουργούς του  και την πρωτοφανή κάμψι της τιμής του πετρελαίου εφέτος (55% στα 45 $/β), η ευρωλάνδη υποφέρει από υψηλή ανεργία (11% του ενεργού πληθυσμού), η οποία συγκρίνεται με την πολύ χαμηλοτέρα Αμερικανική ανεργία που έχει πέσει στο 5,3% αντιστοίχως. Στην Ελλάδα  του ευρώ, η ανεργία πλησιάζει το 30% και προκαλεί ανθρωπιστική κρίσι στα χαμηλά εισοδηματικά στρώματα του πληθυσμού.

Η οικονομική αποτελεσματικότης της Ευρωπαϊκής οικονομίας υστερεί επίσης εκείνης της Βρεταννίας και Ελβετίας, που είναι εκτός ευρωζώνης, της Σουηδίας και Δανίας που ναι μεν είναι στην Ευρωπαϊκήν ΄Ενωσιν αλλά διατηρούν το εθνικό των νόμισμα, την Κορώνα. Αντιθέτως, η εσωτερική υποτίμησις στην χώρα μας κατά το 1/3 ουδόλως εβελτίωσε την ανταγωνιστικότητά της.

Το γεγονός ότι η Βρεταννία, Ιταλία και Ισπανία δεν έχουν υποτιμήσει  την τελευταία 16ετία το νόμισμά των, αποδυνάμωσε το γενεσιουργό (Γερμανικό) επιχείρημα υπέρ του ευρώ. Ακόμη και η Γερμανία υποφέρει τελευταίως από το υποτιμημένο ευρώ. Εάν είχε το μάρκο, η αναπόφευκτη (λόγω συνεχών εμπορικών πλεονασμάτων της) ανατίμησις θα είχε βελτιώσει την θέσιν του μέσου Γερμανού εργαζομένου. Αδοκήτως, το ευρώ έχει ανεβάσει το κόστος ζωής εις δυσθεώρητα ύψη, αφ’ής η Ελληνική κυβέρνησις το απεδέχθη με πλαστά στοιχεία των ημεδαπών ευρωλάγνων αλλά και των Ευρωπαίων.

Το «λόμπυ του ευρώ» (άνω του 39% επί τη βάσει του τελευταίου δημοψηφίσματος εν Ελλάδι) πιστεύει ότι η τυχόν επάνοδος της χώρας στο εθνικό νόμισμα θα ήταν καταστρεπτική για την οικονομία. Θα προκαλούσε  κατάρρευσι του τραπεζικού συστήματος και του Χρηματιστηρίου, την επιβολή ελέγχων εξαγωγής κεφαλαίων (capital controls), την μαζική απόσυρσι των καταθέσεων και συνεπώς την επιβολή περιορισμών στις ημερήσιες αναλήψεις από τα ΑΤΜ. Η  αύξησις των φόρων θα ήταν συνεπακόλουθο της ελλείψεως ρευστότητος, ενώ οι συντάξεις και οι μισθοί θα εξανεμίζοντο. Τελικώς, η αναπόφευκτη απουσία «πρωτογενούς πλεονάσματος» θα καθιστούσε το δημόσιο  χρέος απλήρωτο.

Αλλ΄ ακριβώς πάντα ταύτα συνέβησαν μέσα στο… ευρώ και όχι εκτός! Οι τράπεζες έκλεισαν επί τρείς εβδομάδες, το Χρηματιστήριο Αθηνών επί πέντε. Οι απώλειες του πιστωτικού συστήματος υπολογίζονται στα 30 δις. ευρώ, λόγω της απόσυρσης καταθέσεων και στο  50% των υφισταμένων δανείων. Η κεφαλαιοποίησις  του ΧΑΑ έχασε 7 δις. ευρώ εις τρείς μόνον ημέρας- όσο το 6% του εθνικού εισοδήματος. Περιουσίες μετόχων (Μητροπόλεων, ιδρυμάτων και κερδοσκοπικών Αμοιβαίων Κεφαλαίων) εχάθησαν εν μια νυκτί –φοβούμαι δια παντός. Οι μισθοί των υπαλλήλων και οι συντάξεις των απομάχων περιεκόπησαν δραστικά και οι αξίες των ακινήτων υπεχώρησαν κατά 60% συνολικώς ενώ οι μεταβιβάσεις υπήρξαν ελάχιστες.

