Νέα Πολιτική
του Κωνσταντίνου Κόλμερ
Η πρώτη «συμφωνία» με τους «πιστωτές» επετεύχθη μετά από πολλές παλινωδίες και εκβιαστικά παζάρια. Η «γιά πρώτη φορά αριστερή διακυβέρνηση» είχε να επιλέξει μεταξύ ενός βραδέως θανάτου της Ελληνικής οικονομίας μέσα στην ευρωζώνη και ενός αιφνιδίου. Επέλεξε τον πρώτον. Οι Ευρωπαίοι εταίροι «μας» απεδέχθησαν την μεταμόρφωσι του ΟΧΙ εις ΝΑΙ εφ’όλης της εκβιαστικής ύλης των Γιούνγκερ-Σόϊμπλε όχι εκ φιλευσπλαχνίας αλλά εξ ιδιοτελείας.
Διότι, εάν επέλεγαν το χρεωστάσιο της πτωχευμένης δημοσίας οικονομίας μας, θα έπρεπε να μεταφέρουν από το ενεργητικό της ευρωζώνης 540 δις. ευρώ στο παθητικό – όσα της οφείλει το Ελληνικόν κράτος του ευρώ, της μεταπολιτευτικής κραιπάλης και της κακοδιοικήσεως.
Η ευρω-ζημία θα ήταν τότε ανυπέρβλητος. Το Ταμείον Ασταθείας (ΕFSF) θα έχανε όλα του τα κεφάλαια και θα έπρεπε ν’ ανακεφαλαιωθή (με αμφίβολη την ψήφο των 18 κοινοβουλίων της ευρωζώνης), η ΕΚΤ θα υφίστατο ισχυρόν πλήγμα αξιοπιστίας και πολλές Ευρωπαϊκές τράπεζες θα έπρεπε να μην μοιράσουν μέρισμα επί σειράν ετών, γιά την διαγραφή απληρώτων χρεών 67 δις. ευρώ του ΤΑΡΓΚΕΤ 2.
Ούτως η «ηνωμένη» νομισματικώς Ευρώπη θα έχανε το 3% του Ακαθαρίστου Ηνωμένου Προϊόντος εφέτος (περίπου 10 τρισ. ευρώ), χωρίς να υπολογίσωμε την τυχόν υπάρχουσα μόχλευσι του Ελληνικού χρέους και τα Ασφαλιστήρια πτωχεύσεως (CDS).
Ο εντεύθεν κλονισμός θα διεχέετο ενδεχομένως και στην διεθνή οικονομία, με υφεσιακά αποτελέσματα χειρότερα της πτωχεύσεως Λήμμαν Μπράδερς- εξ ού και η μεγάλη ανησυχία της Αμερικανικής κυβερνήσεως με τις φιλελληνικές παρεμβάσεις του Νταίηβιντ Πήρς, Αμερικανού πρεσβευτού εν Αθήναις.
Η «για πρώτη φορά αριστερά» Ελληνική κυβέρνησις απεμακρύνθη από την προεκλογική «υπόσχεσι» της Θεσσαλονίκης έτη φωτός και απεδέχθη ουσιαστικώς τους όρους των πιστωτών, με την παράτασι του υφεσιακού προγράμματος του ΔΝΤ και χωρίς να κάμη ουσιαστική συζήτησι διά την περικοπή του αδιατηρήτου δημοσίου χρέους, που είχεν επιτύχει η προηγουμένη «μνημονιακή» κυβέρνησις.
Αντ’ αυτών των υπαναχωρήσεων, έλαβεν υπόσχεσιν καταβολής οφειλομένων από το 2014 ταμειακών διευκολύνσεων (δηλ.7,5 και 10,9 δις. ευρώ του ΤΧΣ ) διά την αποπληρωμήν οφειλών προς το ΔΝΤ και «επισήμων» πιστωτών, με παράλληλη αύξησιν του ELA στα 90 δις. ευρώ.
