Επιχείρηση Anaconda 2016

analyst

Η άσκηση 31.000 στρατευμάτων του ΝΑΤΟ στην Α. Ευρώπη, καθώς επίσης η νέα κάθοδος ρωσικών πλοίων στη Μεσόγειο, εντείνουν το γεωπολιτικό ρίσκο – ενώ η μαζική πώληση αμερικανικών ομολόγων από την Κίνα και τη Σ. Αραβία, παράλληλα με τις επιθέσεις στο δολάριο, πιέζουν ασφυκτικά την υπερδύναμη.

του Αλέξη Ζακυνθινού

Είναι γνωστές από την ιστορία οι προσπάθειες πολλών ευρωπαϊκών λαών να εισβάλλουν στη Ρωσία, έχοντας υποστεί ανέκαθεν μεγάλες ήττες – τελευταία αυτή του Χίτλερ, ο οποίος θεωρούσε πως θα τα κατάφερνε καλύτερα από όλους τους άλλους. Τελικά ηττήθηκε, με μεγάλο όμως κόστος για τους Σοβιετικούς – αφού σε όλη τη διάρκεια του πολέμου έχασαν τη ζωή τους πάνω από 20 εκ. Πολίτες της Σοβιετικής Ένωσης, έναντι μόλις 400 χιλ. Αμερικανών.

Ως εκ τούτου, είναι φυσιολογικές οι αντιδράσεις των Ρώσων όταν μία ξένη στρατιωτική δύναμη κατευθύνεται στα σύνορα τους – πόσο μάλλον όταν συμπεριλαμβάνει γερμανικά τανκς (πηγή), τα οποία λαμβάνουν μέρος σε μία επιχείρηση με την ονομασία «Anaconda 2016». Προφανώς πρόκειται για το μεγαλύτερο παιχνίδι πολέμου στην Ανατολική Ευρώπη μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου – για μία στρατιωτική άσκηση, έτσι ώστε να εξασφαλισθεί η νίκη του ΝΑΤΟ σε περίπτωση σύγκρουσης με τη Ρωσία.

Λογικά λοιπόν αρκετοί αναρωτιούνται εάν ξεκίνησε ήδη ο τρίτος παγκόσμιος πόλεμος – αφού στην παραπάνω άσκηση που εγκαινιάσθηκε στη Βαρσοβία, συμμετέχουν 31.000 στρατεύματα του ΝΑΤΟ. Οφείλει να σημειωθεί δε εδώ πως η «Anaconda» είναι ένας πολύ μεγάλος βόας, χαρακτηριστικό του οποίου είναι να σκοτώνει το θύμα του αφού το σφίξει με όλη του τη δύναμη – κάτι που ταιριάζει απόλυτα με την περικύκλωση της Ρωσίας από τις στρατιωτικές δυνάμεις της δυτικής συμμαχίας.

Την ίδια στιγμή βέβαια νέα ρωσικά πολεμικά πλοία κατευθύνονται στη Μεσόγειο (πηγή), όπου τα προηγούμενα ευρίσκονται ήδη στα παράλια της Συρίας, απέναντι στα Αμερικανικά (φωτογραφία) – ενώ η καγκελάριος, καθώς επίσης ο Γάλλος πρόεδρος διεξήγαγαν στο Βερολίνο συζητήσεις με τον κ. Putin, απειλώντας τον με νέες κυρώσεις.

Περαιτέρω, από οικονομικής πλευράς φαίνεται πως τόσο η Κίνα, όσο και η Σαουδική Αραβία πιέζουν τις Η.Π.Α., αφού πουλούν μαζικά τα ομόλογα του αμερικανικού δημοσίου – μία τάση που, εφόσον συνεχισθεί, είναι πολύ επικίνδυνη για την υπερδύναμη, επειδή πρόκειται για δύο από τους μεγαλύτερους δανειστές της.

Ειδικότερα, σύμφωνα με την έκθεση του υπουργείου οικονομικών των Η.Π.Α. (πηγή), ξένες κεντρικές τράπεζες, καθώς επίσης κρατικά επενδυτικά κεφάλαια, συνέχισαν να πουλούν αμερικανικά ομόλογα.Ως εκ τούτου, το συνολικό απόθεμα των ανεξόφλητων ομολόγων των Η.Π.Α. μειώθηκε στα 2,8 τρις $, από άνω των 3 τρις $ προηγουμένως (γράφημα) – ενώ σε ετήσια βάση η μείωση ανέρχεται στα 346,4 δις $.