Το επιτόκιο των 3ετών Ελληνικών ομολόγων εξετοξεύθη και πάλι στο 20,8%, ενώ η διαφορά των έναντι των Γερμανικών ανήλθε στις 1.115 μονάδες βάσης. Όσον αφορά, τέλος, στο δημόσιον χρέος, ακόμη και το αδυσώπητο Διεθνές Νομισματικό Ταμείον παραδέχεται ότι είναι αδιατήρητο και απαιτεί την περιτομή του.

Για πρώτη φορά «Αριστερό μνημόνιο»

Με το νέο μνημόνιο, το τρίτο κατά σειράν μέσα στο  ευρώ, οι άμεσοι και έμμεσοι φόροι αυξάνονται μέχρις 25% , τα νέα «λουκέτα των επιχειρήσεων αναμένονται στις 150.000 το προσεχές εξάμηνο  και ο «αριθμός τους παραπέμπει στα όσα συνέβησαν  στην Ελληνική οικονομία  το 2011-12, την περίοδο της βαθειάς ύφεσης» (ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ 9.8.15) .Η διαρροή των επιχειρήσεων (business run) στο εξωτερικό (Βρεταννία, Λουξεμβούργο, Βουλγαρία, Κύπρο κλπ.) εντείνεται παραλλήλως με την ανεργία (16.658 θέσεις πλήρους απασχολήσεως απωλέσθησαν με τους ελέγχους κεφαλαίων μόνον τον Ιούλιο).

Οι σημαντικώτερες Ελληνικές επιχειρήσεις έχουν ήδη αποχωρήσει και τώρα ετοιμάζονται να φύγουν και οι ναυτιλιακές από την χώρα, η οποία εν τούτοις παραμένει ανυπερθέτως (;) προσδεδεμένη στο ευρώ.

Το δημόσιον χρέος  αυξάνεται με το νέο μνημόνιο κατά 86 δις. ευρώ στα 411 δις. ευρώ ή στο 234% του εθνικού προϊόντος, που συνιστά θανάσιμο βρόχο στον αυχένα της εθνικής οικονομίας, η οποία ασφυκτιά λόγω των τεραστίων τόκων…

-Πού είναι συνεπώς οι ωφέλειες από το ευρώ; Απλώς το συναίσθημα ορισμένων ότι «γίναμε Ευρωπαίοι», ενώ η πλειονότης  δυστυχεί;

Υπόθεσις Εργασίας: εάν το 2010 η Ελλάς είχε επανέλθη στην δραχμή, πολλά από τα δεινά που μαστίζουν σήμερα την χώρα θα είχαν τώρα εκλείψει. Το εθνικό προϊόν  θα είχε ανακάμψει και η ανεργία υποχωρήσει. Η εγκληματικότης θα είχε περιορισθή, όπως και η εισροή των λαθρομεταναστών, που έλκονται από το μετατρέψιμο ευρώ. Το δημογραφικό πρόβλημα θα ήταν διαχειρίσιμο και γενικώς η ζωή θα ήταν ευκολωτέρα, εν σχέσει με τις σημερινές δυσκολίες και τ’ αδιέξοδα. Θα διεφαίνετο μια ελπίς, που σήμερα έχει χαθή παντελώς απ’ τον χρονικόν ορίζοντα. Υπό την προϋπόθεσι βεβαίως επιλύσεως του πολιτικού προβλήματος, από το οποίον υποφέρει η Ελλάς μετά την κολοβή μεταπολίτευσι.

Καιρός, λοιπόν, να κόψουμε το «κακό συνήθειο» του ευρώ και του ακράτου κομματισμού, που ομολογουμένως βλάπτουν την υγεία του έθνους. Ποτέ δεν είναι αργά για αλλαγή ξενόφερτων συνηθειών.