Ο ματωμένος Αύγουστος

Το Ποντίκι

του Ξενοφώντος Μπρουντζάκη

Ένα μεγάλο κεφάλαιο για την ελληνική Ιστορία ξεκινάει με την ίδρυση του νεοελληνικού κρατιδίου και την ταυτόχρονη γέννηση της Μεγάλης Ιδέας, μιας ιδέας που έπεφτε βαριά και σκίαζε απειλητικά το αμφίβολο μέλλον του κρατιδίου.

Ελλάδα βιάστηκε, πριν καλά-καλά βολευτεί στα νέα της σύνορα, να δημιουργήσει έναν δυσανάλογο για τις δυνάμεις της αλυτρωτισμό που, αντί να την απελευθερώσει, βάρυνε την πολιτική ζωή του τόπου για περίπου έναν αιώνα, για να καταλήξει στην πιο επώδυνη εθνική συμφορά που έβαλε τέρμα στην προαιώνια παρουσία του μικρασιατικού ελληνισμού στα παράλια και στο εσωτερικό της Τουρκίας.

Για το πώς και το γιατί οδηγηθήκαμε σε αυτήν την τεράστια καταστροφή, εξακολουθούν να γράφονται ατελείωτα βιβλία και να διατυπώνονται άπειρες απόψεις. Μοιάζει σαν ένα θέμα που δεν έχει κλείσει, σαν μια εθνική εκκρεμότητα που ζητά τη διευθέτησή της. Πρόκειται για την κορυφαία όσο και καθοριστική για την περεταίρω εξέλιξη της χώρας καταστροφή στην Ιστορία του νεότερου ελληνισμού.

Να μη γίνουμε η χώρα του «σιγά καημένε, και τι έκανε;»

Του Γιώργου Κώτσηρα*

Με αφορμή την κοινωνική επικαιρότητα του τελευταίου διαστήματος (Ολυμπιακοί Αγώνες και επιτυχίες Ελλήνων αθλητών, πανελλήνιες εξετάσεις, επιτυχόντες και μη), παρατήρησα για ακόμη μια φορά την καλλιέργεια και δημιουργία του ίδιου νοσηρού κλίματος και φαινομένου, το οποίο όλο και συχνότερα παρατηρείται στην χώρα μας τα τελευταία χρόνια. Την παντελή έλλειψη επιδοκιμασίας του οιουδήποτε. Την παντελή έλλειψη επιβράβευσης της οποιασδήποτε μικρής ή μεγάλης επιτυχίας. Την παντελή έλλειψη σεβασμού στην προσπάθεια, στην επιτυχία, στον πανηγυρισμό. Σε όλα κυριαρχεί σε μεγάλο βαθμό ένα «σιγά καημένε..», ένα «έλα μωρέ, και τι έκανε;», «αν διάβαζα/προπονούμουν/ντοπαριζόμουν/σπούδαζα και εγω τα ίδια θα έκανα..». Λείπει, δυστυχώς, η «καλή κουβέντα». Συνδυάζεται, δυστυχώς, με μια κακομοιριά, μια μιζέρια, μια δεύτερη σκέψη, μια ατελή χαρά, μια συνωμοσιολογία. Γιατί;

Μέσα στην κρίση χάσαμε τους εαυτούς μας. Βγήκαν στην επιφάνεια τα πιο άσχημα ένστικτά μας. Χάθηκε ο καλός λόγος. Ένα «μπράβο που έκανες το ένα από τα δύο, θα κάνουμε μαζί και το άλλο». Μόνιμα θα φωνάζουμε γιατί δεν έκανε το άλλο, χωρίς να πούμε για το ένα που έκανε. Όταν σε αντικειμενικές επιτυχίες βλέπεις αυτή τη ζηλοφθονία, αυτή την υποτίμηση, αυτόν τον ωχαδερφισμό και αυτή τη μιζέρια, σε ποια κοινωνική ανάταξη μπορείς να πιστεύεις στα δύσκολα και τα σύνθετα; Μας συνεπήρε η οικονομική κρίση και ξεχάσαμε τη στοιχειώδη κοινωνική συμπεριφορά. Για να επιβραβευτείς από τον όχλο πρέπει, πλέον, να δηλώσεις ότι πρέπει να κάψεις, αποκεφαλίσεις, κρεμάσεις κάποιον.

Η φτώχεια μας, ο πλούτος τους…

Ελευθερη Λαικη Αντιστασιακη Συσπειρωση

Του Δάνη Παπαβασιλείου

Η αβυσσαλέα διαφορά μεταξύ πλούσιων και φτωχών, σ΄ όλο τον κόσμο, μεγαλώνει χρόνο με το χρόνο, σύμφωνα με τα στοιχεία διεθνών οργανισμών. Βέβαια, στις περισσότερες περιπτώσεις αυτή η διαφορά εμφανίζεται ως φυσικό φαινόμενο, παραβλέποντας ότι ο πλούτος και η φτώχεια είναι το προϊόν και το αποτέλεσμα ενός συστήματος, του καπιταλιστικού, που έχει ως θεμέλιο λίθο την εκμετάλλευση, την οικονομική και κοινωνική ανισότητα.

Ιδού λοιπόν ορισμένα στοιχεία που αποδεικνύουν, εκτός των άλλων, το πως στην περίοδο της βαθιάς καπιταλιστικής κρίσης οι πλούσιοι γίνονται πλουσιότεροι και (φυσικά) οι φτωχοί, φτωχότεροι:

Το 1% του παγκόσμιου πληθυσμού έχει το 50% του παγκόσμιου πλούτου

• Το φτωχότερο μισό του παγκόσμιου πληθυσμού μοιράζεται κάτι λιγότερο από το 1% του παγκόσμιου πλούτου, την ώρα που το πλουσιότερο 10% έχει στα χέρια του το 88% του συνόλου του πλούτου(1).
• Το πλουσιότερο 1% του παγκόσμιου πληθυσμού ελέγχει το μισό παγκόσμιο πλούτο.
• Οι κροίσοι αυτού του κόσμου αυξήθηκαν και έγιναν πλουσιότεροι το τελευταίο 12μηνο, καθώς σύμφωνα με έρευνα της Wealth-X (2) οι δισεκατομμυριούχοι του πλανήτη ανήλθαν στους 2.473 (+ 6,4%), ενώ η συνολική τους περιουσία διαμορφώθηκε στα 7,68 τρισ. Δολάρια (+5,4%).
• Σύμφωνα με το Ερευνητικό Ινστιτούτο της ελβετικής τράπεζας Credit Suisse (3), 3,4 δισεκατομμύρια άνθρωποι, ή το 71% του παγκόσμιου πληθυσμού μοιράζονται μόλις 7,4 τρισ. δολάρια, ποσό δηλαδή μικρότερο από την περιουσία των μόλις 2.473 δισεκατομμυριούχων.

Πρέπει τελικά να σωθεί η Μαρινόπουλος;

Του Βασίλη Γεώργα

Οι διαπραγματεύσεις για τη «διάσωση» της αλυσίδας Μαρινόπουλος βρίσκονται πλέον σε οριακό σημείο. Το γεγονός ότι οι πιστώτριες τράπεζες άναψαν το πράσινο φως για προνομιακή δανειοδότηση 360 εκατ. ευρώ ώστε η Σκλαβενίτης να σηκώσει το βάρος της εξυγίανσης απορροφώντας ουσιαστικά την χρεοκοπημένη αλυσίδα, είναι ένα κρίσιμο βήμα, αλλά όχι το καθοριστικό.

Στον λιγοστό χρόνο που απομένει μέχρι τα τέλη Σεπτεμβρίου (πιθανόν στις 28/9) που σύμφωνα με νομικές πηγές θα γίνει το δικαστήριο για την επικύρωση ή μη της υπαγωγής της Μαρινόπουλος στο άρθρο 106 θ του Πτωχευτικού Κώδικα, πρέπει να αντιμετωπιστούν πολύ σημαντικές εκκρεμότητες και να ληφθούν σκληρές αποφάσεις από όλες τις πλευρές, ειδικά από τους χιλιάδες προμηθευτές των οποίων οι οφειλές θα κουρευτούν σε ποσοστό άνω του 50%.

Κυρίως, όμως, πρέπει να σταθμιστούν υπεύθυνα οι οικονομικές και κοινωνικές επιπτώσεις –με βάση τις οποίες άλλωστε θα κληθεί να αποφασίσει και το δικαστήριο- ώστε να απαντηθεί ξεκάθαρα το ερώτημα από όλους τους εμπλεκόμενους αν πράγματι αξίζει να διασωθεί δια της εξαγοράς της η μεγάλη αλυσίδα, ή θα πρέπει να αφεθεί να καταρρεύσει ολοσχερώς και δια της «αυτορρύθμισης», να αναλάβει η αγορά τον διαμοιρασμό των ιματίων της.

Τίποτα στην... τύχη

Από την έντυπη έκδοση της Ναυτεμπορικής

Του Γιώργου Κούρου
gkouros@naftemporiki.gr

Η εκκαθάριση του ΕΝΦΙΑ ολοκληρώθηκε και από σήμερα ξεκινά η έκδοση ταυτοτήτων πληρωμής του φόρου. Μία ημέρα δηλαδή πριν από τον διαγωνισμό για τις τέσσερις τηλεοπτικές άδειες εθνικής εμβέλειας. Θα μπορούσε φυσικά να σκεφτεί κάποιος, απλή σύμπτωση. Είναι όμως; Διότι, όπως έχει αποδειχθεί μέχρι σήμερα, τίποτα δεν αφήνει στην «τύχη» η κυβέρνηση. Διότι ποιος Έλληνας, από τα περίπου 7,5 εκατ. πολιτών που θα δουν στο Taxis το εκκαθαριστικό του ΕΝΦΙΑ, εάν δεν πάθει «εγκεφαλικό» από τον φόρο που θα κληθεί να πληρώσει, θα ασχολείται με τον διαγωνισμό για τις ΤV άδειες.

Το μόνο που θα απασχολεί το σύνολο των φορολογουμένων είναι, μόλις δει τον «λογαριασμό», να υπολογίσει πώς θα καταφέρει να τα φέρει βόλτα ώστε να εξοφλήσει τον φόρο. Γιατί φυσικά δεν είναι μόνο ο ΕΝΦΙΑ, που θα πρέπει να εξοφληθεί σε 5 δόσεις. Είναι ο φόρος εισοδήματος, είναι τα νέα τέλη κυκλοφορίας που θα έρθουν κι αυτά σύντομα, είναι κυρίως η καθημερινή ακρίβεια στην αγορά που δεν επιτρέπει πλέον στην πλειονότητα των πολιτών ούτε τα βασικά αγαθά να προμηθεύεται. Επομένως η διαδικασία για τις τηλεοπτικές άδειες, με τα όσα ευτράπελα ή μη σημειωθούν, ενστάσεις ή όχι, θα περάσει αβρόχοις ποσί για την κυβέρνηση. Απλώς, κάποια στιγμή, στο άμεσο μέλλον, όλοι θα ξυπνήσουμε σε ένα τηλεοπτικό τοπίο «καθαρό». Εξαγνισμένο από νταβατζήδες, μεγαλοεργολάβους και με νέους παίκτες, «αδιάφθορους». Το νέο τοπίο θα είναι ανεξάρτητο από συμφέροντα… Από την άλλη, εάν ο διαγωνισμός κλέψει την παράσταση την επομένη και αποσπάσει την προσοχή της κοινωνίας από το «χαράτσι» 2,65 δισ. ευρώ, πάλι κέρδη θα μετρά ο κυβερνητικός συνασπισμός.

Ποιο υπόσχεται/απειλεί να είναι το «νέο» τηλεοπτικό προϊόν

Νέα Πολιτική

του Αντώνη Παπαγιαννίδη*

Με κάποια τεχνική αμηχανία, με υψηλού προφίλ διαβεβαιώσεις για την σωστή έκβαση της διαδικασίας και ταυτόχρονα με συνεχιζόμενο ανέβασμα των τόνων κατά των (χλωμών, πια) κυρίαρχων του τηλεοπτικού τοπίου (καναλαρχών+τηλεαστέρων) προχωράει απο την πλευρά της Κυβέρνησης η υπόθεση της χορήγησης των τηλεοπτικών αδειών. Με έντονες αμφισβητήσεις τόσο της νομικής βάσης όσο και της ίδιας της τεχνικής της διαγωνιστικής διαδικασία, ακόμη και με εξώδικα κατά των συνεργαζόμενων επιχειρήσεων (Singular Logic, Eurobank Business Exchanges) μετά την ομοβροντία εντάσεων και ήδη προσφυγών κινούνται τα σήμερα εγκατεστημένα στο τηλεοπτικό σκηνικό κανάλια.

Οι Γάλλοι έχουν το γνωμικό “Ιl ne faut pas vendre la peau de l΄ ours, avant de l’ avoir tue” /”Μην πουλάς την γούνα της αρκούδας, προτού πρώτα την σκοτώσεις”, γνωμικό μάλιστα που φαίνεται ότι έφερε από την Ρωσία του 19ου αιώνα ο στρατός του Ναπολέοντα. Έτσι και με τις τηλεοπτικές άδειες: να την δούμε να ολοκληρώνεται η διαδικασία! Και ύστερα να ξαναστήνεται το τηλεοπτικό τοπίο. Να δημιουργείται δηλαδή το αντίστοιχο νέο τηλεοπτικό προϊόν.

Ο αποπροσανατολισμός των Ελλήνων

analyst

Αντί να αναζητούνται οι υπεύθυνοι της τεράστιας καταστροφής που προκλήθηκε στην Ελλάδα μετά το 2010, έτσι ώστε να πληρώσουν τις ζημίες που υπέστη η χώρα μας, η δημόσια συζήτηση στρέφεται σκόπιμα στην εποχή προ των μνημονίων – για να συνεχιστεί η αυτοενοχοποίηση και η θυματοποίηση των Πολιτών, με τη βοήθεια των οποίων έχουν συμβιβαστεί με τη μοίρα τους, σιωπούν όπως τα πρόβατα και δεν επαναστατούν.

«Είναι εντυπωσιακό το πόσο αποτελεσματικός είναι ο απλός αποπροσανατολισμός, ως ένας μηχανισμός ελέγχου των ανθρώπων» (Mira Grand, εικόνα).

 του Αλέξη Ζακυνθινού

Άποψη

Επτά χρόνια μετά την καταδικαστική απόφαση εναντίον της Ελλάδας, με βάση την οποία ανέλαβε η Τρόικα τη διακυβέρνηση της με στόχο την ολοκληρωτική λεηλασία της, καθώς επίσης την πλήρη μετατροπή της σε αποικία χρέους των ξένων εντολοδόχων της, η παραπλάνηση/χειραγώγηση των εξαθλιωμένων πλέον Ελλήνων συνεχίζεται ακάθεκτη – αυτή τη φορά με το θέμα της ελληνικής στατιστικής υπηρεσίας (ΕΛΣΤΑΤ), όπου αναζητείται δήθεν εάν ήταν αυτή υπεύθυνη για την καταδίκη της χώρας στα μνημόνια, λόγω της τεχνητής διόγκωσης του ελλείμματος.

Υπενθυμίζουμε πως λόγω του ελλείμματος αυτού, το δημόσιο χρέος εκτοξεύθηκε στο 128% περίπου του ΑΕΠ από το 112% – ενώ η τότε κυβέρνηση το ανακοίνωσε στους πάντες, κατηγορώντας τους Έλληνες ως διεφθαρμένους, χωρίς παραδόξως να λάβει κανένα απολύτως μέτρο για τον περιορισμό του. Εύλογα λοιπόν η Ελλάδα απομονώθηκε από τις αγορές, μη έχοντας πλέον άλλη δυνατότητα, από την αποδοχή της καταδίκης της.

Ο πυρήνας της δυσαρμονίας

Δεν είναι η πρώτη φορά που η Φραγκφούρτη αξιώνει αύξηση των δαπανών στις χώρες του «πυρήνα», όπως η Γερμανία, και έχουμε βάσιμους λόγους να εικάσουμε ότι δεν θα είναι και η τελευταία.

Από την έντυπη έκδοση της Ναυτεμπορικής

Της Κατερίνας Τζωρτζινάκη
ktzor@naftemporiki.gr

Περισσότερες δαπάνες στις χώρες της Ευρωζώνης, οι οποίες διαθέτουν δημοσιονομικό «χώρο», ζητεί η ΕΚΤ, σε έκθεσή της για τη νομισματική πολιτική της Ένωσης, καθώς έτσι θα αυξηθεί η καταναλωτική ζήτηση, με αποτέλεσμα την ενίσχυση των εξαγωγών των χωρών της περιφέρειας.

Δεν είναι η πρώτη φορά που η Φραγκφούρτη αξιώνει αύξηση των δαπανών στις χώρες του «πυρήνα», όπως η Γερμανία, και έχουμε βάσιμους λόγους να εικάσουμε ότι δεν θα είναι και η τελευταία.

Δεν είναι η πρώτη φορά που ακούγονται φωνές για τον περιορισμό της κυριαρχίας του γερμανικού μοντέλου, που παίζει χωρίς αντίπαλο και προκαλεί ανισορροπίες στη ζώνη του ευρώ. Στην αρχή της κρίσης, το 2010, η Γαλλίδα υπουργός Οικονομικών, Κριστίν Λαγκάρντ, το είπε καθαρά: το πλεόνασμα της Γερμανίας ενδέχεται να αποβεί αβάσταχτο για τους γείτονές της.

Είναι δυνατόν να κατηγορείς ταύρο διότι έχει κέρατα;

H τόνωση της ζήτησης προσκρούει στον πυρήνα της γερμανικής προσέγγισης, σύμφωνα με την οποία αποδοχή υψηλότερου πληθωρισμού θα υπέσκαπτε την ανταγωνιστικότητα της γερμανικής οικονομίας και άρα θα έβαζε τέλος στο «θαύμα» της γερμανικής αγοράς εργασίας, η οποία έχει φτάσει να λειτουργεί σχεδόν σε επίπεδα πλήρους απασχόλησης, βεβαίως με ένα πολύ υψηλό ποσοστό εργαζόμενων φτωχών.

Ευθύνονται ΔΝΤ και ΕΛΣΤΑΤ για τη χρεοκοπία της Ελλάδος;

Του Κωνσταντίνου Βέργου*

Η συζήτηση για την "εγκυρότητα" των στατιστικών στοιχείων του κυρίου Γεωργίου της ΕΛΣΤΑΤ υποκρύπτει ένα βαθύτερο ερώτημα. Το "μείζον θέμα". Τις ευθύνες που κρύβουν κάτω από το χαλί στελέχη στατιστικών υπηρεσιών και αξιότιμοι τεχνοκράτες: Ποιος ο ρόλος του ΔΝΤ, της ΕΛΣΤΑΤ και της ίδιας της ΕΕ στην χρεοκοπία της Ελλάδος;

Η Ελλάδα κατ αρχήν, όπως πολύ σωστά τονίζουν πολλοί, δεν χρεοκόπησε λόγω στατιστικών στοιχείων. Μία χώρα, όπως και μια εταιρία, όπως και ένα φυσικό πρόσωπο χρεοκοπεί, όταν δεν είναι εις θέσιν να πληρώσουν τις υποχρεώσεις τους. Αυτό σημαίνει ότι μια χώρα δεν χρεοκοπεί επειδή έχει χρέη, ή επειδή απλά αυξάνει τα χρέη, αλλά επειδή φτάνει κάποια στιγμή που δεν είναι σε θέση να πληρώσει κάτι από αυτά. Φταίει ο κύριος Γεωργίου της ΕΛΣΤΑΤ, τα στελέχη του ΔΝΤ, ή ο κύριος Σόιμπλε και τα στελέχη της ΕΕ γι αυτό; Σε καμία περίπτωση.

Το 2010 τα χρέη της Ελλάδος που έληγαν, υπό μορφή κυρίως ομολόγων, τα οποία σε κάποιο βαθμό ήταν δραχμικά, δηλαδή είχαν εκδοθεί σε δραχμές, και γι αυτό είχαν εξωφρενικά υψηλά, εξωπραγματικά επιτόκια, ξεπερνούσαν τα 32 δισ. ΕΥΡΩ. Οτιδήποτε χρέος ύψους πάνω από 15 - 20 δισ. ήταν αδύνατο να πληρωθεί σε ένα έτος. Οι τόκοι των δραχμικών ομολόγων ήταν εξωπραγματικά υψηλοί διότι καταβλήθηκαν σε ΕΥΡΩ, ενώ είχαν εκδοθεί σε δραχμές. Για όσους δεν καταλαβαίνουν τη διαφορά, τα επιτόκια του ίδιου κράτους σε σκληρά νομίσματα όπως το ΕΥΡΩ ή το Δολάριο είναι διαφορετικά  (π.χ. 3%) από ότι τα επιτόκια σε  νομίσματα όπως ήταν η δραχμή (πχ 9%), "έκλεβαν", σαν να λέμε ετησίως και επί 10 χρόνια από τον Έλληνα πολίτη.

Βουτιά των εισοδημάτων*

Το Ποντίκι

της Αντριάνας Βασιλά

Αύξηση ασφαλισμένων, μείωση μισθών το 2015

Μισθοί «πείνας» 412 ευρώ δόθηκαν σε 524.533 εργαζόμενους... Ειδικότερα, αύξηση κατά 9,90% του αριθμού των χαμηλόμισθων εργαζομένων με καθεστώς μερικής απασχόλησης καθώς και των αμοιβών τους κατά 3,41%, κατέγραψε το ΙΚΑ στο διάστημα Δεκεμβρίου 2014 - Δεκεμβρίου 2015. 

 

Με βάση τα επίσημα συγκριτικά στοιχεία, σε διάστημα ενός χρόνου, αυξήθηκε ο αριθμός των ασφαλισμένων στο ΙΚΑ, αλλά μειώθηκαν οι αμοιβές ανεξαρτήτως του είδους της απασχόλησης:

• Οι μερικώς απασχολούμενοι έφτασαν τους 524.533 και ο μέσος μισθός τους στα 412,05 ευρώ από 426,61 ευρώ, ενώ οι εργαζόμενοι με πλήρη απασχόληση αυξήθηκαν κατά 5,08% (σε 1.315.387 άτομα) και ο μέσος μισθός τους μειώθηκε στα 1.204,70 ευρώ από 1.244,05 ευρώ που ήταν τον Δεκέμβριο του 2015.
• Οι υψηλότερες αμοιβές, τόσο στους άνδρες όσο και στις γυναίκες, αφορούσαν την ειδικότητα «διευθύνοντες και ανώτερα στελέχη μεγάλων δημοσίων και ιδιωτικών επιχειρήσεων και οργανισμών», όπου ο μέσος μισθός διαμορφώθηκε στα 4.419,94 ευρώ και στα 2.954,12 ευρώ αντίστοιχα.

Έρευνα ΙΚΑ: Στα 400 ευρώ ο μέσος μισθός μερικής απασχόλησης

Το Ποντίκι

Από την επεξεργασία των «Αναλυτικών Περιοδικών Δηλώσεων» του ΙΚΑ, που υποβλήθηκαν για τον Ιανουάριο του 2016 και από τις εγγραφές, οι οποίες έχουν ελεγχθεί κατά τον χρόνο επεξεργασίας, προκύπτει, μεταξύ άλλων πως το μέσο ημερομίσθιο ανέρχεται σε 52.25 ευρώ στο σύνολο των κοινών επιχειρήσεων σε ασφαλισμένους με πλήρη απασχόληση.

Συγκεκριμένα, στο σύνολο των ασφαλισμένων, η μέση απασχόληση είναι 21,38 ημέρες, στους ασφαλισμένους στις κοινές επιχειρήσεις 21,54 και στους ασφαλισμένους στα οικοδομοτεχνικά έργα 12,22.

Στα οικοδομοτεχνικά έργα, το μέσο ημερομίσθιο είναι 41,19 ευρώ και ο μέσος μισθός 503,34 ευρώ. Επισημαίνεται, ότι στις κοινές επιχειρήσεις η μέση απασχόληση και το μέσο ημερομίσθιο έχουν υπολογιστεί για τις ασφαλιστέες ημέρες, ενώ στα οικοδομοτεχνικά έργα για τις πραγματοποιηθείσες ημέρες. Στις επιχειρήσεις με λιγότερους από δέκα μισθωτούς, το μέσο ημερομίσθιο πλήρους απασχόλησης ανέρχεται στο 62,76% του μέσου ημερομισθίου των ασφαλισμένων σε επιχειρήσεις με πάνω από δέκα μισθωτούς, ενώ ο μέσος μισθός ανέρχεται σε 59,78%. Το μέσο ημερομίσθιο των γυναικών στις κοινές επιχειρήσεις με πλήρη απασχόληση αντιπροσωπεύει το 84,45% του αντίστοιχου ημερομισθίου των ανδρών, ενώ στη μερική απασχόληση το 95,14%.

Γ.Κοντογιώργης, Με τη Δύναμη της Αλήθειας. Το πολιτικό σύστημα που δεν μπορεί ή δεν θέλει να μεταρρυθμισθεί είτε καταρρέει είτε ανατρέπεται. 03/08/2016

ΥΠΝΟΒΑΤΟΥΜΕ;

iskra

Του ΣΤΑΘΗ*

Τελειώνοντας ο 20ός αιώνας οι ΗΠΑ εισέβαλαν στο Ιράκ. Ο Πρόεδρος Πίθηκας Μπους και η Υαινα Πρωθυπουργός Μπλαιρ κατηγόρησαν τον έως τότε «δικό τους άνθρωπο», Τύραννο Χασάπη Σαντάμ Χουσεΐν για κατοχή (και χρήση) χημικών όπλων. Πολλοί, πολιτικοί και πολίτες, γνώριζαν από τότε αυτό που όλοι γνωρίζουμε σήμερα: επρόκειτο για ένα χρήσιμο ψεύδος.

Ο Σαντάμ άφησε την τελευταία του πνοή στην αγχόνη, το Ιράκ διαμελίσθηκε και πληρώνει έως σήμερα τέτοιον βαρύ φόρο αίματος, που μόνον κατεχόμενες περιοχές της ΕΣΣΔ απ’ τους Ναζί πλήρωσαν στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Στη συνέχεια οι ΗΠΑ άρχισαν τις αγριάδες με τα Γκουαντάναμο, επανέφεραν τα βασανιστήρια, ψήφησαν τον δυσώνυμο και δασύτριχο «πατριωτικό νόμο» και μπήκαν σε μια πορεία πολεμικών επιχειρήσεων ανά τον πλανήτη που, έως σήμερα, έχουν κρατήσει πέντε φορές παραπάνω από όσον κράτησε ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος.

 Ολα αυτά τα χρόνια η κοινή γνώμη στη Δύση παρακολουθεί, κατά τη συντριπτική της πλειοψηφία, σαν υπνωτισμένη το χειρότερο να διαδέχεται το κακό. Αμερικανοί και αλλοδαποί πολίτες στέλνονταν από τις ΗΠΑ στη Λιβύη για να βασανισθούν από τους «ειδικούς» του καθεστώτος Καντάφι, τον οποίον στη συνέχεια οι ΗΠΑ λίντσαραν προς δόξαν της δημοκρατίας, η οποία με τη σειρά της δημιούργησε εκεί που ήταν η Λιβύη μια μαύρη τρύπα, όπου αλληλοσκοτώνονται φύλαρχοι παντός τύπου όπως τα κουνάβια με τους αρουραίους.

Εδώ και πολλά χρόνια, ήδη απ’ τον πρώτο πόλεμο του Κόλπου, μια Ηγεσία Ηλιθίων έχει σχηματίσει μια Συμμαχία Προθύμων που έχει κάνει τον πλανήτη μαλλιά κουβάρια, από την Ουκρανία και την Αίγυπτο, έως τη Συρία και τη Σινική Θάλασσα. Αυτή

η Ηγεσία των Ηλιθίων (που δεν είναι τίποτε περισσότερο από ποταπές μαριονέτες των Πολυεθνικών, Εταιρειών και Τραπεζών) επί δεκαετίες τώρα κατασκευάζει χρήσιμους εχθρούς για να εξοντώσειάχρηστους πλέον φίλους, με αποτέλεσμα να τους τρώει στο τέλος όλους μαζί στη μάπα. Μουτζαχεντίν, Ταλιμπάν, Αδερφοί Μουσουλμάνοι, UCK, Ουκρανοί φασίστες, Αυστριακοί εθνικιστές, ISIS, Αλ Κάιντα, μοναχικοί λύκοι, μονοιασμένοι παράφρονες, φονταμενταλιστές, ακροδεξιοί χριστιανοί από την Αϊοβα, όλοι έχουν παρελάσει από το κολασμένο προσκήνιο ενός κόσμου που μοιράζει στους πολλούς τη φτώχεια με το καντάρι και στους λίγους τον αιματοβαμμένο πλούτο με τη σέσουλα.

Η μεγάλη πυρκαγιά της Θεσσαλονίκης, Αύγουστος 1917

1917: Η Θεσσαλονίκη δεν αρκεί να είναι μια σύγχρονη πόλη, πρέπει να πάψει να είναι ανατολίτισσα

της Τέτης Σώλου 

Στα τελευταία χρόνια της τουρκοκρατίας έγιναν μεγάλα έργα στη Θεσσαλονίκη: ανασχεδιασμός του κέντρου μετά την πυρκαγιά του 1890, καινούργιοι δρόμοι, νέες περιοχές, μεγάλα κτίρια, φωτισμός με αεριόφως και κατόπιν με ηλεκτρισμό, δίκτυο ύδρευσης, τραμ, νέες σιδηροδρομικές γραμμές, επέκταση του λιμανιού, τελωνείο.

Στις καινούργιες συνοικίες που διαμορφώθηκαν εκτός του ανατολικού τείχους δεν υπήρχε η έννοια του μαχαλά, δηλαδή της συσπείρωσης γύρω από μια εκκλησία, ένα τζαμί ή μια συναγωγή. Οι κάτοικοι δεν διαφοροποιούνταν ανάλογα με το θρήσκευμα, όπως στους μαχαλάδες της εντός των τειχών πόλης, αλλά ανάλογα με την οικονομική τους κατάσταση. Στην πανέμορφη συνοικία Χαμιδιέ, (στη συνοικία των Εξοχών ή στους Πύργους, όπως την αποκαλούσαν οι Έλληνες), έμεναν ευκατάστατοι χριστιανοί, εβραίοι και ντονμέδες.

Η Θεσσαλονίκη, λοιπόν, είχε γίνει μια σύγχρονη πόλη. Η πιο σύγχρονη πόλη της οθωμανικής αυτοκρατορίας.

ΨΗΛΑΦΩΝΤΑΣ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ

iskra

Του ΠΕΤΡΟΥ ΜΗΛΙΑΡΑΚΗ*

Η πρόσφατη συνάντηση των Πούτιν – Ερντογάν (που αφορά μια καταρχάς και καταρχήν αποκατάσταση των σχέσεων μεταξύ Ρωσίας και Τουρκίας –έστω περιορισμένων δυνατοτήτων) και η πληροφορία από τα διεθνή ΜΜΕ ότι η Γερμανία πωλεί όπλα στους Κούρδους του Βόρειου Ιράκ σε συνδυασμό με την απειλούμενη (και πάλι) όξυνση του «προσφυγικού»-«μεταναστευτικού» αφορούν δεδομένα που απαιτούν την ψηλάφηση της κρίσης, προκειμένου να υπάρξει η καλύτερη δυνατή κατανόηση όλων όσων λαμβάνουν χώρα στην αμέσως συναρτώμενη με τη γεωπολιτική θέση της Ελλάδας περιοχή.

Έτσι απαιτείται η προσέγγιση όλων εκείνων των δεδομένων που δημιούργησαν το «επιφαινόμενο του Συριακού», όπου πέραν των εσωτερικών ερίδων λόγω της θρησκευτικής πολυμορφίας, εμπλέκονται και ύψιστα γεωπολιτικά συμφέροντα Μεγάλων Δυνάμεων. Η όλη δε εικόνα συναρτάται και με δύο εξόχως σοβαρά ζητήματα: τα συμφέροντα της Τουρκίας που απειλείται από την ίδρυση κουρδικού κράτουςαπό τη μία, και την εμμονή του κουρδικού Λαού να αποκτήσει (επιτέλους) αυτόνομο ανεξάρτητο και αναγνωρισμένο κράτος, από την άλλη.

Ενταύθα πρέπει να επισημειωθεί ότι ανεξαρτήτως των βουλήσεων, επιθυμιών ή και προσδοκιών της Τουρκίας, είναι πολύ δύσκολο να αποτραπεί η ίδρυση αυτού του συγκεκριμένου και επιδιωκόμενου από τους Κούρδους κράτους, καθόσον δεν αφορά απλώς κοινότητα, αλλά αφορά Λαό τριάντα (30) εκατομμυρίων ανθρώπων που δεν διαθέτει (ακόμη) «ενιαία επικράτεια –πατρίδα».

Ο Αρτέμης Σώρρας και οι «άλλοι»

Βρέθηκαν 700 Tριπολιτσιώτες, οι οποίοι (οι Τριπολιτσιώτες γενικώς)  θεωρούνται -κατά τεκμήριο- ευφυείς άνθρωποι και υποδέχτηκαν ως σωτήρα τους τον Αρτέμη Σώρρα! Επτακόσιους νοματαίους δεν μαζεύει αυτή την στιγμή στην Τρίπολη ούτε ο Αλέξης ούτε ο Κυριάκος. Κυρίες και κύριοι, όπως πάει το πράγμα ετοιμαστείτε να υποδεχτείτε τον κ. Σώρρα στην Βουλή των Ελλήνων.

Επτακόσιοι άνθρωποι πίστεψαν ή έκαναν πως πίστεψαν ότι ο Αρτέμης Σώρρας από την Πάτρα έχει 600 δισεκατομμύρια ευρώ και βάλε και θα σώσει την Ελλάδα και τους ίδιους προσωπικά. Ότι θα τους χαρίσει τα χρέη προς τράπεζες και εφορία. Το πιο σπουδαίο είναι ότι πιστεύουν ότι τα δισεκατομμύρια αυτά βρέθηκαν αφού ο Μεσσίας Αρτέμης πούλησε… απόρρητη… αρχαία ελληνική τεχνολογία στους Αμερικάνους.

Δεν είναι ένας, δεν είναι δύο. Και δεν είναι μόνο στην Τρίπολη. Ο Αρτέμης Σώρρας διευθύνει με απόλυτη μαεστρία την εκστρατεία του σε όλη την Ελλάδα. Το «κίνημά» του έχει ανοίξει γραφεία σε όλη την Ελλάδα και οι οπαδοί του εργάζονται μέρα και νύκτα πόρτα – πόρτα. Ποια Χρυσή Αυγή, ποιος Λεβέντης, ποιο κόμμα Κυνηγών και Ψαράδων. Ο Αρτέμης Σώρρας θα είναι το νέο πρόσωπο στην επόμενη Βουλή. Και δεν θα πρόκειται για μία κίνηση αντίδρασης των νεοελλήνων  προς το υπόλοιπο πολιτικό σύστημα. Αλλά μία συνειδητή επιλογή από ανθρώπους που πιστεύουν ότι ο Αρτέμης Σώρρας θα τους εξασφαλίσει εισόδημα και σύνταξη από την δική του προσωπική περιουσία!

Αλέξη Τσίπρα, πλησιάζει η ώρα της πληρωμής

Ελευθερη Λαικη Αντιστασιακη Συσπειρωση

Το χειρότερο δεν είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ξεπούλησε όλους όσοι τον πίστεψαν και την χώρα αλλά ότι τα στελέχη του είναι περήφανα για τα επιτεύγματά τους.

Το κόμμα που θα έσκιζε και θα καταργούσε τα Μνημόνια έφερε ήδη δυο Μνημόνια -μέσα σε 15 μήνες- και ο μόνος λόγος που δεν θα φέρει και τρίτο Μνημόνιο είναι ότι θα πέσει από την κυβέρνηση.

Το κόμμα που θα έφερνε ξανά στους Έλληνες την ελπίδα και την αξιοπρέπεια, ανέτρεψε το αποτέλεσμα ενός δημοψηφίσματος, σε μια χώρα που δεν είχε γίνει δημοψήφισμα για 41 χρόνια.

Και πάλι, όμως, το χειρότερο δεν είναι αυτό.

Το χειρότερο είναι πως οι άνθρωποι που τα έκαναν όλα αυτά -και δηλώνουν μάλιστα αριστεροί, μαρξιστές, κομμουνιστές και διάφορα τέτοια επαναστατικά- προσπαθούν τώρα να πείσουν πως τα δικά τους Μνημόνια είναι καλύτερα από τα Μνημόνια των προηγούμενων κυβερνήσεων.

Δεν υπάρχει κάποιος που να μην αντιλαμβάνεται την ασφυκτική πίεση που ασκήθηκε στην κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ από τους δανειστές.

Η ομάδα ΒΑΝ και οι άλλοι: O «σεισμοκαφενές» των επιστημόνων μετά από κάθε μεγάλο σεισμό στην Ελλάδα

του Στέφανου Νικήτα

Κάθε φορά που γίνεται ένας σεισμός στην Ελλάδα, η επιστημονική διαμάχη των σεισμολόγων ξεφεύγει από τα όρια της επιστημονικής κοινότητας και γίνεται ριάλιτι στην τηλεόραση.

Δυο είναι τα αντίπαλα στρατόπεδα. Αυτό της ομάδας ΒΑΝ και οι επικριτές τους. Ας πάρουμε όμως την ιστορία από την αρχή προσπαθώντας μέσα από αυτό το αφιέρωμα να καταλάβουμε ποιες είναι οι διαφορές των δυο ομάδων.

Αιτία για τη δημιουργία του συστήματος ΒΑΝ υπήρξαν οι σεισμοί στις Αλκυονίδες νήσους στις 24 Φεβρουαρίου και στις 4 Μαρτίου, 6,6 Ρίχτερ που συγκλόνισαν την πόλη της Αθήνας.

«Γονείς» της Μεθόδου ΒΑΝ ( οι οποίοι έδωσαν και τα αρχικά της) ήταν ο Παναγιώτης Βαρώτσος, Καίσαρ Αλεξόπουλος και Κωνσταντίνος Νομικός, οι οποίοι παρουσίασαν τη μέθοδο τους για πρώτη φορά σε συνέδριο Φυσικής στο Όσλο της Νορβηγίας τον Απρίλιο του 1981.

Η προετοιμασία (ναι) της Συνάντησης του Νότου

Νέα Πολιτική

του Αντώνη Παπαγιαννίδη*

Θα απασχολήσουμε τον αναγνώστη με κάτι που δεν υπάρχει (ακόμη). Καθώς όμως ήδη δημιουργεί αντιδράσεις, πάντως απορίες/ερωτηματικά, είναι φανερό οτι έχει αυξανόμενες πιθανότητες “να υπάρξει”. Και να έχει περιεχόμενο, άρα ενδιαφέρον. Και – αφού υπάρξει – να αφήσει πίσω του ουσιαστικό ίχνος, να έχει δηλαδή σημασία. Αναφερόμαστε – μάλλον θα το μαντέψατε – για την Συνάντηση των Ηγετών του Νότου που με ημερομηνία-στόχο την 9η Σεπτεμβρίου (με τα μέτρα της διπλωματίας και δε της Ευρωπαϊκής είναι περίπου αύριο…), επιχειρεί ο Αλέξης Τσίπρας /η Ελλάδα του β΄ 6μηνου του 2016 να στήσει στην Αθήνα. Καλώντας Γαλλία-Ιταλία-Ισπανία-Κύπρο-Μάλτα, δηλαδή έναν Φρανσουα Ολλάντ που πορεύεται προς λαιμητόμο Προεδρικής εκλογής σε λιγότερο απο ένα χρόνο. έναν Ματτέο Ρέντσι που σε δυο-τρεις μήνες έχει δημοψήφισμα το οποίο μπορεί να τον θέσει “εκτός”. έναν Μαριάνο Ραχόϊ που, μετά απο δυο άκαρπες εκλογικές αναμετρήσεις, παραμένει υπηρεσιακός πρωθυπουργός σε μια χώρα κινούμενη με κλονισμένες ισορροπίες. έναν Νίκο Αναστασιάδη που η χώρα του συνεχίζει το μαρτύριο των αδιέξοδων διακοινοτικών για το 40χρονο Κυπριακό, δίπλα σε μια διπλοτρίδιπλα ανήσυχη Τουρκία. καλά, για τον Τζόζεφ Μούσκατ δεν έχουμε πολλές πληροφορίες. Οσο για τον  συγκαλουντα Αλέξη Τσίπρα και την μέλλουσα να φιλοξενήσει Ελλάδα – τι να τα λέμε; τα ξέρουμε! Αντικείμενο της Συνόδου του Νότου είναι η συζήτηση για την Ευρώπη, για τα θεσμικά της και τις οικονομικές της ισορροπίες και για τις αυριανές προοπτικές της. 

Μαζί με την πρόσκληση προς τους ηγέτες – η οποία, αφου πιάσαμε Δεκαπενταύγουστο καλόν θα ήταν να μάθυμε ΑΝ έχει αληθινά απευθυνθεί, και με ποια προετοιμασία και με τι κατατεθειμένη στόχευση – καλόν θα ήταν η Ελληνική πλευρά να τους είχε στείλει κάποια αποσπάσματα απο το πιο πρόσφατο βιβλίο του Τζόζεφ Στίγκλιτς. Οπου ευθέως θεωρεί ότι “το πρόβλημα της Ευρώπης είναι το ευρώ”.

Θανατηφόρος συνδυασμός

analyst

Τυχόν ανεξέλεγκτη κατάρρευση της Deutsche Bank, θα μπορούσε να οδηγήσει στο σπάσιμο της φούσκας των υποχρεώσεων σε παράγωγα όλων των τραπεζών παγκοσμίως – ενώ η ελπίδα να εμποδιστεί ένα τέτοιο κραχ από τις εταιρείες συμψηφισμού είναι καθαρή ουτοπία.

του Άρη Οικονόμου

Η κεντρική τράπεζα των κεντρικών τραπεζών, η BIS, κατόπιν ειδικής αίτησης της Κίνας δημοσίευσε στις 16 Αυγούστου μία μελέτη, με την οποία προειδοποιεί μεταξύ άλλων πως μέχρι σήμερα δεν υπάρχει κανένας μηχανισμός, ο οποίος θα μπορούσε να εμποδίσει το σπάσιμο της φούσκας των παραγώγων, επισήμως ύψους 600 τρις $ – εάν τυχόν κάποιος από τους μεγάλους συμμετέχοντες στην αγορά αδυνατούσε να εξυπηρετήσει τις υποχρεώσεις του (πηγή), κάτι που είναι πολύ πιθανόν.

Η ειδική επιτροπή της BIS, καθώς επίσης ο Διεθνής Οργανισμός των Επιτροπών Κεφαλαιαγοράς (IOSCO), ως εκπρόσωποι των κεντρικών τραπεζών και των ρυθμιστικών αρχών χρεογράφων στον πλανήτη, δημοσιοποίησαν από κοινού την παραπάνω μελέτη. Εντός αυτής διαπιστώνουν πως οι εταιρείες συμψηφισμού (Clearing house, CCPs), οι οποίες οφείλουν να εγγυώνται για τα συμβόλαια παραγώγων, καθώς επίσης να διαχειρίζονται τα ρίσκα τους, δεν έχουν καν τα απαιτούμενα μέσα για να ανταπεξέλθουν με τις υποχρεώσεις τους – ενώ αποτελούν οι ίδιες μία μεγάλη απειλή για το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα!

Οι «κακομαθημένοι» πολιτικοί απειλούν την Ευρώπη

Ολο και περισσότερο γίνεται ηλίου φαεινότερον ότι οι λαϊκιστές θέλουν μία μικρή και αδύναμη Ευρώπη. Η απειλή εξαφάνισης της Ευρώπης από τη διεθνή σκηνή και η ανάγκη για νέους πολιτικούς ηγέτες. 

Γράφει ο Αθ. Χ. Παπανδρόπουλος.

Έχει τελικά προβλήματα η Ευρώπη; Και αν ναι, ποια είναι αυτά; Πρόκειται για την οικονομία, τη μετανάστευση, την ασφάλεια, την οικολογία, την κοινωνία και την εκπαίδευση; Κατά τη γνώμη μας, η Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ) είναι το μεγάλο θύμα της επιτυχίας της.

Ενώ του χρόνου θα γιορτάσει τα 60 χρόνια από την εφαρμογή της Συνθήκης της Ρώμης (25-3-1957), η σημερινή ΕΕ των σχεδόν 500 εκατομμυρίων κατοίκων είναι η πρώτη εμπορική δύναμη στον κόσμο και η περιοχή του πλανήτη με την περισσότερη δημοκρατία και κοινωνική ευημερία-προστασία. Αυτό επιβεβαιώνουν, εξάλλου, και τα 45 εκατομμύρια πρόσφυγες και μετανάστες που ήδη έχουν εγκατασταθεί στη Γηραιά Ήπειρο, ενώ κάποια εκατομμύρια ακόμα παλεύουν κάθε μέρα, με κίνδυνο της ζωής τους, να βρουν μία θέση στον ευρωπαϊκό ήλιο.

Όμως, τον ήλιο αυτόν οι καλομαθημένοι και δημογραφικά γηράσκοντες Ευρωπαίοι παύουν όλο και περισσότερο να τον εκτιμούν. Ακόμα χειρότερα, γίνονται ευάλωτοι στις σειρήνες του λαϊκισμού και της οργανωμένης ψευδολογίας και έχουν ήδη αρχίσει να πριονίζουν το κλαδί του δέντρου πάνω στο οποίο κάθονται.

Επτά χρόνια και οι κεντρικοί τραπεζίτες ακόμα… ψάχνονται

Η αναιμική ανάκαμψη, παρά τα πρωτοφανή προγράμματα τόνωσης της οικονομίας, προβληματίζουν τις κεντρικές τράπεζες. Τα μηνύματα αισιοδοξίας και οι φωνές για ριζοσπαστική δράση λίγο πριν τη συνάντηση στο Jackson Hole.

Καλύτερα αργά παρά ποτέ.

Επτά χρόνια σε παγκόσμια ανάκαμψη και ακόμα… ανακάμπτουμε. Η ανάκαμψη μετά την παγκόσμια χρηματοοικονομική κρίση είναι τόσο ρηχή πουντρόπιασε αυτούς που χαράζουν την πολιτική, καθώς δεν περίμεναν τα πράγματα να πάρουν τόσο χρόνο, και που μπορεί να είχαν διαλέξει διαφορετικές πολιτικές αν ήξεραν πόσο νωθρά θα δείχνουν τα δεδομένα μετά τα ιστορικά υψηλά ελλείμματα και τις πρωτοφανείς νομισματικές πολιτικές. Κάποιοι, ως αποτέλεσμα, προσάρμοσαν την άποψή τους για το πώς δουλεύει η οικονομία.

Αυτό είναι αλήθεια για κάποιες από τις ηγέτιδες κεντρικές τράπεζες, όπως χωρίς αμφιβολία θα φανεί όταν συναντηθούν στο ετήσιο «ξεφάντωμά» τους στο Jackson Hole, αργότερα αυτή την εβδομάδα. Στο τελευταίο του post στο προσωπικό του blog, ο πρώην επικεφαλής της FED Ben Bernanke συζητά για την αλλαγή στον τρόπο σκέψης των πρώην συναδέλφων του στην επιτροπή ορισμού επιτοκίων Federal Open Market Committee (FOMC).

O Bernanke εστιάζει στις οικονομικές προβλέψεις που μέλη της FOMC εκδίδουν κάθε τρίμηνο και κυρίως στις μακροπρόθεσμες προσδοκίες τους για την ανάπτυξη, την ανεργία και το «κατάλληλο επιτόκιο» της FED. Όλα έχουν αναθεωρηθεί προς τα κάτω, όπως δείχνει το σχετικό γράφημα.

Το δημογραφικό τρώει τις συντάξεις*

Το Ποντίκι

Πώς αποτιμούν οι συγγραφείς Σ. Ρομπόλης και Β. Μπέτσης την προοπτική του ασφαλιστικού

Απόσπασμα από το βιβλίο τους «Η Οδύσσεια του ασφαλιστικού»

 

Πριν από λίγες μέρες το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο προειδοποιούσε ότι η γήρανση του εργατικού δυναμικού την επόμενη εικοσαετία φέρνει την Ελλάδα στη ζώνη υψηλού κινδύνου στο πλαίσιο της ευρωζώνης σε ό,τι αφορά την απασχόληση, την ανταγωνιστικότητα και την παραγωγικότητα. Ανάλογα προβλήματα θα αντιμετωπίσουν η Ισπανία, η Πορτογαλία και η Ιταλία.

Ενδεικτικό του προβλήματος είναι το σημείο που επισημαίνει το ΔΝΤ, ότι μια αύξηση του ποσοστού των εργαζομένων ηλικίας 55-64 ετών στο σύνολο του εργατικού δυναμικού κατά 5% συνδέεται με πτώση της παραγωγικότητας κατά 3%.