Επεξήγηση γραφήματος: Ομόλογα που διατηρούνται προς φύλαξη στη Fed σε δις $

.

Συνεχίζοντας, αυτό που προκαλεί εντύπωση είναι η ταχύτητα, με την οποία τόσο η Κίνα, όσο και η Σαουδική Αραβία μειώνουν τις απαιτήσεις τους απέναντι στις Η.Π.Α. – αφού μόνο η πρώτη πούλησε ομόλογα αξίας 34 δις $ τον Ιούλιο, περιορίζοντας την έκθεση της στο συνολικό ποσόν των 1,185 τρις $. Η δεύτερη επίσης μείωσε τα αποθέματα της στα 93 δις $ (Αύγουστος 2016), από 96,5 δις $ προηγουμένως. Φυσικά η Κίνα επικαλείται ως λόγο τη στήριξη του νομίσματος της, ενώ η Σαουδική Αραβία την ανάγκη της να καλύψει τα μεγάλα ελλείμματα του προϋπολογισμού της (άρθρο) – κάτι που όμως δεν πείθει τις αγορές.

Σε κάθε περίπτωση οι Η.Π.Α. φοβούνται ότι, εάν συνεχιστεί η παρατηρούμενη τάση φυγής από τα ομόλογα, θα χανόταν μακροπρόθεσμα η εμπιστοσύνη στο δολάριο – το οποίο δέχεται επίσης επιθέσεις από τη Ρωσία (ανάλυση), ο πρόεδρος της οποίας μάλλον φιλοδοξεί να γκρεμίσει από το θρόνο του τον αμερικανό ομόλογο του. Σε μία τέτοια περίπτωση θα ακολουθούσαν το παράδειγμα των δύο χωρών πολλές άλλες, καθώς επίσης διάφορα επενδυτικά κεφάλαια – με σοβαρές επιπτώσεις τόσο όσον αφορά το κόστος χρηματοδότησης της υπερδύναμης, όσο και τον πληθωρισμό από τυχόν μαζική εισροή δολαρίων στο εσωτερικό της.

Είναι άλλωστε λογικό πως μία χώρα, το δημόσιο χρέος της οποίας έχει φτάσει στα 19,7 τρις $ (πηγή), έχοντας αυξηθεί κατά 9 τρις $ μόνο κατά τη διάρκεια της θητείας του σημερινού της προέδρου, ενώ το τελευταίο δωδεκάμηνο κατά 1,4 τρις $, δεν εμπνέει μεγάλη εμπιστοσύνη στους δανειστές της – πόσο μάλλον όταν οι μονομάχοι που διεκδικούν την εξουσία θεωρούνται ως οι χειρότεροι στην ιστορία της.

Ολοκληρώνοντας, όταν διαπιστώνει κανείς πως η ισχυρότερη μιλιταριστική δύναμη του πλανήτη ευρίσκεται σε πορεία οικονομικής παρακμής, ενώ οι δύο μεγάλοι αντίπαλοι της, η Ρωσία και η Κίνα, αρνούνται πλέον να αποδεχθούν την παγκόσμια ηγεμονία της τόσο στο στρατιωτικό, όσο και στο χρηματοπιστωτικό επίπεδο, δεν είναι δυνατόν να μην ανησυχεί – όσο αισιόδοξα και αν αντιμετωπίζει τα γεγονότα.

Πόσο μάλλον όταν γνωρίζει πως ο μοναδικός τρόπος για να διατηρηθούν οι Η.Π.Α. ως έχουν, δεν είναι άλλος από τη «φυγή προς τα εμπρός» – η οποία συνήθως είναι συνώνυμη για τα κράτη με τη διεξαγωγή πολέμων. Βέβαια, θα μπορούσε τελικά να επικρατήσει η κοινή λογική, εάν οι Η.Π.Α. ήταν πρόθυμες να συμβιβαστούν με έναν «πολύ-πολικό πλανήτη», παύοντας να αποτελούν τη μοναδική κυρίαρχη δύναμη του – κάτι που όμως δεν είναι τόσο εύκολο να συμβεί, τουλάχιστον με κριτήριο την ιστορία.