Σελίδες

Τρίτη 28 Ιουνίου 2016

ΛΟΛΑ, ΝΑ ΕΝΑΣ ΛΑΪΚΙΣΜΟΣ, ΛΟΛΑ…

iskra

Του ΣΤΑΘΗ*
Όταν ο λαός ξινίζει το παντεσπάνι της Μαρίας Αντουανέτας, είναιλαϊκιστής.
Τα τελευταία χρόνια στη χώρα μας, από την εποχή του πρώτου διδάξαντος κ. Σημίτη, μια λέξη πλανάται σαν φάντασμα πάνω απ’ το κεφάλι μας (κι ενίοτε μέσα), η λέξη λαϊκισμός.
Γενικώς το σμήνος των λέξεων που χρησιμοποιούν τα όρνια είναι μεγάλο (διακύβευμα, αφήγημα, πρόσημο κ.τ.λ.), αλλά η λέξη λαϊκισμός ξεχωρίζει πρώτη μακράν, και κατά τη διάρκεια, και κατά τη συχνότητα, και κατά το εύρος της χρήσης.
Με τη σημερινή διαστροφή των εννοιών, ο λαϊκισμός δεν προσάπτεται τόσον εναντίον τωνπολιτικών, όσον εναντίον των πολιτών. Δεν είναι δηλαδή δημαγωγός ο εκάστοτε Κλέων ο Βυρσοδέψης, αλλά το θύμα του, ο Μήτσος ο φουκαράς.
Η αποστροφή που νιώθει για τον λαό η κυρία Μπακογιάννη, φερ’ ειπείν, εκφράζεται με τη λέξηλαϊκισμός, την οποίαν η εν λόγω πολιτικός έχει εκστομίσει περισσότερον πάσης άλλης λέξης και υπεράγαν κάθε άλλου πολιτικού. Για την κυρία Μπακογιάννη ασφαλώς ο λαϊκισμός υπήρξε από την εποχή του Κάιν και θα υπάρχει και μετά τη Δευτέρα Παρουσία. Λογικόν. Αλλωστε ως τώρα λαϊκιστές έχουν διατελέσει ο Σόλων, ο Αγης και ο Κλεομένης, οι αδελφοί Γράκχοι, ο Ιησούς Χριστός, ο Ρομπέν των Δασών, ο Αγιος Φραγκίσκος της Ασίζης, ο Τολστόι και ο Λένιν. Η ιστορία της
ανθρωπότητος θα ήταν μια ιστορία λαϊκισμού, αν δεν έβαζε τον λαϊκισμό στη θέση του ο κ. ΣταύροςΘεοδωράκης ή ο κ. Κουβέλης ή ο κ. Λεβέντης. Διότι μπορεί η κυρία Μπακογιάννη να είναι η βασίλισσα στη χρήση της λέξης λαϊκισμός, αλλά ουδέν μέλος της ορδής και του εσμού που συναπαρτίζουν την ελίτ του πολιτικού μας συστήματος, δεν παραλείπει να επιδεικνύει τις επιδόσεις του στη χρήση αυτής της λέξης.
Κυρίες και κύριοι, η λέξη λαϊκισμός είναι από μόνη της ένα τσίρκο.
Είναι ματζούνι για κάθε ασθένεια, είναι γλειφιτζούρι, πιπίλα και καραμέλα (στις βαριές περιπτώσεις είναι και υπόθετο). Λαϊκιστής μπορεί να ‘ναι ο κομμουνιστής, μπορεί να ‘ναι και ο φασίστας – πράγμα πολύ βολικό