Ωστόσο η γήρανση του πληθυσμού είναι κρίσιμη και για την πορεία του ασφαλιστικού συστήματος. Γι’ αυτό, το «Ποντίκι» αυτήν την εβδομάδα παρουσιάζει ένα πολύ ενδιαφέρον απόσπασμα από το άρτι εκδοθέν βιβλίο των Σάββα Ρομπόλη και Βασίλη Μπέτση «Η Οδύσσεια του ασφαλιστικού – Αποδιάρθρωση, σύγκρουση των γενεών και μία λύση» (εκδόσεις Λιβάνη).

ΠΟΜΙΔΑ: Οι έξι κατηγορίες πολιτών που πλήττονται από τον φετινό ΕΝΦΙΑ

Σύμφωνα με την Πανελλήνια Ομοσπονδία Ιδιοκτητών Ακινήτων, οι φετινές ρυθμίσεις του ΕΝΦΙΑ εμφανίζουν μικρές μειώσεις μόνον σε φορολογούμενους, οι οποίοι ούτως ή άλλως είχαν πολύ χαμηλές φορολογικές υποχρεώσεις.

Ιδιαίτερα οδυνηρές εκπλήξεις επιφυλάσσουν τα εκκαθαριστικά του νέου ΕΝΦΙΑ, σύμφωνα με την Πανελλήνια Ομοσπονδία Ιδιοκτητών Ακινήτων (ΠΟΜΙΔΑ), η οποία εκτιμά ότι μεγάλος αριθμός φορολογουμένων καλείται να πληρώσει «παράλογα αυξημένα ποσά»

Συγκεκριμένα, από τα εκκαθαριστικά προκύπτει ότι  οι φετινές ρυθμίσεις του ΕΝΦΙΑ εμφανίζουν μικρές μειώσεις μόνον σε φορολογούμενους, οι οποίοι ούτως ή άλλως είχαν πολύ χαμηλές φορολογικές υποχρεώσεις, ενώ έχουν στοχοποιήσει τους ήδη βαρύτατα φορολογούμενους πολίτες, και ιδιαίτερα  τις εξής κατηγορίες ιδιοκτητών ακινήτων:

• Τους φορολογούμενους που υπάγονται και σε συμπληρωματικό φόρο γενικά, από τη μείωση του αφορολογήτου αλλά και την αύξηση των φορολογικών συντελεστών.
• Τους ιδιοκτήτες κενών και μη ρευματοδοτούμενων ακινήτων (αύξηση 25%).
• Τους ιδιοκτήτες των πλήρως απαξιωμένων αστικών οικοπέδων, (αύξηση 23 - 25%). 
• Τους φορολογούμενους με ακίνητα σε περιοχές με τιμές ζώνης άνω των 4.000 ευρώ/τ.μ. στις οποίες ουδεμία μείωση πραγματοποιήθηκε, αν και οι πραγματικές τιμές στις περιοχές αυτές έχουν υποστεί και την πιο δραματική μείωση σε σχέση με τις αντικειμενικές.

Ο Ελληνικός εμφύλιος πόλεμος 1946 1949

ΧΩΡΕΣ ΜΕ ΜΗ ΒΙΩΣΙΜΟ ΧΡΕΟΣ ΠΟΥ ΕΠΕΛΕΞΑΝ ΤΗ ΧΡΕΟΚΟΠΙΑ, ΚΑΤΕΛΗΞΑΝ ΣΕ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ ΘΑΥΜΑ

iskra

ΜΕΛΕΤΗ ΔΙΑΣΗΜΩΝ ΟΙΚΟΝΟΜΟΛΟΓΩΝ  ΚΑΤΑΡΡΙΠΤΕΙ ΜΥΘΟΥΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ΤΩΝ ΠΙΣΤΩΤΩΝ

''Ο κίνδυνος της χρεοκοπίας που τρομάζει τις αγορές και θέτει την Ελλάδα ξανά στο στόχαστρο δεν είναι απαραίτητα τόσο απευκταία κατάστασηγια τις χώρες που καταλήγουν στο «κόκκινο».''

Αυτό επιβεβαιώνει σχετική μελέτη δύο επιφανών οικονομολόγων της Κάρμεν Ράινχαρτ και τουΚρίστοφερ Τράμπες, μελέτη που γίνεται ιδιαίτερα επίκαιρη στις μέρες μας και πρώτα απ' όλα για την Ελλάδα και γι' αυτό την υπενθυμίζουμε.

Όπως ανέφερε και η Deutsche Welle όταν παρουσίαζε τη νέα αυτή επιστημονική μελέτη, οιεπερχόμενες γενιές δεν χάνονται από προσώπου γης, όταν μια χώρα έχει περάσει από τη στενωπό τηςχρεοκοπίας. Το αντίθετο!

ΜΙΚΡΟ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ ΘΑΥΜΑ

Αναζητώντας διδάγματα για το παρόν, δύο οικονομολόγοι, η καθηγήτρια στο Χάρβαρντ Κάρμεν Ράινχαρτ και ο Γερμανός συνάδελφός της Κρίστοφ Τράμπες, καθηγητής του Πανεπιστημίου τουΜονάχου, ανέλυσαν μια σειρά από χρεοκοπίες του παρελθόντος θέτοντας το εξής βασικό ερώτημα:πώς επιδρά μια απομείωση χρέους ή χρεοκοπία μιας χώρας στην ανάπτυξη και στην ευημερία του λαού της; Η απάντηση υπάρχει σε μια ερευνητική μελέτη των δύο οικονομολόγων με τον τίτλο «A distant mirror of debt, default and relief», για την οποία έχει γίνει αναφορά σε παλιές εφημερίδες και περιοδικά.

Ο πόλεμος που σφράγισε τη σύγχρονη ελληνική Ιστορία

Αντάρτισσα του ΔΣΕ (από το αρχείο του Ν. Ζαχαριάδη)

Ο εμφύλιος πόλεμος τελείωσε στις 29 Αυγούστου 1949 όταν οι δυνάμεις του Δημοκρατικού Στρατού υποχρεώθηκαν να υποχωρήσουν στα εδάφη της Αλβανίας.

Το κόστος του εμφυλίου ήταν μεγάλο για το ΚΚΕ και την Αριστερά.

Πάνω από 55 χιλιάδες άνθρωποι αναγκάστηκαν να παραμείνουν ως πολιτικοί πρόσφυγες σε χώρες της Ανατολικής Ευρώπης και την ΕΣΣΔ, ενώ οι μαχητές του Δημοκρατικού Στρατού που συλλαμβάνονταν στο εσωτερικό της χώρας συνήθως εκτελούνταν με συνοπτικές διαδικασίες.

του Γιώργου Πετρόπουλου

Ουσιαστικά, ο εμφύλιος πόλεμος τελείωσε τη νύχτα της 29ης Αυγούστου 1949, όταν οι δυνάμεις του Δημοκρατικού Στρατού υποχώρησαν στην Αλβανία.

Η συμπύκνωσή τους στο κέντρο του μετώπου του Γράμμου και η οργάνωση της υποχώρησης είχε ξεκινήσει από το μεσημέρι της προηγούμενης ημέρας, αλλά η αποφασιστική μάχη δόθηκε στις 27 Αυγούστου, όταν ο ΔΣΕ υπερφαλαγγίστηκε από τη διάβαση «Πόρτα του Οσμάν» (Δ. Ζαφειρόπουλος, «Αντισυμμοριακός Αγών 1945-1949», Αθήναι 1956, σελ. 632· και Δ. Βλαντά, «Εμφύλιος πόλεμος 1945-1949», εκδόσεις ΓΡΑΜΜΗ, β’ ημίτομος, σελ. 261).

Ετσι, αν δεν υποχωρούσε στο αλβανικό έδαφος κινδύνευε να εγκλωβιστεί, να περικυκλωθεί και να εξοντωθεί μέχρι τελευταίου.

Η διαλεκτική της καταστροφής, Β΄ Η «αντιμνημονιακή» φενάκη

ardin-rixi

Του Γιώργου Καραμπελιά 

Το πρώτο μέρος αυτής της εκτενούς –νέας– αναφοράς μου στη θεματική «μνημόνιο-αντιμνημόνιο», που παρατίθεται  σε δύο συνέχειες (βλέπε το Α΄ Μέρος, http://ardin-rixi.gr/archives/199851) εξέτασε κυρίως τους διεθνείς παράγοντες που οδήγησαν ση μνημονιακή κρίση. Εδώ,  στο δεύτερο μέρος, συνεχίζουμε με τους εσωτερικούς και βασικά με τον λεγόμενο αντιμνημονιακό χώρο.

Όμως, απέναντι σε μία κρίση τέτοιων διαστάσεων και με αντιπάλους «παίκτες» όπως η Γερμανία, το ΔΝΤ, οι ΗΠΑ, ο Σόιμπλε ή η Ντώυτσε Μπανκ, οι αντιδράσεις της ελληνικής κοινωνίας –κατ’ εξοχήν των ελίτ της χώρας, πολιτικών, οικονομικών και πνευματικών– υπήρξαν όχι απλώς αναντίστοιχες ως προς την πρόκληση που αντιμετώπιζε η χώρα αλλά κυριολεκτικώς παιδαριώδεις. Επί έξι χρόνια –και ήδη διανύουμε τον έβδομο ενιαυτό– η συζήτηση δεν προσανατολίστηκε, κυριολεκτικώς ποτέ, στα δομικά προβλήματα της ελληνικής οικονομίας και τις στρατηγικές αντιμετώπισής τους, αλλά εγκλωβίστηκε στα πλαίσια που επέβαλαν, μεθοδευμένα και μεθοδικά, οι μεγάλες δυνάμεις και η παρασιτική δομή της ελληνικής κοινωνίας.

Γ. Η αποτυχία του αντιμνημονιακού στρατοπέδου

Η αχίλλειος πτέρνα της ελληνικής οικονομίας, και της Ελλάδας συνολικότερα, ήταν και παραμένει η παρασιτική της μετεξέλιξη, στα πλαίσια της ευρωπαϊκής και της παγκόσμιας οικονομίας, η οποία έχει περιορίσει δραματικά τις δυνατότητες των επιλογών της. Αρχικώς, η είσοδος στη ζώνη του ευρώ, με την μεθόδευση μάλιστα με την οποία πραγματοποιήθηκε, ήταν απολύτως αρνητική για την ελληνική οικονομία, επιτείνοντας τα παρασιτικά χαρακτηριστικά της, και έχουμε αναφερθεί αναρίθμητες φορές σε αυτό. Όμως, αφού η ελληνική οικονομία “προσαρμόστηκε” –κακήν κακώς στην ευρωζώνη–  η εκ των υστέρων διάρρηξη του ομφάλιου λώρου με αυτήν, την Ε.Ε. ή τη δυτική οικονομία συνολικότερα θα προκαλούσε πολύ μεγαλύτερες καταστροφές από αυτές που θα θεράπευε και όχι μόνο από γεωπολιτική άποψη αλλά και οικονομική. 

…ΜΕΤ-ΕΝΦΙΑ-ΙΣΕΙΣ

iskra

Του ΝΙΚΟΥ ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΥ*  

Σύμφωνα με την κυρία Γεροβασίλη, η κυβέρνηση τήρησε τις προεκλογικές υποσχέσεις της!

Επομένως θα πρέπει να υποθέσουμε ότι ήδη έχει αποκατασταθεί η 13ησύνταξη. Πιθανώς  να είμαστε στο δρόμο για την αποκατάσταση και της 14ης…

Όσο για τον κ.Φλαμπουράρη, αυτός το έθεσε πιο… φιλοσοφικά. Για να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα όσον αφορά την πολιτική του κόμματός του και της κυβέρνησης, ισχυρίστηκε:  Αλλάξαμε θέσεις, για να μην αλλάξουμε αξίες!

Τώρα, βέβαια, «υπάρχει και μια μερίς που αντιστέκεται» (που έλεγε και ο αείμνηστος Λογοθετίδης), η οποία επιμένει:

Η κυβίστηση, η κωλοτούμπα, το άλλα λέω κι άλλα κάνω, η ασυνέπεια, η αναξιοπιστία, η κοροϊδία, το πολιτικό ψέμα και η πολιτική υποκρισία δεν συνιστούν «πολιτική αρχών». Συνιστούν πολιτική απάτη. Που, μάλιστα, όσο μεγαλύτερη είναι, τόσο δυσκολότερο γίνεται να την ξεχωρίσεις ή να την διαχωρίσεις από την πολιτική βρωμιά.

Ορισμένοι, ωστόσο, υποστηρίζουν ότι είναι ξεπερασμένο και σε μεγάλο βαθμό ανώφελο να καταγράφει κανείς την πολιτική απάτη. Ότι εν πάση περιπτώσει «έτσι είναι η πολιτική, όλοι ψέματα λένε», κι ως εκ τούτου έτσι θα (πρέπει να) μάθουμε να πορευόμαστε. Αναζητώντας τον λιγότερο ψεύτη ανάμεσα στους ψεύτες…

Η στήλη, αντιθέτως, δεν παραιτείται να πιστεύει ότι υπάρχει κάτι που είναι ακόμα χειρότερο, ακόμα πιο επικίνδυνο, πιο καταστροφικό, ειδεχθέστερο ακόμα κι από την πολιτική απάτη: Ο εθισμός στην απάτη. Το να συνηθίσεις την απάτη. Να την θεωρήσεις σαν κάτι «φυσικό». Σαν μια «κανονικότητα».

Όχι! Ο εθισμός στην απάτη είναι ειδεχθέστερος ακόμα κι από την ίδια την εξαπάτηση. Γιατί σε κάνει δούλο. Σε κάνει ραγιά. Σε βυθίζει στην αποδοχή της σαπίλας. Σε σκοτώνει με τον χειρότερο τρόπο που μπορεί να σκοτώσει κάτι: Σε πεθαίνει από μέσα σου.

Είναι αυτό που έλεγε ο Καμύ: Πιο τραγικό κι από τη δυστυχία είναι να συνηθίσεις τη δυστυχία.

To SaveGreekWater για τη διαβούλευση του ΥΠΕ περί «ανάκτησης κόστους των υπηρεσιών ύδατος κάθε χρήσης»

Ελευθερη Λαικη Αντιστασιακη Συσπειρωση

Διάστημα λιγότερο των δύο εβδομάδων διέθεσε το Υπουργείο Περιβάλλοντος για να τοποθετηθούν όχι δημόσια αλλά σε κάποια email υπαλλήλων του Υπουργείου οι ενδιαφερόμενοι πολίτες επί του σχεδίου Απόφασης της Εθνικής Επιτροπής Υδάτων με θέμα: «Έγκριση γενικών κανόνων κοστολόγησης και τιμολόγησης υπηρεσιών ύδατος. Μέθοδος και διαδικασίες για την ανάκτηση κόστους των υπηρεσιών ύδατος στις διάφορες χρήσεις του». Πριν εισέλθει κανείς στην ουσία αξίζει να παρατηρήσει ότι η διαδικασία  που επιλέχθηκε δεν έχει καμιά ιδιότητα ισηγορίας και διαφάνειας με αποτέλεσμα να μην μπορούμε να την χαρακτηρίσουμε «δημόσια διαβούλευση» όπως πράττει το Υπουργείο. Αποφασίσαμε ωστόσο, αν και εν μέσω θέρους να κοινοποιήσουμε την θέση μας για το κείμενο που αναρτήθηκε στις 17 Αυγούστου (!) 2016, όχι μόνον στα εν λόγω email αλλά και με δελτίο τύπου προς όλους τους πολίτες καθώς αυτό το κείμενο ΥΑ που παρουσιάσθηκε εν μέσω καλοκαιριού από την Εθνική Επιτροπή Υδάτων, αλλάζοντας άρδην τον τρόπο που τιμολογείται το νερό κάθε χρήσεως το μετατρέπει κατ’ ουσίαν από κοινό αγαθό και απαραίτητο για τη ζωή πόρο, σε ένα εμπορευματοποιημένο προϊόν, με σκοπό το κέρδος.

Δυστυχώς για την ποιότητα του κράτους Δικαίου στην χώρα μας, η διάταξη που προωθείται ύστερα από την αποτυχημένη και επίμονη προσπάθεια κέντρων συμφερόντων εντός και εκτός χώρας για την άμεση και πλήρη ιδιωτικοποίηση των υπηρεσιών ύδρευσης φέρνει «από το παράθυρο» παρόμοιες συνέπειες στους οικιακούς (αλλά όχι μόνο) καταναλωτές αφού καλούνται να πληρώσουν άρτι εφευρεμένα «κόστη» που αποδεικνύουν αμέσως ότι μέσω αυτού του σχεδίου μιλούμε πλέον για πλήρη εμπορευματοποίηση όχι μόνον των υπηρεσιών ύδρευσης αλλά και του ίδιου του νερού της χώρας μας.