Τουρκικά (2)

Νέα Πολιτική

του Αντώνη Παπαγιαννίδη*

Βλέπαμε χθες πώς οι εξελίξεις στην Τουρκία – που, για μας, αποκρυσταλλώνονται στην διεκδίκηση, από τον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, του ρόλου ουσιαστικού διαδόχου του Μουσταφά Κεμ άλ Ατατούρκ (“Πατέρα των Τούρκων”: πολλά από τα πανό στο πελώριο συλλαλητήριο στο Γενί Καπί της Πόλης εκεί παρέπεμπαν, στην ηρωοποίηση/θεοποίηση του Ερντογάν) – “προσγειώνονται” στα δικά μας αν μη τι άλλο λόγω του προσφυγικού/μεταναστευτικού. Το οποίο άμα ξαναξεκινήσει από Τουρκία μεριά, αληθινά θα βρει την όποια Ελληνική Κυβέρνηση κρατά τα ηνία την στιγμή εκείνη απολύτως αδύναμη σε επίπεδο χειρισμών: διότι χειρισμός δεν είναι, όπως την προηγούμενη φορά, να βελάζουμε “Ευρώπη! Ευρώπη!”, την στιγμή που η Ευρωπαϊκή αμηχανία αποδεικνυόταν αυτάρεσκη ανυπαρξία, αφήνοντας στην όποια Αυστρία ή Ουγγαρία ή Σλοβακία την ευχέρεια κλεισίματος των συνόρων.

Ήδη, μετά την συμπαράταξη πίσω από τον Ερντογάν που άστοχα τον αποκαλούμε συχνά-πυκνά “Σουλτάνο”, καθώς έχει κατορθώσει να υποχρεώσει να τον ακολουθούν και τα υπόλοιπα κόμματα (πλην του Κουρδικού, ευλόγως: το κρατά αποκλεισμένο με τον ισχυρισμό συνεργασίας  με το “τρομοκρατικό” ΡΚΚ, όμως ο Ερντογάν δεν διστάζει να διεξαγάγει και πολεμικού τύπου εκκαθαρίσεις σε πόλεις και χωριά Κουρδικού πληθυσμού…) κυρίως όμως η μεγάλη μάζα του Τουρκικού λαού σήμερα, έχουμε ήδη δεδομένο και το παιχνίδι στην μείζονα γεωπολιτική σκακιέρα. Πώς; Με την ενορχήστρωση και ήδη εκτέλεση της επαναπροσέγγισης Άγκυρας-Μόσχας. Με μια λογική επανάληψης του “Μεγάλου Παιχνιδιού” /του Great Game του 19ου/αρχών 20ου αιώνα.

Ας μην μας παρεξηγήσει ο αναγνώστης άμα διατυπώσουμε την άποψη, εδώ, ότι αποτελεί ευτύχημα για την Ελλάδα του 2016 – για την όποια εξωτερική πολιτική της, κυρίως όμως για τις υπεραπλουστευτικές προσεγγίσεις της κοινής γνώμης, των μηντιακών μηχανισμών και των αείποτε καιροσκοπικών πολιτικών ελίτ – το ταξίδι Ερντογάν για συνάντηση (στην Αγία Πετρούπολη: σημειώστε το κι αυτό!) με τον Βλάντιμιρ Πούτιν. Αν μη τι άλλο, θα ανοίξει μάτια! Όσοι δικοί μας κατά καιρούς φλερτάρουν με “το Μόσκοβο, που θα φέρει το σεφέρι” ίσως ξανασκεφτούν…

Λιγότερες από 40 μέρες έχουν περάσει αφότου ο Σουλτάνος έστειλε στον Τσάρο – για να συνεχίσουμε τις άστοχες ιστορικές μεταφορές… – επιστολή συγγνώμης για την κατάρριψη Ρωσικού Sukhoi-24 από Τουρκικά F-16. Μεσολάβησε όμως το πραξικόπημα των μέσων Ιουλίου στην Τουρκία, που έφερε τον Ερντογάν στην θέση του… υπερασπιστή της Δημοκρατίας · την Δύση, πάντως τις ΗΠΑ, σε θέση απόλυτης αμηχανίας απέναντι στην Άγκυρα· τα διεθνή μήντια σε παραζάλη, πάντως σε αδυναμία να συμβιβάσουν “Δημοκρατία” με πογκρόμ, δημόσιες μαστιγώσεις, ποινή θανάτου άντε και κανέναν αποκεφαλισμό, καθώς και χρήση της καίριας βάσης του Ιντσιρλικ με επιδρομή Τούρκων αστυνομικών παρέα με εισαγγελείς για ανακάλυψη “προδοτών” και τιμωρητική διακοπή του ηλεκτρικού ρεύματος. (Φαντάζεστε την Ελλάδα να κόβει το ρεύμα στην Σούδα, ή να ελέγχει την είσοδο την Βάση; Στο δε Ιντσιρλικ υπάρχουν και πυρηνικές κεφαλές των ΗΠΑ, οι οποίες μάλιστα… επρόκειτο να εκσυγχρονιστούν/αναβαθμιστούν).

Περισσότερο και από τις διατυπώσεις περί “αγαπητού φίλου Πούτιν” και περί “ευχαρίστησης (Ερντογάν) για το άμεσο τηλεφώνημα (Πούτιν) μετά το πραξικόπημα” στην ΡωσοΤουρκική επαναπροσέγγιση αξίζει να σημειώσει κανείς πόσο γρήγορα και απροκάλυπτα πήρε το πάνω χέρι η επανασύσφιξη της οικονομικής συνεργασίας ως επανόδου στο προ της κρίσεως επίπεδο. Ο Turkish Stream πάλιν στο προσκήνιο (ο ίδιος εκείνος που ο Αλέξης Τσίπρας θέλησε να μετονομάσει σε Greek Stream, με λογική απόληξης στην Ευρώπη μέσω Ελλάδας), τα τσάρτερ Ρώσων τουριστών, προς τις Μικρασιατικές ακτές σε ολική επαναφορά (αν και αυτή η διάσταση των Ρωσικών κυρώσεων είχε ήδη πάει πίσω…), ακόμη και η άρση της βίζας (που είχε επιβληθεί στους τούρκους από την Μόσχα μετά την κατάρριψη του Sukhui). Αυτά το ροζ συννεφάκια, φυσικά, αφήνουν σε προσεκτική σιωπή την επανασυζήτηση και τον επανακαθορισμό ρόλων στην υπόθεση της Συρίας – με το φάσμα ISIS /τρομοκρατίας (που ο καθένας την ορίζει, εκάστοτε, κατα το δοκούν) στο βάθος.

Ο αναγνώστης το μαντεύει: θα επιχειρήσουμε αύριο μιαν ακόμη συνέχεια.

*Συνεργάτης της Νέας Πολιτικής (Δημοσιεύθηκε στο Kontra News)