για τους πονηρούς που, πάνω στην αποδόμηση και τη σύγχυση χτίζουν το δικό τους σύστημα εξουσίας, υποσύστημα εκείνου του απολυταρχισμού προς την εγκαθίδρυση του οποίου κινείται η παγκόσμια ολιγαρχία. Ετσι, το 52% των Βρετανών είναι λαϊκιστές, κατά τη διάγνωση Κουμουτσάκου, το 62% των Ελλήνων είναι λαϊκιστές κατά τη διάγνωση Καρανίκα, οι Αγανακτισμένοι στη Μαδρίτη ήταν λαϊκιστές, το ίδιο και οι Αγανακτισμένοι στην Αθήνα, ο Παπαφλέσσας ήταν λαϊκιστής και η Μπουμπουλίνα το ίδιο.
Γενικώς, όταν δεν μπορείς να αλλάξεις λαό, αυτός ο λαός είναι λαϊκιστής. Όταν μάλιστα του έχεις αλλάξει τα φώτα στη λιτότητα, την ανεργία και τη λεηλασία, τότε μπορείς να τον λες και διεφθαρμένο ή τεμπέλη, ώστε σε ένα ωραίο μείγμα με όσους ο ίδιος έχεις σπρώξει στην ακροδεξιά, την ξενοφοβία, τον ρατσισμό και τον εθνικισμό, να συναπαρτίζουν ως λαός τον υπ’ αριθμόν Ένα Εχθρό του Λαού! Διότι αν ο λαός δεν είναι εχθρός του λαού, ποιός άλλος θα μπορούσε να είναι;
Οσον πιο ξεκομμένη απ’ τον λαό είναι αυτή η χυδαία ελίτ (των σμπίρων που υπηρετούν τους Δυνατούς), τόσον πιο αυτάρεσκες μπαρούφες λέει. Όπως ο κ. Ρέντσι, όστις απεφάνθη ότι «η Βρετανία φεύγει, η Ευρώπη πρέπει να γίνει πιο ανθρώπινη» - δηλαδή αν η Βρετανία έμενε, η Ευρώπη θα μπορούσε να συνεχίσει μισάνθρωπη.
Το ίδιο και ο κ. Φλαμπουράρης. Βγήκε από τη σιωπή με την οποία συμμετείχε στην κατακρεούργηση του Ασφαλιστικού, στην εκποίηση της χώρας για τα επόμενα 99 έτη, στους Κόφτες και τα συναφή βδελύγματα, για να μας πει ότι αν δεν αλλάξουν αυτοί που μας τα έκαναν όλα αυτά (πάντα με την υποστήριξη και του ιδίου) η Ευρώπη δεν θα αποκτήσει ποτέ ανθρώπινο πρόσωπο (σαν του κ.Κατρούγκαλου λόγου χάριν). Με δύο λόγια
ο ΣΥΡΙΖΑ που κατηγορήθηκε σφόδρα για λαϊκισμό, αντιμετωπίζει σήμερα ως λαϊκιστές εκείνους που εξαπάτησε. Για τον κ. Πολάκη, για παράδειγμα, όποιος δεν θεραπεύεται με το φάρμακοΒελουχιώτης απ’ τον καρκίνο, είναι λαϊκιστής. Κάνει φασαρία και διαταράσσει την κοινή ησυχία αντί να εκδημήσει ήσυχα, ευγνώμων και πολιτισμένα.
Είναι προφανές ότι το θεώρημα του λαϊκισμού δεν εξηγεί τίποτα, είναι όμως η λυδία λίθος της προπαγάνδας ότι δεν πρέπει να αλλάζει τίποτα. Λένε, ήδη την επαύριον του Βρετανικού δημοψηφίσματος, πολλοί ότι η Ευρώπη (η Ενωση) ή θα αλλάξει ή θα διαλυθεί – και οι περισσότεροι καταλήγουν σε αυτό το συμπέρασμα σωστά – στη βάση της λογικής και της ηθικής.
Πότε όμως η Ενωση λειτούργησε στη βάση της λογικής ή της ηθικής; Η Ενωση δεν υπήρξε ποτέ κάτι που απέτυχε και τώρα διαλύεται ή που θα μπορούσε να αλλάξει. Η Ενωση ήταν και είναι ένα πλαίσιο μέσα στο οποίο τα κράτη – μέλη κάνουν πόλεμο με τους λαούς – μέλη. Ταξικό πόλεμο (κι ενίοτε διακρατικό). Αυτός
ο πόλεμος των κρατών εναντίον των λαών χάριν των Δυνατών, υπήρχε και πριν από την Ενωση σε επίπεδο εθνών, όμως στο πλαίσιο της Ενωσης διεξάγεται πιο αποτελεσματικά. Πάντα εναντίον των λαών. Ο…λαϊκισμός των οποίων
είναι αφόρητος για τη γραφειοκρατία των Βρυξελλών, τους Λυκανθρώπους των τραπεζών και τουςορνιθοκέφαλους του ματωμένου κέρδους. Ένα έθνος έφυγε (αν αφεθεί να φύγει) από την Ενωση, δεν έφυγε για να φτιάξει έναν κόσμο καλύτερο, έφυγε ίσως για να σωθεί από το γενικό ναυάγιο ή για να ναυαγήσει μόνο του. Ή εν τέλει έφυγε με την ελπίδα ότι πιθανόν να «ξανακυβερνήσει τα κύματα». Όμως, παρά ταύτα
η Ενωση έφαγε ένα βαρύ χτύπημα. Και σε εθνικό επίπεδο (κατά τον εκγερμανισμό), και σε ταξικό επίπεδο (κατά την αποθηρίωση της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης), και σε κοινωνικό επίπεδο (κατά τον εκφασισμό των αστικών δημοκρατιών). Δημιουργούνται νέες συνθήκες και διαμορφώνονται νέεςαντιθέσεις. Απέναντι στις οποίες, και για όσο η Αριστερά δεν μπορεί να οργανώσει εφικτές λύσεις, ο λαός θα παραμένει
εκτεθειμένος στις ορέξεις εκείνων που τον κανιβαλίζουν για λαϊκιστή, διεφθαρμένο, τεμπέλη, μαζί τα φάγαμε και άλλα συναφή δυσώδη.
Το Brexit μπορεί να αποδειχθεί μια ρηγμάτωση της Ενωσης, διαχειρίσιμη με νέους όρους και συσχετισμούς, ή μια ιστορικών διαστάσεων αλλαγή στην πορεία των πραγμάτων. Το ερώτημα και στις δύο εκδοχές αφορά σε μια Αριστερά που και στις δύο περιπτώσεις, μπορεί να εκμεταλλευθεί(κι όχι μόνον να ερμηνεύει) τις εξελίξεις
υπέρ των λαών που χειμάζονται…
*Δημοσιεύθηκε στο e-nikos.gr τη Δευτέρα 27 Ιουνίου 2016

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου