Περιμένοντας την Ανάσταση

Από την έντυπη έκδοση

Της Εφης Τριήρη
etriiri@naftemporiki.gr 

Σε λίγες ημέρες ο Ορθόδοξος κόσμος θα γιορτάσει την Ανάσταση του Χριστού με την κορύφωση του Θείου Δράματος που στόχο έχει να οδηγήσει τον άνθρωπο στην κάθαρση και στην αυτογνωσία. Γεγονότα που κρατούν ίσως ελάχιστα, γιατί ποιος άνθρωπος έχει την εσωτερική προσμονή να εστιάσει σε αυτά σε έναν κόσμο που συνεχώς μεταβάλλεται, γίνεται πολυφυλετικός, επικίνδυνα εχθρικός;

Και σ’ όλα αυτά, ένας ακήρυχτος πόλεμος, της τρομοκρατίας και του εξτρεμισμού, που έρχεται να σου θυμίσει τα μοιραία σφάλματα πολιτικής, την απουσία ασφάλειας, τις «ακυβέρνητες πολιτείες και τα σκοτεινά τρένα της φυγής», όπως λέει και ο Σεφέρης για την «Ιερουσαλήμ, την πολιτεία της προσφυγιάς». Όλοι μέσα μας γνωρίζουμε ότι «πρέπει να αλλάξουν πολλά, για να μην αλλάξει όμως στο τέλος τίποτε». Αυτή είναι η μοίρα της ανθρώπινης φύσης; Είμαστε υποταγμένοι σε ένα θρησκευτικο-κοινωνικο-οικονομικο-πολιτικό γίγνεσθαι; 

Οι ελλείψεις είναι περισσότερο από εμφανείς στο σημερινό περιβάλλον των πολλαπλών κρίσεων, στην οικονομία, στη νομισματική και δημοσιονομική πολιτική, στην τραπεζική ενοποίηση, στην ασφάλεια, στις διεθνείς συμφωνίες. Πόσες χώρες χρησιμοποίησαν τις τρομοκρατικές επιθέσεις για να επικαλεστούν πιο αυστηρή πολιτική συνόρων και να αποποιηθούν το μερίδιο προσφύγων που τους αναλογεί να φιλοξενήσουν; 

Το προσφυγικό βρήκε την Ευρώπη ήδη κατακερματισμένη και αδύναμη από τις πολιτικές λιτότητας. Καμία από τις χώρες δεν κατάφερε να επανέλθει στα προ της κρίσης επίπεδα, ακόμη και αυτές που εξήλθαν πρόσφατα από τα μνημόνια. Και τα δημαγωγικά κόμματα από κάθε άκρο αξιοποιούν καταλλήλως τις αποτυχίες.

Αυτές οι «πληγές» που μένουν ανοικτές ματαιώνουν κάθε καλή ιδέα αλλά και κάθε ψήγμα εμπιστοσύνης που έχει απομείνει στους πολίτες, ακυρώνοντας ανθρώπινες και φιλελεύθερες αξίες. Η ανθρωπότητα έχει δοκιμαστεί από μεγάλες κρίσεις, αλλά έχει αποδείξει ότι μπορεί και να βγει από τα «σκοτεινά» διαστήματα. Αρκεί να συνειδητοποιήσει και να χρησιμοποιήσει την τεράστια δυναμική της. Και για να τη χρησιμοποιήσει σωστά, πρέπει να γνωρίζει όχι μόνο τα γεγονότα αυτά καθαυτά, αλλά τις κρυμμένες αιτίες τους, τις ανομολόγητες προθέσεις τους και τις επιδιωκόμενες σκοπιμότητές τους, ούτως ώστε να βρίσκεται πάντα ένα βήμα μπροστά αντιστεκόμενη σε αυτά που φοβάται περισσότερο. Χωρίς διχασμούς, χωρίς πόλωση.

Πηγή Ναυτεμπορική