Ο κ. Τσίπρας δεν αντελήφθη το πραγματικόν κόστος της Ελληνικής πτωχεύσεως διά την «ηνωμένη» Ευρώπη και δεν επεχείρησε να καρπωθή το όφελος ουσιαστικής βοηθείας διά την οικονομική ανάπτυξι και την μείωσι της ανεργίας στην Ελλάδα. Δηλαδή η Αριστερά υπέστη ήττα άνευ προηγουμένου (εξαιρέσει της «συμφωνίας της Βάρκιζας», για να ομιλήσωμε με όρους μπολσεβικισμού).
Διά μίαν εισέτι φοράν, η αριστερά ιδεοληψία δεν αντιμετώπισεν ρεαλιστικώς την οδυνηρά πραγματικότητα, ως την παρουσίασαν παραπειστικώς οι πιστωτές της Ελλάδος και τα ενταύθα τηλεφερέφωνά της.
Εν τούτοις, η θετική ζημία εκ της συμφωνίας της 13ης Ιουλίου 2015 υπερβαίνει κατά πολύ το διαφυγόν κέρδος. Διότι, με την επιβολή νέων φορολογιών 10 δις. ευρώ και την διατήρησιν του σοσιαλιστικού κράτους εις όλον το καταθλιπτικό του μέγεθος, η περαιτέρω συρρίκνωσις της Ελληνικής οικονομίας είναι …εξησφαλισμένη!
΄Ηδη, το τρέχον έτος εχάθη από πλευράς αναπτύξεως, καθώς ο ΣΥΡΙΖΑ επέφερε επιπλέον ζημία των 110 δις. ευρώ στην ιδιωτική οικονομία, από την πτώσιν της κεφαλαιακής, χρηματιστηριακής και πιστωτικής εγχωρίου αξίας και την απώλεια του Τουριστικού εισοδήματος.
Η εντεύθεν έλλειψις ρευστότητος στην Ελληνική οικονομία θα συνεχισθή και θα ενταθή, ενώ οι εμπορικές τράπεζες δεν θα μπορέσουν να διατηρήσουν την χρηματοδότησιν της ιδιωτικής οικονομίας ούτε στα προηγούμενα ισχνά επίπεδα, ακόμη και αν ανακεφαλαιωθούν με 10 δις.ευρώ. Κατ’ επέκτασιν, η ανεργία από του φθινοπώρου θ’αυξηθή και η δυσημερία του λαού θα ενταθή. Το δε έλλειμμα του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών επανέρχεται εις αδιατήρητα ύψη, επαναλαμβάνοντας την Συσσίφειον εξάρτησιν της Ελληνικής οικονομίας απ’ τα δανεικά.
Εν τούτοις, η ευθύνη των συνεχιζομένων ελλειμμάτων έπαυσε να είναι αποκλειστικώς Ελληνική και κατέστη ευρωπαϊκή. Δεν διακυβεύεται μόνον το μέλλον της Ελλάδος, αλλά και της Ευρωπαϊκής Νομισματικής Ενώσεως, με τις χρηματοπιστωτικές «φούσκες» της Ισπανίας, Πορτογαλίας, Ιρλανδίας και τελευταίως της Μάλτας.
Κατόπιν τούτου, οι Ευρωπαίοι εταίροι «μας» δικαίως θ’ αποκαλούνται του λοιπού ως …Δυσρωπαίοι με την υφεσιακή πολιτική των.
(*) Η επίσημος έκθεσις της Ελλάδος στην Ευρωπαϊκήν Νομισματικήν ΄Ενωσιν (Απρ.2015), εις δις. ευρώ:
- Διακρατικός δανεισμός……….52,9
2.Ταμείον Ασταθείας (ΕFSF)….141,9
- SMP…………………………………. 27,7
4.Ενδοευρωπαϊκό συσ/μα… 110,0
Σύνολον ……………………………..332,5
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου